Pippapopjes
Contact:
  • Home
  • Onze Maine Coons
  • Stamboom
  • Kittens
  • Vorige nestjes
    • Nest 1: Emma 15-8-2016
    • Nest 2: Emma 22-03-2018
    • Nest 3: Olivia 26-7-2018
    • Nest 4: Emma 29-08-2018
    • Nestje 5: Coco 24-03-2020
    • Nestje 6: Elfje 6-04-2020
    • Nestje 7: Coco 2-7-2020
    • Nestje 8: Sara 18-09-2020
    • Nestje 9 Elfje 04-10-21
    • Nestje 10 Sara 10-1-2022
    • Wall of Fame
  • Planning en adoptie
  • Onze Honden
  • Tuin
  • In memoriam
  • Herplaatsers
  • Foto's
  • Fotoshoots
  • Video's
  • Blog
  • Gastenboek

Stront en kots

26/4/2015

2 Comments

 
Foto
Mieuw, foto van februari 2011. 
Tegenwoordig krijg je op Facebook iedere dag een herinnering aan wat je op dezelfde datum de afgelopen jaren geplaatst hebt. Vrijdag was dat het onderstaande verhaal wat ik op 24 april 2012 plaatste. Even om het in context te plaatsen, we hadden wederom zorgen om Johannes omdat hij wellicht een levershunt zou hebben en verder hadden we Mieuw nog, een stokoude kater van bijna 19 met een te snel werkende schildklier en daardoor ernstige diarree. Dit heb ik geschreven: 
Behalve dat gisteren al niet zo'n leuke dag was met de toestanden weer met Johannes was het er sowieso eentje met hindernissen. Maar het eindigde wel in dat Gaab en ik 's avonds compleet de slappe lach kregen. Dit verhaal is niet voor mensen met een zwakke maag, dus wees gewaarschuwd!!!!

Nadat ik was opgestaan ging ik zoals gebruikelijk naar de bijkeuken om daar de honden uit hun benches te laten, ze een koekje te geven, ze in de tuin te laten, de katten eten te geven en de kattenbak schoon te maken.

Nu komt het "aroma" daar 's ochtens je altijd al tegemoet omdat Mieuw al meer dan een jaar iedere dag meerdere keren (gemiddeld een keer of 5) diarree heeft maar dit keer was het dus extra gezellig in de bijkeuken omdat Johannes ook diaree had en alles in zijn bench inclusief hemzelf daaronder zat!

Na de honden hun koekje te hebben geven en de deur naar buiten open te hebben gezet vis ik zo goed en zo kwaad als dat ging de vieze kussens en dekens uit de bench van Johannes en doe ze in de wasmachine. Dat gaat natuurlijk niet zonder dat mijn handen onder de stront zitten. Maar goed, handen gewassen, Mieuw eten gegeven en de bak schoon gemaakt (met een meer dan gemiddelde hoeveelheid chocolademelk zoals Gaab en ik dat intussen hebben gedoopt!) en weer handen gewassen. Dan ga ik ergens in staan op mijn sokken...natuurlijk stront!! Zeker net van een deken gevallen tussen de bench en de wasmachine.

Die middag na het bloedprikken van Johannes haal ik de schone dekens uit de droger en ga ze opvouwen. Intussen gaat Mieuw op de kattenbak zitten en maakt weer een hoop chocolademelk. De honden willen dat opeten en beginnen te proberen in de bak te springen (die in een kast staat maar evengoed weten ze er vaak in te komen ) Dus ik laat de deken uit mijn handen vallen die ik aan het vouwen ben en gris snel een plastic zak van de werkbank om de kattenbak schoon te gaan maken. Mieuw springt uit de bak en begint, zoals hij tegenwoordig vaker doet,  vreselijk over te geven..en jawel...over mijn schone deken heen!!!!

Gisteravond de klapper van deze "mooie" dag. Terwijl we lekker met z'n allen (Gaab en ik, 4 teckels en 2 katten) voor de tv hangen gaat Mieuw, die ook nog eens flink dement wordt, in de kamer poepen, weer een grote plas diarree!!! Gaab probeert er 3 honden er bij weg te houden en ik zet Johannes in de keuken achter het hek (die kan daar helemaal niet tegen, als hij kattepoep eet eindigt dat vaak in een aanval) en geef Gaab intussen allerlei schoonmaak spullen aan. 

Net als 's middags komt het dan bij Mieuw ook aan de andere kant eruit spuiten, over zichzelf heen en over Marcus en intussen eten de honden, nadat ze, ondanks Gaab's goeie bedoelingen, al het meeste van de poep hebben opgegeten, ook nog alle braaksel op.

Dan denk je: nou dat was het hopelijk? Nee, nee, want vervolgens wordt dit Thomas kennelijk allemaal teveel van het goeie en die schiet de mand in en geeft ook nog eens verschrikkelijk over!!! Dus..wij staan daar tussen een plas poep, meerdere plassen kots, Mieuw onder de kots, Marcus onder de kots, en Johannes gillend achter het hekje dat hij graag mee wil eten. En dan krijgen we toch allebei de slappe lach!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dat las ik gisteravond aan Gaab voor. We hebben er nog even om gelachen en hadden zoiets van : He gelukkig dat hebben we niet meer!  Even later kotste Willem zijn eten uit, dat hij net op had. Ach ja, dat kan gebeuren. Willem heeft nog wel eens wat last van zijn maag, gevoelige plek kennelijk. Een maagzuurremmer doet vaak wonderen. Dus we ruimden het op en gingen naar bed. 

Vanmorgen ging ik de Coons eten geven en Gaab de poezels. En wie kwam er uit de woonkamer gesprint richting de kattenbak in de hal?Leopold! Die hadden we de avond ervoor kennelijk over het hoofd gezien. Normaal gaat hij bij de poezels aan de andere kant van het huis. En dat zul je altijd zien, we waren ook vergeten het luikje naar de gang open te zetten en zo had Leopold geen kattenbak tot zijn beschikking gehad. Arme kat! 

Nadat alle katten gegeten hadden gaf Willem nog een keer over. Weer alles opgeruimd en toen gingen we naar beneden. Toen we de woonkamer inkwamen had ik meteen iets van: Ik ruik iets....poep? Gaab rook niets en we gingen naar de bijkeuken om de honden uit de bench te laten. Terug in de keuken hebben we ontbijt gemaakt maar toen we met ons bordje met een lekker geroosterd broodje en een heerlijk zacht gekookt eitje voor de tv ploften (Weekend ritueel heerlijk in de pyjama voor de tv ontbijten) rook het daar toch echt heel erg niet pluis. Ook de honden waren verdacht samen ergens aan het snuffelen. Nadere inspectie bracht ons een onprettige verassing want er was in diverse slaapzakken van de honden en in de mand ge....eh....we weten nog steeds niet wat het was maar het was niet iets wat je wilt vinden tijdens je ontbijt. 

Ontbijtborden terug op het aanrecht en alles naar de wasmachine. Het was zo vies dat we het er zo in gegooid hebben, en het zaakje zeker twee keer gewassen moet gaan worden om het weer schoon te krijgen. Terug in de keuken, handjes gewassen, een paar keer geslikt en verder met het ontbijt. Toen hoorden we geluiden die ons niet blij maakten...Marcus was aan het overgeven. Dus ontbijtborden op het aanrecht (laat je ze op de salontafel staan is het weg) en schoonmaken maar weer. En dat ging zo'n 5 keer achter elkaar door, telkens als wij zaten begon die stakker weer te kotsen. O.a op de kokosmat bij de deur, heel fijn werk om dat schoon te maken. We vermoeden dat, wat Leo ook had achtergelaten voor ons,  Marcus er van gegeten heeft. Hij is er een aantal uren goed ziek van geweest en wilde alleen in de bijkeuken liggen. Intussen lijkt hij gelukkig weer beter. We hebben uiteindelijk ons ontbijt toch opgegeten (toost koud en eitje bijna koud) als je 12 dieren hebt moet je wel een sterke maag hebben! ;) 
Foto
2 Comments

Een overwinning en een ontdekking....

10/4/2015

14 Comments

 
Foto
Zojuist ben ik na bijna 3 maanden weer in mijn eentje de duinen in geweest met Julius. Een enorme overwinning!! 

Op 21 januari ben ik namelijk tijdens het uitlaten van de honden niet goed geworden. Ik had pijn op de borst, voelde me duizelig en kortademig en het gevoel dat mijn hart ontplofte. Totaal in paniek ben ik naar huis gelopen (gelukkig maar een paar honderd meter), heb de honden opgesloten en ben naar de huisarts gereden. (Misschien niet de meest handige keuze maar ik durfde niet meer alleen thuis te zijn en ik wist ook niet of ik hier een ambulance voor moest laten komen) Om een lang verhaal kort te maken de huisarts heeft de ambulance gebeld en op de eerste hulp is vastgesteld dat ik last heb van atrium fibrillatie. Een aandoening die, mits je op tijd in het ziekenhuis bent waar ze je hart met een infuus of een elektroshock weer in het juiste ritme brengen, niet gevaarlijk is (als het te lang duurt kan je een beroerte krijgen) maar waarvoor ik wel waarschijnlijk voor de rest van mijn leven medicijnen moet slikken. Zo'n episode als op 21 januari kan nooit weer gebeuren of heel vaak, daar kunnen ze ook niets van zeggen. In mindere mate heb ik nu bijna dagelijks momenten van ritmestoornissen. Ik ben helemaal binnenste buiten gekeerd en een oorzaak is er niet gevonden, mijn hart en de rest is gelukkig verder goed gezond en die korte ritmestoornissen die ik heb zijn niet gevaarlijk. 

Evengoed kan ik zeggen dat ik in mijn hele leven nog niet zo bang geweest ben als die middag en de weken erna. Ik durfde het huis niet meer uit en al helemaal niet met de honden. 

Nu heb ik ook al meer dan 9 jaar een angststoornis. Dat betekent dat ik veel heel veel dingen bang ben (echt teveel om op te noemen) chronische hyperventilatie en paniekaanvallen heb en dagelijks ernstige spanningshoofdpijn.  Ik had al vele dingen geprobeerd om er af te komen maar niets hielp echt en uiteindelijk ben ik na me jaren daar tegen verzet te hebben toch aan de antidepressiva gegaan (die ook bij een angtstoornis worden voorgeschreven). 

En ze helpen en het gaat steeds beter met me. Een week nadat ik de medicijnen slikte durfde ik weer kleine rondjes met de honden te lopen. En nu 7 weken later dan eindelijk weer met de honden alleen de duinen in! Ik ben zo vreselijk blij!!!! 

De ontdekking was dat ik me na dat we iets meer dan 5 jaar in Rockanje wonen eindelijk thuis lijk te voelen! Ik kwam net met Julius het bos uit en twee mensen vroegen me de kortste weg naar het strand. Het toeristenseizoen komt weer langzaam op gang kennelijk. En ik was het ze aan het uitleggen en voelde onverwacht een gevoel van trots en een gevoel van: "Hier woon ik!"  Nu zullen de meeste mensen daar niets van begrijpen denk ik maar ik moet altijd nogal lang wennen aan een nieuwe omgeving. Ik heb in mijn leven al in 9 verschillende plaatsen gewoond en ik ben er achter gekomen dat het ongeveer 5 jaar duurt voordat ik me ergens thuis voel. Dat was best wel zuur met toen we uit Houten weg gingen begin 2010 want daar woonden we net 5 jaar, en toen gingen we weer verhuizen naar een compleet onbekende omgeving (ik heb Rockanje moeten opzoeken op de kaart want ik had er nog nooit van gehoord!). Dus het gevoel dat ik net had maakte me ook heel blij. 

Al met al een goeie dag en hoewel het niet zoveel met de diertjes te maken had (hoewel die natuurlijk wel blij zijn dat vrouwtje weer lekker met ze gaat wandelen!) wilde ik het toch even opschrijven want de afgelopen maanden waren niet bepaald fijn en dan is het heerlijk weer een goeie dag te hebben! 
Foto
14 Comments

Loslopen

7/4/2015

8 Comments

 
Foto
Wij zijn alweer een kleine week geleden thuis gekomen van een heerlijke vakantie.  We waren dit jaar niet zoals normaal met de caravan weg maar we hadden voor het eerst in ons leven een huisje gehuurd. Dat is ons over het algemeen  best goed bevallen, zeker omdat het nu niet bepaald weer was om bij te kamperen want van de 12 dagen heeft het 10 dagen geregend. 

Wat wij het leukste vonden van het huisje was dat er een hele grote omheinde tuin bij zat. Ik had me van tevoren al erg verheugd dat de honden eindelijk eens flink konden rennen. Hoewel we een redelijk ruim huis hebben en onze tuin ook groot genoeg is om hun energie in kwijt te kunnen is lange stukken rennen voor onze jongens iets wat ze zelden of nooit kunnen. 

Wij laten onze honden namelijk nooit loslopen. Ik merk dat ik daar nog wel eens afkeurende opmerkingen over krijg. En ik moet zeggen dat als ik bij een ander foto's en filmpjes zie van heerlijk rond rennende en spelende teckels in de bossen of het strand dat het me ook wel eens spijt dat we dat met onze jongens niet aandurven. Echter voor mijzelf geldt, dat zolang ik ze niet volledig onder appèl heb ik het niet veilig vind om ze los te laten lopen. Ik hoor te vaak verhalen over honden die verdwijnen, vast komen te zitten, dood worden gereden, in aanraking komen met andere honden en daarbij verwond raken of erger, en ik zou zelf werkelijk geen seconde rust meer hebben.  Want hoewel ik best vind dat onze honden redelijk zijn opgevoed durf ik toch absoluut niet te beweren dat ik ze 100% onder appèl heb. Ze hebben een behoorlijk jachtinstinct bijvoorbeeld en daar kan ik echt niet tegenop. 

Ik zeg dit trouwens absoluut niet als kritiek op mensen die hun honden wel los laten. Zolang die honden andere honden of mensen niets doen ben ik van mening dat iedereen hier zelf een beslissing over moet nemen en vaak zou ik willen dat ik er wat relaxter in kon staan. Maar helaas we zitten nu eenmaal zo in elkaar zoals we in elkaar zitten. Dus hebben onze honden misschien de pech een overbezorgd vrouwtje te hebben maar ik hoop dat dan wel weer door andere dingen gecompenseerd wordt. ;-) 

Onze teckels vroeger thuis bij mijn ouders liepen wel altijd los. En die luisterden in mijn herinnering binnen niet eens naar het woord "kom" (ik vraag me af of ze wisten wat het betekende) laat staan buiten. Ik kan me nog herinneren dat het meerdere keren gebeurd is dat Floris onze langhaar ineens foetsie was. En dan hoorden we hem heel ver weg ergens gillen. Mijn vader dook dan in paniek het bos in en kwam na eindeloos zoeken terug met Floris die ergens muurvast had gezeten in een prikkelbosje. Toen Willem, de andere langhaar oud werd, werd hij ontzettend seniel en keerde regelmatig zelf ineens terug naar huis tijdens het wandelen, heel hard rennend want lichamelijk was hij nog in topconditie.  Hij is op die manier meerdere keren een hele drukke weg overgestoken, het is werkelijk een wonder dat hij het overleefd heeft. Maar Floris en Willem hadden weinig jachtinstinct. 
Foto
Op deze foto staan Floris en Willem
Anders was het met de ruwharen die daarop volgden. Dan gingen mijn ouders met de honden naar het bos. De achterklep van de auto ging open en daar kwamen drie knettergekke ruwharen gillend uit gerold. Binnen de kortste keren waren die een konijn op het spoor en renden dan luid joelend het bos in om vervolgens eindeloos weg te blijven. De afspraak tussen mijn ouders was dat ze zouden wachten op de plek waar de honden het bos in verdwenen waren. Mijn vader, die volgens mij ook totaal niet geschikt is voor het hebben van een loslopende hond, kon dat uiteindelijk nooit dus na enige tijd verdween dan ook hij schreeuwend "MAURITS, OTJE, FELIX!!!!" het bos in achter de teckels aan. Mijn moeder bleef dan hoogst geïrriteerd achter want praktisch altijd waren de honden eerder terug dan mijn vader en dan stond zij daar met 3 ongeduldige teckels eindeloos op mijn vader te wachten die nog steeds al roepend door de bossen rende. Het was eigenlijk om je te bescheuren van het lachen. 

Een verhaal wat me ook erg is bijgebleven is dat mijn moeder en mijn destijds hoogzwangere zusje samen naar het bos gingen met de de drie ruwharen van mijn ouders, de ruwhaar van mijn zusje en onze langhaar. Dus weer "achterklep van de auto open en rennen maar!" (Ik was toen 22 jaar, nog wat minder bezorgd en met de honden van mijn ouders erbij mocht onze Marloes ook los) Echter kwamen ze toen de boswachter tegen en die melde dat ze hun honden moesten aanlijnen of onder appèl moesten hebben. Waarop mijn moeder de honden riep die er wel braaf even aankwamen rennen maar er vervolgens allemaal weer als een gek vandoor gingen want dat was nu eenmaal zoals ze dat gewend waren. Even je neus laten zien en weer gaan. 

De boswachter was intussen erg boos aan het worden over zoveel ongehoorzaamheid en stond er op dat de honden alle vijf werden aangelijnd. En toen bleken ze maar 3 riemen bij zich te hebben. Ze hebben toen (na heeeel vaak de honden opnieuw roepen want die bleven maar op en neer rennen) twee honden met hun kop door de lus van het handvat van een riem gedaan en zijn op de een of andere manier terug bij de auto gekomen. 

Ik zie ze nog samen terugkomen. Mijn arme hoogzwangere zusje helemaal in tranen van de stress en mijn moeder bijna in tranen van het lachen! ;-) 
Foto
Op deze foto staat Gaab met Maurits en Otje, 
Hoe dan ook, ondanks dat ik achteraf vreselijk om dit soort verhalen kan lachen en ik zelfs vermoed dat mijn teckels toch echt wel wat beter luisteren dan die van mijn ouders deden zit ik toch niet te wachten op dat soort zenuwslopende taferelen. ;) 

Dus daarom was de grote omheinde tuin extra genieten want nu konden de jongens eens lekker helemaal volop rennen. We hebben door het slechte weer weinig kunnen doen en ook niet veel gewandeld maar we hebben wel heel veel foto's gemaakt van rennende teckels. 

En ik heb ook een filmpje gemaakt om een beetje de sfeer weer te geven. Omdat de buren allemaal hele grote honden hadden en we er niet 100% op durfden te vertrouwen dat onze honden echt niet ergens onder het gaas heen konden,  hebben we ze met name in een afzonderlijk omheind weitje laten spelen. Maar ze hebben pret gehad en daarom wij ook! :) 
Impressie van de vakantie van de teckels ;)
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
8 Comments
    Foto

    Schrijfster:

    Mijn naam is Annemieke. Ik ben 52  jaar oud en getrouwd met Gabriël en we wonen sinds kort in een dorp in West Brabant.  We hebben helaas geen kinderen maar, misschien mede om die reden, wel een hoop dieren! De dieren geven invulling aan ons bestaan en we genieten dagelijks van de interactie tussen al deze unieke karaktertjes! Ik werk 2 ochtenden per week als boekhouder voornamelijk vanuit huis. Ik heb een eigen Youtube kanaal over onze diergaarde met veel leuke, mooie en grappige fimpjes. https://www.youtube.com/c/crazycoonswackywieners en ik heb een fotobewerkings/digitaal tekeningen bedrijfje
    http://www.vervenmetfotos.nl/
    Verder ben ik thuis bij de beestjes en zorg ik voor het huishouden. Af en toe hebben wij een nestje kittens! 

    Archieven

    January 2022
    December 2021
    November 2021
    October 2021
    September 2021
    February 2021
    January 2021
    September 2020
    July 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013

    Categories

    All

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.