Pippapopjes
Contact:
  • Home
  • Onze Maine Coons
  • Kittens
  • Vorige nestjes
    • 1: Emma en Tristan 15-8-2016
    • 2: Emma en Tristan 22-03-2018
    • 3: Olivia en Robin 26-7-2018
    • 4: Emma en Robin 29-08-2018
    • 5: Coco en James 24-03-2020
    • 6: Elfje en James 6-04-2020
    • 7: Coco en James 2-7-2020
    • 8: Sara en James 18-09-2020
    • 9 :Elfje en Kareltje 04-10-21
    • 10: Sara en Linus 10-1-2022
    • 11: Elfje en Dennis 3-8-2022
    • Wall of Fame
  • Planning en adoptie
  • Onze Honden
  • Tuin
  • In memoriam
  • Herplaatsers
  • Foto's
  • Fotoshoots
  • Video's
  • Blog
  • Gastenboek

De eerste dag zonder Johannes...

24/2/2015

15 Comments

 
Foto
De eerste dag nadat een dier is overleden is één grote hindernisbaan met dingen die je wederom aan het huilen maken. De routine hier is 's morgens aankleden en dan samen naar beneden naar de bijkeuken om de honden uit de bench te laten. De benches staan allemaal naast elkaar en we beginnen elk aan een uiteinde. Johannes bench stond in het midden en was meestal een bench die ik open deed...routine matig gooide ik de deurtjes open en hoewel ik non-stop doordrongen ben van het gruwelijke feit dat hij er niet meer is, kwam de aanblik van die lege bench aan als een mokerslag. 

Dan krijgen alle honden een koekje, in volgorde van hun rangorde in de roedel. Ze zitten keurig om mij heen; Thomas, Marcus, Julius, Lucas, Jo......geen Johannes, Mattie. Voordat Johannes zijn koekje kwam halen kwam hij altijd even naar Gaab rennen en sprong daar op zijn eigen rare manier (Johannes bewoog altijd een beetje vreemd, een beetje houterig) omheen. Al met al neemt wat ik nu beschrijf misschien 30 seconden in beslag en na die 30 seconden stonden we allebei keihard te huilen midden in de bijkeuken. 
 
In de keuken ontbijt maken; er gaat een alarm op Gaab's telefoon. Dat is de herinnering dat Johannes zijn pilletje moet hebben tegen epilepsie. De resterende pilletjes zijn niet meer nodig en kunnen weggegooid. 

Gaab is naar zijn werk gegaan maar kwam halverwege de ochtend thuis omdat een aantal vrouwelijke collega's hem naar huis gestuurd hadden. Hij kon alleen maar huilen. 

's Middags hebben we een wandeling gemaakt met de honden; riemen om doen, Johannes rode lijn en tuigje bleef aan de kapstok hangen. Terug thuis gekomen kregen de dieren eten. Ik zette op de automatische piloot 6 bakken op het aanrecht. Eentje mocht er terug in de kast. 

Telkens al ik de honden verzamel wil ik tot 6 tellen. Ik mis zijn hele rare blafgeluidje,  zo anders dan van welke andere hond dan ook. heel laag en hees. Ik mis zijn rare bewegingtjes, schokkerig en stijf. Ik mis zijn kusjes vaak gepaard gaand met wat onzeker gekrabbel aan je alsof hij zelf niet precies wist wat hij nu van plan was te doen. Ik mis zijn prachtige lieve blik in die zachte onschuldige oogjes. Ik mis de vertederende aanblik als hij weer eens bij Thomas lag waar hij altijd in de buurt was. Ik mis het dat ik nooit meer zijn liedje zal zingen en zijn reactie daarop zie (Johannes had een door ons zelf bedacht, ongelooflijk belachelijk liedje waar hij altijd heel enthousiast op reageerde. Als hij nergens anders op reageerde gingen Gaab en ik dat zongen en dan kwam hij eraan scheuren) Ik mis dat als we 's avonds na een avondje voor de buis naar bed gingen dat Johannes zo diep in slaap was dat je m zo van de bank kon tillen zonder dat hij wakker werd. 

Maar wat ik niet mis is dat we gisteren niet hem een keer of 40 naar buiten hebben moeten laten. Dat er geen enkele keer gekat is naar een andere hond of een kat omdat ze renden of speelden. Ik mis het niet dat ik de hele dag door plasjes moet opdweilen omdat er overal tegenaan geplast werd. Ik mist het niet dat ik het geluid zacht moet zetten tijdens een computerspelletje omdat Johannes niet tegen bepaalde geluiden kon en dan niet meer stopte met blaffen. Ik mis niet dat Johannes met grote regelmaat eindeloos zat te piepen zonder dat wij begrepen waarom en hij zelf geloof ik ook niet. Vaak hielp het dan als je hem bij Thomas legde maar het was altijd weer een nieuwe puzzel wat hij nu wilde. Ik mis dat allemaal niet, en tegelijkertijd mis ik zelfs dat allemaal want al die dingen hoorden bij onze Johannes en ondanks het feit dat hier nog 5 teckels en 7 katten lopen voelt het huis nu leeg. 

We hebben gisteren al die hindernissen opgeruimd om niet steeds opnieuw geconfronteerd te worden maar dat gaat nog niet zo snel. De bench is opgeruimd maar zijn beddengoed kwam een paar uur later nog uit de droger. En zo zullen we de komende dagen/weken/maanden wel tegen dingen aan blijven lopen. Ik heb op mijn site ook overal Johannes verwijderd en hem een plaatsje gegeven op de "in memoriam" pagina. Telkens als ik hem ergens af haalde gingen er 1000 messteken door mijn lijf en steeds een gevoel van ongeloof en verbijstering. Dit kleine mannetje van net 4 kg heeft zo'n ongelooflijk grote plek ingenomen in ons leven en in ons hart.

Wat me gisteren door die eerste vreselijke dag heeft heen geholpen zijn alle fantastische steun betuigingen die wij hebben gekregen op Facebook en op mijn site. Dit heeft zowel mij als Gaab zoveel troost gegeven! Ongelooflijk wat een lieve woorden en gebaren ik heb gekregen. Daarvoor wil ik iedereen vanuit de grond van mijn hart bedanken. 

Ik plaats hieronder een filmpje wat een hele speciale betekenis heeft voor ons. Johannes was hier in 2011 na de operatie weer net helemaal beter en zich lekker aan het uitleven. Een van de waardevolle dingen is nu dat in de tweede helft van het filmpje even zijn eigen bijzondere blafgeluidje te horen is. 
Als wij nu naar het filmpje kijken komen er alleen nog maar meer tranen. Maar we hebben uiteraard niet alleen verdriet gekend met Johannes maar ook ontzettend veel om hem gelachen. 
15 Comments

R.I.P. Johannes

23/2/2015

56 Comments

 
Foto
Johannes is dood. Ik zit dit te typen met een onvoorstelbaar gevoel van ongeloof en het voelt alsof ik bijna binnenste buiten wordt gekeerd van verdriet. Ik heb sinds het is gebeurd nog niets kunnen eten en nauwelijks geslapen en ben er letterlijk ziek van. 

Zoals de meesten die mijn blog lezen weten ben ik altijd ontzettend open over alles en heb ik geen geheimen. De toedracht van dit verhaal is ook niet geheim maar wel te pijnlijk om in een blog te schrijven. Laat ik daarom volstaan met te zeggen dat wij gisteren heel plotseling werkelijk een meest afschuwelijke beslissing hebben moeten nemen en Johannes hebben laten gaan. 

Gisterochtend zat hij nog vrolijk likjes gevend bij ons op de bank en gisteren om 17.20 uur was hij overleden. Onze Muisemuis, zoveel meegemaakt, zo samen gevochten. Altijd al gevreesd dat we hem maar te leen hadden. Maar het moment dat we afscheid van hem moesten nemen is nog veel te vroeg gekomen. 
Foto
Lieve lieve Muisemuis,

Een leventje dat niet had mogen zijn,

een vergissing van moeder natuur.

Maar net zo dapper als klein,

en een hartje als goud zo puur.

We konden je niet laten gaan.

En hebben gevochten voor jouw bestaan.

Ik hield van je als van een kind,

en heb je beschermd als een leeuwin.

Maar uiteindelijk dan toch gefaald.

En na jaren heeft de natuur gesproken.

Ineens werd toen jouw lot bepaald,

en laat ons allemaal gebroken.

Lieve schat voor altijd in ons hart,

mijn lieve lieve Muisemuis

Heel zachtjes zing ik nog jouw lied

En ga dan stuk aan dit verdriet.... 


R.I.P. Johannes 
16-12-2010 - 22-02-2015
Foto
56 Comments

Vleugje voorjaar...

13/2/2015

0 Comments

 
Foto
Mijn oma zei altijd dat februari 9 voorjaarsdagen had. Dat is bij mij zo ingeprent dat ik er ieder jaar op zit te wachten. Echter de laatste jaren hebben we daar niet zo veel van gezien volgens mij.  Maar er zijn er inderdaad altijd wel een paar en vandaag was er zo eentje; HEERLIJK! Het is hier misschien 10 graden maar ik heb zittend op de koude stenen buiten, met alle honden en een paar katten om me heen, zo'n 300 lelijke foto's gemaakt omdat de camera op de verkeerde stand ingesteld stond en ik dat niet in de gaten had. 

Na enige tijd besloot ik te proberen om Emma over te halen haar eerste stapjes buiten te zetten. Ze is altijd wel geïntrigeerd als de achterdeur even open is maar had tot nu toe nog nooit een stap buiten gewaagd en dat vond ik ook wel prima. Ik pakte nu de snoepjes erbij, zette de achterdeur open (sorry, heel slecht voor het milieu en de gasrekening maar kon het niet laten) en begon met het busje te schudden. Nou ik had binnen no time 4 katten en alle honden om me heen staan maar Emma bleef binnen zitten! 
Foto
Foto
AL met al heeft het zeker 10 minuten geduurd voordat ze de stap over de drempel durfde te maken en toen waren snoepjes wel het laatste waar ze aan dacht want er ging letterlijk een hele wereld voor haar open! :) Ze heeft met name over de veranda lopen sluipen maar ze werd steeds enthousiaster en is zelfs al even beneden wezen kijken. Erg spannend was het allemaal wel en ze rende steeds weer even terug naar binnen of in elk geval naar de achterdeur. Werkelijk prachtig om ze zien dat gevecht tussen vreselijk nieuwsgierig en toch wat angstig. 
Foto
Foto
Foto
Na een half uurtje was ik wel koud genoeg en ging ik weer naar binnen waarna ze me onmiddellijk volgde.  Ik kan me nu al verheugen op haar volgende uitstapje in de tuin, er valt zoveel te ontdekken! Dan hoop ik ook wat betere foto's te maken. 

Verder gaat het nog steeds super met ons Piepje. Ik had in mijn laatste blog geschreven dat ze niet veel schoot ligt...nou sindsdien dus dagelijks ha ha, erg gezellig! :) 
0 Comments
    Foto

    Schrijfster:

    Mijn naam is Annemieke. Ik ben 52  jaar oud en getrouwd met Gabriël en we wonen sinds kort in een dorp in West Brabant.  We hebben helaas geen kinderen maar, misschien mede om die reden, wel een hoop dieren! De dieren geven invulling aan ons bestaan en we genieten dagelijks van de interactie tussen al deze unieke karaktertjes! Ik werk 2 ochtenden per week als boekhouder voornamelijk vanuit huis. Ik heb een eigen Youtube kanaal over onze diergaarde met veel leuke, mooie en grappige fimpjes. https://www.youtube.com/c/crazycoonswackywieners en ik heb een fotobewerkings/digitaal tekeningen bedrijfje
    http://www.vervenmetfotos.nl/
    Verder ben ik thuis bij de beestjes en zorg ik voor het huishouden. Af en toe hebben wij een nestje kittens! 

    Archieven

    August 2022
    April 2022
    January 2022
    December 2021
    November 2021
    October 2021
    September 2021
    February 2021
    January 2021
    September 2020
    July 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013

    Categories

    All

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.