Sinds afgelopen weekend zijn wij ook weer een pup rijker. En nu komt het: HET IS GEEN TECKEL!!!
Ik ben er zelf nog wat van in de war zeg maar ha ha,na 51 jaar altijd teckels hebben we een ineens een “grote” hond. Hij heet Midas en hij is een Boefdoodle. Dit is een kruising tussen een Bouvier een koningspoedel. In dit geval is het een tweede generatie met een Boefdoodle mama en een poedel papa.
Toen wij vorig jaar dit huis kochten besloten we al snel dat er dan ook een grote hond moest komen. Het ligt best afgelegen en een grote hond op het erf geeft dan wel een veilig gevoel. Maar de zoektocht naar het juiste ras was erg lastig. Ik vind de echte waakhonden namelijk zelf allemaal eng en ben doodsbang dat ik ze niet goed weet op te voeden of dat ze zich aan een teckel vergrijpen. De hele grote rassen zoals Duitse Dog, Leonberger, New Foundlander vind ik gewoon echt te groot.
We hadden het al soort van opgegeven toen ik vorige week een tip kreeg van Ans die vorig jaar Dolfje heeft geadopteerd. In Rhenen was een nestje van 11 Boefdoodles en dat zou wel eens het perfecte “ras” voor ons kunnen zijn. We zijn wezen kijken en waren meteen verkocht. Ik had nog nooit een Koningspoedel gezien in het echt maar wat een leuke en lieve honden zijn dat!!! Vader was een flinke jongen, maatje kleine herder denk ik wel. En dan de pups…ach wat schattig net levende teddy beren! Eentje, een van de twee grootste zwarte jongens stal echt meteen mijn hart. En laten we nu het geluk hebben gehad dat die sinds afgelopen weekend zijn intrek heeft mogen nemen op XIIOaks!
De teckels hebben hem in eerste instantie net zo verwelkomd als alle andere pups. Heel lief snuffelen, wat nieuwsgierig en voor de meesten ook een beetje spannend maar verder nog niet heel veel interesse. Echter de volgende dag leken ze te denken: “He ben jij hier nu nog? Jij bent geen teckel wat doe jij hier???”En we merken nu toch wel een hoop stress in de roedel, vele malen erger dan bij de komst van een teckel pup. Dat is wel jammer maar hopelijk went het snel. Gisteren heeft Connor het spits afgebeten door even met hem te spelen dus dat is een stap in de goede richting. Hij mocht het maar heel kort want bij stress en opwinding raakt Lodewijk vreselijk verliefd op Connor en doet hij niets anders dan op hem rijden. Zowel Connor als wij worden er knettergek van en hij bewaakt zijn “vriendin” ook in de zin dat er niemand anders in de buurt van Connor mag komen. Vandaag merk ik dat ze allemaal al iets meer ontspannen zijn en vanmiddag hebben er maar liefst 4 teckels achter Midas aan lopen rennen in de tuin!
Niet alleen de teckels vinden hem heel anders dan een teckel, voor ons het ook één groot avontuur. Hij is gewoon heel anders. Hij beweegt anders met zijn lange poten waarvan het lijkt of alles schommelt en wiebelt als hij loopt. Hij is vele malen rustiger dan een teckel van die leeftijd. Als hij moe wordt gaat hij ergens op de GROND liggen!!! Dat heeft nog nooit een teckelpup gedaan. Die komen bij mij staan piepen en willen op schoot. Als dat echt niet mag (wat zelden gebeurt!) dan willen ze toch in elk geval in een zacht mandje! En teckel ligt NOOIT op de grond!!! Ik moet me nu steeds inhouden om Midas in een mandje te leggen of om hem op schoot te trekken. Het ziet er in mijn beleving hartverscheurend zielig uit zo’n pup op de koude vloer. Maar dan bedenk ik me dat hij er voor kiest want er staan genoeg manden en er liggen genoeg slaapzakken en kussens. En hij kan zo een kg of 30 worden dus op schoot is op de lange duur geen goed plan en dan laat ik m maar liggen. Soms is dat naast mij maar hij gaat ook gewoon in een andere ruimte liggen. Heel bijzonder!
‘Nachts is hij overwegend stil. De meeste teckelpuppy’s piepen of gillen de hele nacht. Sommige met en anderen zonder pauze! De eerste weken heb ik mijn arm en schouder altijd helemaal ontwricht omdat ik de hele nacht met mijn arm in de doos hang die naast mijn bed staat. Naar de wc gaan is een hele afweging. Want zodra ik het bed verlaat gaat de teckel pup gillen. Dus lig ik met gekruiste benen in bed net te doen of mijn blaas niet explodeert totdat dat echt niet meer gaat en ik toch maar heeeel zachtjes het bed verlaat. Het mag nooit baten want 9 van de 10 keer is dat goed voor een nieuwe ronde piepen of gillen totdat mijn hand weer netjes in de doos hangt (en zelfs dat is voor zeker 40% niet genoeg!)
Midas piept heel even en gaat dan slapen, geeft geen kik uren en uren achter elkaar ook niet als ik naar de toilet gaat. Dan begint hij te morren omdat hij zelf moet plassen. Dat is zeker in februari met sneeuw een beetje een onderneming maar als we eenmaal buiten zijn dan plast hij METEEN!!! Teckels moeten ’s nachts ook plassen maar als je eenmaal buiten bent denken ze: Oh blaadje…mooi!! Oh stokje..prachtig stokje….oeh mooi steentje, kijk nog een steentje ….en daar sta je dan EINDELOOS buiten te bevriezen tot je denkt, t zal wel aan mij liggen hij hoeft niet te plassen. Dan ben je binnen en dan denkt teckel: Oh ja ik moest plassen! En ja hoor, daar is de plas! En dan niet alleen ‘nachts natuurlijk, ik heb geregeld met teckels wel een half uur of 3 kwartier buiten gelopen om vervolgens binnen weer te staan dweilen ! Midas plast keurig volgens het boekje na ieder slaapje en na het spelen en dan ook METEEN!! Hij heeft zich tot onze stomme verbazing ook al diverse keren gemeld. Onze tweeling van meer dan een jaar heeft dit nog nooit gedaan!!!
Uiteraard is het ook al wel eens mis gegaan. En dat kan je echt aan de slag want loopt hij er ALTIJD zelf doorheen en die flinke pootjes maken dan door de hele ruimte voetstapjes van pis zodat je goed weet dat je een grote sukkel bent dat je hem niet goed genoeg in de gaten hebt gehouden.
Ik ben al druk bezig met hem te leren zitten wat hij na een keer of 10 gewoon begrijpt! Al onze teckels kunnen zitten hoor maar geen een heeft dit ooit zo snel geleerd. En ik ben ook al met commando "af" begonnen. Op puppy cursus leerden we dan met een iets lekkers (ik krijg het woord “voertje” zoals ze het daar noemen niet over mijn lippen sorry ) wat je van hun neus naar de grond moest brengen. Als je het dan daar houdt gaat de pup uiteindelijk liggen. Op dat moment geef je het commando en zo leren ze af. Nou mooi dat geen teckel dat doet hoor!! Die zijn al bijna bij de grond en vinden het totaal niet nodig om dan ook nog te gaan liggen. Dus leerden we om dan op de grond te gaan zitten en je been gebogen te houden met aan de ene kant de hond en aan de andere kant het snoepje zodat ze onder je been door liepen. Op dat moment breng je je been omlaag en dan gaan ze vanzelf liggen. En dat werkte…bij de meesten…tot Antony die kreeg ik dat gewoon niet aan zijn verstand!! En aangezien het op de grond gaan zitten en weer opstaan voor mij lastig is omdat aan 1 knie mijn meniscus is beschadigd heb ik dat maar opgegeven, en het bij de pups daarna ook gelaten voor wat het was. Maar de eerste poging bij Midas vanmorgen…meteen succes…snoepje op de grond en na wat gesnuffel en gegraaf in mijn hand lag hij keurig op de grond!! De tweede keer ging het al sneller! Terwijl ik dit aan het typen was ging hij voor de deur naar de keuken staan mopperen en toen ik m mee nam naar buiten, ja hoor keurig weer een plasje hoera!!
Als ik hem mee naar buiten neem lijn ik hem aan. Ik deed dat bij de teckelpups nooit omdat die zodra je ze aan de riem had geen stap meer willen verzetten. Midas loopt gewoon mee aan de riem! Af en toe gaat hij heel even zitten om te krabben maar dan staat hij weer op en loopt weer mee. Ik weet gewoon niet wat ik meemaak!!
Kortom een hele leuke ervaring tot nu en het voelt als een groot avontuur!!
En mijn grootste angst…zou ik een ander ras wel lief vinden is ongegrond gebleken want ik ben werkelijk weer helemaal smoor verliefd!!
Kees dankjewel voor het vertrouwen in ons, wie weet komen we nog wel eens een vriendje voor hem bij je halen!! ;)
Ik ben er zelf nog wat van in de war zeg maar ha ha,na 51 jaar altijd teckels hebben we een ineens een “grote” hond. Hij heet Midas en hij is een Boefdoodle. Dit is een kruising tussen een Bouvier een koningspoedel. In dit geval is het een tweede generatie met een Boefdoodle mama en een poedel papa.
Toen wij vorig jaar dit huis kochten besloten we al snel dat er dan ook een grote hond moest komen. Het ligt best afgelegen en een grote hond op het erf geeft dan wel een veilig gevoel. Maar de zoektocht naar het juiste ras was erg lastig. Ik vind de echte waakhonden namelijk zelf allemaal eng en ben doodsbang dat ik ze niet goed weet op te voeden of dat ze zich aan een teckel vergrijpen. De hele grote rassen zoals Duitse Dog, Leonberger, New Foundlander vind ik gewoon echt te groot.
We hadden het al soort van opgegeven toen ik vorige week een tip kreeg van Ans die vorig jaar Dolfje heeft geadopteerd. In Rhenen was een nestje van 11 Boefdoodles en dat zou wel eens het perfecte “ras” voor ons kunnen zijn. We zijn wezen kijken en waren meteen verkocht. Ik had nog nooit een Koningspoedel gezien in het echt maar wat een leuke en lieve honden zijn dat!!! Vader was een flinke jongen, maatje kleine herder denk ik wel. En dan de pups…ach wat schattig net levende teddy beren! Eentje, een van de twee grootste zwarte jongens stal echt meteen mijn hart. En laten we nu het geluk hebben gehad dat die sinds afgelopen weekend zijn intrek heeft mogen nemen op XIIOaks!
De teckels hebben hem in eerste instantie net zo verwelkomd als alle andere pups. Heel lief snuffelen, wat nieuwsgierig en voor de meesten ook een beetje spannend maar verder nog niet heel veel interesse. Echter de volgende dag leken ze te denken: “He ben jij hier nu nog? Jij bent geen teckel wat doe jij hier???”En we merken nu toch wel een hoop stress in de roedel, vele malen erger dan bij de komst van een teckel pup. Dat is wel jammer maar hopelijk went het snel. Gisteren heeft Connor het spits afgebeten door even met hem te spelen dus dat is een stap in de goede richting. Hij mocht het maar heel kort want bij stress en opwinding raakt Lodewijk vreselijk verliefd op Connor en doet hij niets anders dan op hem rijden. Zowel Connor als wij worden er knettergek van en hij bewaakt zijn “vriendin” ook in de zin dat er niemand anders in de buurt van Connor mag komen. Vandaag merk ik dat ze allemaal al iets meer ontspannen zijn en vanmiddag hebben er maar liefst 4 teckels achter Midas aan lopen rennen in de tuin!
Niet alleen de teckels vinden hem heel anders dan een teckel, voor ons het ook één groot avontuur. Hij is gewoon heel anders. Hij beweegt anders met zijn lange poten waarvan het lijkt of alles schommelt en wiebelt als hij loopt. Hij is vele malen rustiger dan een teckel van die leeftijd. Als hij moe wordt gaat hij ergens op de GROND liggen!!! Dat heeft nog nooit een teckelpup gedaan. Die komen bij mij staan piepen en willen op schoot. Als dat echt niet mag (wat zelden gebeurt!) dan willen ze toch in elk geval in een zacht mandje! En teckel ligt NOOIT op de grond!!! Ik moet me nu steeds inhouden om Midas in een mandje te leggen of om hem op schoot te trekken. Het ziet er in mijn beleving hartverscheurend zielig uit zo’n pup op de koude vloer. Maar dan bedenk ik me dat hij er voor kiest want er staan genoeg manden en er liggen genoeg slaapzakken en kussens. En hij kan zo een kg of 30 worden dus op schoot is op de lange duur geen goed plan en dan laat ik m maar liggen. Soms is dat naast mij maar hij gaat ook gewoon in een andere ruimte liggen. Heel bijzonder!
‘Nachts is hij overwegend stil. De meeste teckelpuppy’s piepen of gillen de hele nacht. Sommige met en anderen zonder pauze! De eerste weken heb ik mijn arm en schouder altijd helemaal ontwricht omdat ik de hele nacht met mijn arm in de doos hang die naast mijn bed staat. Naar de wc gaan is een hele afweging. Want zodra ik het bed verlaat gaat de teckel pup gillen. Dus lig ik met gekruiste benen in bed net te doen of mijn blaas niet explodeert totdat dat echt niet meer gaat en ik toch maar heeeel zachtjes het bed verlaat. Het mag nooit baten want 9 van de 10 keer is dat goed voor een nieuwe ronde piepen of gillen totdat mijn hand weer netjes in de doos hangt (en zelfs dat is voor zeker 40% niet genoeg!)
Midas piept heel even en gaat dan slapen, geeft geen kik uren en uren achter elkaar ook niet als ik naar de toilet gaat. Dan begint hij te morren omdat hij zelf moet plassen. Dat is zeker in februari met sneeuw een beetje een onderneming maar als we eenmaal buiten zijn dan plast hij METEEN!!! Teckels moeten ’s nachts ook plassen maar als je eenmaal buiten bent denken ze: Oh blaadje…mooi!! Oh stokje..prachtig stokje….oeh mooi steentje, kijk nog een steentje ….en daar sta je dan EINDELOOS buiten te bevriezen tot je denkt, t zal wel aan mij liggen hij hoeft niet te plassen. Dan ben je binnen en dan denkt teckel: Oh ja ik moest plassen! En ja hoor, daar is de plas! En dan niet alleen ‘nachts natuurlijk, ik heb geregeld met teckels wel een half uur of 3 kwartier buiten gelopen om vervolgens binnen weer te staan dweilen ! Midas plast keurig volgens het boekje na ieder slaapje en na het spelen en dan ook METEEN!! Hij heeft zich tot onze stomme verbazing ook al diverse keren gemeld. Onze tweeling van meer dan een jaar heeft dit nog nooit gedaan!!!
Uiteraard is het ook al wel eens mis gegaan. En dat kan je echt aan de slag want loopt hij er ALTIJD zelf doorheen en die flinke pootjes maken dan door de hele ruimte voetstapjes van pis zodat je goed weet dat je een grote sukkel bent dat je hem niet goed genoeg in de gaten hebt gehouden.
Ik ben al druk bezig met hem te leren zitten wat hij na een keer of 10 gewoon begrijpt! Al onze teckels kunnen zitten hoor maar geen een heeft dit ooit zo snel geleerd. En ik ben ook al met commando "af" begonnen. Op puppy cursus leerden we dan met een iets lekkers (ik krijg het woord “voertje” zoals ze het daar noemen niet over mijn lippen sorry ) wat je van hun neus naar de grond moest brengen. Als je het dan daar houdt gaat de pup uiteindelijk liggen. Op dat moment geef je het commando en zo leren ze af. Nou mooi dat geen teckel dat doet hoor!! Die zijn al bijna bij de grond en vinden het totaal niet nodig om dan ook nog te gaan liggen. Dus leerden we om dan op de grond te gaan zitten en je been gebogen te houden met aan de ene kant de hond en aan de andere kant het snoepje zodat ze onder je been door liepen. Op dat moment breng je je been omlaag en dan gaan ze vanzelf liggen. En dat werkte…bij de meesten…tot Antony die kreeg ik dat gewoon niet aan zijn verstand!! En aangezien het op de grond gaan zitten en weer opstaan voor mij lastig is omdat aan 1 knie mijn meniscus is beschadigd heb ik dat maar opgegeven, en het bij de pups daarna ook gelaten voor wat het was. Maar de eerste poging bij Midas vanmorgen…meteen succes…snoepje op de grond en na wat gesnuffel en gegraaf in mijn hand lag hij keurig op de grond!! De tweede keer ging het al sneller! Terwijl ik dit aan het typen was ging hij voor de deur naar de keuken staan mopperen en toen ik m mee nam naar buiten, ja hoor keurig weer een plasje hoera!!
Als ik hem mee naar buiten neem lijn ik hem aan. Ik deed dat bij de teckelpups nooit omdat die zodra je ze aan de riem had geen stap meer willen verzetten. Midas loopt gewoon mee aan de riem! Af en toe gaat hij heel even zitten om te krabben maar dan staat hij weer op en loopt weer mee. Ik weet gewoon niet wat ik meemaak!!
Kortom een hele leuke ervaring tot nu en het voelt als een groot avontuur!!
En mijn grootste angst…zou ik een ander ras wel lief vinden is ongegrond gebleken want ik ben werkelijk weer helemaal smoor verliefd!!
Kees dankjewel voor het vertrouwen in ons, wie weet komen we nog wel eens een vriendje voor hem bij je halen!! ;)
RSS Feed
