Coco is gisteren bevallen van 5 prachtige kittens!! Ze  had in de nacht van zondag op maandag al een uurtje weeën gehad maar die gingen weer weg. ‘Middags om half 2 op dag 64 kreeg ze opnieuw weeën. Ik dacht eerst dat ik een pers wee gezien had en haastte me om alles in gereedheid te brengen. Maar ik had me vergist ze zat nog in het ontsluitings stadium dus we hadden nog even te gaan.

Ik merkte dat ze onrustig werd als ik er niet bij was dus ik heb de rest van de dag  met name boven gezeten terwijl Gaab alles beneden draaiende hield.

Tegen half 9 hebben we ons bedje opgezocht, nog half aangekleed voor het geval we met spoed naar de dierenarts zouden moeten, in de hoop nog een paar uurtjes slaap te krijgen voor het echt ging beginnen. Ik sliep uiteraard met 1 oog open om mijn meisje in de gaten te houden. Ze bleef onrustig zoeken naar een plekje. Dan weer bij me liggen knuffelen en dan weer ergens anders liggen totdat ze om half 2 ineens een schreeuw gaf. De persweeën waren begonnen en toen ging het ineens heel erg snel!

De eerste kostte nog wat moeite en kwam met het gezichtje naar voren eruit. Maar om 2 uur werd ze ineens geboren! KroKusje Karlotta met een gewicht van 102 gram. Wat een prachtig tortie poesje!! De placenta liet op zich wachten en Coco was wel een beetje in de war en begon te staan en te lopen door de kist met het kitten aan de navelstreng achter aan haar zwiepend. Geen goed idee! Snel heb ik de navelstreng doorgebroken zodat ze veilig was. Toen was het wachten op de placenta maar om 2.15 diende zich kitten nummer 2 al aan; Eliot Eros Equinox, 108 gram een leuke rood witte. Ook hiervan hebben we de navelstreng gebroken omdat ze weer ging rondlopen. Altijd een beetje stressvol vind ik dat omdat je dan maar moet afwachten of de placenta eruit komt en nu misten we er al 2. Maar zo keurig werden even later 2 placenta’s geboren!!

Toen volgde er even een kleine pauze waarin Coco zich als een volleerd moedertje ontfermde over haar kroost. Ze bleef er af en toe wel naar kijken met een blik van: Waar komen jullie ineens vandaan?? Het was ontzettend komisch om te zien.

Om 2.47 uur volgde Lente Liefde Lumen met 122 gram de zwaarste van het nest. Tot onze lichte verbazing was ook deze weer rood! Coco kreeg de slag te pakken en heeft zelf de navelstreng gebroken.
We moedigden Coco natuurlijk steeds aan maar zeiden ook: “Kunnen wij nu wat zien in een andere kleur?” Na een wat langere pauze kwam om 3.37 uur Morgenzon Maurits, 118 gram , met zijn vruchtzak nog helemaal in takt wat een schitterend gezicht!!  En hij was ook weer rood!!

Hij had het wel wat benauwd en ik heb wat vruchtwater uit hem gezogen wat hij binnen gekregen had en toen ging het goed.  Kort daarop om 3.51 uur werd Daffodil Dolfje geboren. En tot onze stomme verbazing WEER ROOD!!!!

Het aantal kleuren wat uit deze combi kon komen was bijna eindeloos. Zwart solid, Black tabby, eventueel blauw zelfs maar nee, ze heeft ze allemaal rood gemaakt!!! ;) Het grappige is wel dat ze allemaal net een wat andere kleur rood lijken van heel licht (zilver?) tot vrij donker en diep rood. Het blijft natuurlijk even afwachten hoe deze kleuren zich gaan ontwikkelen.

Coco in een hele lieve en zorgzame mama die bijna niet van het nest afgaat. Gisterochtend vond ik het bijna zielig want ze wilde wat eten en naar de bak maar zodra ze opstond begon de vijfling natuurlijk te krijsen en dan keek ze zo ongelukkig naar ze…stond wat te twijfelen en ging dan weer terug in de kist. Intussen is ze er wat rustiger onder en de vijfling kan al een mooi bergje maken als mama van het nest gaat.
​
Vanaf het moment dat de kittens geboren zijn hebben ze meteen hun tepel gevonden en drinken ze helemaal zelfstandig, ik heb er niet 1 hoeven aanleggen dit keer. Ze waren gisteravond allemaal mooi aangekomen!

Wat een prachtig nestje dit is genieten!!

Op dit moment zitten we met smart te wachten op de kittens van Coco. Het lijkt erop dat zij en James 5 kindjes verwachten. Ik hoop dat ze dit weekend geboren worden!
Coco is een beetje een bijzonder verhaal. Zij werd op 22 maart 2018 hier geboren, dochter van Emma en Tristan. Ze was eigenlijk vanaf het moment dat ze geboren werd bestemd voor een bevriende fokker. Na een week of 7 is ze officieel gereserveerd en kreeg ze een andere naam. Maar helaas hadden we met dat nestje een hoop pech. Een niesziekte sloeg toe en daar hield ze een hoornvlies beschadiging aan over die maar niet wilde helen en vervolgens kwam daar nog eens giardia overheen. En hoewel zowel de betreffende fokker als ik zelf er vreselijk verdriet om hebben gehad is er in goed overleg besloten haar te annuleren.