Het echte aftellen is begonnen. Over een week de tweede enting en de chip en dan nog een week en dan verhuizen de eerste twee al. 
Het valt me op dat de kittens niet miauwen. Met een vader die echt een scheur van een stem heeft verbaast me dat. Emma maakt niet meer geluid dan een piepje maar liet dat piepje wel geregeld horen als kitten, en nog kan ze af en toe gezellig met je praten, zeker om je te vertellen dat ze honger heeft. Uit dit stel komt echt vrijwel geen kik...heel merkwaardig...zouden ze dat nog gaan doen? 

Maar daarnaast doen ze het goed. Ze groeien gestaag door hoewel deze week niet echt records gebroken zijn. Ze lijken het af en toe wel te druk te hebben om te gaan eten! ;) Je ziet ze wel groeien, en veranderen van mollige babies in langpotige dunne slierten waar op dit moment eigenlijk geen kop of kont aan zit! Maar ik vind ze natuurlijk PRACHTIG!! 

Emma is over het algemeen nog steeds de hele dag bij de kittens. 's middags wil ze af en toe even een uurtje de tuin in maar daarna wil ze ook echt weer terug naar haar kroost. Ik hoop maar dat ze niet te erg van streek zal zijn als er straks 3 verdwijnen, dat lijkt me zo vreselijk zielig! Gelukkig mag ze er twee houden. :) .

Wij hebben op dit moment een weekje vrij. We kunnen dit najaar uiteraard niet op vakantie maar een weekje samen thuis is ook erg gezellig en zo kunnen we nog even volop genieten van het kroost!! Als een oud gezapig stel is een middagdutje af en toe dan ook wel lekker en de kittens kruipen er dan onmiddellijk bij...en er is niet gezelliger dan een heel nest spinnende kittens bovenop je!!  

De kittens zijn vandaag 10 weken oud. Afgelopen week was niet echt de beste week met Lancelot die een entreactie had. Ook Halewijn en Olivia waren net wat slomer en hadden wat minder eetlust dan normaal. Afgelopen weekend hebben ze de schade wel weer wat ingehaald en waren vanmorgen toch allemaal redelijk op gewicht. Ik heb nog even contact met de dierenarts gehad en het is gelukkig zeker niet zo dat dit betekent dat ze over 2 weken weer een reactie op de enting zullen hebben. Dus we zullen daar maar het beste van hopen. In ieder geval springen ze allemaal intussen weer vrolijk in het rond! 

Het zijn stuk voor stuk hele vrolijke, dappere en zeer aanhankelijke kittens geworden. Zodra ik in zicht ben komen ze op mij af. Roderick en Ellenoor zijn daarbij meestal de eersten en die lopen me echt de hele tijd achterna. Maar ook  de anderen zijn zalige vrijkouzen! :)

Maar tegelijkertijd hebben ze allemaal een heel eigen karaktertje;

Roderick is een ondeugende druktemaker Veel energie, altijd op zoek naar avontuur, net als zijn papa!  Hij is nergens bang voor en nergens van de onder de indruk. Hij is de grootste spinner en gaat steeds gezellig voor je op de rug liggen. Hij moet alleen nog leren dat handen geen speelgoed zijn. ​ Tegenwoordig is alle speelgoed een prooi en gaat hij er ook zo mee om. Al grommend naar iedereen loopt hij met zijn "muis"in de bek ontzettend gevaarlijk te doen! 

Halewijn is ook heel actief en ondeugend en hij heeft  iets vertederends door de altijd wat verbaasde en onschuldige manier waarop hij kijkt. (De Tristan blik) Hij houdt ervan geaaid te worden en kan dan zo prachtig met zijn ruggetje bol gaan staan om je uit te nodigen nog harder te aaien.  En als je geluk hebt geeft hij je een hoop kusjes! 

Ellenoor doet haar kleur eer aan is echt een klein monster! ;) Zoals ik al aangaf is ze de eerste die aandacht wil, ze geeft lieve kopjes en lieve kusjes maar oh wee als er iets beweegt aan je wat grappig is...een vest wat zwiert, een touwtje aan een blouse of de band van de camera...ze springt op naar alles, klimt in je, duikt achter je handen en je armen aan en takelt je daarbij niets ontziend toe met haar vlijmscherpe nagels. Haar aanpakken heeft nog niet het gewenste effect, ze ziet namelijk alles als een spelletje! Maar als ze dan uitgeteld bovenop je in slaap valt vergeef je haar alles. ;) 

Olivia is het omgekeerde van haar zusje namelijk de rust zelf. Ze is zelden te wild met haar nagels, als je haar aait draait ze zich sinds dat ze twee weken oud was al gelukszalig op de rug en laat zich om haar buikje aaien. Hoewel ze de stoute blik van Tristan heeft gekregen heeft ze meer het lieve en gelaten karakter van haar mama. Ze kan je op een prachtige manier begroeten, haar staartje kwispelend als een hond, kopjes gevend, spinnend om je heen draaien.  Ze deelt niet graag eten, laatste gaf ze haar mama een mep toen die uit haar bakje wilde eten!! :O

Nog nooit eerder gehad maar toch was ik er van tevoren al bang voor dit keer met enten. Lancelot heeft een entreactie. :( Ik ben benieuwd of er nog meer volgen.  

Vanmorgen gaf ik ze eten en hij kwam niet meteen, dat vond ik al gek, hij lag ook op het bed in plaats van te spelen. Na het aankleden heb ik hem opgepakt en hij voelde zo warm en slap. Ik zette 'm neer en hij zakte zo door zijn achterpootjes! Toen begon hij te lopen maar met hele stijve achterpoten en hij ging steeds tussendoor zitten.

Nu had toevallig de fokker van Emma, mij vorige week verteld wat de symptomen waren van een entreactie; koorts en lopen als een oud mannetje. Nou dat moet het dus bijna wel zijn. Hij had vanmorgen 39.6 koorts.

Ik ben alleen heel even naar kantoor gegaan om de salarissen over te maken voor deze maand en toen langs de dierenarts voor een pijnstiller/koortsverlager en naar huis. Die pijnstiller heeft hij net gekregen. Ik heb hem ook even gewogen voor de dosering en zag dat hij sinds maandag ook 30 gram is afgevallen. BAH! :( 

Ik meet zijn koorts over een paar uurtjes nog even en kan desnoods vanmiddag met hem terecht bij de dierenarts. Maar hopelijk is dat niet nodig en knapt hij snel weer op. De stakker!! 

De kittens zijn vandaag 9 weken oud. En dat is best een mijlpaal want ze werden vandaag ingeënt. Dus het eerste tripje in de auto en ze hebben slecht 1 miauwtje gegeven op de terugweg en op de heenweg heb ik ze helemaal niet gehoord. Ze kwamen bij de dierenarts ook zelf nieuwsgierig uit de bench lopen. Ze ondergingen het onderzoek allemaal gelaten, hoewel Halewijn liever de spreekkamer ging ontdekken ;) Met de prik gaven ze ook geen van vijven een krimp. Stoere poesjes!! De dierenarts vond ze leuk en was onder de indruk van hun formaat, echte flinke Maine Coons zei ze! ;)

Ze zijn allemaal gezond verklaard, hoewel de officiële verklaring natuurlijk met 12 weken komt.  

Weer thuis gekomen, gingen ze allemaal lekker eten en hebben de rest van de dag tot nu toe een hoop geslapen, het was natuurlijk wel een heel avontuur! :) 

Ze komen lekker aan en de zwaarsten (Halewijn en Lancelot) zitten rond hetzelfde gewicht als Tristan  op die leeftijd. Grappig genoeg toont Roderick het zwaarst, hij is wat korter en gedrongen maar fors en de dierenarts verwacht dat ons kleine achterblijvertje een flinke vent gaat worden! :) 

De ren beneden is opgeruimd, daar klommen ze met het grootste gemak uit. Ze zitten nu overdag boven en beneden in de hal en 's avonds gaat het luikje naar de woonkamer open en als ze niet teveel rond willen lopen (dat is nog steeds niet relaxed met Julius helaas) mogen ze er lekker bij  liggen op de bank! Zo gezellig!! Dat vindt Julius overigens ook prima die gaat er naast liggen en legt zijn kop erop. 

We gaan aan de laatste fase van dit avontuur beginnen. Over 3 weken de tweede enting en dan komt het afscheid eraan van drie van de schatjes. Nu nog even flink van ze genieten!! 

Alweer een week voorbij. Ze zijn alweer 8 weken oud. Afgelopen weekend hadden ze dus wat diarree, het lijkt intussen over maar ben nog even voorzichtig met juichen. ;) Ondanks dat zijn ze best weer goed aangekomen deze week gelukkig!! Roderick komt steeds dichter in de buurt van zijn broers en begint een flinke kop te krijgen! Sowieso heeft hun eetlust er niet onder geleden, ze vreten echt tegen de klippen op!  

Ze zijn intussen ook aanzienlijk meer wakker en rennen halve dagen over de bovenverdieping. We wonen in een houten huis en het klinkt alsof we hele grote ratten hebben boven! Het is een geweldig geluid en nog mooier om te zien, ik moet maar weer eens gauw een filmpje maken. 

De ren beneden heeft zijn beste tijd gehad want Halewijn kan er heel eenvoudig uitklimmen. Nadeel is dat Julius als de kittens los zijn ze nog niet met rust laat want  ze kunnen nog geen stap verzetten of hij staat er met zijn bek omheen. Speels bedoeld hoor maar niet leuk voor de kittens en zenuwslopend voor ons! 

Maar het moment moet toch wel bijna komen dat ze oud nieuws zijn voor hem! Hoewel...ik zit er iedere keer zelf ook nog met verwondering naar te kijken want wat zijn ze ongelooflijk leuk!!! 

Het duurde wel weer even voor ik in slaap kwam maar oh wat hebben we heerlijk geslapen! ;) 

De tijd vliegt en de popjes zijn alweer 7 weken oud! Ze doen het nog steeds super goed, ik ben daar zo dankbaar voor!! Ze klimmen intussen hoog in de grote krabpaal tot grote zorgen van hun beide mama's dat ze eruit vallen!  Ze kunnen ook bij ons in bed klimmen en zo hebben we nu de hele nacht kittens in ons bed; slapend of ons kusjes gevend, mijn haar wassend, onze hoofden masserend, heel gezellig allemaal. Maar ook rennend over het bed, klimmend en klauwend met hun nagels in onze schouders, armen en benen, en tussendoor het non stop geroep en gepreek van moeders iets minder gezellig! ;) Het komt regelmatig voor dat ik 's nachts hardop in de lach schiet!! Overdag voelen we ons echter wel een beetje brak de laatste tijd. 

De andere katten worden steeds minder bang voor ze en de honden zijn steeds rustiger. Ik hoop dat nu heel snel het moment komt dat de ren weg kan en ze gewoon tussen de honden in kunnen lopen zonder dat die ze non stop moeten proeven! 

We zijn druk bezig met socialiseren in de zin van in bad en kammen en dat gaat goed! Olivia en Lancelot moeten nog hun eerste badje hebben deze week, de rest is al een keer geweest. Kammen doe ik bijna dagelijks en dat vinden ze tot nu toe prima. 

Deze week staat er verder weer een ontworming op de agenda. De afspraak voor hun eerste inentingen is al gemaakt voor over 2 weken. Het gaat veel te hard dus ik ga nog maar even heel erg veel van ze genieten!!