Gisteren waren de kittens 9 weken oud. Ze zijn zo leuk!! Ze donderen ’s avonds en ‘morgens regelmatig een kwartier of half uur over ons bed. Geen seconde zitten ze dan stil tot dat ze helemaal uitgeput zijn en meestal vlak onder mijn kin in slaap vallen. Wat fantastisch!!! Of ik kom boven en dan liggen ze allemaal samen op de krabton te slapen. Dan steek mijn gezicht er tussen en leg mijn armen om dat groepje warme hoopjes heen en dan kan ik echt wel huilen dat het niet altijd zo kan blijven!
Maar er zijn ook teleurstellingen en zorgen. Gisteren is het hele stel voor het eerst ingeënt en hoorde de dierenarts bij Merlijn (Sjef) een klein hartruisje. Het kan nog goed dat het weg trekt de komende weken maar ik schrok er toch van. Verder maakte ik me al zorgen om het oogje van Margootje wat niet zo heelt als de andere oogjes en dat bleek ook terecht want het hoornvlies is beschadigd. We gaan over een week met haar naar de oogspecialist. Wat ik totaal niet zag aankomen was dat waarschijnlijk alle kittens (bij de donkere is het moeilijk te zien) de huid rond hun neus en lippen geïrriteerd hebben. Het is rood en er zitten wat korstjes op (ik dacht dat dat aangekoekt eten was dat ik er maar niet af kreeg) Ik smeer het nu op advies van de dierenarts in met vaseline en dan maar even afwachten of het weg trekt. Ik voelde me een ontzettende stomme koe dat ik dat niet gezien had. Ze zitten er ook totaal niet aan te krabben of zo dus hebben er geen last van gelukkig. Evengoed BALEN!
Emma had ik meegenomen omdat die af en toe rare keel geluiden maakt. De dierenarts hoorde een raar geluid in haar longen en wilde foto’s maken. Er was gelukkig niets te zien dus maar een AB kuurtje en weer 120 euro armer voor de foto’s. Al met al geen fijne middag!
​
Vandaag hebben de eerste 2 kittens “badder les” gehad. Kareltje en Balthazar. Ze waren niet heel enthousiast over de ervaring maar ook zeker niet in paniek en hebben het kranig doorstaan. Na het wassen en afdrogen konden ze lekker droog worden door bij de rest te gaan liggen. In principe morgen de volgende 2! 

Wordt weer vervolgd! 

Eindelijk is het dan zover Olivia is weer krols!! En hoewel het voor beide de eerste keer is (nou ja, Willem had al met haar geoefend de vorige keer) hoefde ik ze niets uit te leggen want ze snappen precies hoe het werkt! 
Maar wat een verschil met Emma en Tristan zeg!! Dat was natuurlijk tot nu toe het enige voorbeeld wat ik had en dat was altijd zoooo lief! Elkaar tussendoor steeds kopjes geven en bij elkaar liggen en ach zo lief en zo romantisch, een echt stelletje! 

Maar dan Robin en Olivia; Robin is echt geen heer, hij slaat haar nog net niet met een knuppel op de kop om haar vervolgens aan de haren het hol uit te trekken! Maar gisteren lag ze onder een stoel en hij werd helemaal gek, hij probeerde haar echt er onder weg te rukken. Daarop werd zij vreselijk nijdig en dan wordt er gemept, gegromd en geblazen.
 
Ook heeft hij geprobeerd haar te dekken terwijl Olivia op haar rug lag. Dat was zo bizar om te zien ik heb haar echt even uit die situatie gered want toen had hij haar dus bij de keel vast.  Als dan uiteindelijk gelukt is (waarbij Olivia het, niet zoals haar mama, laat bij wat laag gegrom maar zo hard gilt dat steeds alle honden en de andere katten compleet gaan flippen) geen romantisch naspel maar ze gaan meteen weer ieder hun weg en als het aan Robin ligt gaat hij voor de deur van Emma en haar kinders staan mauwen want hij vindt stiekem zijn schoonmoeder aantrekkelijker dan zijn eigen vrouw. 

Dat schiet natuurlijk niet op en uiteindelijk gaat hij weer voorzichtig (hij meent het best goed hoor maar is alleen wat overenthousiast) bij zijn vrouw slijmjurken. Als zij echter op dat moment nog niet in de stemming is krijgt hij opnieuw klappen en een scheldkanonnade over zich heen!!
Even later is ze weer druk op de verleidingstoer maar Robin is afgedropen en ligt binnen te slapen dus wat gebeurt er??? Laat die slettebak zich doodleuk door Willem dekken!!
Dus een heel andere ervaring maar ik moet bekennen dat ik er verschrikkelijk om moet lachen. (Willem heb ik er uiteraard afgehaald en Robin opgehaald die meteen weer op zijn vrouw dook van hoera ik mag weer!)
Intussen heb ik meer dekkingen gezien dan dat ik nog kan tellen en ik weet niet hoe vaak er ’s nachts nog gedekt is of als ik naar mijn werk ben maar ik neem aan dat er een grote succeskans is. We wachten het weer vol spanning af!

De kittens zijn vandaag 8 weken en foto’s maken van ze is een ramp!! Zodra ze wakker zijn veranderen ze in kleine demons die non stop overal opklimmen en alleen nog maar rennen! (Behalve als ze in mijn voeten en benen hangen) Ik maak de foto’s voor mijn site altijd in de slaapkamer op het bed. Maar de kittens kunnen nu op het bed klimmen waardoor er, terwijl ik in één hand de camera en in de andere hand iets van een hengeltje vast hou en belachelijke geluiden maak, non stop andere kittens door het beeld springen en naar die hengel slaan. Het kitten wat ik op de foto wil zetten heeft uiteraard geen enkele interesse in de hengel en rent steeds uit beeld.

De oplossing voor een deel van dit probleem is de andere kittens uit de slaapkamer. En dat blijkt een onmogelijke oplossing. Ik kan er maximaal 3 tegelijk vasthouden. Dus ik grijp er 3 bij hun kladden en zet ze buiten de deur. Nou is het de kunst om de deur dicht te doen voor ze weer over de drempel rennen. Maar dat is bijna onmogelijk want ik kan de deur niet snel dichtslaan want dan is het risico veel te groot dat ik een straks een 3 potig kitten heb. Dus met beleid en…..te laat er zit er al weer eentje binnen. Maar na een keer of 4 dit proces herhalen is het gelukt. Echter er zijn nog 2 kittens in de slaapkamer die nog niet aan de beurt zijn voor de foto. Dus ik pak die op, doe voorzichtig de deur open en….ja hoor de eerste lichting is alweer in de slaapkamer. Aaaaahhhhhh!!!  En dit proces herhaalt zich iedere keer als ik een ander kitten ga halen!!!!

Al met al duurde het foto’s maken zo lang dat ik weinig tijd over heb voor een blog. Maar het gaat gewoon best lekker.  De oogjes zien er iets beter uit hoewel we er nog steeds niet zijn. Ze zitten sinds gisteren aan zalf nummer 4 zou die het gaan oplossen?  Het niesen is zo goed als over. Ik hoor er nog wel eens eentje niesen maar dat kan natuurlijk ook een stofje zijn, ik weet het niet. Ze zijn in elk geval alles behalve ziek. Het eet, het speelt en het groeit!! En zo moet dat!!!

Nooit had ik gedacht ooit een blog als deze te moeten schrijven. Ik heb altijd gezegd, als er hier een dier komt wonen is dat voor zijn hele leven. Maar wat als het dier niet graag bij jou wil wonen? Of je andere dieren in gevaar brengt. Dan moet je een hele moeilijke keuze maken en dan hebben wij na meer dan 3 jaar aanmodderen gedaan. 

Benjamin en Mathilde zijn hier in 2012 komen wonen. Het ging super met Leopold samen maar de Maine Coons vonden ze maar niks. Willem, Lola en Tristan werden nog net geaccepteerd maar toen Emma volwassen werd begonnen ze haar aan te vallen met z'n tweeën.  Emma wilde alleen maar weg, liet haar urine en ontlasting gaan en was in totale paniek maar ze hielden niet op tot dat wij tussen beide kwamen. Uiteindelijk zat er niets anders op dan ze te scheiden.

Het ging hetzelfde met Roderick en OLivia en Robinson. Toen ze klein waren ging het nog wel maar zodra ze richting volwassenheid gingen werden ze echt afgetuigd. Het bizarre is dat Coons (of in elk geval die van ons) zich niet verdedigen. En ondanks dat we ons uiterste best deden ze te scheiden ging het toch geregeld mis. Dit zorgde voor veel stress voor allemaal, de Coons, Benjamin en Mathilde en ons zelf. Op vakantie of zelfs maar een weekendje weg was geen optie meer want dit was te ingewikkeld voor een oppas. 

Dood eng vond ik het helemaal met de zwangerschappen van Emma. Maar toch was de stap die we nu genomen hebben zo groot en moeilijk dat we het jaren voor ons uitgeschoven hebben. 

Een jaar geleden vertelden we ons probleem aan mijn vader en zijn vrouw. Zij opperden toen dat ze bij hen zouden komen wonen. Zij hebben een stichting die dieren opvangt; Erve Knots in Drenthe en hebben heel veel ruimte. Een flink stuk grond midden tussen de weilanden met daarop hun huis, een werk- en logeerruimte, een werkplaats, een kapschuur met stal, een varkenswei, een boomgaard, een vijver, een wei voor de pony’s en twee kippenhokken. Een heerlijke plek om te wonen dus als kat. 

De stap was nog te groot. We waren er nog niet aan toe. Maar in de eerste maanden van dit jaar werd het ons toch echt duidelijk; Dit gaat niet. Dus zijn Benjamin en Mathilde op Koningsdag verhuisd naar Dalen. We hebben samen staan huilen bij het afscheid en er stromen weer tranen terwijl ik dit typ. Maar het is beter zo. Ze zijn daar al aan het aarden en met name Bennie voelt zich al helemaal thuis en is lief naar de andere katten die er wonen want die laten zich niet zo makkelijk op de kop zitten als de Coons. Ook Mathilde zal uiteindelijk haar draai vinden. Er wordt van ze gehouden en geweldig voor ze gezorgd. En we gaan ze uiteraard nog weer terug zien! 

Hier is het een verademing. Niet steeds je schichtig hoeven af vragen of de juiste deuren wel gesloten zijn en waar welke kat is. Ze kunnen gewoon lekker allemaal hun gang gaan en wanneer ze maar willen naar buiten! 

Lieve Benjamin en Mathilde, het gaat jullie goed op Erve Knots! Dat jullie daar maar met heel veel plezier mogen wonen. Lieve papa en Heidi jullie zijn toppers, ontzettend bedankt!

De kittens zijn vandaag op Hemelvaartsdag alweer 7 weken oud. Het zijn zulke prachtige wondertjes en zo mooi en lief ik kan er eindeloos naar kijken! Het rent intussen alle kanten op en ik vind ze iedere keer weer op een andere plek. Zo lagen er vanmorgen twee in de hoge vensterbank te slapen.

Afgelopen zondag is Margootje gereserveerd. Ze zal naar de hele kleine en super leuke cattery gaan waar papa Tristan vandaan komt en daar, als alles goed gaat, die lijn verder voort gaan zetten. Ze zal vanaf nu door het leven gaan als Tatum. 

Het niesen is gelukkig bijna over. Alleen heeft Midas een heel dik oog gekregen en Tatum (Margootje)  is ook nog steeds niet helemaal van haar oogje genezen terwijl dat zondag bijna over was is haar bovenste ooglid intussen weer wat dik en ze heeft er jeuk aan dus zit er steeds aan te frutten. Morgen weer even overleggen met de dierenarts want ik heb er goed tabak van! Nog steeds laten ze zich gelukkig niet tegenhouden door een zeer oogje maar spelen, eten en groeien super!

Ik merk dat het steeds moeilijker wordt om niet verliefd te worden op ze allemaal. Zo is Sjef (Merlijn) echte kusjes gaan geven. Zodra wij ons gezicht bij hem houden geeft hij ons likjes op de neus. “Deze blijft ook!” zei Gaab van de week ;) (Grapje hoor Monique!) Zoals ik al voorspeld had lijkt hij iedereen in te halen wat gewicht betreft en zit samen met Balthazar al over een kg!

En ik heb even heel erg getwijfeld of ik niet toch Bella-Lou  aan moet houden. Het is een prachtig vreselijk lief en grappig meisje en heb haar weer een paar dagen terug in evaluatie gezet. Maar uiteindelijk toch besloten dat ze niet blijft. Twee aanhouden uit dit nest was al niet de planning en 3 wordt te gek. Van Kareltje en Balthazar kan ik gewoon simpelweg geen afscheid van nemen. Dus gaan we ook voor haar een heel fijn huisje zoeken!!

Midas is nog steeds een mega lief manneke die alle gedoe met de medicatie makkelijk ondergaat. Tatum is een ontzettende schoot poes en kan vreselijk goed spinnen, een heerlijke lieve vrijkous. En ze lijkt niet alleen wat uiterlijk  betreft op Olivia want het is een “rug springer” Ilse wees gewaarschuwd!!!! :D En mijn eigen kereltjes zijn  knuffelige lekkere doerakken die toevallig of niet veel met elkaar optrekken.
​
Nou tot zover weer deze update. Ik wens iedereen een heel fijn lang weekend!!!!
 

De kittens zijn nu 6 weken oud. Helaas, zoals ik vorige week al voorspeld had, nog steeds geen zorgeloze kittentijd. Ook Bella- Lou en Midas zijn gaan niesen en hebben een ontstoken oogje. Ze knappen allemaal al wel wat op in de zin dat het niesen afneemt en de oogjes wat rustiger worden. Om de oogjes ook van het laatste stukje infectie af te helpen gaan we de komende dagen in plaats van caf,  aureomycine geven, een wat sterker middel. Ze eten er niet minder om en zijn allemaal lekker aangekomen. Ze zijn ook gewoon actief, rennen, klimmen en kunnen iedere dag weer wat nieuws. Maar het blijft natuurlijk een zorgelijke situatie die me veel stress geeft.

Maar naast de stress en zorgen en intensieve verzorging (6 keer per dag 3 kittens oogjes zalven, twee keer per dag 3 kittens synulox en twee keer per dag 6 kittens enysil) kunnen we gelukkig ook nog genieten!!
Wat zijn het alle zes heerlijke prachtige kroelers en wat zijn ze grappig!!
Het nieuwste ding is dat als je met je gezicht heel dicht bij ze gaat dat ze hun neus hard tegen je aanduwen. Het lijkt nog het meeste op een kusje! ;) Met name Margootje en Merlijn zijn hier heel goed in.

Merlijn heeft van zijn toekomstige nieuwe baasjes trouwens een andere naam gekregen. Het gaat Meester Sjef worden! Het blijkt nog niet zo makkelijk om over te schakelen maar ik doe mijn best ;)

Emma is gelukkig weer beter. Ze is alleen op een gegeven moment ontzettend geschrokken van Robin die een kap om had en sindsdien mag er geen kat meer in de buurt van haar kroost komen. Gebeurt dat wel valt ze echt vol aan. Nadat ze alle drie katers een keer een pak slaag gegeven heeft waarbij er bij Rotje zelfs bloed vloeide hebben we de andere katten naar het andere deel van het huis verhuisd en houden we ze maar even gescheiden. Dat is nu toch beter in verband met het virus wat er speelt. We hebben naar aanleiding hiervan en de zware zwangerschap en bevalling besloten dan dit Emma’s laatste nestje is. Het is een fantastische mama maar het vergt wel erg veel van haar dus 2 keer is mooi geweest.

De afgelopen week hebben we steeds meer kennismakingen met de honden en de kittens gehad. Dit gaat super behalve dat Julius met name wel heel enthousiast is en maar voor de ren blijft zeuren. Zet je hem er in doet hij de kittens niets maar kan wel erg lomp uit de hoek komen dus we zijn voorzichtig. Emma vindt het maar niks als de kittens beneden zijn en als het te lang duurt doet ze pogingen ze mee naar boven te nemen. Om haar zo min mogelijk stress de geven zijn de sessies in de ren nog steeds maar kort, maximaal een uurtje.
​
De karaktertjes zoals ik de afgelopen weken beschreef ontwikkelen zich lekker door. Bella-Lou gaat ook steeds meer kroelen en is een ontzettende ondeugd aan het worden die graag overal aan knaagt. Mijn nieuwe telefoonhoesje is al prachtig versierd met haar tandafdrukjes. Zoals gezegd gaat Merlijn/Sjef ook steeds meer knuffelen. Toen ik hem vanmorgen zocht gaf hij antwoord dat was echt hilarisch!! Midas is nog steeds een mega knuffel, meteen op schoot zodra het kan, ligt lekker relaxed op zijn rug en is sowieso met alles heel ontspannen. Hetzelfde geldt voor Kareltje, dat is ook echt een klein machootje aan het worden. Altijd vooraan staan met alles en werkelijk nergens bang voor!!! Margootje is ook een heerlijk knuffeldier. Die dierenarts maakte net een opmerking over haar enorme poten wat mij ook al was opgevallen!   Balthazar doet me denken aan Lancelot op deze leeftijd. Heel erg rustig en zacht. Hij is wel wat sneller van zijn stuk gebracht met bijvoorbeeld een lompe teckel en schroomde niet om Bol een mep op zijn neus te geven laatst.
 
Ik ben benieuwd wat de komende week gaat brengen. Jullie gaan het weer lezen!