Lucas eet nog steeds aller belabberdst. Hij eet maximaal 3/4 van wat hij at en dat verdeeld over meerdere maaltijden per dag in plaats van eentje. Grommend staat hij dan bij zijn bak en is eindeloos bezig met kauwen, het weer uit spugen, wat een gesmeer, Echt met lange tanden eten! Het is om wanhopig van te worden. En natuurlijk is het zielig voor hem dat hij kennelijk nog steeds last van zijn maag heeft maar dit duurt nu een maand en begint ontzettend op mijn zenuwen te werken. Het zorgt namelijk ook steeds weer voor onrust in de groep.
Normaal eten Lucas en Marcus bijvoorbeeld samen in de keuken. Ik blijf er dan altijd even bij staan anders pakt Marcus hem het eten af. Op het moment echter is Lucas zo 20 minuten met eten bezig en al die tijd staan Julius, Johannes en Mattheus aan de andere kant van de deur te gillen want die hebben dan nog niets gehad.
De afgelopen dagen loste ik dat op door Marcus als hij klaar was achter het hekje tussen de keuken en de woonkamer te zetten bij Thomas. Leuk was anders want dit vond hij maar vreemd en dan ging hij kei hard staan blaffen maar goed, dat moest dan maar even.
Vandaag beging ik een onvoorstelbare stommiteit want ik had even niet opgelet en Thomas was nog niet klaar met eten toen ik Marcus erbij zette. Nu was Marcus de enige hond die nog nooit echt gevochten had maar we weten van hem dat eten het allerbelangrijkste in zijn leven is. En Thomas is al nooit de meest zelfverzekerde roedelleider maar de laatste tijd hebben we gevoel dat hij echt gezag aan het verliezen is. Hij heeft meer trammelant met Lucas en laatst dus met Mattie en we merken dat de rest steeds vaker een loopje met hem neemt. Dus dit was een waanzinnig stom moment om Marcus bij hem te zetten met eten en ze vlogen elkaar op een verschrikkelijke manier in de haren!! Ik kon er ook zo snel niet tussen springen want het hekje was dicht en Lucas stond er al bij te springen om zich er mee te bemoeien dus dat kon ik ook niet snel open gooien.
Marcus leek in de overhand te hebben maar uiteindelijk won Thomas het toch en ging Marcus helemaal op zijn rug, echt volledige overgave en geen van tweeën was gewond dus het leek allemaal mee te vallen. Maar in het begin zag ik Marcus echt aan Thomas nek rukken en die heeft dus nu weer een zere nek! :( Tja dat blijft bij hem een kwetsbare plek dus pijnstiller er in en Hernia Puur en hij wilde graag in zijn bench, prima dat mag.)
Nu is hij echter in de bench non stop aan het jengelen dat hij er weer uit wil...dus uit de bench...dan jengelen dat hij weer terug wil en dat al uren achter elkaar!!!
Nu is het niet zo gek hoor dat hij in de bench wil want Johannes wil natuurlijk meteen weer hem verplegen en laat hem niet met rust. Die zit non stop aan hem te snuffelen en te likken, geen wonder dat Thomas daar stapelgek van wordt.
Het is de laatste tijd allemaal wat veel geweest en ik liep net gewoon te janken van frustratie en boosheid. Boos op Lucas dat hij dat flesje pijnstillers gegeten heeft en ons al deze ellende heeft bezorgd (en meer dan 1000 euro kosten), boos op Marcus dat hij Thomas het het eten heeft geprobeerd af te pakken met alle gevolgen van dien en daarmee weer onrust heeft gebracht in een roedel die net weer helemaal gekalmeerd leek, boos op Thomas dat hij gevochten heeft met een zere nek tot gevolg en nu alles aan elkaar zeurt, boos op Johannes dat hij Thomas niet gewoon met rust laat zodat die hier lekker kan liggen en ophoudt met piepen.....En uiteraard leidde deze onrust tot weer een paar plassen waar ik net tot twee keer toe weer eens met kousenvoeten in stond. Dus ik ga maar even tot 10 tellen en dan nog een paar keer denk ik!! ;-) Sorry voor deze blog, ik moest het ff kwijt! ;-) En waarschijnlijk ben ik nog het meest boos op mezelf wat een STOMMITEIT weer!!!!