Pippapopjes
Contact:
  • Home
  • Onze Maine Coons
  • Stamboom
  • Kittens
  • Vorige nestjes
    • Nest 1: Emma 15-8-2016
    • Nest 2: Emma 22-03-2018
    • Nest 3: Olivia 26-7-2018
    • Nest 4: Emma 29-08-2018
    • Nestje 5: Coco 24-03-2020
    • Nestje 6: Elfje 6-04-2020
    • Nestje 7: Coco 2-7-2020
    • Nestje 8: Sara 18-09-2020
    • Nestje 9 Elfje 04-10-21
    • Nestje 10 Sara 10-1-2022
    • Wall of Fame
  • Planning en adoptie
  • Onze Honden
  • Tuin
  • In memoriam
  • Herplaatsers
  • Foto's
  • Fotoshoots
  • Video's
  • Blog
  • Gastenboek

Ik wil het niet...maar het moet!

7/6/2017

5 Comments

 
Picture
Overmorgen wordt Julius gecastreerd. Ik vind het verschrikkelijk! Ik ben toch al niet zo’n groot voorstander van castratie (geen van mijn jongens is gecastreerd) maar speciaal voor Julius die zo’n prachtige vacht heeft en zo'n mooie hond is gaat het me aan mijn hart. En verder vind ik het gewoon heel zielig..een operatie, rottige narcose, napijn, een week zo’n stomme kap om. En hoe gaat dat met de rest van de roedel, als het maar geen ruzie wordt….kortom stress!!

Maar het kan niet anders! Het is de enige manier om mijn lieve Mol waar ik zo zielsveel van hou te houden! Ik heb wel eens eerder verteld dat hij sinds hij een jaar is ineens gedragsveranderingen begon te vertonen. Hij werd agressief, zowel naar de andere honden als naar ons. Meer dan twee jaar geleden heeft hij tijdens een gevecht Johannes zo ernstig verwond (hij heeft hem gewurgd) dat we besloten om Johannes in te laten slapen. (we hadden een operatie kunnen proberen maar Johannes ging zo ontzettend slecht in die dagen met zoveel aanvallen en reageerde niet op medicatie en hij had al zoveel doorstaan dat wij gewoon zeker wisten dat hij dat niet aan zou kunnen en daarnaast wisten we allebei dat Johannes op die manier sowieso niet lang meer door kon gaan)

Daarmee is het begonnen. We hebben er een gedragstherapeut bij gehaald maar hoewel ze wel wat heel goede tips gegeven heeft waar we nog steeds veel aan hebben bleek het niet voldoende. Het werd hoe langer hoe erger.

Vorig najaar werd hij totaal onvoorspelbaar in zijn gedrag. Het ene moment hartstikke lief en het volgende moment vloog hij een andere hond, een kat, of ons aan. Wij kenden dit niet, hebben dat nog nooit met een andere hond meegemaakt. We zaten echt met de handen in ons haar. We konden hem niet meer borstelen, geen medicatie meer geven, we mochten niet rennen, niet onze stem verheffen, geen andere hond corrigeren. Bij het minst geringste kreeg hij een soort woede aanval waarbij hij ook diverse keren gebeten heeft of geprobeerd heeft te bijten. Het is echt een wonder dat we nooit gewond geraakt zijn. De andere honden waren allemaal bang voor hem en er zijn echt momenten geweest dat ik dat ook was. Echter buiten die momenten bleef hij de lieve schat die hij altijd al was geweest en ik heb nooit ook maar een heel klein beetje minder van hem gehouden. Wat er ook speelde, hij had zichzelf duidelijk niet onder controle en leed zelf ook onder zijn agressie.

In november zijn we naar de gedragspoli van het UKG in Utrecht geweest. Ik was niet onder de indruk moet ik zeggen. Twee artsen en 4 assistenten waren bij het gesprek aanwezig. Ze zeiden dingen als: “Nou hij is hier niet op zijn gemak dus is hij dat thuis ook niet”  Werkelijk te bespottelijk! En verder konden ze er weinig over zeggen. Herplaatsen was hun advies en zouden we castratie niet proberen?
Ik vond dat voor 250 euro nogal een standaard oplossing. Als je op internet gaat zoeken lijkt het het wondermiddel tegen iedere kwaal. Maar onze gedragstherapeut had dat juist afgeraden. Julius is onzeker, castratie zou die onzekerheid alleen maar vergroten. Kon hij zich dan nog wel handhaven in de roedel? Toen ik bij het UGK met zorgen uitsprak daarover kwamen ze met een briljante oplossing: “Nou dan castreer je ze toch allemaal?”

Toch hebben we maar castratie geprobeerd, we wilden immers echt alles proberen om herplaatsing te voorkomen.  Maar eerst hebben we hem in december chemisch laten castreren om het effect uit te proberen. Nadat de chip gezet was zei de dierenarts dat het de eerste 3 weken wel eens veel erger kon worden met zijn agressie.  Nou ze had gelijk. Het was een verschrikking!! De hele feestdagen stonden in het teken van woede aanvallen en agressie van Julius, dit keer met name naar de andere honden. Twee weken lang heeft hij de hele dag een  lijn aan zijn halsband gehad zodat we hem nog een beetje onder controle hadden. Ik was echt wanhopig!! Ik zat al op sites voor herplaatsing te kijken maar werd tegelijkertijd echt gek van verdriet bij het idee dat we hem zouden verliezen!! En toen…na 3 weken…een wonder het werd beter!! Hij veranderde echt als een blad aan een boom. Zijn woede aanvallen hield op, hij was weer lief naar ons en naar de rest. De roedel ontspande, Julius ging weer spelen!!! HOERAAA!!!
 
Dus…castratie. Ik wil niet het risico lopen dat die chip uitgewerkt raakt en we weer door die beginfase moeten dat de agressie erger wordt.  Tot nu toe valt de schade aan zijn beharing erg mee. Ik geloof dat het haar een fractie doffer is maar meer niet gelukkig. Maar ook al verandert hij na de operatie is een pluizige wolbaal, dan nog heb  ik 100 keer liever een lelijke Mol dan geen Mol! Ik ben zo ongelooflijk dankbaar dat hij bij ons mag blijven. Want hoewel hij wel altijd zijn gebruiksaanwijzing zal hebben (en die heeft hij nog steeds!!!!!) houden we beide zielsveel van hem. Zijn wat onaardige trekjes compenseert hij ruimschoots door een ongelofelijke portie trouwheid en aanhankelijkheid. (naar ons, van vreemden wil hij echt NIETS weten) Hij is vreselijk intelligent en ik kan gewoon bijna echte gesprekken met hem voeren. Hij is ongelooflijk zacht, net een hele grote knuffel. Het liefste zit hij de hele dag bij ons op schoot. Als dat niet kan of mag ligt hij altijd aan of op mijn voeten! Zijn grote dikke neus is de liefste neus om kusjes op te doen!! Kortom ben echt GEK op hem!

​Hopelijk gaat alles een beetje meevallen! Duimen jullie? xxx
 
 

5 Comments
Thea Toby
7/6/2017 10:08:28 am

Jeetje Annemieke, wat een verhaal!! Uiteraard duim ik met je mee, want een diertje waar je zoveel van houdt, wil je écht niet missen. 🤞🤞🤞🤞🤞🤞🤞

Reply
vanessa
8/6/2017 11:36:31 am

het verhaal eindigt niet bij Julius... zijn broer amani werd ingeslapen omdat hij een moordmachine werd... wij zitten met het verdriet voor de rest van ons leven... en bij amani hielp er echt niks... we probeerden alles...mijn jongen is een sterretje aan de hemel...

Reply
nancy
24/6/2017 09:41:12 am

amani beet bijna dwars door mijn hand heen...(zagen we op de foto's bij mijn dokter) hij vermoordde onze eerste golden retrieverpup in een eerste woedebui...hij was zichzelf niet tijdens de aanvallen, hij herkende niemand en zijn ogen zaten heel erg groot en pikzwart... hij leek bezeten... als zijn ogen terug normaal kwamen te zitten ,dan was hij terug de poeslieve amani van ervoor. in amani's familie zit epilepsie , wat de fokster wist voor ze fokte met amani (want ze vertelde zelf aan mijn vrouw). iemand die bij een dierenarts gewerkt heeft zei me: het rode cocker syndroom is gerelateerd aan epilepsie... en wij vermoeden dat amani het rode cockersyndroom had...

Hennie
7/6/2017 10:42:47 am

Ooh jeetje Mieke, ik duim heel hard voor jullie wat een toestanden maak je toch mee, heel verschrikkelijk en laten we hopen dathet goed blijft. En de vacht kun je met een furmunator best goed houden als die nu goed, komt dat ook goed en ach als ze ouder worden gaat de vacht ook daarin mee. Heel veel sterkte gewenst.

Reply
Yvonne
8/6/2017 12:27:24 am

Wat fijn dat de (chemische) castratie aanslaat dat geeft hoop voor de echte castratie. Komt helemaal goed en wat boffen de hondjes en katten met zulke baasjes😘😘. Duimen draaien!!!

Reply



Leave a Reply.

    Foto

    Schrijfster:

    Mijn naam is Annemieke. Ik ben 52  jaar oud en getrouwd met Gabriël en we wonen sinds kort in een dorp in West Brabant.  We hebben helaas geen kinderen maar, misschien mede om die reden, wel een hoop dieren! De dieren geven invulling aan ons bestaan en we genieten dagelijks van de interactie tussen al deze unieke karaktertjes! Ik werk 2 ochtenden per week als boekhouder voornamelijk vanuit huis. Ik heb een eigen Youtube kanaal over onze diergaarde met veel leuke, mooie en grappige fimpjes. https://www.youtube.com/c/crazycoonswackywieners en ik heb een fotobewerkings/digitaal tekeningen bedrijfje
    http://www.vervenmetfotos.nl/
    Verder ben ik thuis bij de beestjes en zorg ik voor het huishouden. Af en toe hebben wij een nestje kittens! 

    Archieven

    April 2022
    January 2022
    December 2021
    November 2021
    October 2021
    September 2021
    February 2021
    January 2021
    September 2020
    July 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013

    Categories

    All

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.