Om ze zover te krijgen worden er snoepjes gestrooid. We hebben van die busjes met Cosmo snackies wellicht bekend bij de katteneigenaren, ze zijn er echt dol op, althans de meesten wel. Even er mee rammelen en van alle kanten komen ze aangerend en gaan uit zichzelf naar de studeerkamer. De honden die op dat moment nog in de studeerkamer zijn moeten met ons mee naar de keuken, en dat weten ze ook precies. Vaak is het zo dat wij voor het eten in de studeerkamer waren, en de honden dus ook, dus wat je dan ziet is een soort volksverhuizing waarbij de honden zich en masse naar de keuken verplaatsen en de katten tegelijkertijd in een tegengestelde richting allemaal naar de studeerkamer gaan. Prachtig gezicht!! :) Met name het deel ook waar de honden weten dat die snoepjes niet voor hun zijn en netjes op de drempel blijven terwijl we aan het strooien zijn. (Je gelooft dat dat wel wat tijd kost om dat een pup te leren!!;) ) Moet ik er alleen eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat Willem en Tristan vaak te lui zijn en een snoepje ook niet de moeite vinden om hun krabpalen uit te komen zodat we deze zwaarste monsters meestal na moeten dragen, maar toch! ;)
Een ander ritueel is 's avonds voor het naar bed gaan, dan krijgen de Coons allemaal nog brokken behalve Tristan. Kennelijk heeft hij een andere stofwisseling dan Willem en Lola (en Emma is nog volop in de groei natuurlijk) en als hij een derde maaltijd op een dag krijgt wordt hij te dik en nog erger hij gaat er standaard van aan de diarree.
Dus krijgt de rest eten, in de badkamer, en dan moet Tristan uit de badkamer en wachten tot de rest bijna klaar is waarna hij nog voor de gezelligheid een paar brokjes mag meepikken. Tristan weet dit precies en dat zo hartverscheurend zielig en tegelijkertijd zo vreselijk komisch om hem helemaal op eigen initiatief heel zielig de badkamer uit te zien sjokken! En dan gaat hij aan de andere kant van de deur zitten wachten al dan niet miauwend tot hij weer naar binnen mag! :D
Maar hij neemt wel wraak want iedere nacht maakt hij ons vroeg of laat wakker door aan de slaapkamerdeur te krabbelen. En dat geeft hij niet op. Hij was een poosje naar beneden naar de andere kant van het huis verbannen maar nadat Emma er bij is gekomen wilden we Benjamin en Mathilde 's nachts niet meer met Tristan opzadelen. Die kan nogal opdringerig en vervelend zijn en de poezels (Verzamelnaam voor Benjamin en Mathilde) zijn al niet zo heel erg happy met de komst van Emma dus die krijgen 's nachts nu hun rust en dat kost ons de onze. Elke nacht offert een van ons zich op. Strompelt doodmoe naar de overloop. Grijpt dat harige dikke beest bij zijn kladden en zet m in de logeerkamer met de deur dicht. Daar gaat hij ook krabben maar dat is wat minder irritant als aan onze deur. Echt waar, die ritueel vindt IEDERE nacht plaats, nu al maanden lang en dat muntje valt niet bij hem!
Het grappigste ritueel is als ze 's morgens eten krijgen. De Coons krijgen eten in de badkamer en de poezels krijgen eten in de hal. Meestal tussen half zes en zes. De badkamerdeur moet dicht want anders krijgen de Coons niets mee want de poezels zijn veel sneller. Wij kuipen dan nog even terug in bed en gaan na 10 minuten of een kwartier de deur weer open doen. En werkelijk standaard treffen we dan aan; Willem op de houten kist, Lola op de weegschaal, Emma op de stapel handdoeken en Tristan is bezig de restjes op te eten of die ligt in de wasbak. Nooit wisselen ze van plek, nee altijd is dat de verdeling. Met name de vanzelfsprekendheid waarmee Tristan in de wasbak ligt maakt me iedere keer weer zo aan het lachen!