Waar ik al heel erg bang voor was bleef Emma's krolsheid uit. Vorig jaar sloeg ze over van november tot mei en ik zag het helemaal gebeuren dat dat dit jaar weer zo ging zijn. Zes weken gingen voorbij, toen 7 .  De tijd drong want zoals al eerder gezegd eind deze maand wordt Tristan gecastreerd omdat het gewoon zielig is hem nog langer met zijn exploderende hormonen rond te laten lopen en ik zou zo graag nog een nestje willen van hem! 

Een bevriende fokker gaf me de tip om hyacinten in huis te halen. Dat zou soms de krolsheid op kunnen wekken. Ik ben vergeten te vragen hoe dat dan moet werken maar ik ga er vanuit dat ze misschien "denken" dat het voorjaar is? In elk geval heb ik de volgende dag meteen met de boodschappen van AH 2 potjes hyacinten mee naar huis genomen. Ergens neer gezet waar ze er niet aan kunnen komen want hyacinten zijn giftig. Ik rook niets (ze zaten nog volledig in knop) maar hoopte dat Emma een sterkere neus had. 

Een aantal dagen liep ik als een of andere mafkikker achter haar aan met een hyacint. "Kijk Piepje ruik eens, voorjaar!" Ze was niet te beroerd en wilde er steeds wel even aan ruiken terwijl ze waarschijnlijk dacht: "raar wijf!"

Er gebeurde echter niets.  Na 8 weken nog steeds geen krolsheid. Ik ging naar de bloemist waar ze buiten vrolijk bloeiende hyacintenbollen hadden staan. Bij het afrekenen voeg de mevrouw; "Zal ik er even nieuwe bollen inzetten die nog mooi in knop zitten?" "Nou nee" zei ik "Ik heb geurende hyacinten nodig want ik wil dat mijn poes krols wordt". De blik van die verkoopster was onbetaalbaar!!! :D Ik legde het verhaal uit en ze kwam werkelijk niet meer bij! Begrijpelijk! ;) 

Dus ik naar huis met mijn zeer sterk ruikende hyacint en die weer een aantal keren bij Piep onder de neus gedouwd. Drie dagen gingen voorbij, het rook heerlijk in de woonkamer maar er gebeurde niets. Maar toen, 6 dagen na het neerzetten van de eerste potjes ....WAAREMPEL... krols!! 

Meteen Tristan erbij gezet die na maanden er wel zin in leek te hebben. Ik heb ze apart gezet omdat Willem (die met 6 maanden gecastreerd is en dus nu al 5 jaar geen ballen meer heeft maar uitstekend kan dekken) anders in de weg loopt en ik er niet meer op kan vertrouwen dat Robin nog niet weet hoe het moet, (hoewel die alleen maar geïnteresseerd lijkt in eten, en wc rollen)  dus ik weet niet wat ze gedaan hebben gisteren. Ik heb direct een dekpoging gezien waarna ze lag te rollen maar daarna lagen ze steeds te slapen.
 
Vannacht hebben we ze, net als de eerste keer in juni 2016, op de slaapkamer gelaten. Daar zijn ze ontzettend graag en ik hoop dat hoe meer ze zich lekker voelen hoe groter de kans op een zwangerschap is. Ik heb in elk geval 1 succesvolle dekking gezien en er een aantal gehoord. Emma liep als een professionele verleidster rond en deed me steeds doet denken aan een scene uit de serie Friends waarbij Rachel Monica tips geeft over hoe ze Chandler moet versieren en dan tegen haar zegt: “Just pretend that everything around you turns you on” (De scene die volgt is hilarisch en eindigt dat Chandler een teen kwijt raakt. Tristan had gelukkig meer geluk. ;-) )

Ze zijn de hele nacht tegen elkaar aan het praten geweest waarbij de gesprekken volgens mij ongeveer als volgt gingen: Emma: “Tristaaaan, kom dan” Tristan: “Ja ja, zo meteen je bent net nog aan de beurt geweest” Emma: “Maar Tristaaaan ik wil nu!!” Tristan: “Zucht, ok kom maar hier dan, daar gaan we weer!” Op andere momenten kon Emma zijn rug op en liet hij zich niet verleiden. Tevens leek hij nogal moeite te hebben met mikken dit keer. Vreemd daar had hij voorheen geen problemen mee. Ook vandaag loopt zij nog rond te mauwen en te verleiden en kan ze van hem steeds wel een paar kusjes krijgen maar daar houdt het mee op. Van wat ik gezien heb althans, vanmorgen hebben ze weer opgesloten gezeten. Wie weet dat er vannacht nog wat dekkingen komen. De vorige keer waren ze de volgende dag allebei mee klaar maar dit keer lijkt Emma onverzadigbaar! Zijn dat de hyacinten? ;)
 
We zullen het moeten afwachten wat er van komt. Dat worden een paar hele lange weken! ;)

Normaal gesproken schrijf ik deze blog op 31 december maar dat is er dit jaar niet van gekomen met alle gezelligheid! Gisteren was ik bekaf (wordt veel te oud voor om 2 uur pas naar bed! ;-)) dus vandaar nu pas op 2 januari terugkijken op 2017. 

Een aantal hoogtepunten hadden we zeker. De aankoop en aanleg van het extra stuk tuin waar we dagelijks nog met volle teugen van genieten! Nog even voor en na naast elkaar! De tuin is gewoon twee keer zo groot geworden en dat is niet alleen lekker voor ons maar met name voor alle dieren! 

Dan hadden we twee nieuwe aanwinsten voor onze dierentuin: Brutus en Robinson, allebei toevallig geboren op 9 april. :)  Het zijn beide heerlijke gezellige lieve grappige schatten waar we stapeldol op zijn en die niet meer uit de groep zijn weg te denken! Toevallig zijn het allebei ontzettende clowns en er gaat geen dag voorbij dat we niet om ze kunnen lachen! 

En af en toe lachen konden we wel gebruiken dit jaar want naast deze hoogtepunten was het wel een behoorlijk kl*** jaar als ik eerlijk ben. 

Op 30 augustus moesten we afscheid nemen van onze lieve Leopold. Iedere keer sindsdien als ik achteruit uit de carport rij zit het hart me nog in mijn keel. Gelukkig zitten onze eigen katten veilig binnen maar het overrijden van een kat is een trauma dat vergeet ik mijn hele leven niet. Wat na maanden begint te slijten is dat ik niet meer steeds naar Leopold uitkijk. Een gewoonte die er zo in slijt na 8 jaar. Zijn plekje waar hij at, begint nu steeds meer gewoon "aanrecht" te worden en ik meen niet meer steeds zijn lieve miauwtje te horen.

Sinds eind augustus loop ik zelf aan te modderen en kan ik al maanden niet lopen met met de honden. Eerst omdat ik mijn hand zeer zwaar gekneusd had door het bijten van Leopold en daarna door een beschadigde meniscus. Beide dingen lijken nu eindelijk voor het merendeel hersteld en ik hoop voor zowel mijzelf als voor de honden dat we snel onze dagelijkse wandelingen weer kunnen oppakken. 

Als cattery hebben we er vreselijk van langs gekregen afgelopen jaar. allerlei ellende  wist ons te vinden en daarmee vielen de plannen voor een tweede nest van Emma en Tristan volledig in het water. Ik ga er nu verder niet meer op in wat we allemaal mochten incasseren. Het goede nieuws is dat het allemaal voorbij is en dat we hopen op 2 nestjes in 2018! Er is nog een kleine kans dat Emma nog krols wordt voordat Tristan uiterlijk eind januari wordt gecastreerd.  Vorig jaar werd Emma de hele winter niet krols dus het is echt heel spannend, en ik wil dat zo graag want hun kids zijn zo ontzettend leuk!  Maar Tristan is bijna 5 jaar, heeft meerdere suprelorin staafjes gehad dus het wordt echt tijd dat hij gecastreerd wordt want hij heeft last van "blauwe ballen" en gilt regelmatig de hele buurt bij elkaar, zit heel slecht in zijn vacht en wordt mager.  Dus we gaan niet wachten tot mei. Maar duimen voor op de valreep nog een succesvolle dekking wordt zeer gewaardeerd! :)

Mocht het er niet inzitten voor Emma en Tristan dan hopen we dat Robin komende zomer zowel moeder als dochter kan voorzien van een prachtig nest kittens. Robin en Olivia moeten daarvoor uiteraard nog wel door de keuring (PL check en HCM/PKD screening met echo) dus dat is ook nog spannend. Maar al met al zien we 2018 vol verwachting tegemoet!! 

Rest me iedereen een geweldig nieuwjaar te wensen!!!