Zien we licht ?

Meer dan 4 weken voorbij van de zes weken benchrust.  Ik dacht dat ik  3 jaar geleden er gek van werd maar dit keer is het nog zoveel erger! Op zich gaat hij absoluut vooruit. Zijn betere momenten worden steeds beter. Hij valt alleen ook steeds weer terug. Op 4 momenten op een dag doet hij zich steeds zeer. Dat is als we 's morgen beneden komen of eigenlijk al voor die tijd als hij ons boven hoort, als ik uit mijn werk kom aan het einde van de ochtend, als ik ze eten ga geven tussen de middag en als Gaab thuis komt aan het einde van de middag. Op al deze momenten windt hij zich zo verschrikkelijk op van blijdschap en ongeduld dat het er steeds puur door het blaffen weer in lijkt te schieten. En daarbij maakt het geen verschil of hij nu wel of niet een pijnstiller gehad heeft. 

Verder lijkt hij ,hoe beter hij wordt,  hoe gekker te worden in de bench ( niet zo vreemd natuurlijk) met gevolg dat hij nu echt hele dagen jankt met af en toe een kleine pauze van 10 of 15 minuten. Het maakt ons echt bijna letterlijk gek! 

En kalmerende middelen wat zo voor de hand lijkt te liggen zijn er niet. Althans er is valium/diazepam maar daar heeft hij een soort omgekeerde reactie op en wordt er alleen maar super hyper van. 

Gisteravond is Gaab met Thomas naar een orthomanueel dierenarts geweest in Ouderkerk aan de Amstel, anderhalf uur rijden, enkele reis.  Zij heeft een wervel die erg scheef stond recht gezet maar vond hem verder eigenlijk heel erg goed! Alle reflexen zijn  goed en hij beweegt verder goed. Zij was heel optimistisch dat hij na het rechtzetten van die wervel nu snel op zal knappen. Wij houden onze adem in! 

(Ik moet zeggen dat Thomas vandaag echt opvallend goed beweegt en op de momenten dat hij uit de bench is, is hij heel vrolijk.  
Zojuist zat hij weer eens eindeloos te piepen. Ik maakte de bench open met het plan hem nog maar even mee naar buiten te nemen en hij scheurt de bench uit richting een speelgoedmuis die onder een stoel lag en op een drafje ging hij daarmee naar de studeerkamer! Pijn heeft hij tot nu toe vandaag nog niet gehad...afkloppen!!!)

Ze zei dat we een evenwicht moeten vinden tussen zijn fysieke en mentale gezondheid en hem vaker uit de bench mogen laten. Hij mag alleen absoluut niet springen of traplopen en er mag geen andere hond bovenop hem duiken.  (ja UITDAGEND!) We gaan dus proberen ergens een compromis te vinden voor de komende weken. Zo laat ik hem langer in de tuin scharrelen in plaats van na een plasje meteen terug in de bench.  Een van de trapjes van de veranda hebben we maar even afgeschermd want hij wordt echt steeds sneller. (Voor het andere trapje blijf ik wel staan. )

Deze constructie moest natuurlijk meteen uitgebreid worden bewonderd! ;-) 

We moeten hem geregeld recht proberen te zetten. Hij staat nu als een kameel zo hoog trekt hij zijn rug op. Hoe slechter hij zich voelt hij boller die rug wordt. Door dat rechtzetten weer te oefenen zou dat beter moeten worden.

Over een kleine 2 weken moet hij terug voor controle.  We hebben andere kalmerende middelen gekregen om te proberen. Tot nu toe merk ik weinig maar het moet misschien even de kans krijgen. 

We konden het  afgelopen weekend onze haren wel uit de kop trekken van frustratie dat het maar niet echt beter werd en we zagen het alsnog eindigen in een operatie na al deze weken benchrust. Echter volgens de orthomanueel dierenarts is daar absoluut geen noodzaak toe.  Dat stemt ons weer hoopvol en kunnen we er weer even tegen, wie weet is er nu echt licht aan het einde van de tunnel!!!