​Gisteren rond een uur of 3 begonnen de weeën eindelijk van Olivia. Ik zeg eindelijk omdat we na de woorden van de dierenarts over de foto al een week in opperste staat van paraatheid waren en ze vanaf zaterdag al allerlei tekenen vertoonde dat het zou beginnen.

Maar gisteren op dag 65 kwam er een einde aan het wachten! En toen ging het ook razend snel want om half 5 begon ze te persen. Helaas hoe ze ook haar best deed, er kwam maar niets, er was zelfs niets te zien dus om 10 over 5 op de valreep naar de dierenarts die om half 6 zou sluiten maar ze zouden even voor ons open blijven.

Intussen was er een stukje van de vruchtzak tevoorschijn gekomen. De dierenarts heeft even gevoeld en zei dat het een groot kitten was en dat er weinig ruimte was. Ze stelde voor een foto te maken om te kijken of het er wel uit kon of dat het kitten klem zat. Zij ging de röntgen instellen en Olivia begon uit alle macht te persen. En jawel…daar kwam met heel veel pijn en moeite om 17.25 uur een prachtige rode kater te voorschijn, Leeuwtje Lucifer! De dierenarts kwam weer terug en Olivia was een beetje in de war en op stress en sprong op terwijl het kitten nog uit haar bungelde en daarbij trapte ze de navelstreng los. BLOEDEN!!! Ik vond het doodeng. Maar de dierenarts nam het ventje mee en we kregen hem een paar minuten later gezond terug met een kleine hechting in de navelstreng. Ze liet hem aan Olivia zien en na even snuffelen herkende ze hem en wilde ze hem erg graag terug (lees ze greep m bijna uit de handen van de dierenarts!). Eén kitten rijker gingen we weer naar huis.

Daar was niet veel tijd om bij te komen want het volgende kitten diende zich aan. Om 17.50 uur werd Kittekat Kathelijn geboren en terwijl die nog aan een hele korte navelstreng bungelde die we om die reden niet konden breken werd in plaats van de placenta om 17.55 Tijgertje Tiberius geboren. Het was echt een wirwar van bungelde kittens met 2 placenta’s die er nog niet waren, De tweede navelstreng was een stuk langer en ik was blij dat mijn coach me destijds heeft laten oefenen met kipfilets om de navelstreng te breken met mijn eigen nagels want dit kwam weer goed van pas om in elk geval vast 1 kitten los te maken die wel wat hulp kon gebruiken met opstarten. 

Toen was het tijd voor een korte pauze en daarna werd om 18.30 uur Piet Piraat geboren. Deze naam hadden we van tevoren niet verzonnen maar ik zag dat die tekening van hem en moest meteen aan een ooglapje denken. En zo werd het dus piraat! Na weer een korte pauze kwam Feetje Flora om 18.50 uur als toetje!! Wat een heerlijk stel!!

Minder was dat ze maar niet gingen drinken. We zijn samen afwisselend tot ongeveer 12 uur bezig geweest met ’t aanleggen van kittens. Ze leken maar niet te begrijpen hoe ze de tepel vast moesten houden en na een paar uur was ik de wanhoop nabij. Uiteindelijk leek t te zijn gelukt maar helaas vanmorgen om half 6 bleek dat ze allemaal wat afgevallen waren.

Ik werd wakker omdat ik een kitten hoorde schreeuwen en zag op de tablet die op mijn nachtkastje staat dat Olivia de kist uit ging en daarbij op een kitten ging staan die dat niet leuk vond. In plaats van hem te troosten werd het gillende kind bij zijn lurven gepakt en het huis uit gezet! Ze kwam aan lopen met het kitten in de bek om hem kennelijk ergens te dumpen. Ik vond deze straf wel wat zwaar en heb  hem terug gezet in de kist waar hij gelukkig mocht blijven.

We hebben het hele stel vandaag wat bijgevoed. Niet teveel want ik wil dat ze blijven drinken bij mams. De meesten zijn weer terug op het gewicht van gisteren en nu maar hopen dat ze aan blijven komen! 

We hebben nog een andere uitdaging want er wordt 1 achterste tepel gediscrimineerd. Die heeft flinke stuwingen maar wordt niet geleegd. Ik heb alle kittens er al geprobeerd er aan te leggen maar het is de bovenste tepel (Olivia ligt steeds op haar linker zij) en ze vinden het denk ik teveel werk. Met 5 hebben ze natuurlijk keuze maar ze moeten zonodig allemaal dezelfde tepels hebben terwijl ze allemaal melk geven. En hoewel we airco in de slaapkamer hebben houden we het met deze hitte golf en voor de kittens daar toch op een graadje of 26 (en dat voelt echt fris ten opzichte van de rest van het huis) en als ik een uurtje op de grond in een onmogelijke positie 100 keer en kitten aan 1 tepeltje hebt geprobeerd aan te leggen kun je me echt opdweilen! We geven niet op hoor maar iedereen die me een beetje kent weet intussen wel wat voor zenuwpees ik ben en op die momenten wil ik wel een tubetje kracht lijm pakken zeg maar!

Olivia lijkt zich verder totaal niet bewust van enige stress! Het is een vreselijk lieve mama (behalve dan met dat akkefietje van vanmorgen, hormonen zullen we maar zeggen ;)) en lijkt heerlijk op haar gemak zij het nog wat onwennig. Ze probeerde vanmorgen een van haar kinderen als hoofdkussen uit wat er heel lief uit zag maar het betreffende kitten vond mama’s kop wel wat zwaar. 

Het is weer een mooie mix van vreselijk veel stress en heel erg genieten!

Zojuist ben ik bij de dierenarts geweest voor de foto en het scheren van het buikje van OLivia. Tot mijn verassing (ze is wel heel dik maar nog maar 1 kilo aangekomen) blijkt ze toch nog 5 kittens te dragen! 

Het zijn ook flinkerds zei de dierenarts en al aan het indalen dus ze verwacht dat het niet meer heel lang gaat duren. Morgen mijn laatste werkdag, dan lekker twee en een halve week vrij.  Ik hoop dat ze nog even veilig bij mama mogen blijven zitten maar ik ben wel heel benieuwd wat er komt!!

Een maand geleden stuitte ik op een foto van dit meisje en was direct tot over mijn oren verliefd!! We zochten nog een meisje voor Kareltje en dus heb ik meteen naar de cattery gemaild die helemaal in noord Groningen zat. We mochten tot onze grote vreugde een optie op haar. Plannen werden gemaakt om te gaan kijken en toen de grote teleurstelling; we kwamen maar niet van de diarree af en ik vreesde toen nog dat de giardia niet over was. Ze kon natuurlijk niet eeuwig in optie blijven staan dus liet ik weten dat het niet door kon gaan. Ik was echt compleet in tranen want in mijn hart was ze al van mij.  Iedere dag daarna martelde ik mezelf door te checken of ze al verkocht was.

We bleken geen giardia meer te hebben en de diarree was over maar de schrik zat me nog in het lijf en ik durfde even helemaal niks. Maar ik bleef checken en ze bleef beschikbaar. Afgelopen woensdag kon ik er niet langer tegen. Zou ze echt nog beschikbaar zijn? Dan moest het toch voorbestemd zijn dat ze mijn meisje werd? En jawel hoor, ze had op me gewacht!!

Dus heeft Gaab (wat heb ik toch een vreselijk lieve man!!) haar vandaag opgehaald!! (Helaas was de afstand te groot om allebei te gaan, dan waren de honden veel te lang alleen) en is onze cattery verrijkt met Diniel Blossomtime, (geboren op 7 april)  die wij Elfje zullen noemen!

Ze is vreselijk lief en zacht en heeft meteen gegeten en gedronken en de slaapkamer verkend. We hebben Kareltje en Margootje er even bij gelaten en die accepteerden haar meteen. Andersom heeft ze nog wat bedenkingen maar dat komt vast snel goed! 

Dankjewel Carla voor het in ons gestelde vertrouwen. Wij zullen goed voor deze prachtige dame zorgen. 

Afgelopen vrijdag en gisteren zijn de kittens (nu 15 weken oud)  verhuisd! En daarmee komt een einde aan een hele intensieve periode. Wat hebben we van dat kleine grut genoten. Wat een prachtige en met name ook vreselijk lieve sociale knuffeltjes zijn het alle 6 geworden! Maar wat hebben we ook een pech gehad en ons zorgen gemaakt. Nog even op een rijtje wat in 3.5 maand hebben moeten overwinnen; Na 10 dagen alle oogjes ontstoken. Toen ze 4 weken waren begonnen ze met niezen en raakten de oogjes opnieuw ontstoken. Ze bleven elkaar hier maar mee aansteken. 

Met name bij Margootje hakte het erin, zij had haar hoornvlies er flink door beschadigd. Met 9 weken hadden ze allemaal een rare rode neus en wilde de dierenarts een schimmelkweek doen. Daarnaast werd er een hartruisje bij Sjef geconstateerd. Twee weken gebeurde er niets met die kweek. De neusjes waren allang weer normaal en de kittens hadden geen plekjes. Op dag 14 sloeg die kweek om! Opnieuw werd er een kweek gezet, dit keer in het laboratorium. Weer een week wachten en hoewel ik de hele tijd al het gevoel had dat deze kweek nergens over ging en de kittens niets geen plekjes hadden of kwam de stress me de oren uit! Gelukkig eindelijk het verlossende antwoord, niks aan de had een onschuldige omgevingsschimmel!

Met 12 weken gingen ze ineens allemaal aan de diarree en hadden we een positieve giardia test.  Verder was het hartruisje van Sjef nog niet weg en moesten we met hem naar de cardioloog. Daar konden we 2 weken later pas terecht maar gelukkig bleek het om een totaal onschuldig ruisje te gaan. Toen we na 2 weken ons de rambam poetsen en panacur geven nog steeds diarree hadden hebben we een ontlasting onderzoek laten doen. Weer een kleine week wachten waarin ze aan de antibiotica werden gezet wat meteen resultaat had.

​Uit de test kwam dat de giardia weg was maar dat ze een bacterie hadden èn een virus in de darmen. Gelukkig had de AB zijn werk al gedaan en in goed overleg met de kittenkopers is besloten ze te laten verhuizen. Alle 6 geen geweldige weerstand en ze blijven elkaar maar aansteken met van alles. Beter om ze bij elkaar weg te halen!

Het afscheid was best even moeilijk zeker omdat we vanwege de afstand Beer en Mila niet zelf konden brengen. Bij Sjef en Midas ging dat gelukkig wel en konden we meteen met eigen ogen zien hoe lekker relaxed ze waren in hun nieuwe omgeving. Gelukkig kreeg ik over Beer en Mila ook gelijk allemaal positieve berichten met foto’s van relaxte kittens. En….als klap op de vuurpijl hebben ze allemaal mooie poep gemaakt! ;)
​
Ik ben een gelukkig mens vandaag en best trost dan we ondanks alle tegenslag 4 gezonde super sociale en relaxte kittens hebben kunnen laten verhuizen dit weekend! Ik wil mijn kitten kopers ontzettend bedanken voor het geduld dat ze hebben opgebracht de afgelopen maanden en hun begrip en steun voor alles wat er hier tegen zat. En voor het vertrouwen dat ze in ons zijn blijven houden. Ik denk dat we stuk voor stuk geweldige plekjes bij hele fijne mensen  voor ze gevonden hebben waar ze heel gelukkig zullen worden!