Thomas is vandaag jarig! Hij is 10 jaar geworden, dus dat is wel een mijlpaal. Ik zat even de blog die ik vorig jaar over hem heb geschreven terug te lezen en er is best veel veranderd. Bijgaand nog een link naar die blog.
Thomas is oud geworden in dat jaar. Een weekje na het plaatsen van die blog kreeg hij zijn tweede hernia. Hij is daar op zich heel goed van genezen maar de twee hernia's in combinatie met het feit dat hij vrij ernstige artrose heeft hebben we hun tol geëist en zorgen er voor dat onze lieverd wat minder goed kan lopen. Hij trekt zijn rug op en is wat zwak in zijn achterpoten. Op sommige dagen loopt hij stoer nog een half uur of 3 kwartier mee voor een wandeling maar op andere dagen gaat het moeizaam en vorige week moest ik hem een heel eind naar huis dragen. Hij heeft over het algemeen geen pijn gelukkig maar hij moet echt een stapje terug doen en jammer genoeg als we een flinke wandeling gaan maken moet Thomas thuis blijven.
Verder is hij sinds ik medicijnen heb voor mijn angsten ineens vele vele malen braver buiten. Hij valt niet meer uit naar mensen en kan zelfs zolang een vreemde hond op gepaste afstand blijft (overkant van de straat) netjes met mij mee blijven lopen zonder hysterisch te gaan gillen! Daar zijn we vreselijk blij mee!!! Achteraf realiseer ik me dat Thomas problemen echt begonnen rond de tijd dat ik mijn angststoornis ben gaan ontwikkelen (of dat die in elk geval meer aanwezig werd , waarschijnlijk ben ik er mee geboren) Hij heeft denk ik gedacht dat hij de leiding maar moest gaan nemen aangezien hij mijn angst kon voelen. Ik sta telkens weer versteld wat een hond allemaal op kan pikken aan emoties. Nu zijn we heel druk aan het trainen met de hele club om te proberen dat gedrag wat Thomas op de rest van de roedel over heeft gebracht er weer uit te krijgen en het gaat steeds beter en beter!
En tot slot hebben we het vermoeden dat Thomas niet langer de roedelleider is of in elk geval dat het er om spant. Julius lijkt dat stokje overgenomen te hebben of is daar druk mee bezig. En wat hopen we dat dat zo is want Julius klim naar de top heeft best een hoop spanningen in de roedel gegeven. De laatste tijd is het ineens rustig. Een aantal weken geleden hadden Thomas en Julius ruzie om een speeltje. We moesten een kluwen teckels uit elkaar halen (iedereen bemoeide zich ermee) en het is ons niet echt duidelijk wie er won maar we hebben nu al meerdere keren gezien dat Thomas zich onderdanig gedraagt naar Julius en Thomas lijkt daar tot nu toe heel ok mee. Julius is opgehouden non stop de confrontatie op te zoeken met hem. Dus fingers crossed dat dit 'm was! ;)
Ondanks dat Thomas dus een dagje ouder wordt en zo z'n gebreken begint te krijgen is hij een vrolijke hond die nog steeds een hoop noten op zijn zang heeft. Hij is degene die het meest met de speeltjes loopt te trekken. Een prachtig gezicht is als hij zijn trapje op klimt (we hebben bij de bank/poef een trapje staan omdat hij er zelf niet meer op kan springen) een groot speelgoed konijn met zich meeslepend. Vervolgens gebeurt het regelmatig dat het speeltje op de grond valt en dan...gaat hij 'm roepen!!!!! En weet je wat het meest erge is? Ze komen ook altijd! Want wij hebben natuurlijk medelijden met dat oude wrak en pakken het speeltje op en geven het hem terug. Tja....ik had al gezegd dat ik een watje ben! ;)
Maar voor onze lieve oudste van het hele dozijn; gefeliciteerd!!!
Verder is hij sinds ik medicijnen heb voor mijn angsten ineens vele vele malen braver buiten. Hij valt niet meer uit naar mensen en kan zelfs zolang een vreemde hond op gepaste afstand blijft (overkant van de straat) netjes met mij mee blijven lopen zonder hysterisch te gaan gillen! Daar zijn we vreselijk blij mee!!! Achteraf realiseer ik me dat Thomas problemen echt begonnen rond de tijd dat ik mijn angststoornis ben gaan ontwikkelen (of dat die in elk geval meer aanwezig werd , waarschijnlijk ben ik er mee geboren) Hij heeft denk ik gedacht dat hij de leiding maar moest gaan nemen aangezien hij mijn angst kon voelen. Ik sta telkens weer versteld wat een hond allemaal op kan pikken aan emoties. Nu zijn we heel druk aan het trainen met de hele club om te proberen dat gedrag wat Thomas op de rest van de roedel over heeft gebracht er weer uit te krijgen en het gaat steeds beter en beter!
En tot slot hebben we het vermoeden dat Thomas niet langer de roedelleider is of in elk geval dat het er om spant. Julius lijkt dat stokje overgenomen te hebben of is daar druk mee bezig. En wat hopen we dat dat zo is want Julius klim naar de top heeft best een hoop spanningen in de roedel gegeven. De laatste tijd is het ineens rustig. Een aantal weken geleden hadden Thomas en Julius ruzie om een speeltje. We moesten een kluwen teckels uit elkaar halen (iedereen bemoeide zich ermee) en het is ons niet echt duidelijk wie er won maar we hebben nu al meerdere keren gezien dat Thomas zich onderdanig gedraagt naar Julius en Thomas lijkt daar tot nu toe heel ok mee. Julius is opgehouden non stop de confrontatie op te zoeken met hem. Dus fingers crossed dat dit 'm was! ;)
Ondanks dat Thomas dus een dagje ouder wordt en zo z'n gebreken begint te krijgen is hij een vrolijke hond die nog steeds een hoop noten op zijn zang heeft. Hij is degene die het meest met de speeltjes loopt te trekken. Een prachtig gezicht is als hij zijn trapje op klimt (we hebben bij de bank/poef een trapje staan omdat hij er zelf niet meer op kan springen) een groot speelgoed konijn met zich meeslepend. Vervolgens gebeurt het regelmatig dat het speeltje op de grond valt en dan...gaat hij 'm roepen!!!!! En weet je wat het meest erge is? Ze komen ook altijd! Want wij hebben natuurlijk medelijden met dat oude wrak en pakken het speeltje op en geven het hem terug. Tja....ik had al gezegd dat ik een watje ben! ;)
Maar voor onze lieve oudste van het hele dozijn; gefeliciteerd!!!
RSS Feed
