Gisteren begon met een blije positieve blog en eindigde in een drama. :(
We liepen gistermiddag met 4 honden (we gingen een flink eind en dat kan Thomas niet meer) te wandelen om het dorp heen. We besloten een weg in te gaan die we nog niet kenden. Het bleek een heel eind uit het dorp te gaan en na een half uur of zo moesten we de telefoon erbij pakken om te kijken waar we in hemelsnaam zaten.
We kwamen langs een groot huis waar een hele grote bouvier tekeer ging bij een hek. Ik schrok want even dacht ik dat hij eruit kwam. Ik zei tegen Gaab dat je dat zo vaak hoort, erf honden die niet vast op het erf zitten en kleine hondjes bijten. Je ergste nachtmerrie zeiden we en liepen opgelucht door.
Na enige tijd kwamen we langs een hek, vlak aan de weg, bij een boerenerf. Ik zag dat er een hele grote herder stond bij dat hek. Hij zag ons en viel uit en op dat moment realiseerde ik me dat de andere helft van dat hek wagenwijd open stond. Binnen een fractie van een seconde vloog die herder ons aan. Ik rukte Lucas en Julius achter me, maar het bleek achteraf al te laat. Gaab kwam mij voorbij rennen (ik liep voorop) en toen viel de hond Marcus en Mattie en Gaab aan. Gaab heeft hem toen een schop verkocht. Hier schrok hij gelukkig van en hij ging terug op het erf. Overigens heeft hij hem niet hard geraakt hoor, meer laten schrikken.
In eerste aanleg leek er geen hond erg gewond. Alleen Lucas stond te gillen. Ik dacht eerst van schrik maar hij hield zijn voorpootje omhoog en het bloedde ook een beetje. We zijn snel door gelopen en toen we ongeveer 100 meter verderop waren zegen we iemand het hek dicht doen. We zijn nog blijven staan, hebben geloof ik nog wat geroepen maar er kwam helemaal niemand kijken wat er gebeurd was en of we ok waren.
We hebben Lucas kilometers lang naar huis gedragen en daar goed gekeken. Hij had aan beide kanten van zijn voorpoot een wondje. Ik twijfelde nog of we de dierenarts hiervoor op een zondag lastig moesten vallen maar heb voor de zekerheid toch maar even gebeld. Wel meteen langskomen in verband met infectie gevaar. Bij de dierenarts ontstond meteen het vermoeden dat de poot gebroken was omdat die kraakte bij beweging. Er zijn vele foto’s gemaakt en er zit een open botbreuk in het gewricht boven de tenen. Uren heeft Gaab bij de dierenarts gezeten in afwachting van de mening van een specialist in Dordrecht of er wellicht een operatie nodig was. Die heeft uiteindelijk gekeken naar de foto’s maar vanwege de kleine pootjes kan hij er niets mee doen. Nu is het afwachten hoe het geneest. Het is gespalkt maar kan niet in het gips omdat er iedere 2 tot 3 dagen gespoeld moet gaan worden. Tevens zit hij flink aan de antibiotica.
Lucas heeft vannacht de hele nacht geblaft. De eerste uren toen hij thuis was van de dierenarts heeft hij uren geslapen maar ik denk dat daarna pas echt het besef van die stomme kap die hij om heeft kwam. Echt bijna onafgebroken heeft hij toen geblaft van 9 uur gisteravond tot half 9 vanmorgen. Om krankzinnig van te worden. Gaab en ik zijn allebei meerdere keren eruit geweest om te kijken of hij echt niet wilde plassen want dat heeft hij nog steeds niet gedaan omdat hij zijn pootje niet kan optillen! Als een meisje plassen is kennelijk zo beneden zijn waardigheid dat hij het liever ophoudt. Zo sneu!!
We hebben het ook zonder kap geprobeerd maar niets helpt.
Zoals altijd wanneer hij niet lekker is heeft hij bonje met Mattie. Die ziet meteen zijn kans schoon wellicht om een treetje omhoog te gaan op de ladder en is irritant opdringerig in Lucas beleving. Dan gaat Lucas vreselijk grommen en heeft vanmorgen Mattie zelfs gebeten (niet door gebeten hoor maar even een knauw). En dat zorgt dan weer voor spanningen bij de leiders, Thomas en Julius die dat gegrom van Lucas helemaal niets vinden.
Lucas wil dan ook niet in de roedel maar hij wil ook niet alleen in zijn bench in de bijkeuken. Een bench in de woonkamer zetten is het ook niet. Die wilden zowel Thomas als Julius gaan bewaken en met de spanningen die er nu heersen loop ik liever geen risico op een gevecht want zij zijn er nog steeds niet helemaal uit wie van hen de roedelleider is. Dus het blijft een beetje schipperen. Even in de bench en even eruit tot Lucas zich weer sterk en zeker genoeg voelt.
Zojuist zijn ze toch heel even met z’n allen in de tuin geweest en behalve Mattie heeft niemand meer echt veel interesse in zijn pootje en zijn kap. Ik heb voor allemaal een kalmerende tabletjes gehaald bij de dierenarts (Adaptil) Hopen dat dat werkt!
Vanmiddag gaat Gaab naar het betreffende huis waar het gebeurd is en probeert in gesprek te gaan met de eigenaar van de herder. Die willen we uiteraard aansprakelijk stellen voor de financiële schade die aanzienlijk zal zijn. Mocht deze niet bereid zijn het gesprek met ons aan te gaan, gaan we aangifte doen bij de politie. Dit soort honden zijn gewoon levensgevaarlijk. Verbijsterend dat dit iedere keer weer gebeurd en dat mensen zo laks zijn in het op het eigen terrein of aangelijnd houden van deze honden. Het zal allemaal wel weer goed komen uiteindelijk. En het had vele malen erger kunnen zijn. Maar toch zitten wij door toedoen van een ander ineens met een heleboel ellende en ik ben heel boos en heel erg verdrietig!
Onderstaand een klein filmpje van onze stakker. Niet dat ik het nu zo vermakelijk vind hem te zien ploeteren met die gebroken poot en die kap maar foto's en video's zijn nu eenmaal mijn manier van dingen verwerken.
We liepen gistermiddag met 4 honden (we gingen een flink eind en dat kan Thomas niet meer) te wandelen om het dorp heen. We besloten een weg in te gaan die we nog niet kenden. Het bleek een heel eind uit het dorp te gaan en na een half uur of zo moesten we de telefoon erbij pakken om te kijken waar we in hemelsnaam zaten.
We kwamen langs een groot huis waar een hele grote bouvier tekeer ging bij een hek. Ik schrok want even dacht ik dat hij eruit kwam. Ik zei tegen Gaab dat je dat zo vaak hoort, erf honden die niet vast op het erf zitten en kleine hondjes bijten. Je ergste nachtmerrie zeiden we en liepen opgelucht door.
Na enige tijd kwamen we langs een hek, vlak aan de weg, bij een boerenerf. Ik zag dat er een hele grote herder stond bij dat hek. Hij zag ons en viel uit en op dat moment realiseerde ik me dat de andere helft van dat hek wagenwijd open stond. Binnen een fractie van een seconde vloog die herder ons aan. Ik rukte Lucas en Julius achter me, maar het bleek achteraf al te laat. Gaab kwam mij voorbij rennen (ik liep voorop) en toen viel de hond Marcus en Mattie en Gaab aan. Gaab heeft hem toen een schop verkocht. Hier schrok hij gelukkig van en hij ging terug op het erf. Overigens heeft hij hem niet hard geraakt hoor, meer laten schrikken.
In eerste aanleg leek er geen hond erg gewond. Alleen Lucas stond te gillen. Ik dacht eerst van schrik maar hij hield zijn voorpootje omhoog en het bloedde ook een beetje. We zijn snel door gelopen en toen we ongeveer 100 meter verderop waren zegen we iemand het hek dicht doen. We zijn nog blijven staan, hebben geloof ik nog wat geroepen maar er kwam helemaal niemand kijken wat er gebeurd was en of we ok waren.
We hebben Lucas kilometers lang naar huis gedragen en daar goed gekeken. Hij had aan beide kanten van zijn voorpoot een wondje. Ik twijfelde nog of we de dierenarts hiervoor op een zondag lastig moesten vallen maar heb voor de zekerheid toch maar even gebeld. Wel meteen langskomen in verband met infectie gevaar. Bij de dierenarts ontstond meteen het vermoeden dat de poot gebroken was omdat die kraakte bij beweging. Er zijn vele foto’s gemaakt en er zit een open botbreuk in het gewricht boven de tenen. Uren heeft Gaab bij de dierenarts gezeten in afwachting van de mening van een specialist in Dordrecht of er wellicht een operatie nodig was. Die heeft uiteindelijk gekeken naar de foto’s maar vanwege de kleine pootjes kan hij er niets mee doen. Nu is het afwachten hoe het geneest. Het is gespalkt maar kan niet in het gips omdat er iedere 2 tot 3 dagen gespoeld moet gaan worden. Tevens zit hij flink aan de antibiotica.
Lucas heeft vannacht de hele nacht geblaft. De eerste uren toen hij thuis was van de dierenarts heeft hij uren geslapen maar ik denk dat daarna pas echt het besef van die stomme kap die hij om heeft kwam. Echt bijna onafgebroken heeft hij toen geblaft van 9 uur gisteravond tot half 9 vanmorgen. Om krankzinnig van te worden. Gaab en ik zijn allebei meerdere keren eruit geweest om te kijken of hij echt niet wilde plassen want dat heeft hij nog steeds niet gedaan omdat hij zijn pootje niet kan optillen! Als een meisje plassen is kennelijk zo beneden zijn waardigheid dat hij het liever ophoudt. Zo sneu!!
We hebben het ook zonder kap geprobeerd maar niets helpt.
Zoals altijd wanneer hij niet lekker is heeft hij bonje met Mattie. Die ziet meteen zijn kans schoon wellicht om een treetje omhoog te gaan op de ladder en is irritant opdringerig in Lucas beleving. Dan gaat Lucas vreselijk grommen en heeft vanmorgen Mattie zelfs gebeten (niet door gebeten hoor maar even een knauw). En dat zorgt dan weer voor spanningen bij de leiders, Thomas en Julius die dat gegrom van Lucas helemaal niets vinden.
Lucas wil dan ook niet in de roedel maar hij wil ook niet alleen in zijn bench in de bijkeuken. Een bench in de woonkamer zetten is het ook niet. Die wilden zowel Thomas als Julius gaan bewaken en met de spanningen die er nu heersen loop ik liever geen risico op een gevecht want zij zijn er nog steeds niet helemaal uit wie van hen de roedelleider is. Dus het blijft een beetje schipperen. Even in de bench en even eruit tot Lucas zich weer sterk en zeker genoeg voelt.
Zojuist zijn ze toch heel even met z’n allen in de tuin geweest en behalve Mattie heeft niemand meer echt veel interesse in zijn pootje en zijn kap. Ik heb voor allemaal een kalmerende tabletjes gehaald bij de dierenarts (Adaptil) Hopen dat dat werkt!
Vanmiddag gaat Gaab naar het betreffende huis waar het gebeurd is en probeert in gesprek te gaan met de eigenaar van de herder. Die willen we uiteraard aansprakelijk stellen voor de financiële schade die aanzienlijk zal zijn. Mocht deze niet bereid zijn het gesprek met ons aan te gaan, gaan we aangifte doen bij de politie. Dit soort honden zijn gewoon levensgevaarlijk. Verbijsterend dat dit iedere keer weer gebeurd en dat mensen zo laks zijn in het op het eigen terrein of aangelijnd houden van deze honden. Het zal allemaal wel weer goed komen uiteindelijk. En het had vele malen erger kunnen zijn. Maar toch zitten wij door toedoen van een ander ineens met een heleboel ellende en ik ben heel boos en heel erg verdrietig!
Onderstaand een klein filmpje van onze stakker. Niet dat ik het nu zo vermakelijk vind hem te zien ploeteren met die gebroken poot en die kap maar foto's en video's zijn nu eenmaal mijn manier van dingen verwerken.
RSS Feed
