Met mijn hoofd alweer helemaal in de wolken!

Op Facebook had ik het nieuwtje al bekend gemaakt maar deze aankondiging verdient toch ook zeker zijn eigen blog! Afgelopen zondag zijn we naar Zuid-Limburg gereden om daar naar een kitten te gaan kijken dat al enige tijd voor ons in optie stond. Nu we Robin hebben laten castreren hadden we geen kater meer voor Coco en mochten we een nestje willen met Sara hadden we daar sowieso geen vent voor omdat Robin natuurlijk haar papa is. Ik ben helemaal weg van het “poly” en daar ging mijn voorkeur naar uit.

Na wat teleurstellingen had ik me net neergelegd bij het feit dat het nog wel een poosje zou duren toen we ineens toch een optie konden krijgen op een prachtig rood /wit (één van mijn voorkeurs kleuren!) 4x6 poly katertje! Ik kon mijn geluk niet op!

Toen ik hem in het echt zag was ik ook gelijk helemaal verkocht! Prachtige stevige vent met een geweldig mooie beharing en een vreselijk lief smoeltje. Hij liet zich heel gewillig knuffelen en bekijken en heeft 2 lieve ouders die beide aanwezig waren. Wij kregen ook van cattery een hele fijne indruk. 
​
Nu is het aftellen. Als alles meezit komt hij begin maart bij ons wonen! Ik kan me er enorm op verheugen en kijk de hele tijd naar zijn foto’s waar ik het nu nog mee moet doen! ;)
Tot snel Mathea’s Jump to Live die wij James zullen noemen! Thea en Martien heel erg bedankt voor het in ons gestelde vertrouwen! 

We hebben intussen 20 dieren. Ze hebben bijna allemaal ook nog een bijnaam en een heel stel  luistert ze net zo goed als naar hun bijnaam als naar  hun eigen naam. Ik vond het wel grappig om ze allemaal eens op te schrijven! 

Elfje en Coco hebben nog geen bijnamen. Maar dit kan zomaar nog een keer ontstaan. ;) Laurens noemen we onder elkaar vaak de Noedel maar we roepen hem niet met "Noedel" want dat is veel te verwarrend nog voor hem. Het zal me echter niet verbazen als dit er in gaat sluipen. ;) 
 
Thomas: Tokonijntje, Totito, Ti Ta Tovenaar
Lucas: Dudel. Ludeldedudel, Tandarts
Marcus: Baby, Sticker
Mattheus (Mattie): Kuikentie
Julius: De Mol, Bol, Bolke
Antony: Torretje, Kruistor, Nietje
Brutus: Piggles, Pigglemuis
Laurens: Noedel
Willem: Wimpiepimpie, Pimmetjepim
Lola: Popje, Popjepoes
Tristan: Tismannie, Tismannieman, Rotonde
Emma: Piep, Pieppiep
Roderick: Knorrie, Knorrie de Knorknor, Rotje
Olivia: Mimu (afgeleid van Miss Muts)
Robinson (Robin): Robini, Dobbin, Kleine dikke poes
Kareltje: Koetje Boe
Elfje:  ----
Margootje (Coco): ----
Lucifer: Luci, Pluismuis
Sara: Sarat

Sinds Gaab een nieuwe baan heeft  is hij veel op reis. Dat betekent dat we het ochtendritueel van de katten en de honden nu op mij neer komt. Met een pup erbij is dat wel een extra uitdaging moet ik zeggen! Ik kom van de week om half 6 met pup op de arm terug uit de tuin en wil weer naar boven en dan schieten Sara en Lucifer (wat een vreselijk crimineel duo is dat!!!) samen de woonkamer in. Ik was te moe om ze in het donker te gaan zoeken dus heb ik het luikje naar de hal open gezet omdat deze kleine stomkoppen nog steeds niet snappen waar de andere kattenbakken zijn (Luci gaat af en toe dood leuk in de gootsteen zitten plassen)  

Om 7 uur kom ik weer met Laurens op de arm uit de slaapkamer en intussen hebben zich bijna alle 12 katten zich boven verzameld en schieten massaal de slaapkamer in!! Ik kan Laurens boven niet op de grond zetten omdat ik A bang ben dat hij van de trap valt en B hij niet zindelijk is en als ik ‘m op de grond zet hij zich meteen leeg laat lopen.

Leuke uitdaging om met 1 hand vrij (nauwelijks want Laurens wordt net iets te groot om met 1 hand te dragen) zoveel katten de slaapkamer uit te krijgen. Als ik er eentje de deur uit gooi, glipt een andere weer naar binnen! Met name Knorrie vindt dit een leuk spel. Willem is nogal dom en snapt de bedoeling niet van “er uit” en bleef maar mauwend rondrennen in de slaapkamer. Uiteindelijk heb ik in één arm Laurens en in de andere arm 7 kg rondspartelende kat. Dan heel snel door de deur terwijl ik met mijn voet Knorrie nog eens aan de kant veeg. Hoera gelukt!!

Naar beneden en dan alle jonge spul in de hal aan het kittenvoer en alle volwassen katten door de keuken richting studeerkamer voor hun ontbijt. Alleen Willem en Lola krijgen blaasdieetvoer in de keuken en uiteraard eten bijna alle katten liever het dieetvoer en met name Lola liever het gewone voer dus is het altijd een heel heen en weer geloop en getil om al die idioten op hun eigen plekje te krijgen laat staan met nog steeds een pup op de arm.  Dan richting bijkeuken voor de honden. Die krijgen allemaal eerst een koekje en gaan richting tuin, Laurens ook. Dan moet Julius zo snel mogelijk naar binnen door de keukendeur omdat hij anders alles aan elkaar blaft. Die krijgt namelijk s’morgens eerst zijn pilletje tegen zijn epilepsie in een stukje kaas en dat is niet iets waar hij op kan wachten dus gaat hij keihard voor de achterdeur staan gillen!

Dus loop ik normaal met hem mee over de veranda maar dan moet ik wel eerst de achterdeur open doen en dat was ik dus vergeten dus kan ik hem niet in de keuken laten, moet terug naar binnen via de bijkeuken en de studeerkamer binnendoor naar de keuken terwijl dat stuk ongeluk alles aan elkaar blaft op de veranda op de vroege ochtend. Schaam schaam, sorry buren!
​
Ik geef hem zijn pilletje en snijd meteen kaas voor mijn boterham af. Als alle honden binnen zijn moet ik naar de toilet en ik dek de kaas af met het metalen vergiet om te voorkomen dat de katten het te pakken krijgen. Als ik terug kom in de keuken, ligt het vergiet in de gootsteen en is de kaas op!
​
Dus ik heb vast een cadeau tip voor Gaab gedaan. Ik ben pas in september jarig (dan word ik 50, aaaaaaaahhhh!) maar het word denk ik even zoeken voor hem dus ik kan maar op tijd zijn….EXTRA ARMEN!!!
 

Afgelopen zondag was Laurens twee weken bij ons. Het was kerstvakantie en dat was maar goed ook want we kwamen handen tekort en slapen deden we niet veel. Er is dan ook niets van goede voornemens gekomen als de keukenkastjes opruimen maar we hebben we genoten! Wat een lekkere knuffel is het! En wat is het toch iedere keer weer schattig en bijzonder om te zien hoe zo’n klein wurm langzaam wordt opgenomen in de roedel.

Brutus was eerst heel bang voor hem. Durfde hem de eerste week niet eens aan te raken! Intussen is hij zijn beste vriend! Julius was jaloers en zocht heel veel bevestiging bij ons en moest zich steeds opnieuw bewijzen in zijn rol als leider. Maar die begint nu te ontspannen. Thomas wordt echt merkbaar oud en zolang Laurens hem niet in zijn oren hang vindt hij het wel prima. Datzelfde geldt eigenlijk voor Lucas. Marcus en Mattie willen nog steeds niet veel van hem weten maar doen ook niet lelijk, ze vermijden hem. Antony moet nog niks van hem weten en bekt een hoop op hem, maar die is ook nooit echt naar Brutus opgewarmd. (Brutus heeft zijn speelmakkertje Julius afgepakt. De hoop is dat nu Brutus met Laurens gaat spelen en Julius weer met Antony wil spelen) Maar het gaat wel vooruit want van de week mocht Laurens al naast hem liggen met zijn kop op hem!

De katten beginnen hem steeds leuker te vinden. Af en toe wat te leuk en dan zien ze hem als speeltje of prooi dat is me niet helemaal duidelijk ;) Met name als we ’s nachts of ’s morgens vroeg met Laurens buiten staan wordt “de jacht” geopend en gaan ze massaal achter dat gekke witte bolle ding aan! Niet bepaald bevorderlijk voor de concentratie bij het plassen en poepen. Verder was Laurens in het begin wat timide maar begint behoorlijk wat praatjes te krijgen waar niet alle katten van gecharmeerd zijn en dat dan even heel duidelijk maken met een tik of door hem in de houdgreep te nemen!

Hij slaapt nog in een doos naast ons bed. Ik was altijd onverbiddelijk, die doos kwamen ze niet uit behalve om midden in de nacht even te plassen als dat nodig was (intussen kan hij het gelukkig ophouden) maar hoe ouder ik word hoe erger ik een watje word kennelijk. Bij Brutus gingen we al door de knieën en die mocht vanaf een uur of 5 a 6 bij ons in bed. Zo gezellig zo’n warm puppelijfje tegen je aan die je eerst 100 kusjes geeft uit dankbaarheid en dan lekker gaan slapen. Maar of het nu door mijn overbezorgdheid komt (zou hij het koud hebben? Moet hij toch plassen?) of door het feit dat ik gewoon te moe ben ,ik kan het gegil naast me niet meer aanhoren. Dus ik haal hem eruit zo rond 3 uur als hij wat onrustig wordt, voordat hij me luid en duidelijk maakt dat dit niet langer wordt geaccepteerd en dan gaat hij tussen ons in, in bed. Helemaal gelukkig slaapt hij dan zo door tot een uur of half 6 – zes uur. In de vakantie lieten we hem dan  even plassen en poepen en dan nog even terug. Als hij klaar was met het bijten in onze neus en oren (Gaab heeft een prachtige piercing gekregen midden op zijn neus!!) dan ging hij nog even slapen en zo mochten we af en toe zelfs uitslapen tot half 8 – 8 uur! Dit klinkt heel luxe maar echt slapen deden en doen  we niet hoor want we moeten hem natuurlijk wel in de gaten houden dat hij niet van het bed af valt (niet gebeurd) of op het bed gaat plassen (1 keer gebeurd).

Intussen is de benchtraining begonnen want we zijn weer aan het werk en hoewel ik zelf kan bepalen waar (thuis of op kantoor) en wanneer ik werk is het toch de bedoeling dat ik weer 3 ochtenden buiten huis kan werken. Dit gaat heel goed dus hopelijk kan hij snel ’s nachts ook naar de bench verhuizen (in de bijkeuken waar de andere honden ook zijn) En dan kunnen we slaap gaan inhalen!
​
Maar het moge duidelijk zijn dat we GENIETEN!!!