Vandaag is Tristan een half jaar oud! Hij woog vanmorgen 4340 gram.  Zojuist zijn ook de uitslagen van zijn DNA testen binnen gekomen en alles is dik in orde! :-) 
Weer een stapje in de richting van hopelijk ooit een paar mooie kinders van deze schattebout! 

Van alle katten die we ooit hebben gehad (15!) is Tristan echt het meest ondeugend en het meest vindingrijk als het op het ontdekken van allerlei speelgoed en spelletjes aankomt! Zo kwam Gaab vamorgen in de douche en zag dat het scheermes wat daar in een houder aan de muur hangt in onderdelen uiteen in de douchebak lag. En erger....het mes wat van de houder gehaald en verdwenen!!! (Dat moet Tristan gedaan hebben! Willem en Lola zijn 2 ontzettende sufferds die nog nooit iets hebben gedaan wat niet mag en ook te dom zijn om zoiets te verzinnen ;-)) Wij vonden dit allebei een nogal verontrustende gedachte, het zal maar mee zijn genomen naar de woonkamer en daar vandaag gevonden worden door een hond die niet te beroerd is om even uit te proberen of je daar ook op kan kauwen!

 En zo liepen we vanmorgen om 6 uur alles af te zoeken op zoek naar een scheermesje! Op de buik liggend met een zaklamp onder alle kasten gluren, krabpalen en kastjes aan de kant slepend, echt een activiteit waar je op dat tijdstip van de dag op zit te wachten. Uiteindelijk hebben we het dressoir in de hal van de muur gesleept en ja hoor daar lag het gelukkig! 

Wat er ook lag waren een stuk of tien kleine speelgoedmuisjes die in de loop der tijd daar allemaal onder waren gemept kennelijk. Mathilde (zij en Benjamin waren intussen bij de rest gelaten om te eten, 's nachts zitten zij in een ander deel van het huis dan de Coons) was er echt als de kippen bij! Helemaal dol gelukkig stortte ze zich op de muisjes als een kind dat een stuk zoekgeraakt speelgoed terugvindt! ;-) Haar dag kon meteen niet meer stuk! 

Overigens, ondanks de dubieuze start met onze zoektocht, mijn dag ook niet! Zojuist heb ik namelijk nog weer een giardia test laten doen voor Tristan (Hij had weer geen mooie ontlasting en daarnaast is 1 test niet  betrouwbaar genoeg) en HOERA weer negatief!!!!! 

Tristan wordt steeds ondeugender! Zojuist ontdekte hij de lol van de printer! :D

Ok..let op!

Ja ja, daar komt ie!

Waar blijf je nou? 

Hallo??? Moet ik je komen halen?

Nee, nee, laat maar vrouwtje ik pak 'm wel! 

Ik heb 'm bijna gevangen hoor!

Hebbes! 

Ja moment, jij mag 'm zo!

Nou...saai verhaal wat gaan we nu doen?

Vanmorgen zijn Thomas tandjes gereinigd. Hier was haast bij want er zat een kies los en dat kan natuurlijk gaan ontsteken. Dus ondanks dat zijn nek nog niet helemaal over is toch vandaag maar een afspraak gemaakt. Alleen het arme beest is als speldenkussen gebruikt. Ze konden namelijk geen goeie ader vinden voor de narcose en zo is hij in beide voorpoten geprikt en in een achterpoot en uiteindelijk hebben ze hem onder zijn tong moeten prikken. Dus nu ligt hij helemaal zielig in zijn bench nog niet geheel bijgekomen van de narcose (hij kan wel lopen en zo maar hij gewoon nog heel duf) en ondanks een pijnstiller voelt hij zich echt ellendig.  Hij heeft natuurlijk pijn aan heel zijn tandvlees,  en nog van die kies die getrokken is en die tong kon hij lelijk last van hebben zei de dierenarts. We moeten zelfs goed in de gaten houden dat er geen ontsteking van komt. 

Hoe ik weet dat hij zich ellendig voelt? Hij beet net Johannes!!! En er moet echt wel heel wat gebeuren voordat hij zo lelijk doet tegen zijn beste maatje. Johannes is sinds we thuis zijn volledig overstuur. Er is iets met zijn grote vriend dat heeft hij dondersgoed in de gaten. Ik heb Thomas in zijn bench gelegd, dat wilde hij graag, en Johannes doet nu al uren niets anders dan piepen, gillen en blaffen dat hij naar Thomas wil! Ik dacht net  ik laat hem er maar heel eventjes bij misschien helpt dat. Hij ging er zo schattig bij zitten waken in eerste instantie, het blijft zo bijzonder wat die twee samen hebben. 

Zijn hele houding straalt bezorgdheid uit vind ik.

Maar toen hij dichterbij kwam om eens te kijken wat er nu precies met zijn lieve vriend aan de hand was.....

....beet Thomas hem tot mijn grote schrik zo in de neus! 

Johannes is er helemaal verdrietig van!!! :-(  Ik heb maar snel het deurtje weer dicht gedaan. We wachten nog wel een paar uur, kijken hoe het dan gaat. Als hij straks toch nog pijn heeft mag hij weer een tramadol. Ik hoop toch zo voor hem (en ons allemaal) dat de ellende nu even achter de rug is!! 

Een bijzondere dag voor de "cattery"....Lola is met bijna 15 maanden voor het eerst krols geworden! :-) En om het geluid wat ze maakt moeten we zo lachen!!!! De poezen die we gewend waren tot nu toe maakten een heel diep laag keel geluid. Mathilde zo hard dat we haar 's nachts binnen hielden en haar na 2 keer hebben laten steriliseren want wat maakte die een lawaai! 

Maar het geluid wat Lola maakt is, tot nu toe in elk geval,  een stuk minder hard maar wel veel hoger. 
Gaab zei: Ik dacht dat ze een haan na probeerde te doen" ha ha ha!

Verder is ze zo humeurig als het maar kan. Ze wordt zoals altijd graag geaaid maar als je haar nu oppakt begint ze echt te mopperen. Ze heeft ook steeds met de andere katten ruzie. Vanmorgen had ze het met haar broer aan de stok. Ze zaten samen op ons bed en na wat gegrom en gedreig vlogen ze elkaar in de haren. Mathilde zat op de vensterbank en du moment dat Lola en Willem elkaar aanvlogen sprong zij er ook bovenop!!! Binnen een mum van tijd waren Willem en Lola verdwenen en zat mevrouw de heks trots op het bed dat ze aan dat gedoe een einde had gemaakt! ;-) Hoezo die kleine zwarte is de baas? ;-) 

Mochten we nog twijfelen of Lola krols is werd die twijfel net wel weg genomen toen Thomas haar onder de staart snuffelde en ze meteen op de grond ging liggen met haar kont omhoog! Ja ze is nu echt een grote meid! :-)

Ik ben erg benieuwd hoe lang de krolsheid bij Lola gaat duren en hoe vaak ze het wordt! 

Vanmorgen, een giardiatest laten doen voor Tristan en HOERA hij was negatief!!! 
Af en toe heeft hij nog wel wat dunne ontlasting net als Willem maar ik vermoed (en hoop!) dat dat komt door de overgang op het nieuwe voer.  Verder vreet hij zich een slag in de rondte en is erg te spreken over het nieuwe blikvoer. Gisteren had hij, nadat hij zijn eigen bakje had leeg gegeten, stiekem de helft opgegeten van het eten van Willem en Lola dat ik alvast voor hun klaar had gemaakt en dat op het aanrecht stond. Verder doet hij steeds pogingen de busjes met snoepjes die overal door het huis staan te pakken te krijgen en open te maken. Als we hem niet in de gaten houden is dit er denk ik eentje die kogelrond wordt! ;-) Hij weegt nu bijna 4100 gram en is daarmee zwaarder dan Lola en over een week of zo zal hij ook Johannes en Mattheus voorbij zijn. 

Deze strijd lijkt weer gestreden. Nu hopen dat dit het laatste gevecht was tegen deze @#$%^&*parasiet! 

Het ging maandag ineens helemaal mis met Thomas. Van het een op het andere moment stond hij met zijn kop naar beneden te gillen van de pijn..zijn nek! De reguliere pijnstillers hielpen niet en ik ben maandagmiddag nog terug geweest naar de dierenarts voor Tramadol..een stevig paardenmiddel wat hem ook helemaal suffig maakte. Het haalde gelukkig wel de scherpe kantjes van de pijn af maar hij was nog steeds ontzettend zielig en heeft maandag de rest van de dag in de bench gelegen, 

Dinsdagochtend ging het marginaal beter maar ik was nog steeds een best bang dat hij een nekhernia zou hebben. Hij is dinsdag ook bijna niet zijn bench uit geweest.  Normaal gaven we in gevallen van pijnklachten in nek of rug altijd meteen Hernia Vetsem van VSM. Ik heb hier bij Thomas echt hele goeie ervaringen mee gehad. (De eerste keer dat hij het kreeg lag hij dagen te kermen van de pijn en een uur na de eerste dosis rende hij weer rond!) En ook mijn ouders hadden vroeger een teckel die  binnen de kortste keren wonderbaarlijk opknapte als hij dit middel kreeg. Helaas, wat we nog in huis hadden was al een jaar over datum en....... het blijkt na iets van 30 jaar niet meer te worden gemaakt!!! 

Ik heb een alternatief besteld, Herny van Puur en dat kwam dinsdagmiddag met de post.  Gisterochtend was hij al een stukje beter en in de loop van de dag zag je hem ieder uur beter worden.
 's Avonds lag hij op zijn rug weer heerlijk op de kokosmat te rollen!!!! :-) Vandaag is er weinig meer aan hem te merken,hij is  hooguit nog een beetje voorzichtig (gelukkig!!) 

Gistermiddag ook nog eens ontzettend geschrokken. Johannes probeerde op de salontafel te springen omdat daar een busje met kattensnoepjes op stond. En wat er exact gebeurde weet ik niet maar hij raakte op een hele nare manier volgens mij de punt van de tafel in zijn hals. Het ging echt met een rot klap en hij stond letterlijk naar adem te happen en zo wazig voor zich uit te staren dat ik even bang was dat hij flauw zou vallen.  Ik ben me wezenloos geschrokken!!!! Maar ik niet alleen, Thomas was meteen helemaal in paniek. Piepend liep hij om Johannes heen, hem aan te duwen met zijn snuit.  Op dat moment helemaal vergeten dat hij zelf ook niet lekker was.  Gelukkig was het bij Johannes zo weer over en had hij niets enkel zijn vrouwtje is weer een paar jaar ouder.

 Maar het blijft een bijzonder stel die twee! :-)

Afgelopen zaterdagochtend kwamen we terug van boodschappen doen en zoals gebruikelijk haalde ik meteen de honden uit de benches in de bijkeuken die in één enthousiaste massa richting de keuken renden...dacht ik....Thomas was kennelijk wat trager en terwijl ik de deur al dicht deed zat hij ertussen! :( 

Hij gaf in eerste aanleg geen kik dus ik dacht dat het goed gegaan was maar een minuut of wat later gilde hij als er een andere hond te dicht bij hem in de buurt kwam en wilde hij persé terug in zijn bench. Hij lag daar te trillen en was duidelijk overstuur. De rest van het weekend is dit zo gebleven. Hij wil gewoon eten en loopt redelijk normaal (sinds zijn dubbele hernia van 2 jaar geleden trekt hij nog wel eens zijn rug wat op) maar gilt het uit als hij onverwacht wordt aangeraakt en heeft op sommige momenten duidelijk pijn. Op andere momenten echter springt hij enthousiast tegen ons op en ook optillen of iets dergelijks is geen probleem. 

De dierenarts vanmorgen kon niets bijzonders vinden.  Alles beweegt zoals het moet bewegen en hij geeft geen pijnreacties bij het onderzoeken van zijn rug en nek. Ze houdt het op gewoon iets van een verrekte spier of een kneuzing vanwege de aanvaring met de deur. Hij krijgt pijnstillers en moet zoveel mogelijk rust houden. Hopelijk knapt hij dan weer snel op. Ik voel me er wel rot bij hoor, heb ik onze hond stuk gemaakt. :(

Alweer een week sinds mijn laatste blog. Dat komt omdat er even niets zoveel leuks te melden valt helaas. Het blijft hier vechten tegen onze grote vijand; giardia. Nadat Tristan een week of zo normale ontlasting had, heeft hij sinds een week weer opnieuw diarree. Omdat we ook met nieuw voer bezig zijn wisten we ook niet wat nu de oorzaak was (je kan pas weer een nieuwe betrouwbare test doen ongeveer 5 weken na een positieve test, 2 weken na de laatste behandeling) We hebben hem weer op zijn vertrouwde voer gezet maar het werd niet beter. Vanaf afgelopen zaterdag staat hij zowel op de Panacur als op de Metrazol en nog steeds geen verbetering. Iedere dag gaat hij bijna wel een keer in bad en net kon ik weer een spoor van stront opruimen in de bijkeuken. De wasmachine draait nog steeds bijna onafgebroken en intussen hebben we het hele huis behandeld met een schoonmaakmiddel waar zogenaamde quarternaire ammonium in zit, het enige middel dat de cystes dood maakt. Een klus waarbij iedere oppervlakte met dit middel (smerig gif!) moet worden behandeld en vervolgens heel goed moet worden nagespoeld met water en worden gedroogd, een ongelooflijk karwei dus  waarmee we ons nu al meerdere keren samen uren in het zweet hebben gewerkt.

 Het nieuwe voer wat de weerstand groter moet maken omdat het geen tarwe bevat wordt alleen met smaak gegeten door Benjamin en Mathilde. De Coons vinden het rauwe vlees praktisch niet te eten (er wordt een beetje aan gelikt maar dat is het) . Het alternatief, brokken en blikvoer van Cat Lovers Gold wordt ook alleen door Benjamin en Mathilde echt lekker gevonden. Ik begin echter het vermoeden te krijgen dat Benjamin hier niet tegen kan want die is volgens mij ook aan de diarree (of hij heeft ook giardia) Zeker weten doe ik het niet. Met 6 katten die met name in de tuin poepen is het lastig om te bepalen wat van wie is. Lola en Tristan eten wel de brokken van Cat Lovers maar niet het blikvoer. Tristan durven we het echter niet meer te geven zolang hij geen normale ontlasting heeft.  En Willem vindt alles vies!  Hij wil nog wel een paar brokjes eten als hij echt honger heeft maar hij is al 200 gram afgevallen en wordt mager. En tot overmaat van ramp is nu ook hij aan de diarree! Vannacht om 12 uur stonden we hem nog samen in bad te doen. En ook bij hem weten we niet of het het nieuwe voer is of dat hij ook giardia heeft. Een test moet dat vandaag of morgen gaan uitwijzen. 

Al met al staat de moed me een beetje in de schoenen eigenlijk.........

Om toch nog een beetje vrolijk af te sluiten..Tristan is gelukkig wel weer goed gegroeid afgelopen week! Hij is nu 23 weken oud en weegt 3930 gram.