Morgen de laatste dag van het jaar en hoog tijd voor een blog. Als ik terugkijk op 2016 staat het toch wel heel erg in het teken van de kittens. Wat hebben we van ze genoten en wat voel ik me gezegend dat ik het eindelijk heb mogen meemaken!!
Met Roderick en Olivia gaat het prima. Ze zijn heel erg aan elkaar verknocht, kunnen met alle dieren goed opschieten en geven ons dagelijks een hoop pret. Het zijn ontzettende knuffels die voor de duvel niet bang zijn en niet weten wat het woord eenkennig inhoudt.
We hadden al best lang geen bezoek gehad maar vorig weekend kropen ze meteen bij het bezoek op schoot op de rug, luidt spinnend en Olivia gaf weer de nodige kusjes weg en tot onze stomme verbazing bleek zelfs Rotje kusjes te hebben uitgedeeld!
Emma is helemaal uitgemoederd. Ze werd weer voor de tweede keer krols toen de kittens 14 weken waren . Na de eerste keer, toen ze 5 weken waren, wilde ze ze niet meer voeden en sinds de tweede keer wil ze niets meer van ze weten. Ze vindt het irritante blagen en is eigenlijk de enige kat die niet zo aardig tegen ze doet. Tristan heeft zich echter opgeworpen dat lieve papa die zijn kinderen knuffelt en met ze speelt.
Naast het geluk wat we ervaren hebben in 2016 hebben we onze portie zorgen ook. Dit betreft onze Julius. De details wil ik nu niet op in gaan maar hij vertoont extreem aggressief gedrag naar de andere honden en zelfs op sommige momenten naar ons. Twee weken geleden hebben wij hem om deze reden chemisch laten castreren. (Op advies van vele deskundigen, en van alles geprobeerd te hebben, zeker niet onze eerste keus). Na het implanteren van de chip vertelde de dierenarts dat zijn aggressie wel eens veel erger zou kunnen worden de eerste 3 weken omdat zijn testoteron eerst heel veel hoger wordt voor dat het omlaag gaat en de aanmaak er van stopt. Dat is inderdaad het geval en het is een drama.
Sinds zaterdag loopt hij al non stop met een lijn om om nog iets controle over hem te hebben als hij weer eens een andere hond of een kitten (!!!) aanvliegt zonder aanwijsbare reden. Hij heeft nu ook testosteronblokkers gekregen om te kijken of dat ons door deze eerste weken door helpt. Onze kerstdagen bestonden uit erg veel stress, beide stampende hoofdpijn, nerveuze dieren en alles behalve vrede op aarde. Al onze hoop is nu gevestigd op een verbetering in 2017!!!!
Met Roderick en Olivia gaat het prima. Ze zijn heel erg aan elkaar verknocht, kunnen met alle dieren goed opschieten en geven ons dagelijks een hoop pret. Het zijn ontzettende knuffels die voor de duvel niet bang zijn en niet weten wat het woord eenkennig inhoudt.
We hadden al best lang geen bezoek gehad maar vorig weekend kropen ze meteen bij het bezoek op schoot op de rug, luidt spinnend en Olivia gaf weer de nodige kusjes weg en tot onze stomme verbazing bleek zelfs Rotje kusjes te hebben uitgedeeld!
Emma is helemaal uitgemoederd. Ze werd weer voor de tweede keer krols toen de kittens 14 weken waren . Na de eerste keer, toen ze 5 weken waren, wilde ze ze niet meer voeden en sinds de tweede keer wil ze niets meer van ze weten. Ze vindt het irritante blagen en is eigenlijk de enige kat die niet zo aardig tegen ze doet. Tristan heeft zich echter opgeworpen dat lieve papa die zijn kinderen knuffelt en met ze speelt.
Naast het geluk wat we ervaren hebben in 2016 hebben we onze portie zorgen ook. Dit betreft onze Julius. De details wil ik nu niet op in gaan maar hij vertoont extreem aggressief gedrag naar de andere honden en zelfs op sommige momenten naar ons. Twee weken geleden hebben wij hem om deze reden chemisch laten castreren. (Op advies van vele deskundigen, en van alles geprobeerd te hebben, zeker niet onze eerste keus). Na het implanteren van de chip vertelde de dierenarts dat zijn aggressie wel eens veel erger zou kunnen worden de eerste 3 weken omdat zijn testoteron eerst heel veel hoger wordt voor dat het omlaag gaat en de aanmaak er van stopt. Dat is inderdaad het geval en het is een drama.
Sinds zaterdag loopt hij al non stop met een lijn om om nog iets controle over hem te hebben als hij weer eens een andere hond of een kitten (!!!) aanvliegt zonder aanwijsbare reden. Hij heeft nu ook testosteronblokkers gekregen om te kijken of dat ons door deze eerste weken door helpt. Onze kerstdagen bestonden uit erg veel stress, beide stampende hoofdpijn, nerveuze dieren en alles behalve vrede op aarde. Al onze hoop is nu gevestigd op een verbetering in 2017!!!!
Met deze wens die echt uit mijn tenen komt, sluit ik 2016 af! Ik wens iedereen een hele fijne jaarwisseling en alle geluk in 2017!!!
RSS Feed
