Johannes houdt ons nog steeds erg bezig. Nadat hij woensdag uren achter elkaar duizelig leek te zijn, liep te zwabberen bij het lopen en af en toe zelfs omviel heb ik weer contact gehad met de dierenarts. We hebben besloten de Pexion te halveren en door te gaan met de Phenoral.
Sindsdien lijkt hij wel iets minder duizelig en hij heeft nu een week geen aanval gehad. Maar zijn gedrag blijft heel erg raar. Hij slaapt 's nachts niet meer de hele nacht en ligt bij tijden te blaffen. Vanaf 5 uur is het al de hele week afgelopen met de rust, hij gaan dan blaffen en houdt niet meer op. Het lijkt wel of we 2.5 jaar terug zijn in de tijd, als pup heeft hij ook zo lang geblaft en gepiept 's nachts. Als hij overdag in de bench moet omdat ik moet werken of boodschappen ga doen, gilt hij in eerste instantie ook ineens alles aan elkaar. Normaal was dat geen enkel probleem meer en ging hij rustig liggen. Hij wil ook nog steeds de hele tijd naar buiten en dan weer naar binnen en is heel erg hyper. Hij maakt ineens van alles kapot en kent niet zijn plek niet in de rangorde. Tijdens hun eten maken gisteren ging hij kennelijk zo over de schreef dat Marcus hem aanvloog en er moet best wat gebeuren voor die zijn geduld verliest!
Ik merk dat ik, als hij slaapt, een zucht slaak van verlichting omdat er dan eindelijk even rust is. Maar dat betekent ook dat ik bijna op mijn tenen door het huis begin te lopen op die momenten omdat ik bang ben dat hij wakker wordt en het hele circus weer van voren af aan begint.
Toen ik hem vanmorgen uit de bench haalde was hij bijna buiten zinnen van enthousiasme! Hij was helemaal aan het klappertanden zo vreselijk opgefokt...zo merkwaardig!
Vanmorgen was ik weer bij de dierenarts en heb weer overlegd. We gaan het toch nog een paar dagen op deze manier aankijken om te zien in welke richting dit gaat. De dierenarts adviseerde me om volgende week nog even met hem langs te komen, zeker als dat klappertanden blijft, zodat ze kan checken of hij verder nog neurologische afwijkingen heeft. Zij begon er nu zelf ook over dat hij waarschijnlijk een hersenbeschadiging heeft. Iets wat wij al sinds de operatie roepen, hij is gewoon niet zoals andere honden. Hij is sneller overstuur en geprikkeld en leert dingen veel langzamer en als hij iets in de kop heeft geeft het niet op, nooit! Negeren van ongewenst gedrag heeft bij hem geen enkele zin. Daarom zijn zijn reacties op de medicijnen waarschijnlijk zo extreem.
Als dit zo blijft moeten we ons afvragen of we dan niet verkiezen de aanvallen voor lief te nemen waarbij dus het risico bestaat dat als hij een aanval krijgt waar hij zelf niet uitkomt wanneer wij er niet zijn of 's nachts dat dat zijn einde betekent. Geen leuke keuze :-(
Maar goed, voor nu wachten we nog maar weer een paar dagen af. Hij slaapt nu dus eh ssssssst! ;-)
Sindsdien lijkt hij wel iets minder duizelig en hij heeft nu een week geen aanval gehad. Maar zijn gedrag blijft heel erg raar. Hij slaapt 's nachts niet meer de hele nacht en ligt bij tijden te blaffen. Vanaf 5 uur is het al de hele week afgelopen met de rust, hij gaan dan blaffen en houdt niet meer op. Het lijkt wel of we 2.5 jaar terug zijn in de tijd, als pup heeft hij ook zo lang geblaft en gepiept 's nachts. Als hij overdag in de bench moet omdat ik moet werken of boodschappen ga doen, gilt hij in eerste instantie ook ineens alles aan elkaar. Normaal was dat geen enkel probleem meer en ging hij rustig liggen. Hij wil ook nog steeds de hele tijd naar buiten en dan weer naar binnen en is heel erg hyper. Hij maakt ineens van alles kapot en kent niet zijn plek niet in de rangorde. Tijdens hun eten maken gisteren ging hij kennelijk zo over de schreef dat Marcus hem aanvloog en er moet best wat gebeuren voor die zijn geduld verliest!
Ik merk dat ik, als hij slaapt, een zucht slaak van verlichting omdat er dan eindelijk even rust is. Maar dat betekent ook dat ik bijna op mijn tenen door het huis begin te lopen op die momenten omdat ik bang ben dat hij wakker wordt en het hele circus weer van voren af aan begint.
Toen ik hem vanmorgen uit de bench haalde was hij bijna buiten zinnen van enthousiasme! Hij was helemaal aan het klappertanden zo vreselijk opgefokt...zo merkwaardig!
Vanmorgen was ik weer bij de dierenarts en heb weer overlegd. We gaan het toch nog een paar dagen op deze manier aankijken om te zien in welke richting dit gaat. De dierenarts adviseerde me om volgende week nog even met hem langs te komen, zeker als dat klappertanden blijft, zodat ze kan checken of hij verder nog neurologische afwijkingen heeft. Zij begon er nu zelf ook over dat hij waarschijnlijk een hersenbeschadiging heeft. Iets wat wij al sinds de operatie roepen, hij is gewoon niet zoals andere honden. Hij is sneller overstuur en geprikkeld en leert dingen veel langzamer en als hij iets in de kop heeft geeft het niet op, nooit! Negeren van ongewenst gedrag heeft bij hem geen enkele zin. Daarom zijn zijn reacties op de medicijnen waarschijnlijk zo extreem.
Als dit zo blijft moeten we ons afvragen of we dan niet verkiezen de aanvallen voor lief te nemen waarbij dus het risico bestaat dat als hij een aanval krijgt waar hij zelf niet uitkomt wanneer wij er niet zijn of 's nachts dat dat zijn einde betekent. Geen leuke keuze :-(
Maar goed, voor nu wachten we nog maar weer een paar dagen af. Hij slaapt nu dus eh ssssssst! ;-)
RSS Feed
