Zojuist na 9 dagen eindelijk de uitslag gekregen van de amoniak-test (pffff wat duurt wachten toch lang!!!) en er is geen indicatie voor een levershunt!!!! GELUKKIG!!!

Blijft de vraag wat er dan met die galwaardes aan de hand is. Aangezien hij niet ziek is zou het kunnen dat dit incidenteel is en niets te betekenen heeft. Het zou ook bij hem kunnen horen. Sommige honden schijnen altijd hele hoge galwaardes te hebben.

We moeten een soort dagboekje bijhouden over rare dingen die we aan hem merken en bekijken of de momenten waarop hij vreemd doet of een soort aanvalletje lijkt te hebben veelvuldiger worden. 

Het zou nog steeds heel goed  kunnen dat hij epilepsie heeft. Dat is dan weer de mindere kant van dit verhaal.  Het is dan afwachten in welke mate hij dat heeft en of hij aan de medijnen moet. Maar GELUKKIG geen enge operaties in het vooruitzicht voor mijn MOL!  Allemaal bedankt voor het duimen!!! 

​De eerste blog van 2016 gaat helaas niet over iets leuks. Er is iets ernstigs mis met Julius.

Zijn gedrag is het afgelopen jaar veranderd. Hij is angstiger geworden en sneller uit zijn doen en in paniek. Dat uit zich bij hem soms in agressie zowel naar de andere honden en, op sommige momenten,  zelfs naar ons. Maar het is raar…hij is een hele geduldige hond, als hij zich irriteert aan een andere hond die zijn speeltje probeert af te pakken of pijnlijk aan zijn oren trekt zal hij niets anders doen dat wat brommen. Ik kan hem zonder problemen zijn bak afpakken, hij heeft totaal geen bak-nijt. Het is een ontzettende knuffel en zo lief en zachtaardig. We hebben het wel eens het Jeckel en Hyde effect genoemd, zo vreemd als hij af en toe omslaat...

Als ergens iets op de grond valt waar hij van schrikt kan hij bijvoorbeeld zonder verdere aanleiding een andere hond (meestal Mattie de laagste in rang) aanvallen.

En we merkten dat als hij erg geschrokken was ergens van of er was veel opwinding geweest zoals bezoek dat binnenkwam of hij had gevochten met een van de andere honden dat  hij daarna regelmatig overgaf. En als hij overgeeft moet hij perse zijn braaksel opnieuw eten en als je het hem probeert te beletten gaat hij totaal uit zijn plaat van woede. Grote zwarte ogen, hij lijkt wel bezeten en valt je bijna aan! Het zijn momenten dat hij je bijna niet meer lijkt te herkennen. We wisten echt niet wat we er mee moesten, dit hadden we nog nooit meegemaakt!

We hebben er een gedragstherapeut bijgehaald en die heeft ons wat handgrepen gegeven en dat lijkt goed te helpen in bepaalde situaties dat hij agressie vertoont naar aanleiding van paniek. Maar hij bleef af en toe overgeven na een moment van stress en daarbij telkens weer met zijn leven zijn kots verdedigen.

Met kerstavond hadden we familie bezoek en nadat de rust een beetje was teruggekeerd na de begroeting gebeurde er iets raars. Julius begonnen te wankelen alsof hij dronken was, hij liet zijn urine lopen en begon weer over te geven. Daar schrokken we toch wel erg van. Maar na een half uur of zo was er niets meer aan de hand.

Hadden er het ons verbeeld? De feestdagen gingen zonder incidenten voorbij en ik was het al haast vergeten tot hetzelfde vorige week dinsdag weer gebeurde nadat Gaab thuis gekomen was.
Woensdag heb ik de dierenarts gebeld en donderdagmiddag kon ik terecht met Julius. De dierenarts dacht aan epilepsie. Een hele schok na alle ellende die we daarmee met Johannes gehad hebben. Voor de zekerheid heeft hij bloed afgenomen en daar hebben we vanmorgen de uitslag van gekregen.

Zijn galwaardes zijn dubbel van wat ze mogen zijn en dat duidt op een levershunt!!! Ik ben me kapot geschrokken!! Heb eerlijk gezegd nog niet veel anders kunnen doen dan huilen vandaag.
Bij een levershunt loopt er een bloedvat wat normaal door de lever loopt langs de lever en daarmee worden bepaalde voedingsstoffen als eiwitten niet goed afgebroken. Dit geeft een te hoge amoniak-waarde in het bloed met allerlei merkwaardig gedrag en andere lichamelijke kwalen tot gevolg.

Julius heeft maar weinig van de symptomen maar de hoge galwaarde met het verhaal wat ik verteld heb maken de kans op een (kleine waarschijnlijk want een grote shunt is onbehandeld vaak dodelijk binnen het eerste levensjaar) heel groot.
Aanstaande woensdagavond moeten we weer met hem bloedprikken. Dan doen ze een amoniak-test. De uitslag van deze test kan tot 8 dagen duren. Als de uitslag positief is en hij dus een shunt heeft zal hij vervolgens een echo krijgen om te zoeken waar de shunt zit en hoe ernstig hij is. De behandeling bestaat uit of opereren (meestal) of door middel van voeraanpassingen de prognose wat betreft levensverwachting is me nog niet duidelijk.

Wat ik erover lees maakt me niet blij maar de dierenarts was zeker niet pessimistisch. Er zijn kennelijk ook hele kleine shunts die door middel van wat ander voer grotendeels ondervangen kunnen worden.
 
Hoe het ook zij er gaat weer wat op ons afkomen. Als het geen shunt is moeten ze verder kijken want er is zeker iets niet in orde met hem.

​Willen jullie allemaal voor onze lieve Bol duimen dat het allemaal meevalt?