De tuin is voor ons altijd heel belangrijk geweest en we hebben al meerdere tuinen aangepast naar onze wensen. De afgelopen periode heeft ook weer eens in het teken gestaan van de tuin. En ik zeg weer want er is in de 4,5  jaar dat we in dit huis wonen al ontzettend veel veranderd. 

In de zomer van 2010 hadden we de grootste verandering want toen lieten we de veranda bouwen en de tuin aanleggen.  Zo zag de achtertuin er uit voor de verbouwing:

En zo na de verbouwing:

Een jaar later kregen we de ellende met Johannes met zijn nek en de operatie en kreeg Thomas zijn hernia. We besloten daarom de veranda dicht te maken met hekjes en een loopplank te laten aanleggen voor de honden om te voorkomen dat ze teveel trap zouden klimmen. Dus is het nu zo: 

De voortuin hebben we in  2010 alleen deels opnieuw laten bestraten en het stuk op zij van het huis, zo'n 13 meter lang en zo'n anderhalf meter breed hadden we maar even zo gelaten.  Op deze foto zie je de oude  plek van de poort aan de rechter kant. 

In 2012 kregen we in totaal 4 kittens en maakten we de tuin "kat dicht" met netten en gaas. Om te zorgen dat de katten zich toch konden vermaken hebben we besloten de poort een aantal meters naar achteren te plaatsen en op die plek een "kattenspeeltuin"te maken. En dit was het resultaat: (het hekje zit op de plaats waar eerder de poort zat.)

De voortuin waar we dus alleen nieuwe bestrating in hadden laten leggen in 2010 veranderde in de loop der jaren in een oerwoud, het onkruid (het praktisch niet uit te roeien "kattenstaart")  stond er bijna tot aan je kin! 

We besloten deze zomer het dan ook echt eens goed aan te gaan pakken en daarmee ook het nog altijd niet aangelegde stuk zij-tuin. Omdat we het leuk vonden in het nieuwe stuk ook nog wat klim elementen voor de katten te maken hebben we de hele zij-tuin laten overdekken met betongaas.  De poort ging nog eens 7 meter naar achteren en Gaab is weken en weken lang ieder weekend bezig geweest met het bouwen van klimtoestellen en nog een waterdicht huisje voor de katten. We zijn super blij met het resultaat!! 

Vanmiddag heb ik nog even een filmpje gemaakt van met name Tristan en Willem in hun nieuwe speeltuin. Het begint met Mattie en Tristan die aan het spelen zijn, ik moet daar altijd zo om lachen!! 

Helaas betekent het niet dat de heren weer beter zijn trouwens. Maar Lola is ook door het virus gegrepen en ik had geen kamers meer over om ze in quarantaine te houden. Bovendien waren ze er zo zielig van dat ik er niet langer tegen kon. We gaan met een tweede ab kuurtje beginnen en hopen dat die wel aanslaat! En Tristan is op dit moment helemaal blij in de speeltuin aan het spelen, daar doen we het voor! :)

Sinds vorige week woensdag Benjamin een positieve giardia test had en Tristan ook diarree kreeg, zitten de heren in quarantaine. Ieder op een logeerkamer boven. Afgelopen vrijdag kreeg ook Willem diarree. Hij werd "verbannen"naar de hal en de overloop. Ik vind het verschrikkelijk voor ze maar wil proberen te voorkomen dat de dames en de honden ook ziek worden. of dat ze eventuele giadia cystes door de tuin gaan verspreiden. 

Overigens sloegen de medicijnen totaal niet aan en leek het in meer opzichten niet op giardia (ik zal jullie daarvan de details besparen hoe wij dat weten ;-)) en vandaag bleek  dan ook uit een test dat Willem helemaal geen giardia heeft. Tristan scoorde net als Benjamin licht positief maar waarschijnlijk is de oorzaak van hun diarree dit keer iets heel anders. (en scheiden ze giardia uit omdat ze dat ooit gehad hebben en hun weerstand is is verlaagd) De dierenarts denkt aan een virus.  Evengoed, met onze ervaringen is voorzichtigheid geboden en dus blijven ze zitten waar ze zitten totdat ze weer een normale drol produceren. Het wordt geloof ik nu heel langzaam ietsje beter. En dat is maar goed ook want Tristan is hier compleet ongeschikt voor. 

Benjamin heeft zich heel snel in zijn lot geschikt. Die ligt heerlijk te slapen en alles blijft in die kamer staan waar het staat.  Als ik binnenkom  hoopt hij dat ik iets te eten bij me heb en een kopje kan ik ook krijgen en hij wordt graag even geknuffeld maar ga ik weer is het ook prima! 

Willem heeft de pest in. Hoewel hij verreweg de meeste ruimte heeft van de drie wil hij met name vreselijk graag naar ons toe.  Er wordt een hoop geklaagd en hoewel ik heel vaak even langs ga om ze wat aandacht te geven kan je merken dat hij het niet genoeg vindt.  Maar behalve af en toe tegen de deur opstaan en roepen is ook hij rustig en net als Benjamin houdt hij alles redelijk schoon. 

Maar dan hebben we onze Tristan. Als je de kamer inkomt wordt je meestal begroet met een klagelijk gebler met lange uithalen. Waar was je nu weer zo lang??? De kamer was na een paar uur al veranderd in een stal! Telkens als hij op de bak geweest is, zit hij onder de stront en de vloer, en de muur en de beddespreien.....ik was en dweil en badder me helemaal te pletter!   

Het grind uit de kattenbak wordt zoveel mogelijk uit de bak gegooid, net als het water van zijn drinkbak. Dan wordt het water lekker gemengd met het grind en dat geeft een soort klei, heel fijn op het laminaat. 

Er stond een glazen vaas, die ging de eerste avond al in 100 stukjes tegen de vlakte. De knuffels die er staan (ik heb 25 jaar lang knuffeldieren gespaard en het hele huis is er van vergeven) moesten allemaal op een andere plek. De boeken in de boekenkast moeten er of uit of daar moet de kaft af. Iedere keer als ik die kamer binnenkomt ben ik bang voor wat hij nu weer heeft verbouwd! ;) 

Maar goed, afgezien van dat ik wel om ons "kamerolifantje" kan lachen breekt mijn hart echt van medelijden voor die stakker. Ik hoop dat hij nu eens heel snel weer beter is dan kan hij lekker weer in de tuin gaan dollen! 

Het is vandaag een jaar geleden dat ik mijn eerste blog schreef. Intussen heb ik al best een hoop geschreven over het wel en wee van onze dieren. Helaas niet allemaal even leuk, er gebeurden ook  een hoop minder leuke dingen.  

Nou horen ziekte en zorgen er natuurlijk gewoon bij als je 12 dieren hebt.  Het feit echter dat we met mijn "cattery" plannen alleen maar een stap achteruit hebben gemaakt doordat we  Lola hebben moeten laten steriliseren doet me nog steeds erg zeer. Ik blijf dan ook, wellicht koppig en tegen beter weten in,  toch  hopen dat het uiteindelijk  op de een of andere manier lukt die plannen toch te realiseren. 

Voorlopig hebben we echter weer 2 giardia patiënten.  :(  Alles went maar het is wel heel ontmoedigend. Nu ik een foto aan het zoeken was van onze "schijtertjes" (Ik las die term in een uiterst grappig en verfrissend artikel over giardia en die hebben we hier meteen geïntroduceerd! :D) viel het me op dat ze allebei vorig weekend in dit dienblad gelegen hebben. Het zal wel toeval zijn neem ik aan maar het is wel raar!  Ook heel bizar is dat het uitgerekend Benjamin is die het als eerste had. Pas heb ik nog geschreven dat de poezels nooit wat hebben. Ik moet ook niet van die domme dingen schrijven, de goden verzoeken was dat kennelijk. 

In elk geval heb ik het heerlijk gevonden om af en toe iets van me af te schrijven of om grappige dingen met jullie te delen. En dan is het extra leuk om te merken dat mijn blogs ook worden gelezen en dat er regelmatig hele leuke reacties worden gegeven, hier of op Facebook. 

Dus mijn lezers (bekend, en misschien wel onbekend; de site heeft meer dan 15.500 hits gehad in een jaar dus wie weet zitten daar wel anonieme lezers tussen, ik heb geen idee! ;-)) heel erg bedankt!! Ik hoop dat jullie het komend jaar ook af en toe weer mee lezen! 

Katten vangen muizen. In de loop der jaren zijn er al heel wat mee naar huis genomen door onze katten, met name de poezen waren altijd goede jagers.  Leopold is ook een ster in het vangen van muizen. Zelden of nooit vogels maar wel heel veel muizen.  Maar tegenwoordig is het niet alleen Leopold die muizen vangt. Er worden muizen gevangen in onze eigen tuin!!!! 

Kennelijk hebben we iets van een nest spitsmuizen of zo in de tuin want ik vind er de laatste tijd bijna dagelijks wel eentje. En die worden niet opgegeten want die vinden ze vies! Ze worden vermoord en dan laten ze ze liggen. De honden vinden ze ook vies smaken hoewel ze wel even lekker in zo'n muis willen rollen. 

Maar buiten de tuin zijn ook andere (lekkere!) muizen en Leopold brengt regelmatig zo'n muis mee naar huis. Waarom hij ze mee de tuin in neemt is me echt een raadsel want hij mag ze NOOIT zelf houden. 

Meestal wordt die direct afgepakt door de honden. Met name Johannes doet zijn naam als Muisemuis eer aan en is onvoorstelbaar snel in het vangen van de muis als die nog leeft of het afpakken van een dode muis.  Dan eet hij het arme dier met huid en haar op zonder te kauwen kwamen we laatst achter toen die er een paar uur later weer in zijn geheel uit kwam. Zelden zoiets smerigs gezien! 

Zojuist ook weer heel fijn: Leopold komt de tuin binnen door het luik in de schutting en meteen hoor ik dat er iets gaande is..geblaf, geblaas..ik ga kijken en zie nog net dat Lola intussen met de muis loopt, die heeft 'm dus, tot mijn stomme verbazing, van Leopold afgepakt. En dit tot grote woede van Johannes! 

Ooit een wedstrijdje "muistrekken" gezien tussen kat en hond? Nou ik zojuist dus wel. Een beeld waar ik prima zonder gekund had overigens. Ze wonnen geen van tweeën maar de grootste verliezer was de muis.  :( Johannes at zijn stuk meteen op (ik verheug me dus nu al op later) en Lola rent met de andere helft er vandoor met mij op de hielen.  

In een laatste poging haar prooi te houden ging er een nagel in mijn teen (ze liet de muis per ongeluk even los en greep er naar...en dan is het een mooie dag om op slippers te lopen!) dankjewel Lola, maar vrouwtje heeft toch gewonnen en zo ging muis nummer 3 van vandaag in een zakje in de container. 

Ach ja, het houdt je van de straat! ;-) 

Nadat ik vorige week even bang was dat Lucas echt nooit meer normaal ging eten ben ik toch nu heel hoopvol gestemd! :) Al bijna een week hebben we hem niet meer gedwangvoerd.  (hiermee ben ik overleg met de dierenarts gestopt want ik kreeg zelf het gevoel dat hij op die manier A geen honger kreeg en B eten ging associëren met iets onplezierigs) 

Ook ben ik gestopt met de hele dag achter hem aan rennen met lekkere hapjes want daar werd ik overspannen van en hij strontverwend. We hebben goed zijn gewicht in de gaten gehouden (hij is nog steeds erg mager) maar hij viel niet verder af ook al at hij weinig. Afgelopen weekend heeft hij ineens al zijn bakjes voer leeg gegeten en vandaag een compleet normale hoeveelheid vlees in een redelijk normaal tempo zonder te kliederen!! HOERA!!! :)

De rust in de roedel is weer terug afgezien van het akkefietje van vorige week tussen Thomas en Marcus. Thomas heeft zich wel zeer gedaan maar de schade lijkt gelukkig reuze mee te vallen en het gaat alweer een stuk beter. 

Ik hoef niet meer op mijn tenen door het huis te lopen en sta iets minder te dweilen! ;-) 
Hopelijk kunnen we nu na meer dan een maand deze nare periode afsluiten. De dierenarts zei vorige week nog dat het echt heel erg is geweest, we waren onze Ludel gewoon echt bijna kwijt geweest!  Ook kon ze er niet over uit wat een gezellig hondje hij was. Leuk om te horen!! :)