Weer hoopvol gestemd!!

Gisteren zag ik het even niet meer zitten. De angst voor besmettelijke ziektes zit er hier na de giardia en de tritrichomonas en natuurlijk de FIP in 2010 goed in en ik heb er een beetje genoeg van.  

 Het is natuurlijk te verwachten dat je met 11 dieren vaak bij de dierenarts zit, iedere maand wel een keer vind ik volstrekt normaal. Nu heeft Leopold sinds het weekend bijvoorbeeld weer last van zijn blaas. Hij drinkt veel te weinig en heeft standaard blaasgruis waar hij voor op dieetvoer zit. Eens in de zoveel tijd heeft hij wat last van stress en raakt die blaas geïrriteerd. Daardoor gaat hij vreselijk vaak plassen wat de irritatie nog erger maakt. Ik weet intussen wat ik moet doen. Hij krijgt een licht kalmerend middel en pijnstillers en meestal is het dan met een week weer over. Dat hoort er allemaal bij! Maar op een hardnekkige besmettelijke schimmel zitten we nu echt niet te wachten!!

Gelukkig ben ik intussen wat gerust gesteld door diverse reacties van fokkers op Facebook die de kale plek van Willem herkenden als een "dekplek" . De dierenarts had ook al gevraagd of hij was "gedekt" . Daarbij kan het dus blijkbaar voorkomen dat ze een grote pluk haar uit het nekvel bijten. We hadden de nacht er voor hard gemiauw gehoord en dat geïnterpreteerd als Lola die krols was.  Maar Lola was niet krols gisteren. Dus wie weet dat Tristan inderdaad geprobeerd heeft die arme Willem te verkrachten!!  

In ieder geval is de plek niet groter geworden, ziet er rustig uit en er begint zich een korst te vormen. Volgens mij allemaal zaken die niet op een schimmel duiden. Voor de zekerheid is Lola gisteren meteen aan de pil gegaan. Als Tristan dit soort gedrag vertoont is hij misschien ook al wel vruchtbaar en daar zijn we nog niet klaar voor! Hij  krijgt rond zijn 1e jaar eerst net als Lola een echo om te kijken of hij geen erfelijke nier of hartafwijkingen heeft en daarmee geschikt is voor de fok. En uiteraard moeten we, zeker weten, van alle parasieten af zijn anders gaat het feest niet door. 

Ook met Johannes heb ik hoop dat we misschien de juiste dosering te pakken hebben. Hij heeft sinds zaterdag geen aanvallen meer gehad. Hij krijgt nu 2 keer per dag 3/4 Pexion 100mg. We mogen dit eventueel nog opvoeren tot 2 keer per dag een hele. 

Tristan gaat ook prima!! Niets geen diarree meer gezien. Hij houdt kennelijk een korte pauze in het groeien want is nog niet over de 5 kg grens heen, misschien morgen! :-) Ik hoor vandaag of morgen hoelang we nog met die medicijnen door moeten gaan. 

En dan sluiten we deze erg lange blog af met een vrolijk bericht: Mattheus is vandaag  jarig! Hij is 1 jaar geworden en daarmee pup af! Nu nog wat pup gedrag afleren als: Alles stuk bijten, als een bezetene  blaffen als er eten wordt klaar gemaakt (vergeet het maar, dat leren ze geen van allen) en alles aan elkaar gillen in de bench als ik met de stoomreiniger bezig ben. Maar we zijn ook al een heel eind gekomen..na 8 maanden was hij "al"zindelijk, we vroegen ons serieus af of hij het ooit zou leren maar jawel, ook bij hem is het gelukt (zij het door hem op een gegeven moment met spiegels in de gaten te houden tijdens het eten zodat we hem maar zouden betrappen!) en hij kan intussen goed alleen zijn en geeft 's nachts geen kik en is 's morgens nog maar heel even aan het gillen om 6 uur en gaat dan weer slapen! Verder is hij de grootste knuffel van het hele stel. En als ik zeg "knuffel"bedoel ik dat heel letterlijk want hij geeft niet alleen kusjes maar ook heuse knuffels!!!  Hij heeft geen dominante gen in zijn hele lijf en is helemaal gelukkig met zijn plek helemaal onder aan de ladder. Hij doet werkelijk nooit ook maar een beetje kattig tegen een van de andere honden of de katten. Hij vindt andere mensen aardig al moet er natuurlijk wel worden geblaft, het blijft een teckel natuurlijk. :-) Andere honden vond hij van het begin af aan het meest vreselijke wat er is, we hebben dat maar opgegeven, daarmee past hij uitstekend in de roedel! ;-) Kortom, we genieten dagelijks van ons "kuikentje" en hij is niet meer weg te denken uit ons leven!