Vorige week dinsdag stopte Lucas met eten. :( Ik kon meteen langs komen bij de dierenarts en zijn diagnose was dat hij nu pas echt goed ziek werd van de Loxicom overdosis. Zijn schatting was dat hij 40 keer een overdosis gehad had. Tot mijn grote schrik moest Luc er blijven om dwangvoeding en een infuus te krijgen. Wat een drama, ik was er helemaal stuk van en kon gewoon niet meer ophouden met huilen. De dagen er na veranderde er zeer weinig, hij was er erg rustig (Lucas??) maar wilde niet eten. Vrijdag wezen nieuwe bloedtesten uit dat zijn lever en nieren nog steeds naar behoren werken gelukkig maar dat zijn eiwit gehalte veel te laag was en dat hij ernstige bloedarmoede had. Hij wilde nog steeds niet eten en hij moest het hele weekend nog blijven. :(
Vanmorgen moest ik naar de tandarts voor een kroon, iets waar ik al erg lang tegenop zag. Toen ik na 2 uur eindelijk klaar was had ik een heel fijn appje van Gaab; Lucas mocht naar huis en hij wilde hem net gaan halen. Ik wist niet hoe snel ik terug moest typen: IK KOM ER NU AAN!!! Dus snel naar huis gescheurd (oeps! ;-)) en samen zijn we Lucas gaan halen. Ik moet zeggen ik had een vreugde uitbarsting verwacht maar die bleef uit. Heel timide en rustig (hij ging meteen op zijn rug liggen, dat is op zich niet vreemd dat doet hij altijd maar hij deed het in stilte en dat is heeeeeel raar voor Ludeldedudel!) Pas toen ik hem zijn tuig om deed leek hij de beseffen dat hij met ons mee mocht en toen kwam het "geluich" :)
Na even twijfelen toch besloten de andere honden er meteen bij te laten in plaats van Lucas in zijn bench te doen. Lucas kan erg veel praatjes hebben in zijn bench en kan dan kei hard gaan liggen grommen veilig achter de tralies, iets wat het humeur van Thomas niet bevordert. Maar na dat ze elkaar even begroet hadden (van Lucas kant enkel grommend) en binnen de korste keren de spanningen alweer aan alle kanten opliepen heb ik Lucas in de bijkeuken gedaan in eerste aanleg met het deurtje van de bench open maar net vlogen hij en Thomas elkaar al bijna in de haren dus nu is het deurtje dicht. Pffff, niet leuk thuiskomen zo.
Hij at nog steeds niet bij de dierenarts maar zijn bloedwaardes zijn wel weer verbetert vandaar dat ze wilden kijken hoe het nu thuis gaat. Als hij niet eet moet hij opnieuw in de opname. Hij wilde net wel een koekje en een paar brokjes ik hoop maar dat dat zich voort zet. Hij heeft zijn neusje helemaal kaal geschuurd van het bij de dierenarts volledig obsessief zijn voer bak begraven in de bench, gekke arme stakker.
We zijn er dus nog lang niet maar hopelijk zet deze positieve stap zich nu voort en is hij snel beter. En wat ik ook ontzettend hoop is dat de rust snel terugkeert in de roedel. Op dit moment zitten Johannes en Julius elkaar nog steeds met regelmaat in de haren (we dachten dat het klaar was maar Johannes probeert geloof ik af en toe nog iets en er wordt regelmatig gemopperd naar elkaar en wat gedreigd), en nu weer Lucas met Thomas en Lucas doet erg lelijk tegen Mattheus en ik zag Julius net ook al een houding aannemen naar Lucas zovan: Dit is het moment dat jij van jouw derde plaats af gaat. Allemaal heel naar, ik vind het verschrikkelijk als ze vechten. Wat we hier even kunnen gebruiken is RUST!!!
Maar wel fijn dat Lucas weer is waar hij hoort!
Vanmorgen moest ik naar de tandarts voor een kroon, iets waar ik al erg lang tegenop zag. Toen ik na 2 uur eindelijk klaar was had ik een heel fijn appje van Gaab; Lucas mocht naar huis en hij wilde hem net gaan halen. Ik wist niet hoe snel ik terug moest typen: IK KOM ER NU AAN!!! Dus snel naar huis gescheurd (oeps! ;-)) en samen zijn we Lucas gaan halen. Ik moet zeggen ik had een vreugde uitbarsting verwacht maar die bleef uit. Heel timide en rustig (hij ging meteen op zijn rug liggen, dat is op zich niet vreemd dat doet hij altijd maar hij deed het in stilte en dat is heeeeeel raar voor Ludeldedudel!) Pas toen ik hem zijn tuig om deed leek hij de beseffen dat hij met ons mee mocht en toen kwam het "geluich" :)
Na even twijfelen toch besloten de andere honden er meteen bij te laten in plaats van Lucas in zijn bench te doen. Lucas kan erg veel praatjes hebben in zijn bench en kan dan kei hard gaan liggen grommen veilig achter de tralies, iets wat het humeur van Thomas niet bevordert. Maar na dat ze elkaar even begroet hadden (van Lucas kant enkel grommend) en binnen de korste keren de spanningen alweer aan alle kanten opliepen heb ik Lucas in de bijkeuken gedaan in eerste aanleg met het deurtje van de bench open maar net vlogen hij en Thomas elkaar al bijna in de haren dus nu is het deurtje dicht. Pffff, niet leuk thuiskomen zo.
Hij at nog steeds niet bij de dierenarts maar zijn bloedwaardes zijn wel weer verbetert vandaar dat ze wilden kijken hoe het nu thuis gaat. Als hij niet eet moet hij opnieuw in de opname. Hij wilde net wel een koekje en een paar brokjes ik hoop maar dat dat zich voort zet. Hij heeft zijn neusje helemaal kaal geschuurd van het bij de dierenarts volledig obsessief zijn voer bak begraven in de bench, gekke arme stakker.
We zijn er dus nog lang niet maar hopelijk zet deze positieve stap zich nu voort en is hij snel beter. En wat ik ook ontzettend hoop is dat de rust snel terugkeert in de roedel. Op dit moment zitten Johannes en Julius elkaar nog steeds met regelmaat in de haren (we dachten dat het klaar was maar Johannes probeert geloof ik af en toe nog iets en er wordt regelmatig gemopperd naar elkaar en wat gedreigd), en nu weer Lucas met Thomas en Lucas doet erg lelijk tegen Mattheus en ik zag Julius net ook al een houding aannemen naar Lucas zovan: Dit is het moment dat jij van jouw derde plaats af gaat. Allemaal heel naar, ik vind het verschrikkelijk als ze vechten. Wat we hier even kunnen gebruiken is RUST!!!
Maar wel fijn dat Lucas weer is waar hij hoort!
RSS Feed
