Intussen traditie, een blog op de laatste dag van het jaar. En wat was het een raar jaar met zulke diepe dalen maar gelukkig ook hele hoge pieken!
Op 21 januari kreeg ik een ontzettende schrik omdat ik hartklachten had en met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht werd. Het bleek dat ik atrium fibrillatie heb. Nog nauwelijks van de schrik bekomen verloren wij op 22 februari onze lieve Johannes.
Een paar hele zware en donkere maanden volgden. We hadden veel verdriet en ik had erg veel last van mijn angststoornis. Uiteindelijk heb ik na jaren de knoop doorgehakt en ben daar medicatie voor gaan gebruiken. Dat bleek een hele goede beslissing want na 9 jaar chronische hyperventilatie en bijna onleefbare angstklachten ging er voor mij een wereld open.
Een wereld waarbij ik weer uren met de honden durf te lopen terwijl ik daarvoor haast het huis alleen niet meer uit durfde. Een wereld waarin ik bijna ontspannen naast Gaab in de auto zit op de snelweg om even iets leuks te gaan doen zonder dat ik helemaal ziek van angst ben en Spaans benauwd van de hyperventilatie. Een wereld waarin ik warempel gewoon weer een weekendje weg durfde met mijn zusje en we de grootste pret hebben gehad in Rotterdam samen. Ik zal nooit dapper worden en altijd een watje blijven maar het is door de medicatie allemaal een stuk leefbaarder geworden. En daar ben ik heel dankbaar voor!
Ondanks het verdriet en gemis van Johannes begon het toch weer te kriebelen en misten we een zesde teckel. In mei lieten we ons weer bij IO Vivat op de wachtlijst zetten. Op 9 augustus ging onze wens in vervulling, er was een zwart tijger reutje voor ons geboren!! En na maanden geduld konden we in oktober Antony mee naar huis nemen.
Op 21 januari kreeg ik een ontzettende schrik omdat ik hartklachten had en met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht werd. Het bleek dat ik atrium fibrillatie heb. Nog nauwelijks van de schrik bekomen verloren wij op 22 februari onze lieve Johannes.
Een paar hele zware en donkere maanden volgden. We hadden veel verdriet en ik had erg veel last van mijn angststoornis. Uiteindelijk heb ik na jaren de knoop doorgehakt en ben daar medicatie voor gaan gebruiken. Dat bleek een hele goede beslissing want na 9 jaar chronische hyperventilatie en bijna onleefbare angstklachten ging er voor mij een wereld open.
Een wereld waarbij ik weer uren met de honden durf te lopen terwijl ik daarvoor haast het huis alleen niet meer uit durfde. Een wereld waarin ik bijna ontspannen naast Gaab in de auto zit op de snelweg om even iets leuks te gaan doen zonder dat ik helemaal ziek van angst ben en Spaans benauwd van de hyperventilatie. Een wereld waarin ik warempel gewoon weer een weekendje weg durfde met mijn zusje en we de grootste pret hebben gehad in Rotterdam samen. Ik zal nooit dapper worden en altijd een watje blijven maar het is door de medicatie allemaal een stuk leefbaarder geworden. En daar ben ik heel dankbaar voor!
Ondanks het verdriet en gemis van Johannes begon het toch weer te kriebelen en misten we een zesde teckel. In mei lieten we ons weer bij IO Vivat op de wachtlijst zetten. Op 9 augustus ging onze wens in vervulling, er was een zwart tijger reutje voor ons geboren!! En na maanden geduld konden we in oktober Antony mee naar huis nemen.
Antony, intussen alweer 4.5 maand oud, is een heerlijke blije lieve pup die op ieder moment van de dag wel 1000 kusjes voor je heeft!! Hij is helemaal opgenomen in de roedel, en met name met Julius dikke vriendjes!
Wat betreft de cattery, hebben we een hele kleine vordering geboekt. Emma is intussen oud genoeg voor een nestje en zowel zij als Tristan hebben een volledige keuring gehad en zijn helemaal gezond van letterlijk hart en nieren! :) Tristan heeft in juni nog een Suprelorin staafje gehad omdat we vonden dat we het risico niet konden lopen dat hij Emma zou dekken voordat ze oud genoeg was en voordat ze helemaal getest waren. Wat ons betreft is het nu wachten totdat dit staafje is uitgewerkt. Emma is een maand geleden voor het laatst krols geweest, toen toonde Tristan nog geen enkele interesse. Wij hopen echter dat 2016 toch echt het jaar zal worden van ons al zo lang gedroomde nestje Maine Coons!!
Ik ben in de laatste maanden van het jaar een fotobewerkings- digital art bedrijfje gestart. Ook allemaal erg spannend en ik hoop heel erg dat dit in 2016 tot iets leuks voor mezelf gaat leiden! Voor het bekijken mijn website klik op deze button!
Al met al is dit jaar sneller voorbij gegaan dan ooit tevoren. Ik heb allerlei zaken die ik normaal altijd netjes bij houd dit jaar niet gedaan en loop nu hopeloos achter met van alles! De eerste helft is als een waas van verdriet en stress voorbij gegaan en de tweede helft in een roes van allerlei nieuws en opwinding. We gaan zien wat 2016 ons gaat brengen!
Ik wil iedereen bedanken die zo met ons heeft meegeleefd het afgelopen jaar en jullie allemaal een fijne jaarwisseling wensen en een fantastisch nieuwjaar!!!! Proost!!! :)
Ik wil iedereen bedanken die zo met ons heeft meegeleefd het afgelopen jaar en jullie allemaal een fijne jaarwisseling wensen en een fantastisch nieuwjaar!!!! Proost!!! :)
RSS Feed
