Zojuist een van de meeste griezelige en gevaarlijke dingen meegemaakt die we ooit gehad hebben sinds we honden hebben en dat is al 26 jaar!
Wij gingen samen met de honden lopen en aan het einde van de oprit zie ik dat het tuigje van Marcus niet goed zit. Terwijl ik dit herstel komt zijn riem met die van Mattie in de knoop. Samen zo als we al duizenden keren gedaan hebben ontfrutselen we de knoop en dan gaat er iets fout want bij het ontwarren van de riemen heeft Gaab ineens de riem van Antony niet meer vast. Deze rent enthousiast naar voren (we zouden tenslotte gaan wandelen en geduld is niet hun kracht) en wordt voor onze ogen overreden door een fietser!
Op de een of andere manier komt hij hier goed af maar rent dan in blinde paniek de straat over zo voor een auto langs. De riem bungelt achter hem aan. Het duurt even een paar seconden voordat Gaab en ik uit hebben gemaakt wie er het snelste de andere riemen allemaal goed vast heeft en ik ga er achteraan! Ik ren en roep mijn longen uit mijn lijf maar hij lijkt wel op hol geslagen. Hij luistert nergens naar en blijft maar rennen en rennen, de ene naar de andere straat overstekend voor auto's langs en binnen een paar minuten zie ik hem niet meer. Trillend van paniek bel ik Gaab: Doe de honden naar binnen en kom met de auto!!
Dan ren ik verder maar kan op een gegeven moment niet meer rennen en vraag hijgend en puffend of iemand hem gezien heeft aan de mensen op straat. Dat hebben ze gelukkig en zo wijzen me een aantal mensen in de richting waar in hij is verdwenen. Ik hoor ook dat een andere vrouw er intussen ook achteraan rent. Ik ren weer verder en hoor iemand roepen; Hier is hij!! In eerste aanleg ben ik zo opgelucht, heeft ze hem te pakken?
Maar dan zegt ze: "hij zit achter dit huis in de sloot en kan er niet uit. De eigenaren van het huis zijn al in de tuin om hem eruit te vissen" Ik loop om het huis heen en zie de brede sloot met een steile kant waar echt geen teckel zelf meer uitkomt en 2 mensen staan in de tuin. Half huilend vraag ik: Waar is hij? De mensen halen hun schouders op. “We zien hem niet meer” Even is het een momentje dat ik denk: Oh mijn God hij is verdronken!!!! Dan hoor ik: Ik heb hem!!! In de achtertuin van het andere hoekhuis aan de sloot staat een man met in zijn hand een riem en daar aan een heel klein drijf nat teckeltje. Ik ren de tuin in en til mijn kliedernatte schat op. Hij is helemaal ongedeerd!!!!
Ik neem hem mee bedank al die mensen die geholpen hebben 100 keer en loop terug richting huis. Gaab is intussen met de auto gekomen en pikt me op. Thuis Antony afgedroogd. Hij heeft een heel klein schaafwondje onder zijn oog dat is alles. We hebben de rest uit de bench gehaald. Die waren ook geschrokken en met name Julius was wel even op stress. De wandeling voor vandaag is afgelast, even genoeg avontuur beleefd. (Ik was gewoon even letterlijk ziek er van, misselijk, koud, zweten, heel bizar) Intussen ligt meneertje heerlijk te slapen achter mij zich nergens meer van bewust en geheel ontspannen. Het vrouwtje is ook weer ok..zij het honderd jaar ouder!
Wij gingen samen met de honden lopen en aan het einde van de oprit zie ik dat het tuigje van Marcus niet goed zit. Terwijl ik dit herstel komt zijn riem met die van Mattie in de knoop. Samen zo als we al duizenden keren gedaan hebben ontfrutselen we de knoop en dan gaat er iets fout want bij het ontwarren van de riemen heeft Gaab ineens de riem van Antony niet meer vast. Deze rent enthousiast naar voren (we zouden tenslotte gaan wandelen en geduld is niet hun kracht) en wordt voor onze ogen overreden door een fietser!
Op de een of andere manier komt hij hier goed af maar rent dan in blinde paniek de straat over zo voor een auto langs. De riem bungelt achter hem aan. Het duurt even een paar seconden voordat Gaab en ik uit hebben gemaakt wie er het snelste de andere riemen allemaal goed vast heeft en ik ga er achteraan! Ik ren en roep mijn longen uit mijn lijf maar hij lijkt wel op hol geslagen. Hij luistert nergens naar en blijft maar rennen en rennen, de ene naar de andere straat overstekend voor auto's langs en binnen een paar minuten zie ik hem niet meer. Trillend van paniek bel ik Gaab: Doe de honden naar binnen en kom met de auto!!
Dan ren ik verder maar kan op een gegeven moment niet meer rennen en vraag hijgend en puffend of iemand hem gezien heeft aan de mensen op straat. Dat hebben ze gelukkig en zo wijzen me een aantal mensen in de richting waar in hij is verdwenen. Ik hoor ook dat een andere vrouw er intussen ook achteraan rent. Ik ren weer verder en hoor iemand roepen; Hier is hij!! In eerste aanleg ben ik zo opgelucht, heeft ze hem te pakken?
Maar dan zegt ze: "hij zit achter dit huis in de sloot en kan er niet uit. De eigenaren van het huis zijn al in de tuin om hem eruit te vissen" Ik loop om het huis heen en zie de brede sloot met een steile kant waar echt geen teckel zelf meer uitkomt en 2 mensen staan in de tuin. Half huilend vraag ik: Waar is hij? De mensen halen hun schouders op. “We zien hem niet meer” Even is het een momentje dat ik denk: Oh mijn God hij is verdronken!!!! Dan hoor ik: Ik heb hem!!! In de achtertuin van het andere hoekhuis aan de sloot staat een man met in zijn hand een riem en daar aan een heel klein drijf nat teckeltje. Ik ren de tuin in en til mijn kliedernatte schat op. Hij is helemaal ongedeerd!!!!
Ik neem hem mee bedank al die mensen die geholpen hebben 100 keer en loop terug richting huis. Gaab is intussen met de auto gekomen en pikt me op. Thuis Antony afgedroogd. Hij heeft een heel klein schaafwondje onder zijn oog dat is alles. We hebben de rest uit de bench gehaald. Die waren ook geschrokken en met name Julius was wel even op stress. De wandeling voor vandaag is afgelast, even genoeg avontuur beleefd. (Ik was gewoon even letterlijk ziek er van, misselijk, koud, zweten, heel bizar) Intussen ligt meneertje heerlijk te slapen achter mij zich nergens meer van bewust en geheel ontspannen. Het vrouwtje is ook weer ok..zij het honderd jaar ouder!
RSS Feed
