Buiten de wat tegenvallende gewichten doen de kittens het lekker! Sinds gisteren kunnen ze duidelijk horen en reageren al met luid gepiep als ik boven de werpkist hang. Ze beginnen me ook aan te kijken en als ik mijn hand in de kist steek denken ze allemaal: ETEN!!! Het is te schattig!
Oliver is de baby van het gezelschap. Geen idee hoe dat komt maar dat is echt zo’n lief blij ei! Tennessee is een stuk bijdehanter en stoerder. Lulu is op het moment de grootste schreeuwerd van het stel en heeft al een behoorlijke mening over dingen. Toen ik haar vanmiddag voor het voeden op de foto zette, beet ze in mijn vinger zovan, luister eens ik heb honger en ik begin vast. Gelukkig heeft ze nog geen tanden hoewel ik kon voelen dat die in aantocht zijn!
Ook heeft zij al meerdere keren uit de werpkist zitten koekeloeren. Het zal me niet verbazen als zij er als eerste uit is. Voor de werpkist heb ik maar een lekkere dikke deken gelegd voor het geval er zo’n durfal bij zit!
Over de andere meiden vandaag geen bijzondere opmerkingen behalve dan dat ze ook ontzettend lief leuk en schattig zijn!
Op naar week 3!