Acrobaten

Olivia en Roderick wat een krankzinnig duo!!! Hun vader was tot nu toe de meest ondernemende (laten we het zo maar noemen ha ha!) kitten maar zijn zoon en dochter weten hem nog te overtreffen. Ze zijn werkelijk NERGENS (nou niet liegen, de stofzuiger hebben ze een bloedhekel aan) (ik ook trouwens! ;) ) bang voor en dat is heel leuk maar geregeld ook levensgevaarlijk! 

Zo zit Rotje, en vaak ook Olivia, iedere keer als ik thuis kom, met de auto, vlak voor de voordeur. Je moest me eens naar binnen zien gaan de laatste tijd. Helemaal gebukt, wapperend met mijn handen, schoppend met mijn voeten de drempel over. Ideaal is het als ik een grote boodschappen tas bij me heb die ik voor me uit kan zwaaien. Met name Olivia is razend snel en heeft al een keer onder de carport gezeten. Dat was weer een jaar of 5 van mijn leven! 

Ze springen overal op en af en zijn allebei zulke ontzettende lompe onhandige katten dat ze ook met regelmaat ergens afvallen. Dus kunnen jullie je voorstellen dat ik er bijna in bleef toen ze begin december de gewoonte begonnen te ontwikkelen om steeds op de balustrade van onze vide te springen en er op hun eigen onhandige manier overheen te balanceren! Ik zei tegen Gaab: Ik ga hier niet bij weg tot dat dit veilig gemaakt is! Nou is Gaab HSSE (Health, Safety, Security, Enviroment) manager op een container terminal in de haven en veiligheid is zijn ding zeg maar.  ;-) Dus hij kwam meteen in actie. Een oer lelijk project met een groot stuk karton en een hoop ducttape en mijn kroost was weer veilig voor hun eigen afschuwelijk gevaarlijke streken. (En ja natuurlijk zijn  er katten die 4 meter naar beneden vallen en niets hebben maar ga ik dat uitproberen? Ik dacht het niet!) 

Maar nu ben ik misschien een beetje een zeikerd maar het oog wil ook wat en dat stuk karton kon ik niet lang tegenaan kijken. Gelukkig heeft Gaab niet alleen veel verstand van veiligheid hij is ook nog eens erg handig en heeft een zoveelste project aangepakt om iets aan te passen in huis of tuin voor de katten. Het is niet het mooiste project geworden. Poeh ik schrok echt...we hebben ons eigen Alcatraz in huis!! :O Maarrrr, daar gaat nu en in de toekomst geen kat meer afvallen. Het is ook veilig voor eventueel toekomstige kittens die niet door de mazen passen. Dat scheelt weer gedoe met tijdelijk dichtmaken met planken. 

We zijn nog na een het denken over manieren om dit stuk tralies er wat leuker er uit te laten zien door er iets aan te hangen of zo. Olivia heeft al bewezen dat het een uitstekend klimrek is, die zat al bij het plafond!

​Ze houden ons bezig, onze poezeloenies. Omdat ze ook zonder enige terughoudendheid over de binnenspeeltuin scheurden, en dat toch ook behoorlijk hoog is hebben we ook dat wat aangepast. (Ik zeg we maar ik heb twee linker handen hoor ;-) ) 

Maar het is het allemaal 1000 keer waard hoor, want wat een heerlijk stel is het!! Het zijn twee kleine mini Tristannetjes. Rotje heeft zijn geluid en lompheid en Olivia zijn volume en maniertjes; "Mèèèè!!" klinkt het ineens terwijl ze bij je op schoot ligt. Een soort startsein voor weer een hele lading kusjes. Het is een ongelooflijke knuffel!!! Rotje geeft praktisch geen kusjes, is lomp en onhandig met spelen, bijt en hangt in je met zijn nagels.  (Zijn naam doet hem eer aan!) Volgens mij is hij echt niet helemaal goed. :D Maar het is wel een ontzettende vrijdoos die altijd bij je wil zijn!  Rotje heeft nog wat trekjes van Emma. Ze gaat hij tegen je opstaan als hij aandacht wil hebben, zo schattig (en pijnlijk dat ook wel soms :O) En hij ligt net als zijn mama en de meeste Coons vaak met gekruiste pootjes. Tristan maar weinig en ook OLivia zie ik dat minder doen. Olivia heeft de gewoonte van haar moeder geërft dat ze bij ja op schoot springt als je op de toilet zit. Een beetje een twijfelachtige eer. ;) Maar het is zo lollig die dingen van papa en mama terug te zien. Het blijft toch een wondertje. 

Als ze in de tuin zijn hoef ik maar 1 keer te roepen en ze staan er. Ze luisteren naar hun eigen naam en ook naar de verzamelnaam; Poezeloenies. Zondag zijn ze 5 maanden oud en al niet meer weg te denken uit ons leven!