Pippapopjes
Contact:
  • Home
  • Onze Maine Coons
  • Kittens
  • Vorige nestjes
    • Nest 1: Emma 15-8-2016
    • Nest 2: Emma 22-03-2018
    • Nest 3: Olivia 26-7-2018
    • Nest 4: Emma 29-08-2018
    • Wall of Fame
  • Planning en adoptie
  • Onze Teckels
  • Tuin
  • Kat en teckel vriendelijke inrichting
  • In memoriam
  • Foto's
  • Fotoshoots
  • Video's
  • Blog
  • Gastenboek

Brutus

26/6/2017

4 Comments

 
Picture
Dit is Brutus! Brutus woont sinds afgelopen zaterdag bij ons en we zijn dol gelukkig met hem! 

Enige tijd geleden begon het weer te kriebelen bij mij. Puppy kriebels! Ineens allemaal puppy's op Facebook de ene nog mooier dan de andere. Ik probeer die dan eerst de kop in te drukken met allemaal verstandige argumenten als: Nee, nog een teckel is  niet praktisch (want 6 wel ;-))  en heel duur en waar moet dan die 7e bench komen en hoe gaat dat dan met uitlaten en kunnen die allemaal wel in de caravan zo nog veel meer dingen zo spreek ik mezelf steeds verstandig toe. Waarna ik achter de computer ga zitten en op zoek ga naar puppy's. 

Wat ook mee speelt is dat ik dit jaar 48 wordt. Dat is de leeftijd waarop mijn moeder stierf, 2 maanden na haar 48e verjaardag. Die zomer daarvoor toen zij bijna exact even oud was als ik nu hadden we het over Willemijn, onze jongste teckel, toen 5 jaar. Toen wij Willemijn kregen ben ik samen met mijn vader naar de fokker gegaan. Ze hadden ook nog een broertje van haar beschikbaar en mijn vader was daar helemaal weg van. Mijn ouders hadden destijds 3 ruwhaartjes. Mijn vader belde mijn moeder of hij hem zou meenemen. Maar natuurlijk helemaal overvallen kwam zij er niet helemaal uit. Beslis jij maar zei ze tegen mijn vader. En ze noemde allerlei verstandige redenen om het niet te doen net als ik altijd tegen mezelf zeg. Mijn vader durfde de knoop niet door te hakken en we gingen alleen met Willemijn op huis aan. Intussen had mijn moeder ontzettend spijt dat ze niet meteen "ja" gezegd had. Maar ze kon mijn vader niet bereiken (1993 ver voor de mobiele telefoons) en ze wist niet eens waar wij waren. Thuis aangekomen zie ik haar nog naar buiten rennen: "Heb je hem??" riep ze.  Maar niet dus. Het was 2 uur rijden en natuurlijk nam uiteindelijk het verstand de overhand en ze kregen dus geen pup.  Zij was ten tijde van  dat gesprek in de zomer van 1998 over Willemijn en hoe die bij ons gekomen was, al heel ernstig ziek en wist dat ze niet meer beter zou worden. "Zou ik dat nu nooit meer meemaken? " Vroeg ze zich verdrietig af. Dat heeft ontzettend veel indruk op mij gemaakt.  We moeten geen dingen laten of uitstellen omdat we het "onverstandig"vinden of "raar" Zolang het niet onverantwoord is en het kan lekker je hart volgen en doen wat je gelukkig maakt! 

 
Gaab heeft ook nog wat verstandige dingen tegen gesputterd maar gaf het al heel snel op toen hij hoorde dat hij zelfs al een naam had ha ha ha. “ Hij heeft al een naam??? Ik heb echt geen kans he? “ Zei hij. 
 
En zodoende  is er nu dus een 7e lid van onze teckelroedel. Zijn naam heet Brutus. Op zijn stamboom heet hij Lymington of the Aladna’s Home. Hij is 11 weken oud en weegt 2100 gram.
 
We hadden zaterdag natuurlijk weer het altijd super spannende moment; de kennismaking met de rest van de roedel. Nog nooit is dat zo soepel gegaan. Brutus was heel timide en bleef lekker bij het baasje op schoot liggen zodat de rest de kans kreeg rustig aan hem te snuffelen. Toen hij een paar uur later eindelijk eens rond ging lopen was de echte spanning al verdwenen en vonden de andere jongens het wel best. Tuurlijk moet iedereen even wennen. Op dit moment zitten we in de tolerantie fase. Hij mag er gewoon zijn maar hij mag nog bij niemand liggen. Julius vindt hem het leukste en speelt met ‘m en ik denk dat hij daar binnenkort wel bij mag liggen. Antony vindt m ook leuk speelgoed maar is een beetje jaloers. Mattie vindt m wel grappig maar ook heel eng. Marcus vindt alles best als hij maar niet te aanwezig is. Thomas doet lief zolang hij niet probeert bij hem in de mand te kruipen en Lucas pakt hem af en toe een speeltje af maar bemoeit zich verder niet zo met hem. Echt een prima uitgangspunt dit gaat helemaal goed komen! J

Hij had nog nooit een kat gezien volgens mij maar gaf geen krimp toen die grote reuzen met hun neuzen bovenop hem kwamen te staan. Alleen heeft Rotje vanmorgen geprobeerd met hem te spelen (lees bespringen en voetballen) toen hij heel moe was. Daar is de kleine man wel wat van geschrokken zodat hij ze nu een beetje argwanend in de gaten houdt maar ach dat gaat wel weer over als hij eenmaal in de gaten heeft dat ze niets doen. Willem ging net helemaal over hem heen staan (dat doet Willem met alles wat klein is...een soort beschermings drang of zo! :) ) en dat vond hij al weer best! 

WIJ GENIETEN!!! 

 
Picture
Picture
4 Comments

Offspring

13/6/2017

0 Comments

 
In de afgelopen 2 weken zijn we zowel bij Nicolette en Martin als bij Jannie en Peter op bezoek geweest om het andere kroost van Emma en Tristan nog eens te zien! Dat was wel even genieten hoor!! Ik heb lekker kunnen kroelen met Halewijn en Lancelot (Ellenoor was wat terughoudend) en was gewoon helemaal trots op wat een mooie katten het alle drie worden. Prachtige vacht, die echt zijdezacht is. Lekkere koppies waar ik zoveel van de ouders in herken en hele mooie staarten! 
Halewijn 
Picture
Ellenoor
Picture
Lancelot
Picture
Dat vind ik nog het leukste, de ouders er in herkennen. Zo kijkt en loopt Ellenoor precies als haar mama, keurige kleine stapjes, de enkels iets naar binnen gedraaid, echt een tut op naaldhakken zeg maar. (En geloof me niet alle poezen lopen zo, Lola bijvoorbeeld loopt als een Gorilla met o-benen!) 
De beide heren hebben de blik van hun papa. Altijd die iets verbaasde blik alsof ze de wereld voor de eerste keer zien. Ook blijken ze alle drie erg ondernemende typjes. Net als Olivia en Rotje trouwens, dat is kennelijk een hele dominante eigenschap. Ze doen steeds weer dingen waarvan je denkt: Waaaaat??? De drie uitvliegers hebben het lange lijf van Emma maar lijken een behoorlijk formaat te krijgen. Ellenoor is al bijna een kilo zwaarder dan haar mama. 

De meest grappige ontdekking was dat niet alleen Tristan en Roderick een moord doen voor brood (Als je ze laat kiezen tussen een biefstuk en een droge boterham denk ik echt dat ze voor de boterham gaan) maar Lancelot ook! Hieronder een filmpje van een demonstratie van Roderick. Ik heb dat nog niet eerder meegemaakt dat een kat dat lekker vindt! 

Geweldig leuk dus om te zien. En voor mij een bevestiging van wat ik al wist; ik wil geen buitendekkingen. Ik wil zelf beide ouders hebben. Ik wil die pret niet missen om te ontdekken wat ze van hun mama hebben en wat van hun papa! Dus hopen wij heel erg dat we over niet al te lange tijd onze droomkater voor Olivia vinden!  Misschien is er iets in de maak maar daarvoor moeten we nog even geduld hebben. (Aaaah helaas en ik heb zo weinig geduld!!!) Wordt hopelijk vervolgd!
0 Comments

En dan toch nog maar niet....

8/6/2017

0 Comments

 
Picture
Ik wil allereerst even iedereen die me naar aanleiding van mijn blog van gisteren gerust heeft geprobeerd te stellen en me sterkte heeft gewenst en begrip heeft getoond heel erg bedanken! 

Uit diverse reacties die ik kreeg heb ik gemerkt dat ik niet de enige met dit probleem ben. Dat wist ik uiteraard al maar ik merk steeds wat een taboe er om deze problematiek zit. En begrijpelijk, ook ik heb reacties mogen incasseren in de trant van "je zult hem wel slecht opgevoed hebben" Alsof je je nog niet ellendig genoeg voelt menen sommige mensen je nog even een trap na te mogen geven. 

Een van de reacties gisteren maakte ons erg aan het schrikken. Er blijken onderzoeken te zijn gedaan waaruit blijkt dat chemisch castreren en gewoon castreren helemaal niet altijd hetzelfde effect te hebben. Ik moet er nog verder induiken en het met onze dierenarts overleggen maar wij schrokken  hier zo van dat ik de afspraak voor morgen heb afgezegd. Er is geen haast bij op dit moment werkt de suprelorin nog helemaal prima en dat zal naar verwachting ook nog wel een half jaar zo blijven. 

Degene die met deze info kwam; Julius is je dankbaar ha ha hij had ook geen haast! ;) 

0 Comments

Ik wil het niet...maar het moet!

7/6/2017

5 Comments

 
Picture
Overmorgen wordt Julius gecastreerd. Ik vind het verschrikkelijk! Ik ben toch al niet zo’n groot voorstander van castratie (geen van mijn jongens is gecastreerd) maar speciaal voor Julius die zo’n prachtige vacht heeft en zo'n mooie hond is gaat het me aan mijn hart. En verder vind ik het gewoon heel zielig..een operatie, rottige narcose, napijn, een week zo’n stomme kap om. En hoe gaat dat met de rest van de roedel, als het maar geen ruzie wordt….kortom stress!!

Maar het kan niet anders! Het is de enige manier om mijn lieve Mol waar ik zo zielsveel van hou te houden! Ik heb wel eens eerder verteld dat hij sinds hij een jaar is ineens gedragsveranderingen begon te vertonen. Hij werd agressief, zowel naar de andere honden als naar ons. Meer dan twee jaar geleden heeft hij tijdens een gevecht Johannes zo ernstig verwond (hij heeft hem gewurgd) dat we besloten om Johannes in te laten slapen. (we hadden een operatie kunnen proberen maar Johannes ging zo ontzettend slecht in die dagen met zoveel aanvallen en reageerde niet op medicatie en hij had al zoveel doorstaan dat wij gewoon zeker wisten dat hij dat niet aan zou kunnen en daarnaast wisten we allebei dat Johannes op die manier sowieso niet lang meer door kon gaan)

Daarmee is het begonnen. We hebben er een gedragstherapeut bij gehaald maar hoewel ze wel wat heel goede tips gegeven heeft waar we nog steeds veel aan hebben bleek het niet voldoende. Het werd hoe langer hoe erger.

Vorig najaar werd hij totaal onvoorspelbaar in zijn gedrag. Het ene moment hartstikke lief en het volgende moment vloog hij een andere hond, een kat, of ons aan. Wij kenden dit niet, hebben dat nog nooit met een andere hond meegemaakt. We zaten echt met de handen in ons haar. We konden hem niet meer borstelen, geen medicatie meer geven, we mochten niet rennen, niet onze stem verheffen, geen andere hond corrigeren. Bij het minst geringste kreeg hij een soort woede aanval waarbij hij ook diverse keren gebeten heeft of geprobeerd heeft te bijten. Het is echt een wonder dat we nooit gewond geraakt zijn. De andere honden waren allemaal bang voor hem en er zijn echt momenten geweest dat ik dat ook was. Echter buiten die momenten bleef hij de lieve schat die hij altijd al was geweest en ik heb nooit ook maar een heel klein beetje minder van hem gehouden. Wat er ook speelde, hij had zichzelf duidelijk niet onder controle en leed zelf ook onder zijn agressie.

In november zijn we naar de gedragspoli van het UKG in Utrecht geweest. Ik was niet onder de indruk moet ik zeggen. Twee artsen en 4 assistenten waren bij het gesprek aanwezig. Ze zeiden dingen als: “Nou hij is hier niet op zijn gemak dus is hij dat thuis ook niet”  Werkelijk te bespottelijk! En verder konden ze er weinig over zeggen. Herplaatsen was hun advies en zouden we castratie niet proberen?
Ik vond dat voor 250 euro nogal een standaard oplossing. Als je op internet gaat zoeken lijkt het het wondermiddel tegen iedere kwaal. Maar onze gedragstherapeut had dat juist afgeraden. Julius is onzeker, castratie zou die onzekerheid alleen maar vergroten. Kon hij zich dan nog wel handhaven in de roedel? Toen ik bij het UGK met zorgen uitsprak daarover kwamen ze met een briljante oplossing: “Nou dan castreer je ze toch allemaal?”

Toch hebben we maar castratie geprobeerd, we wilden immers echt alles proberen om herplaatsing te voorkomen.  Maar eerst hebben we hem in december chemisch laten castreren om het effect uit te proberen. Nadat de chip gezet was zei de dierenarts dat het de eerste 3 weken wel eens veel erger kon worden met zijn agressie.  Nou ze had gelijk. Het was een verschrikking!! De hele feestdagen stonden in het teken van woede aanvallen en agressie van Julius, dit keer met name naar de andere honden. Twee weken lang heeft hij de hele dag een  lijn aan zijn halsband gehad zodat we hem nog een beetje onder controle hadden. Ik was echt wanhopig!! Ik zat al op sites voor herplaatsing te kijken maar werd tegelijkertijd echt gek van verdriet bij het idee dat we hem zouden verliezen!! En toen…na 3 weken…een wonder het werd beter!! Hij veranderde echt als een blad aan een boom. Zijn woede aanvallen hield op, hij was weer lief naar ons en naar de rest. De roedel ontspande, Julius ging weer spelen!!! HOERAAA!!!
 
Dus…castratie. Ik wil niet het risico lopen dat die chip uitgewerkt raakt en we weer door die beginfase moeten dat de agressie erger wordt.  Tot nu toe valt de schade aan zijn beharing erg mee. Ik geloof dat het haar een fractie doffer is maar meer niet gelukkig. Maar ook al verandert hij na de operatie is een pluizige wolbaal, dan nog heb  ik 100 keer liever een lelijke Mol dan geen Mol! Ik ben zo ongelooflijk dankbaar dat hij bij ons mag blijven. Want hoewel hij wel altijd zijn gebruiksaanwijzing zal hebben (en die heeft hij nog steeds!!!!!) houden we beide zielsveel van hem. Zijn wat onaardige trekjes compenseert hij ruimschoots door een ongelofelijke portie trouwheid en aanhankelijkheid. (naar ons, van vreemden wil hij echt NIETS weten) Hij is vreselijk intelligent en ik kan gewoon bijna echte gesprekken met hem voeren. Hij is ongelooflijk zacht, net een hele grote knuffel. Het liefste zit hij de hele dag bij ons op schoot. Als dat niet kan of mag ligt hij altijd aan of op mijn voeten! Zijn grote dikke neus is de liefste neus om kusjes op te doen!! Kortom ben echt GEK op hem!

​Hopelijk gaat alles een beetje meevallen! Duimen jullie? xxx
 
 

5 Comments
    Foto

    Schrijfster:

    Mijn naam is Annemieke. Ik ben 50  jaar oud en getrouwd met Gabriël en we wonen sinds bijna 10  jaar in een dorpje in Zuid-Holland vlakbij het strand. We hebben helaas geen kinderen maar, misschien mede om die reden, wel een hoop dieren! De dieren geven invulling aan ons bestaan en we genieten dagelijks van de interactie tussen al deze unieke karaktertjes! Ik werk 2 ochtenden per week als boekhouder buitenshuis. Ik heb een eigen Youtube kanaal over onze diergaarde met veel leuke, mooie en grappige fimpjes. https://www.youtube.com/c/crazycoonswackywieners en ik heb een fotobewerkings/digitaal tekeningen bedrijfje
    http://www.vervenmetfotos.nl/
    Verder ben ik thuis bij de beestjes en zorg ik voor het huishouden. Af en toe hebben wij een nestje kittens! 

    Archieven

    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013

    Categories

    All

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.