Overmorgen wordt Julius gecastreerd. Ik vind het verschrikkelijk! Ik ben toch al niet zo’n groot voorstander van castratie (geen van mijn jongens is gecastreerd) maar speciaal voor Julius die zo’n prachtige vacht heeft en zo'n mooie hond is gaat het me aan mijn hart. En verder vind ik het gewoon heel zielig..een operatie, rottige narcose, napijn, een week zo’n stomme kap om. En hoe gaat dat met de rest van de roedel, als het maar geen ruzie wordt….kortom stress!!
Maar het kan niet anders! Het is de enige manier om mijn lieve Mol waar ik zo zielsveel van hou te houden! Ik heb wel eens eerder verteld dat hij sinds hij een jaar is ineens gedragsveranderingen begon te vertonen. Hij werd agressief, zowel naar de andere honden als naar ons. Meer dan twee jaar geleden heeft hij tijdens een gevecht Johannes zo ernstig verwond (hij heeft hem gewurgd) dat we besloten om Johannes in te laten slapen. (we hadden een operatie kunnen proberen maar Johannes ging zo ontzettend slecht in die dagen met zoveel aanvallen en reageerde niet op medicatie en hij had al zoveel doorstaan dat wij gewoon zeker wisten dat hij dat niet aan zou kunnen en daarnaast wisten we allebei dat Johannes op die manier sowieso niet lang meer door kon gaan)
Daarmee is het begonnen. We hebben er een gedragstherapeut bij gehaald maar hoewel ze wel wat heel goede tips gegeven heeft waar we nog steeds veel aan hebben bleek het niet voldoende. Het werd hoe langer hoe erger.
Vorig najaar werd hij totaal onvoorspelbaar in zijn gedrag. Het ene moment hartstikke lief en het volgende moment vloog hij een andere hond, een kat, of ons aan. Wij kenden dit niet, hebben dat nog nooit met een andere hond meegemaakt. We zaten echt met de handen in ons haar. We konden hem niet meer borstelen, geen medicatie meer geven, we mochten niet rennen, niet onze stem verheffen, geen andere hond corrigeren. Bij het minst geringste kreeg hij een soort woede aanval waarbij hij ook diverse keren gebeten heeft of geprobeerd heeft te bijten. Het is echt een wonder dat we nooit gewond geraakt zijn. De andere honden waren allemaal bang voor hem en er zijn echt momenten geweest dat ik dat ook was. Echter buiten die momenten bleef hij de lieve schat die hij altijd al was geweest en ik heb nooit ook maar een heel klein beetje minder van hem gehouden. Wat er ook speelde, hij had zichzelf duidelijk niet onder controle en leed zelf ook onder zijn agressie.
In november zijn we naar de gedragspoli van het UKG in Utrecht geweest. Ik was niet onder de indruk moet ik zeggen. Twee artsen en 4 assistenten waren bij het gesprek aanwezig. Ze zeiden dingen als: “Nou hij is hier niet op zijn gemak dus is hij dat thuis ook niet” Werkelijk te bespottelijk! En verder konden ze er weinig over zeggen. Herplaatsen was hun advies en zouden we castratie niet proberen?
Ik vond dat voor 250 euro nogal een standaard oplossing. Als je op internet gaat zoeken lijkt het het wondermiddel tegen iedere kwaal. Maar onze gedragstherapeut had dat juist afgeraden. Julius is onzeker, castratie zou die onzekerheid alleen maar vergroten. Kon hij zich dan nog wel handhaven in de roedel? Toen ik bij het UGK met zorgen uitsprak daarover kwamen ze met een briljante oplossing: “Nou dan castreer je ze toch allemaal?”
Toch hebben we maar castratie geprobeerd, we wilden immers echt alles proberen om herplaatsing te voorkomen. Maar eerst hebben we hem in december chemisch laten castreren om het effect uit te proberen. Nadat de chip gezet was zei de dierenarts dat het de eerste 3 weken wel eens veel erger kon worden met zijn agressie. Nou ze had gelijk. Het was een verschrikking!! De hele feestdagen stonden in het teken van woede aanvallen en agressie van Julius, dit keer met name naar de andere honden. Twee weken lang heeft hij de hele dag een lijn aan zijn halsband gehad zodat we hem nog een beetje onder controle hadden. Ik was echt wanhopig!! Ik zat al op sites voor herplaatsing te kijken maar werd tegelijkertijd echt gek van verdriet bij het idee dat we hem zouden verliezen!! En toen…na 3 weken…een wonder het werd beter!! Hij veranderde echt als een blad aan een boom. Zijn woede aanvallen hield op, hij was weer lief naar ons en naar de rest. De roedel ontspande, Julius ging weer spelen!!! HOERAAA!!!
Dus…castratie. Ik wil niet het risico lopen dat die chip uitgewerkt raakt en we weer door die beginfase moeten dat de agressie erger wordt. Tot nu toe valt de schade aan zijn beharing erg mee. Ik geloof dat het haar een fractie doffer is maar meer niet gelukkig. Maar ook al verandert hij na de operatie is een pluizige wolbaal, dan nog heb ik 100 keer liever een lelijke Mol dan geen Mol! Ik ben zo ongelooflijk dankbaar dat hij bij ons mag blijven. Want hoewel hij wel altijd zijn gebruiksaanwijzing zal hebben (en die heeft hij nog steeds!!!!!) houden we beide zielsveel van hem. Zijn wat onaardige trekjes compenseert hij ruimschoots door een ongelofelijke portie trouwheid en aanhankelijkheid. (naar ons, van vreemden wil hij echt NIETS weten) Hij is vreselijk intelligent en ik kan gewoon bijna echte gesprekken met hem voeren. Hij is ongelooflijk zacht, net een hele grote knuffel. Het liefste zit hij de hele dag bij ons op schoot. Als dat niet kan of mag ligt hij altijd aan of op mijn voeten! Zijn grote dikke neus is de liefste neus om kusjes op te doen!! Kortom ben echt GEK op hem!
Hopelijk gaat alles een beetje meevallen! Duimen jullie? xxx
Maar het kan niet anders! Het is de enige manier om mijn lieve Mol waar ik zo zielsveel van hou te houden! Ik heb wel eens eerder verteld dat hij sinds hij een jaar is ineens gedragsveranderingen begon te vertonen. Hij werd agressief, zowel naar de andere honden als naar ons. Meer dan twee jaar geleden heeft hij tijdens een gevecht Johannes zo ernstig verwond (hij heeft hem gewurgd) dat we besloten om Johannes in te laten slapen. (we hadden een operatie kunnen proberen maar Johannes ging zo ontzettend slecht in die dagen met zoveel aanvallen en reageerde niet op medicatie en hij had al zoveel doorstaan dat wij gewoon zeker wisten dat hij dat niet aan zou kunnen en daarnaast wisten we allebei dat Johannes op die manier sowieso niet lang meer door kon gaan)
Daarmee is het begonnen. We hebben er een gedragstherapeut bij gehaald maar hoewel ze wel wat heel goede tips gegeven heeft waar we nog steeds veel aan hebben bleek het niet voldoende. Het werd hoe langer hoe erger.
Vorig najaar werd hij totaal onvoorspelbaar in zijn gedrag. Het ene moment hartstikke lief en het volgende moment vloog hij een andere hond, een kat, of ons aan. Wij kenden dit niet, hebben dat nog nooit met een andere hond meegemaakt. We zaten echt met de handen in ons haar. We konden hem niet meer borstelen, geen medicatie meer geven, we mochten niet rennen, niet onze stem verheffen, geen andere hond corrigeren. Bij het minst geringste kreeg hij een soort woede aanval waarbij hij ook diverse keren gebeten heeft of geprobeerd heeft te bijten. Het is echt een wonder dat we nooit gewond geraakt zijn. De andere honden waren allemaal bang voor hem en er zijn echt momenten geweest dat ik dat ook was. Echter buiten die momenten bleef hij de lieve schat die hij altijd al was geweest en ik heb nooit ook maar een heel klein beetje minder van hem gehouden. Wat er ook speelde, hij had zichzelf duidelijk niet onder controle en leed zelf ook onder zijn agressie.
In november zijn we naar de gedragspoli van het UKG in Utrecht geweest. Ik was niet onder de indruk moet ik zeggen. Twee artsen en 4 assistenten waren bij het gesprek aanwezig. Ze zeiden dingen als: “Nou hij is hier niet op zijn gemak dus is hij dat thuis ook niet” Werkelijk te bespottelijk! En verder konden ze er weinig over zeggen. Herplaatsen was hun advies en zouden we castratie niet proberen?
Ik vond dat voor 250 euro nogal een standaard oplossing. Als je op internet gaat zoeken lijkt het het wondermiddel tegen iedere kwaal. Maar onze gedragstherapeut had dat juist afgeraden. Julius is onzeker, castratie zou die onzekerheid alleen maar vergroten. Kon hij zich dan nog wel handhaven in de roedel? Toen ik bij het UGK met zorgen uitsprak daarover kwamen ze met een briljante oplossing: “Nou dan castreer je ze toch allemaal?”
Toch hebben we maar castratie geprobeerd, we wilden immers echt alles proberen om herplaatsing te voorkomen. Maar eerst hebben we hem in december chemisch laten castreren om het effect uit te proberen. Nadat de chip gezet was zei de dierenarts dat het de eerste 3 weken wel eens veel erger kon worden met zijn agressie. Nou ze had gelijk. Het was een verschrikking!! De hele feestdagen stonden in het teken van woede aanvallen en agressie van Julius, dit keer met name naar de andere honden. Twee weken lang heeft hij de hele dag een lijn aan zijn halsband gehad zodat we hem nog een beetje onder controle hadden. Ik was echt wanhopig!! Ik zat al op sites voor herplaatsing te kijken maar werd tegelijkertijd echt gek van verdriet bij het idee dat we hem zouden verliezen!! En toen…na 3 weken…een wonder het werd beter!! Hij veranderde echt als een blad aan een boom. Zijn woede aanvallen hield op, hij was weer lief naar ons en naar de rest. De roedel ontspande, Julius ging weer spelen!!! HOERAAA!!!
Dus…castratie. Ik wil niet het risico lopen dat die chip uitgewerkt raakt en we weer door die beginfase moeten dat de agressie erger wordt. Tot nu toe valt de schade aan zijn beharing erg mee. Ik geloof dat het haar een fractie doffer is maar meer niet gelukkig. Maar ook al verandert hij na de operatie is een pluizige wolbaal, dan nog heb ik 100 keer liever een lelijke Mol dan geen Mol! Ik ben zo ongelooflijk dankbaar dat hij bij ons mag blijven. Want hoewel hij wel altijd zijn gebruiksaanwijzing zal hebben (en die heeft hij nog steeds!!!!!) houden we beide zielsveel van hem. Zijn wat onaardige trekjes compenseert hij ruimschoots door een ongelofelijke portie trouwheid en aanhankelijkheid. (naar ons, van vreemden wil hij echt NIETS weten) Hij is vreselijk intelligent en ik kan gewoon bijna echte gesprekken met hem voeren. Hij is ongelooflijk zacht, net een hele grote knuffel. Het liefste zit hij de hele dag bij ons op schoot. Als dat niet kan of mag ligt hij altijd aan of op mijn voeten! Zijn grote dikke neus is de liefste neus om kusjes op te doen!! Kortom ben echt GEK op hem!
Hopelijk gaat alles een beetje meevallen! Duimen jullie? xxx
RSS Feed