Het gaat met Johannes nog steeds niet helemaal hoe het moet gaan. Gisteren had hij nog een hele flinke aanval...de 3e alweer in 11 dagen. Dat lijkt me met medicijnen nog erg veel.  Net weer overlegd met de dierenarts en net als ik zelf vindt ook zij het niet wenselijk om te veel met de dosering van de medicatie te knoeien. We tillen het nog maar weer even over het weekend heen. Blijft de frequentie toenemen bekijken we opnieuw of we weer iets met de medicatie gaan doen. 

Tussen de aanvallen gaat het gelukkig wel weer goed, hij heeft geen noemenswaardige bijwerkingen van de medicijnen meer.  Tijd om het mannetje eens even extra in de watten te leggen. Het is namelijk zo dat we er achter zijn gekomen dat ook  Johannes erg graag onder een dekentje wil liggen. Hij deed dit eigenlijk nooit (als enige, de rest dekt zichzelf meteen helemaal toe in de bench) en ik dacht dat hij gewoon de uitzondering op de regel was dat alle teckels dit doen..hij is tenslotte in zoveel een beetje anders. Maar wat blijkt nu...hij KAN het niet! Ook weer een van die dingetjes waarbij je kennelijk een iets beweeglijker nek moet hebben.  

Gaab kwam tot die ontdekking. Die werkt nog vaak tot heel laat en checkt regelmatig of alles goed gaat met Johannes in de bench via de camera (de honden houden  niet van laat naar bed gaan, die willen rond half 10 graag naar hun benches ;-) ) En toen bleek dat hij eindeloos steeds aan het proberen is onder een dekentje te komen en het uiteindelijk steeds maar weer opgeeft. OH WAT ZIELIG!!!!! 

Dus heeft Johannes een kadootje van Sinterklaas gekregen..een slaapzak!!! :) Hij vindt hem volgens mij wel mooi. Ik moest hem even demonstreren op het aanrecht want de andere vier waren meteen jaloers en stonden er blaffend bij.  Nu ligt de slaapzak in zijn bench met het deurtje op slot want oh wee als Lucas of Mattie 'm te pakken krijgt dan is het einde slaapzak en daarvoor was ie wel wat te duur. 

Hopelijk kan onze Muisemuis nu ook lekker wegkruipen! :) 

Gisteren stelde iemand mij op Facebook de vraag wanneer ik het boek ga schrijven: "De avonturen van Tristan" ha ha ha! Genoeg stof voor een boek is er niet maar het wordt wel weer eens tijd voor een blog over deze deugniet! 

Wij hebben sinds kort het huis al voor de kerst versierd, we zijn vroeg dit jaar! ;-) Ik vind kerst de leukste tijd van het jaar, de versiering, de muziek, de diners, de hele sfeer maakt me blij en ik wil er zo lang mogelijk van genieten.  Maar misschien is er eentje die nog meer geniet...juist Tristan! :-) 

De kerstversiering is het mooiste speelgoed wat hij tot nu toe gezien heeft. Favoriet is het kerstdorp. Dat hebben we dit jaar enorm uitgebreid en het beslaat nu een stuk in de kamer van zo'n 2.5 m2. Het staat helemaal vol huisjes, poppetjes, een trein  en bewegende dingen zoals een draaiende molen en een stoeltjeslift die op en neer gaat. Verder branden en overal lichtjes die vaak ook weer bewegen. 

In eerste instantie heeft Tristan er ongelovig naar staan kijken met een blik van: "Voor mij??!!" Als een kind wat een stapel kadootjes bekijkt! En ondanks al onze pogingen hem eruit te houden maakt hij toch meestal een paar keer per dag een kleine wandeling door het dorp.....

Gelukkig is er tot nu toe nog niets kapot gemaakt. Maar we moeten wel een of twee keer per dag een hoop bomen rechtop zetten, de trein weer in zijn spoor terug doen, en als vast thema op zoek naar de priester van de kathedraal want die "verstopt" hij steeds! ;-) 

Maar het dorp is niet het enige vermaak, er is ook nog de kerstboom! Al die prachtige glimmende ballen die van die mooie geluidjes maken als je er met je grote pluizige poten tegenaan tikt! En helemaal mooi, soms valt er dan eentje uit! Alleen pakt dat gemene vrouwtje ze onmiddellijk af en hangt te terug! 

Verder is er nog van allerlei andere versiering en dagelijks ontdekt hij iets nieuws. Zo heeft hij gisteren eindeloos tegen een girlande aan zitten tikken die dan weer tegen de spiegel aan tikte, hij kon er geen genoeg van krijgen! 

Het zijn niet de meest spannende avonturen maar hij verveelt zich werkelijk geen moment. Ik heb nog nooit een kat zo enthousiast over ieder klein ding gezien. Zo kan hij intens genieten iedere ochtend van de geluiden die uit het bad komen als er gedoucht is (we hebben een beetje een verstopping en het bad maakt van die borrelgeluiden) Hij heeft net een hele tijd met een bal van de honden door de keuken zitten rollen..gewoon in zijn eentje.  Hij vermaakt zich eindeloos met zijn speelrails of heeft pret met een klein herfstblaadje. En er is natuurlijk altijd een teckel voorradig om eens even lekker beet te pakken! ;-) 

Dan is er  nog de tuin, graven, klimmen, op de schutting zitten en de wijde wereld inkijken....

Hij geniet zo overduidelijk van het leven. En wij genieten met volle teugen van hem..onze kleine avonturier! <3

Rond 13.00 uur- 13.30 uur is het hier spitsuur. Eerst worden de honden uitgelaten en daarna krijgt de hele club eten. Ooit..lang geleden.... was dierenetenstijd rond 6 uur. Het is in de loop van 22 jaar iedere keer wat naar voren geschoven, deels vanwege mij gebrek aan standvastigheid en deels vanwege het mooie verschijnsel zomer en wintertijd...onze honden doen daar niet aan!! Wel  weten ze precies wanneer het tijd is voor wandelen en eten! 

Niet dat dat ze er van weerhoudt om een uur of soms langer van tevoren al te gaan zitten piepen, rennen en blaffen om  te kijken of ik er eerder zal instinken! ;-) 

Als ik met alle honden uit wil moet ik eerst op speurtocht door het huis om te kijken of alle katten binnen zijn.  Zo niet dan moet ik ze uit de tuin en de bijkeuken lokken. Ik moet dan namelijk door de poort in de tuin eruit en kan niet riskeren dat er een kat langs me de tuin uitglipt! (Als ik er door de voordeur uit ga heb ik dat probleem niet maar dat doe ik niet met het hele stel)  Dus terwijl de honden vrolijk blaffend (gillend!) door de kamer rennen, roep ik katten en doe luikjes dicht en rammel met loksnoepjes net zo lang dat alles veilig binnen is. 

Dan gaan we tuigjes aan doen in de hal. Nee, ik heb geen keurig opgevoede hondjes die alle 5 netjes op een rijtje gaan zitten hiervoor. Het rent rond en ik vang er om beurten eentje  (of als ik een goeie dag heb komen ze zelf!) die dan gelukkig wel soort van netjes voor me gaat zitten (een aantal zijn erg enthousiaste spartellaars!!) zodat ik ze een voor een hun tuigje om kan doen. Sinds Thomas eerste nekklachten in 2010 hebben ze allemaal een tuigje. Het is wat meer werk maar wat ik er aan kan doen om meer hernia's te voorkomen doe ik. 

Erg grappig is Gaab zien klooien met de tuigjes. Hij is er zo slecht in dat ik heb gezegd: "Kies jij er maar eentje dan doe ik de rest!" Meestal zijn we dan tegelijk klaar, ha ha ha! 
Op bovenstaande foto, waar Mattie nog een pup is, zie je dat ze allemaal een andere kleur riem en tuig hebben. Naast dat ze zo makkelijker te herkennen zijn (ze hebben tenslotte allemaal een eigen maat) is dit handiger met hun vlechtwerken uit de knoop halen tijdens de wandelingen. ;-)

Na het uitlaten komt het volgende spektakel....eten! Eerst krijgen de katten eten. Ze weten dat ze maar op een deel van het aanrecht mogen komen. Dit is echter wel heel moeilijk als ik hun bakjes sta klaar te maken en ik moet met name bij Benjamin uitkijken dat het voer niet al weg gepakt wordt voor ik het in de hal kan zetten voor ze. Tristan eet op het aanrechtdeel waar ze wel mogen komen (we geven ze hier ook hun medicijnen en zo) Benjamin, Mathilde, Willem en Lola gaan naar de hal. Daar krijgen in eerste aanleg alleen Benjamin en Mathilde eten. Zetten we alle 4 de bakjes neer krijgen de Coons echt geen hap mee.  Die andere twee zijn namelijk zo onvoorstelbaar snel dat ze eerst hun eigen bak opeten en dan de bakjes van de Coons voordat die ook maar een tweede hapje hebben kunnen nemen! 

Dan ga ik de honden eten geven. Er wordt geblaft en gesprongen tegen het aanrecht en ik  mopper wat af.  Dan zijn ze even iets rustiger maar binnen enkele seconden beginnen ze weer met gillen, piepen en blaffen. Het vrouwtje is duidelijk niet snel genoeg!!  ;-) 

Met het neerzetten van de bakjes heb ik weer een nieuwe uitdaging; Sinds enige maanden permitteert Johannes zich het om uit Thomas bak te gaan eten en merkwaardig genoeg vindt Thomas dat goed!!! Ik wil echter voorkomen dat Johannes veel te veel krijgt en Thomas te weinig (dat kleine ding kan onvoorstelbaar schrokken!) De oplossing is als volgt: Ik zet eerst een stapel van 3 bakjes en 1 afzonderlijk bakje aan de andere kant van de keuken. Dan pak ik Johannes op en zet Thomas bakje op de grond. Bij  het tegenoverliggende aanrecht zet ik de bak van Marcus op de grond terwijl ik Johannes nog opgetild heb. Dan pak ik de stapel met de andere drie bakken en zet ik Johannes weer op de grond (die heeft dan eindelijk zijn focus op de bakjes in mijn hand en niet op die van Thomas) en dan we naar de studeerkamer. Hier zet ik Lucas bakje op de grond, ook dat gaat goed en Johannes en Mattheus gaan mee naar de bijkeuken. Johannes bakje volgt en Mattie sluit de rij, veilig achter het hekje in het fietsenhok! 

Nu is Leopold nog aan de beurt. Hij krijgt zijn eten in de bijkeuken. Als dat klaar is hebben de honden intussen hun bak leeg (dat duurt misschien 10 seconden) en kan ik die terug naar de keuken verzamelen.  Als zowel Tristan als Leopold hun eten op hebben kan ik Willem en Lola hun bakje in de hal brengen. Benjamin en Mathilde moeten daarvoor de hal uit en anders pakken die het eten weer van Leo en Tristan af.  

Hierna heeft alles eindelijk gegeten!  Er zit nu een zekere mate van routine in.  Maar met alle nieuwe dieren die erbij kwamen is dat even een gepuzzel geweest en soms was de chaos echt niet te overzien. Gaab is in het weekend nog wel eens in de war, die mist toch wat routine,  en zet dan per ongeluk een luik of een deur open. Dan loopt alles meteen in het honderd!! ;-) Ik zelf moet bekennen dat ik altijd blij ben als dit moment van de dag weer voorbij is!!!!!! ;-)

Ook nog even een update over Johannes;  Afgelopen zaterdag was er opluchting! Ineens was het hysterische gedrag over en was hij weer zichzelf! En jawel van zaterdag op zondag sliep hij ook weer! Wat waren we blij!!! 


Echter maandag middag was er weer nieuwe paniek. Johannes ging overgeven en hield er niet meer mee op! In 3.5 uur tijd heeft hij zeker 20 keer overgegeven en had ook een aantal keren diarree! We zijn 's avonds met hem naar de dierenarts geweest en die waren een klein beetje bang voor een verstopping van iets wat hij had gegeten.  (we vreesden dat er een kans was dat hij een soort watten gegeten had) Hij kreeg een injectie tegen de misselijkheid en we konden hem thuis diarreeremmers geven. Hij heeft sindsdien niet meer overgegeven en gistermiddag zijn we nog op controle geweest en was alles gelukkig goed met hem en er zit hoogstwaarschijnlijk ook niets vast. 

Wat wel de oorzaak is geweest is nog onduidelijk. Hij heeft voor de zekerheid een nieuwe injectie gekregen tegen misselijkheid die nu is uitgewerkt en hij is nog steeds niet beroerd en eet ERG graag! Maar we hebben hem gisteravond geen diarreeremmer meer gegeven en vanmorgen was het weer spuitpoep! 

Uiteraard breekt me meteen het klamme zweet uit...zou de giardia weer terug zijn?? Gezien het feit dat Tristan dus ook diarree heeft vandaag........Als het morgen niet over is maar weer een test laten doen! 

Maar goed, al met al wel positief nieuws dat de medicatie tegen de epilepsie eindelijk goed gedoseerd lijkt te zijn en dat het lijkt te helpen want nu al bijna 12 dagen zonder aanval!!  Hoera! :-)

Zojuist ben ik geïnterviewd,  over de katten, voor het blad P@thome Magazine.  Een lokaal nieuw magazine wat opgezet is door een bedrijf wat hier in de omgeving  een oppas en uitlaatservice heeft en dat tijdens onze vakanties altijd voor onze katten zorgt. 

Best spannend natuurlijk! :-) Dus alles redelijk aan de kant, hondjes opgesloten want met 5 gillende teckels kan je geen zinnig gesprek voeren. Om 2 uur zouden ze komen en om 1 minuut voor 2 besluit Tristan dat hij moet poepen en dat hij dat op de kattenbak in de hal gaat doen. Echt de manier waarop je mensen wilt verwelkomen..... in de strontlucht!! Ik stond er direct bij met het schepje om het zo snel mogelijk het op te kunnen ruimen en de stank wat beperkt te houden. Echter du moment dat hij bijna klaar is met poepen gaat de bel en Tristan schrok en vliegt de bak af.  Nu is Tristan net bezig met zijn 2e kuur Ronidazol om van de tritrichomonas af te komen. De eerste kuur sloeg goed aan maar bleek onvoldoende want 2 dagen na de laatste pil had hij weer diarree. Deze kuur sloeg ook meteen goed aan maar om de een of andere reden is de poep vandaag weer dun...natuurlijk net vandaag!!!! En toen hij van de bak afvloog rende hij door zijn eigen poep! 

Ik deed de deur open voor de dames van de redactie en verontschuldigde me meteen dat ik net een kattenbak aan het verschonen was. Het aroma kwam ze ook al meteen leuk tegemoet! Dus ik maak haast, snel het zakje weggooien en handen wassen zodat ik me even netjes kon voorstellen en ze verder binnen kon laten.  Op dat moment zie ik dat er stront op de muur zit!!! Ik kon wel door de grond!! Wat doet een kat als hij in de poep heeft gestaan? Die gaat met zijn poten schudden!!! Het zit dan binnen no time OVERAL!! Dus ik kon meteen verder aan de schoonmaak. 

Vervolgens ga ik koffie zetten, waarschijnlijk intussen rondlopend met een rood hoofd van schaamte. Terwijl beide dames in de kamer op de bank zitten komt Tristan door het luikje naar binnen. En ja hoor, helemaal onder de poep! Die kon ik zo natuurlijk niet rond laten lopen dus sorry, ik moet eerst de kat in bad doen!!! Toen ik  weer naar beneden kwam zag ik nog overal poep spetters op de trap zitten, dus had ik nog meer schoonmaakwerk! 

Daarna kon ik eindelijk de koffie zetten en kon het interview beginnen, pfffffff wat een gênante ontvangst dat verzin je toch niet?!
Ik hoop maar dat ik in de rest van het interview nog als een beetje een normaal iemand ben overgekomen ha ha ha! ;-)

Met klussen in de tuin vanmorgen een filmpje gemaakt van de dieren die met z'n allen een hoop pret hadden in de tuin. Johannes gelukkig ook!!  Tristan bemoeit zich overal mee en was Willem weer aan het terroriseren! Maar toen kreeg hij een koekje van eigen deeg van Mathilde ha ha ha! 
Als de bovenstaande link niet werkt, dit is het adres van het filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=lVl9YAt44AE&feature=share

Johannes houdt ons nog steeds erg bezig. Nadat hij woensdag uren achter elkaar duizelig leek te zijn, liep te zwabberen bij het lopen en af en toe zelfs omviel heb ik weer contact gehad met de dierenarts. We hebben besloten de Pexion te halveren en door te gaan met de Phenoral. 

Sindsdien lijkt hij wel iets minder duizelig en hij heeft nu een week geen aanval gehad. Maar zijn gedrag blijft heel erg raar. Hij slaapt 's nachts niet meer de hele nacht en ligt bij tijden te blaffen. Vanaf 5 uur is het al de hele week afgelopen met de rust, hij gaan dan blaffen en houdt niet meer op. Het lijkt wel of we 2.5 jaar terug zijn in de tijd, als pup heeft hij ook zo lang geblaft en gepiept 's nachts.  Als hij overdag in de bench moet omdat ik moet werken of boodschappen ga doen, gilt hij in eerste instantie ook ineens alles aan elkaar. Normaal was dat geen enkel probleem meer en ging hij rustig liggen. Hij wil  ook nog steeds de hele tijd naar buiten en dan weer naar binnen en is heel erg hyper. Hij maakt ineens van alles kapot en kent niet zijn plek niet in de rangorde. Tijdens hun eten maken gisteren ging  hij kennelijk zo over de schreef dat Marcus hem aanvloog en er moet best wat gebeuren voor die zijn geduld verliest! 

Ik merk dat ik, als hij slaapt, een zucht slaak van verlichting omdat er dan eindelijk even rust is. Maar dat betekent ook dat ik bijna op mijn tenen door het huis begin te lopen op die momenten omdat ik bang ben dat hij wakker wordt en het hele circus weer van voren af aan begint. 

Toen ik hem vanmorgen uit de bench haalde was hij bijna buiten zinnen van enthousiasme! Hij was helemaal aan het klappertanden zo vreselijk opgefokt...zo merkwaardig! 

Vanmorgen was ik weer bij de dierenarts en heb weer overlegd. We gaan het toch nog een paar dagen op deze manier aankijken om te zien in welke richting dit gaat. De dierenarts adviseerde me om volgende week nog even met hem langs te komen, zeker als dat klappertanden blijft, zodat ze kan checken of hij verder nog neurologische afwijkingen heeft.  Zij begon er nu zelf ook over dat hij waarschijnlijk een hersenbeschadiging heeft. Iets wat wij al sinds de operatie roepen, hij is gewoon niet zoals andere honden. Hij is sneller overstuur en geprikkeld en leert dingen veel langzamer en als hij iets in de kop heeft geeft het niet op, nooit!  Negeren van ongewenst gedrag heeft bij hem geen enkele zin. Daarom zijn zijn reacties op de medicijnen waarschijnlijk zo extreem. 

Als dit zo blijft moeten we ons afvragen of we dan niet verkiezen de aanvallen voor lief te nemen waarbij dus het risico bestaat dat als hij een aanval krijgt waar hij zelf niet uitkomt wanneer wij er niet zijn of  's nachts dat dat zijn einde betekent.  Geen leuke keuze :-( 

Maar goed, voor nu wachten we nog maar weer een paar dagen af. Hij slaapt nu dus eh ssssssst! ;-)

Al een jaar lang worden hier heel wat pillen uitgedeeld aan de dieren. Voornamelijk de Panacur voor de steeds terugkerende giarda. Hoewel er af en toe maar 1 of 2 dieren feitelijk giardia hadden moesten we dan de hele club preventief behandelen. Soms hebben we dat weken achter elkaar gedaan en nog geven we ze preventief regelmatig  allemaal 5 dagen lang Panacur. De honden zijn geen probleem, je doet die pil in een plakje ham of zo en hap weg.  Maar de katten waren in het begin een DRAMA!! 

Op iedere mogelijke manier probeerden wij ze de eerste  tijd in de houdgreep te nemen en die pil er in te krijgen (want vrijwillig lukte absoluut niet!). Tot en met ze in een handdoek rollen toe.  Maar zelfs dan kwamen er aan alle kanten nagels en tanden tevoorschijn en zaten wij weer volledig onder de krassen. Kat in paniek, wij overstuur, pil ondertussen gesmolten, vreselijk!!!!

Maar ook hier blijkt te gelden..oefening baart kunst! :-)  Intussen hebben we er geen enkel probleem meer mee. Al doen we de meeste katten wel het liefste met z'n tweeën.  Ik laat ze voor mij zitten op het aanrecht en hou ze vast bij hun voorpoten. Gaab doet met zijn ene hand hun bek open en met de andere hand de pil er in met behulp van de pillenschieter.  Tristan kunnen we intussen ook alleen doen. Ook Willem krijg ik in mijn eentje wel zo in de houdgreep (door er min of meer op te gaan zitten ;-)) dat ik het alleen af kan. Leopold is als enige nooit echt een probleem geweest, daar hebben we niet eens een pillenschieter bij nodig hoewel er nog wel eens meerdere pogingen nodig zijn. Maar onze kampioen pillenslikker is Benjamin! 

Als je de pillen pakt en hij hoort het geritsel van zo'n strip zit hij al op het aanrecht! Met 1 hand doe je zijn bekkie open en met de andere schiet je de pil er in. De rest heeft soms nog wel eens fratsen met hun tong die ze ervoor gooien. Bennie niet, die doet letterlijk zijn keelgat open zonder enig verzet! En dan te bedenken dat hij het in het begin echt verschrikkelijk vond! Maar altijd als ze een pil kregen deden we voor en na de pil een snoepje en onze kleine vreetzak associeert  nu een pil met een snoepje en is over beide even enthousiast! Wat een heerlijke kat!! :-) Hij wordt nu uiteraard nog steeds altijd beloond met een snoepje! 

De pillenschieter vindt hij niet eng!! 

Benjamin zit al vrolijk klaar voor de kastjes met de dierenmedicijnen om zijn pilletje te ontvangen! :-)

Met Johannes gaat nooit iets "normaal" Zo blijkt ook de juiste medicatie vinden voor zijn epilepsie een lastig en langdurig proces te worden. Sinds vrijdagavond staat hij nu op 200 gram Pexion en 12.5 mg Phenoral per dag. 

En sinds zaterdag is zijn gedrag erg merkwaardig.  Hij is heel erg druk, wil steeds naar buiten (op sommige tijden wel iedere tien minuten, uren lang) en loopt daar dan een beetje doelloos rond, hij kauwt ineens op alles, dat deed hij al lang niet meer! Hij speelt heel ruw met de andere honden en doet ze daarbij steeds zeer. Hij valt op zijn eten aan als een wolf en schrokt nog veel harder dan normaal. Hij was in het weekend steeds voor zich uit aan het staren en piepen en blaffen naar iets wat wij niet zagen. Zondag liep hij ook een beetje "dronken" en net greep hij me in de vingers toen ik Mattheus een pil gaf in een plakje ham.  

Hij gedraagt zich alsof hij geen remmingen heeft, alsof hij dronken is. Heel bizar! Gisteren heb ik weer contact gehad met de dierenarts. Haar advies was het toch nog een paar dagen aankijken. Hij heeft sinds hij de Phenoral erbij krijgt nog geen aanval gehad en wellicht zijn deze bijwerkingen van voorbijgaande aard. We wachten dus nog maar weer even af.  Mogelijk verbeeld ik het me maar ik heb de indruk dat hij wel heel iets minder hyper wordt...ik hoop het maar! 

Johannes zit nu 2 weken op de Pexion maar helaas het gaat nog niet goed. We zijn begonnen met twee keer een halve tablet per dag en zitten nu op twee keer een hele tablet.  Hij heeft in die twee weken 6 keer een aanval gehad en dat is natuurlijk veel te veel! De aanvallen zijn niet extreem zwaar en hij is er iedere keer zelf uitgekomen maar toch....de dierenarts vond 1 keer per week al veel te vaak.  Zojuist heb ik overlegd met de dierenarts en nu gaan we hem een  kleine dosis Phenoral erbij geven...maar weer afwachten hoe het dan gaat!