Morgen is het 4 jaar geleden dat we Johannes verloren. Een hele zwarte dag in mijn leven. Ik kan wel zeggen 1 van de 2e ergste. Wat hebben we een verdriet gehad om dit ventje die een hele grote plek had ingenomen in onze harten in zijn korte moeilijke leventje van maar iets meer dan 4 jaar. En niet alleen in onze harten. Ik hoor nog steeds dat volgers op Facebook en lezers van mijn blog hem nog goed kunnen herinneren. Johannes was een heel bijzonder hondje.
Het leven ging verder en later dat jaar kwam Antony onze roedel versterken . Heel bewust geen rood teckeltje. Maar ik bleef toch een 2e rood kereltje missen en zo kwam in juni 2017 Brutus bij ons wonen. Hij is onvoorstelbaar lief en aanhankelijk maar wel een beetje bangig. De eerste weken maakte hij geen oogcontact en hij gaf ook geen kusjes. Al snel deed hij dat in overvloed hoor maar het viel ons echt op. Zich laten aaien door iemand anders dan wij doet hij nog steeds bijna niet.
Het opvoeden was een ramp!!! Hij bleef maar op gekke plekken plassen zoals op de bank en tot op de dag van vandaag heeft hij moeite met de meest simpele commando’s! Hij is of de meest koppige hond die er is of de meest domme ik weet het niet. Het laatste is dat hij niet naar binnen komt uit de tuin. Hij meldt zich zelf, dan doe je de deur open en dan staat hij daar maar en weigert de drempel over te komen. “Kom” heeft ineens geen enkel effect. Als je hem probeert te pakken gaat hij er vandoor en als je deur weer dicht doet staat hij meteen weer te blaffen voor de deur. Het is om knettergek van te worden!
Hij is dus een beetje merkwaardig. En dat was Johannes ook. Ze zijn allebei een beetje neurotisch en raar en hebben allebei iets waardoor ze je altijd ontroeren. Brutus doet ons dagelijks zo erg aan Johannes denken dat we er intussen van overtuigd zijn, hoe idioot en zweverig dit sommige ook in de oren mag klinken, dat Johannes bij ons terug is! Het is iets in zijn oogjes, in zijn manier van bewegen. We kunnen er geen van beide de vinger op leggen en toch weten we het allebei heel zeker. In een bepaalde vorm en op een bepaald niveau is Johannes weer bij ons. En laat ik voorop stellen dat Brutus ook gewoon zijn eigen identiteit heeft hoor maar toch……Het is heel bijzonder en we zijn er heel dankbaar voor. Johannes was nog net wat gekker en vreemder dan Brutus en als Brutus iets heel raars doet zeggen wij tegen elkaar: “De Johannes is weer sterk in hem vandaag!” ;)
Het leven ging verder en later dat jaar kwam Antony onze roedel versterken . Heel bewust geen rood teckeltje. Maar ik bleef toch een 2e rood kereltje missen en zo kwam in juni 2017 Brutus bij ons wonen. Hij is onvoorstelbaar lief en aanhankelijk maar wel een beetje bangig. De eerste weken maakte hij geen oogcontact en hij gaf ook geen kusjes. Al snel deed hij dat in overvloed hoor maar het viel ons echt op. Zich laten aaien door iemand anders dan wij doet hij nog steeds bijna niet.
Het opvoeden was een ramp!!! Hij bleef maar op gekke plekken plassen zoals op de bank en tot op de dag van vandaag heeft hij moeite met de meest simpele commando’s! Hij is of de meest koppige hond die er is of de meest domme ik weet het niet. Het laatste is dat hij niet naar binnen komt uit de tuin. Hij meldt zich zelf, dan doe je de deur open en dan staat hij daar maar en weigert de drempel over te komen. “Kom” heeft ineens geen enkel effect. Als je hem probeert te pakken gaat hij er vandoor en als je deur weer dicht doet staat hij meteen weer te blaffen voor de deur. Het is om knettergek van te worden!
Hij is dus een beetje merkwaardig. En dat was Johannes ook. Ze zijn allebei een beetje neurotisch en raar en hebben allebei iets waardoor ze je altijd ontroeren. Brutus doet ons dagelijks zo erg aan Johannes denken dat we er intussen van overtuigd zijn, hoe idioot en zweverig dit sommige ook in de oren mag klinken, dat Johannes bij ons terug is! Het is iets in zijn oogjes, in zijn manier van bewegen. We kunnen er geen van beide de vinger op leggen en toch weten we het allebei heel zeker. In een bepaalde vorm en op een bepaald niveau is Johannes weer bij ons. En laat ik voorop stellen dat Brutus ook gewoon zijn eigen identiteit heeft hoor maar toch……Het is heel bijzonder en we zijn er heel dankbaar voor. Johannes was nog net wat gekker en vreemder dan Brutus en als Brutus iets heel raars doet zeggen wij tegen elkaar: “De Johannes is weer sterk in hem vandaag!” ;)
RSS Feed
