De vrolijke noot!

We hebben besloten om de sterilisatie van Lola nog even uit te stellen. We vertrouwen het nog niet dat ze helemaal is opgeknapt. 

Terwijl ik me zorgen maak om Lola en probeer om te gaan met de teleurstelling dat er  geen kittens komen,  zorgt Julius gelukkig voor de vrolijke noot! 

Het is zo'n blije kleine (grote ;-)) knuffel! Hij is razend slim en leert heel snel! Zo is hij intussen echt praktisch zindelijk, op een enkel ongelukje na. Dat heeft wel tot gevolg dat ik vaak en  eindeloos in de tuin ben met hem. Meneertje heeft feilloos door dat hij naar buiten mag als hij voor de deur gaat staan blaffen en hij begint dat nu ook te doen als hij helemaal niet moet poepen of plassen maar gewoon zin heeft om in de tuin te spelen. Of, wat ook vaak gebeurt, hij meldt zich om iets te doen en vergeet wat dat was zodra hij in de tuin is en een mooie steen, tak, schelp of...kat vindt om mee te spelen! ;-)

Verder leert hij ook steeds meer. Het lopen aan de lijn gaat stapje voor stapje vooruit. Hij kan op commando allerlei dingen als stenen en stokken loslaten, tenzij het te mooi is dan is er wat overreding nodig.  Hij kan keurig op commando 'zit",   "af" en "kom" en ook "blijf" gaat  steeds beter.  Ik heb maandag een filmpje gemaakt van zijn "kunsten";-)

Afgelopen weekend kwam de fokker van Julius, Dana haar uitgevlogen kroost bezoeken! Dat was zo schattig. Bij het binnenkomen kwam Julius die net wakker was geworden op haar en haar man Gerard aflopen...snuffelde eventjes heel rustig en misschien zelfs een beetje timide en ineens viel het muntje. Hij ging helemaal uit zijn dak!!! 
Het was heel gezellig! Ze hebben lekker met hem kunnen knuffelen en kunnen zien dat Julius zich hier intussen helemaal thuis voelt en een eigen plekje in de roedel heeft gekregen. 

Op deze lieve foto is te zien dat weer afscheid nemen volgens mij nog niet zo makkelijk was . <3 Maar Dana, jullie komen gewoon nog eens terug om deze kleine hartenbreker te knuffelen! 

Het was trouwens wel duidelijk te merken dat wij maar weinig bezoek krijgen  en dan helemaal niet van mensen die de honden niet kennen. Julius en Johannes waren de enigen die niet blaften. 

Mattheus was het ene moment vriendelijk en nieuwsgierig maar bleef om de paar minuten een blafsalvo geven. (Zo'n heeeel hard schel blafje waar je trommelvliezen van trillen!) Zo vreemd alsof hij iedere keer weer opnieuw dacht: He deze mensen ken ik niet!! Thomas en Marcus vraten ze eerst bijna op en bleven daarna bij iedere verdachte beweging in hun ogen tekeer gaan. Lucas is niet zo zeer waaks maar blaft als hij blij is ook non stop als je hem niet het zwijgen oplegt dus het horen en zien moet onze bezoekers zijn vergaan....ons wel in elk geval! ;-) 

Na een bezoekje van anderhalf  uur heeft het hele stel de rest van de dag op apegapen gelegen! Dat was dus een hele rustige zondagmiddag voor ons ;-)