Vandaag zijn Gaab en ik 25 jaar getrouwd. Het heeft een beetje iets onwerkelijks, iets wat meer hoort bij "je ouders". Een beetje een gevoel van "jemig wat zijn we oud!!! " ;-) Toen we trouwden waren we jong, net 26 en 20 jaar. Veel mensen vonden het maar een rare keuze om ons al vast te leggen terwijl we nog zo jong waren. Voor ons was het een logische stap. We woonden al bijna 2 jaar samen en wisten zonder twijfel dat de ander de ware was. Dat wisten we eigenlijk al nadat we elkaar 2 dagen kenden en dat weten we nog!
We hadden geen traditionele bruiloft. Om eerlijk te zijn heb ik altijd gegruwd van feestjes in onpersoonlijke zaaltjes waarbij het bruidspaar achter een tafel staat en er zich een rij moet vormen om het bruidspaar te feliciteren. Hoe vaak ik wel niet de woorden gehoord heb van "de bruid" die achteraf van haar trouwdag zegt: Ik heb er bijna niets van meekregen! Ik weigerde dan ook pertinent om op mijn eigen trouwdag in een rij te gaan staan. Ik heb gezegd: Als iemand me wil feliciteren dan zoekt ie me maar op."
We besloten dat we een uitgebreide receptie zouden geven in de tuin van mijn ouders waarna we alleen met een klein besloten groepje uit eten zouden gaan. Alleen ouders broers en zussen en opa's en oma's.
De uitnodigingen werden verstuurd, de afspraak op het gemeentehuis in Dalen, waar mijn ouders woonden, werd gemaakt en drie weken voordat de dag daar was waren we bij mijn ouders en opperde iemand of het niet eens tijd werd om verder nog wat regelen. Ik had nog niet eens een jurk We waren erg relaxed in die tijd! ;)
Die zaterdag maakten Gaab en ik een rondje door het dorp. We regelden bij de plaatselijke slijter de drank en bij de cafetaria de hapjes en reserveerden een tafel in het restaurant in het dorp. Mijn moeder en ik zochten een week later samen een bruidstaart uit bij de bakker. Dat was mijn enige wens; ik wilde een traditionele bruidstaart. Ik weet nog dat mijn moeder behoorlijk de zenuwen kreeg van mijn bruidsjurk. We waren natuurlijk veel te laat voor een traditionele trouwjurk dus wat moest ik nu dragen op mijn trouwdag? We vonden een simpele rok en blouse wat ook veel beter bij mij en de gelegenheid paste dan een echte trouwjurk en we waren klaar voor de grote dag.
Heel veel mensen zouden er niet komen. Het was helemaal in Drenthe (Wij woonden in Amersfoort) en niet iedereen wilde daarvoor uren in de auto zitten. Maar al met al zou het in het huis van mijn ouders toch wel erg vol worden. De weersvoorspellingen waren aller belabberdst en mijn moeder opperde of we geen tent moesten huren. Gaab en ik die al ons spaargeld destijds net hadden opgemaakt aan een verhuizing en zonder rode cent moesten trouwen besloten het er toch maar op de wagen.
Een dag van tevoren regende het nog pijpenstelen. Ook de dag na ons trouwen heeft het de hele dag geregend. Maar op de dag zelf die 29 juni 1990 was er een strak blauwe lucht en was het 30 graden!
Mijn vader maakte de foto's. Mijn opa filmde. We hadden ’s morgen een koffiemaaltijd waarbij ik van mijn moeder niet mocht gaan zitten omdat mijn rok dan zou kreukelen. Ook mocht ik geen borrel terwijl zij en mijn oma samen in de keuken stiekem van een sherry’tje genoten, grinnikend om mijn verontwaardiging. ;) Mijn moeder ging samen met mij op de foto en zei trots ”Mooi he, heb ik gemaakt!".......Zulke leuke herinneringen.
We hadden geen traditionele bruiloft. Om eerlijk te zijn heb ik altijd gegruwd van feestjes in onpersoonlijke zaaltjes waarbij het bruidspaar achter een tafel staat en er zich een rij moet vormen om het bruidspaar te feliciteren. Hoe vaak ik wel niet de woorden gehoord heb van "de bruid" die achteraf van haar trouwdag zegt: Ik heb er bijna niets van meekregen! Ik weigerde dan ook pertinent om op mijn eigen trouwdag in een rij te gaan staan. Ik heb gezegd: Als iemand me wil feliciteren dan zoekt ie me maar op."
We besloten dat we een uitgebreide receptie zouden geven in de tuin van mijn ouders waarna we alleen met een klein besloten groepje uit eten zouden gaan. Alleen ouders broers en zussen en opa's en oma's.
De uitnodigingen werden verstuurd, de afspraak op het gemeentehuis in Dalen, waar mijn ouders woonden, werd gemaakt en drie weken voordat de dag daar was waren we bij mijn ouders en opperde iemand of het niet eens tijd werd om verder nog wat regelen. Ik had nog niet eens een jurk We waren erg relaxed in die tijd! ;)
Die zaterdag maakten Gaab en ik een rondje door het dorp. We regelden bij de plaatselijke slijter de drank en bij de cafetaria de hapjes en reserveerden een tafel in het restaurant in het dorp. Mijn moeder en ik zochten een week later samen een bruidstaart uit bij de bakker. Dat was mijn enige wens; ik wilde een traditionele bruidstaart. Ik weet nog dat mijn moeder behoorlijk de zenuwen kreeg van mijn bruidsjurk. We waren natuurlijk veel te laat voor een traditionele trouwjurk dus wat moest ik nu dragen op mijn trouwdag? We vonden een simpele rok en blouse wat ook veel beter bij mij en de gelegenheid paste dan een echte trouwjurk en we waren klaar voor de grote dag.
Heel veel mensen zouden er niet komen. Het was helemaal in Drenthe (Wij woonden in Amersfoort) en niet iedereen wilde daarvoor uren in de auto zitten. Maar al met al zou het in het huis van mijn ouders toch wel erg vol worden. De weersvoorspellingen waren aller belabberdst en mijn moeder opperde of we geen tent moesten huren. Gaab en ik die al ons spaargeld destijds net hadden opgemaakt aan een verhuizing en zonder rode cent moesten trouwen besloten het er toch maar op de wagen.
Een dag van tevoren regende het nog pijpenstelen. Ook de dag na ons trouwen heeft het de hele dag geregend. Maar op de dag zelf die 29 juni 1990 was er een strak blauwe lucht en was het 30 graden!
Mijn vader maakte de foto's. Mijn opa filmde. We hadden ’s morgen een koffiemaaltijd waarbij ik van mijn moeder niet mocht gaan zitten omdat mijn rok dan zou kreukelen. Ook mocht ik geen borrel terwijl zij en mijn oma samen in de keuken stiekem van een sherry’tje genoten, grinnikend om mijn verontwaardiging. ;) Mijn moeder ging samen met mij op de foto en zei trots ”Mooi he, heb ik gemaakt!".......Zulke leuke herinneringen.
 |  |
We zijn ergens rond half twee naar het gemeentehuis (wat aan de overkant van de straat was) gelopen met alle gasten. Ik zag tijdens het lopen een schoolvriendin van mij en stapte zo met mijn witte schoenen door het plantsoen om haar te begroeten. Ik hoor mijn moeder nog lachen: ”Mieke je schoenen!!”
 |  |
Na de plechtigheid, kwamen er 3 Alouette 3helikopters over het gemeentehuis vliegen. Dat was het type dat Gaab destijds vloog en het was traditie bij een huwelijk dat er een “fly over” gedaan werd. Wat echter heel uniek en bijzonder was, was dat de helikopters vol zaten met collega’s van de luchtmacht en dat ze ergens in Dalen op een voetbalveld zijn geland en door de Marechaussee naar het huis van mijn ouders gebracht werden om op onze receptie te komen. Een situatie die door allerlei verscherpte regels intussen compleet ondenkbaar zou zijn. Het heeft ook tot aardig wat klachten geleid want toen ze terug naar Soesterberg gingen kwamen ze nog even over het huis van mijn ouder vliegen en vlogen daarbij zo laag dat de geiten van een buurman over het hek gesprongen zijn. ;-)
 |  |
Gaab trouwde zelf in uniform (dat was met name geldgebrek ;-)) En dus was het traditie dat alle militaire gasten ook in uniform kwamen. Het gaf een heel bijzondere sfeer al die uniformen in de tuin!
Terug thuis dronken we champagne en aten we bruidstaart.
Terug thuis dronken we champagne en aten we bruidstaart.
 |  |
De receptie was meer een gezellig tuinfeest in de middag waarbij de wijn en het bier rijkelijk vloeide en jaren later kwam nog ter sprake dat het zo gezellig en ongedwongen was. Op de foto hier onder mijn ouders. Prachtig zoals ze daar zo liefdevol zitten. Ik realiseer me nu dat zij toen een aantal jaren jonger waren dan wij nu zijn! :D
Na het diner verbleven Gaab en ik en zijn familie in een pensionnetje in Dalen. Het was een heel simpel pension waarbij we de toilet en de badkamer moesten delen met z’n allen. Op de voordeur was een bord gespijkerd met “Welkom Bruidspaar” en ze hadden rijst in ons bed gegooid! Wij hadden een fles champagne mee en twee glazen en zijn onze huwelijks nacht heel traditioneel van start gegaan met….geld tellen! ;) Alle enveloppen op het bed en tellen. We hebben er de bruiloft ruimschoots van kunnen betalen en hadden toen nog geld over voor een nieuwe televisie en tuinstel! ;)
Ik heb ieder moment van mijn trouwdag meekregen en van ieder moment genoten. Zelfs van de dingen waar mijn moeder iets minder enthousiast over was zoals dat mijn vader die van tevoren gezegd had: “Op de bruiloft van mijn dochter word ik dronken” Dat wel erg letterlijk nam en ’s middags, balancerend over de fundering van een parkeergarage die naast het huis van mijn ouders gebouwd werd, 2 meter boven de grond met een dienblad liep om de bouwvakkers ook een biertje te brengen. :D
Ik heb ieder moment van mijn trouwdag meekregen en van ieder moment genoten. Zelfs van de dingen waar mijn moeder iets minder enthousiast over was zoals dat mijn vader die van tevoren gezegd had: “Op de bruiloft van mijn dochter word ik dronken” Dat wel erg letterlijk nam en ’s middags, balancerend over de fundering van een parkeergarage die naast het huis van mijn ouders gebouwd werd, 2 meter boven de grond met een dienblad liep om de bouwvakkers ook een biertje te brengen. :D
 |  |
Onze huwelijksdag is de start geweest van een heel gelukkig huwelijk dat uiteraard ook wel zijn tegenslagen heeft gekend. Onze ongewenste kinderloosheid heeft vele jaren een stempel gedrukt op ons leven en met name ik ben toch wat zoekende geweest naar een andere invulling. Daarbij zijn onze dieren een steeds grotere rol gaan spelen in ons leven. Met de hoeveelheid honden en katten die we nu hebben draait eigenlijk ons dagelijks leven volledig om het beestenspul. En dat vind ik heerlijk!
Voor onze trouwdag heb ik voor Gaab als verassing een fotoboek gemaakt van de afgelopen 25 jaar. Een verzameling van foto’s van ons tweetjes waarin je ons langzaam ziet veranderen van jonge twintigers in een stel van middelbare leeftijd…zucht ;) foto’s van vakanties, diverse huizen waar we in gewoond hebben, en uiteraard al onze dieren die we in die 25 jaar gehad hebben. Hierbij nog een slide show met een greep uit deze foto’s!
Voor onze trouwdag heb ik voor Gaab als verassing een fotoboek gemaakt van de afgelopen 25 jaar. Een verzameling van foto’s van ons tweetjes waarin je ons langzaam ziet veranderen van jonge twintigers in een stel van middelbare leeftijd…zucht ;) foto’s van vakanties, diverse huizen waar we in gewoond hebben, en uiteraard al onze dieren die we in die 25 jaar gehad hebben. Hierbij nog een slide show met een greep uit deze foto’s!
RSS Feed
