Afgelopen zaterdag zijn wij naar de "de dag van de teckel" geweest. Dit werd georganiseerd door dierenwinkel "'t Dierenparadijs "in Zoetermeer. In het centrum van Zoetermeer waren allerlei dingen te doen voor en met teckels. Maar waar het mij met name om ging was het zien van al die teckels (een stuk of 150!!) bij elkaar. Dat leek me zo bijzonder grappig!
We hadden besloten Julius en Antony mee te nemen. Dana hun fokker was er ook aanwezig dus leuk om haar haar "kinderen"nog even te laten zien. En verder een goede oefening in socialisering voor de jongste twee.
In dat opzicht blijft het wat aanmodderen. We waren zo lekker op weg vorig jaar. Ze reageerden steeds beter met andere honden tot het akkefietje in augustus waarbij Lucas zo gebeten werd. Toen waren we weer bij af. Gooi daar nog meerdere incidenten overheen waarbij we zijn aangevallen door andere honden in het afgelopen half jaar en we onze " kindjes "alleen konden redden door ze op te tillen of zelfs de betreffende "ettertjes" letterlijk van ons af te schoppen (waarna de eigenaar zo'n beetje uit zijn vel spatte maar sorry wij laten niet onze honden bijten zonder er alles aan te doen dat te voorkomen en als een loslopende hond onze aangelijnde honden die geen kant op kunnen aanvalt en begint te bijten, dan kunnen ze inderdaad een schop krijgen. Het hondje in kwestie een flinke Jack Russel mankeerde niets trouwens hoor ) Allemaal niet bepaald bevorderlijk voor het sociale gedrag en na een paar angstige momenten is ook Antony het gegil als ze een andere hond zien gaan imiteren.
Dagelijks doe ik met uiterste best om dit op te lossen, soms gaat het goed, Marcus en Lucas lopen keurig samen. Julius en Antony hebben nog een lange weg te gaan maar gaan soms ook heel goed en Thomas en Mattheus zijn hopeloos. (altijd al geweest ook maar tegen beter weten in blijf ik het toch proberen)
Intussen ben ik alleen door al die incidenten zelf ook tamelijk bang voor loslopende honden. Ik merk dat ik niet meer langs erfafscheidingen durf te lopen waar een grommende grote hond achter zit. Ik vertrouw de afscheidingen niet meer en loop liever een blokje om. Als er een loslopende hond op ons afkomt van bepaalde rassen, sta ik verstijft en als er een loslopende hond ergens loopt zonder baasje (laatst midden in de duinen komt er een boxer uit de bosjes in een dreigende houding) val ik echt haast flauw.
Al met al dus echt een waardeloze combinatie. Maar zoals ik zei ik doe toch echt elke dag mijn best!!! Komt daar nog bovenop dat ik een paar weken geleden een man tegenkwam met een grote hond waar Julius en Antony tegen gingen blaffen en deze, mij onbekende persoon, begon te schreeuwen dat ik mijn honden eens moest opvoeden. Er was niets aan de hand, mijn jongens gingen blaffen, ik steek de straat over om ze ruimte te geven en deze man begint dus heel boos tegen mij te schreeuwen. Het werd een hele vervelende confrontatie want ook ik werd toen nogal boos en ik heb me de volgende dag gewoon ziek moeten melden van mijn werk zo erg lag ik mentaal in de kreukels.
Al met al was naar de teckeldag gaan dus een hele overwinning voor zowel de honden als mijzelf. ;)
Maar het was ontzettend leuk! Julius en Antony zetten bij het zien van al die teckels eerst een mega keel op. Ik dacht oh oh daar gaan we en wilde ergens het liefste hard terug rennen naar de auto ;) Maar we zagen Dana al heel snel en ze werden opgepakt en op de arm genomen met familieleden en ze waren allebei zo onder de indruk dat er het eerste kwartier geen kik maar uit kwam!!!
We hadden besloten Julius en Antony mee te nemen. Dana hun fokker was er ook aanwezig dus leuk om haar haar "kinderen"nog even te laten zien. En verder een goede oefening in socialisering voor de jongste twee.
In dat opzicht blijft het wat aanmodderen. We waren zo lekker op weg vorig jaar. Ze reageerden steeds beter met andere honden tot het akkefietje in augustus waarbij Lucas zo gebeten werd. Toen waren we weer bij af. Gooi daar nog meerdere incidenten overheen waarbij we zijn aangevallen door andere honden in het afgelopen half jaar en we onze " kindjes "alleen konden redden door ze op te tillen of zelfs de betreffende "ettertjes" letterlijk van ons af te schoppen (waarna de eigenaar zo'n beetje uit zijn vel spatte maar sorry wij laten niet onze honden bijten zonder er alles aan te doen dat te voorkomen en als een loslopende hond onze aangelijnde honden die geen kant op kunnen aanvalt en begint te bijten, dan kunnen ze inderdaad een schop krijgen. Het hondje in kwestie een flinke Jack Russel mankeerde niets trouwens hoor ) Allemaal niet bepaald bevorderlijk voor het sociale gedrag en na een paar angstige momenten is ook Antony het gegil als ze een andere hond zien gaan imiteren.
Dagelijks doe ik met uiterste best om dit op te lossen, soms gaat het goed, Marcus en Lucas lopen keurig samen. Julius en Antony hebben nog een lange weg te gaan maar gaan soms ook heel goed en Thomas en Mattheus zijn hopeloos. (altijd al geweest ook maar tegen beter weten in blijf ik het toch proberen)
Intussen ben ik alleen door al die incidenten zelf ook tamelijk bang voor loslopende honden. Ik merk dat ik niet meer langs erfafscheidingen durf te lopen waar een grommende grote hond achter zit. Ik vertrouw de afscheidingen niet meer en loop liever een blokje om. Als er een loslopende hond op ons afkomt van bepaalde rassen, sta ik verstijft en als er een loslopende hond ergens loopt zonder baasje (laatst midden in de duinen komt er een boxer uit de bosjes in een dreigende houding) val ik echt haast flauw.
Al met al dus echt een waardeloze combinatie. Maar zoals ik zei ik doe toch echt elke dag mijn best!!! Komt daar nog bovenop dat ik een paar weken geleden een man tegenkwam met een grote hond waar Julius en Antony tegen gingen blaffen en deze, mij onbekende persoon, begon te schreeuwen dat ik mijn honden eens moest opvoeden. Er was niets aan de hand, mijn jongens gingen blaffen, ik steek de straat over om ze ruimte te geven en deze man begint dus heel boos tegen mij te schreeuwen. Het werd een hele vervelende confrontatie want ook ik werd toen nogal boos en ik heb me de volgende dag gewoon ziek moeten melden van mijn werk zo erg lag ik mentaal in de kreukels.
Al met al was naar de teckeldag gaan dus een hele overwinning voor zowel de honden als mijzelf. ;)
Maar het was ontzettend leuk! Julius en Antony zetten bij het zien van al die teckels eerst een mega keel op. Ik dacht oh oh daar gaan we en wilde ergens het liefste hard terug rennen naar de auto ;) Maar we zagen Dana al heel snel en ze werden opgepakt en op de arm genomen met familieleden en ze waren allebei zo onder de indruk dat er het eerste kwartier geen kik maar uit kwam!!!
Na een poosje bekwamen ze van de shock en vonden (helaas) ook hun stem weer terug maar het viel niet heel erg op, er werd gelukkig genoeg geblaft. ;) En tot mijn stomme verbazing waren ze de meeste tijd stil en gedroegen ze zich heel lief en sociaal naar andere teckels. Oh wat was het vrouwtje trots op haar vlekken!!!
We werden wel wat overmoedig en gingen even snel op een terrasje lunchen. Uiteraard gingen er toen mensen op het terras zitten met een "niet teckel" en aangezien teckels toch echt ontzettende racisten zijn moest hier flink tegen worden geblaft!!
De oudere dames die aan de andere kant naast ons zaten begonnen er meteen schande van te spreken en de ene vertelde de andere dat toen zij vroeger een hond had dat die uiteraard meteen stopte met blaffen zodra ze dat zei!! Tja....het werd geen geslaagde lunch meer voor mij vanaf dat moment. Na onze heerlijke club sandwich voor de helft naar binnen geschrokt te hebben zijn we maar heel snel weg gegaan!
Maar al met al was het een super geslaagde dag. O.a. was het erg leuk allerlei facebook vriendjes met teckels nu eens in het echt te zien!! We gaan wat mij betreft toch nog eens vaker aan dit soort dingen mee doen. Goed voor de hondjes en goed voor hun vrouwtje! ;)
We werden wel wat overmoedig en gingen even snel op een terrasje lunchen. Uiteraard gingen er toen mensen op het terras zitten met een "niet teckel" en aangezien teckels toch echt ontzettende racisten zijn moest hier flink tegen worden geblaft!!
De oudere dames die aan de andere kant naast ons zaten begonnen er meteen schande van te spreken en de ene vertelde de andere dat toen zij vroeger een hond had dat die uiteraard meteen stopte met blaffen zodra ze dat zei!! Tja....het werd geen geslaagde lunch meer voor mij vanaf dat moment. Na onze heerlijke club sandwich voor de helft naar binnen geschrokt te hebben zijn we maar heel snel weg gegaan!
Maar al met al was het een super geslaagde dag. O.a. was het erg leuk allerlei facebook vriendjes met teckels nu eens in het echt te zien!! We gaan wat mij betreft toch nog eens vaker aan dit soort dingen mee doen. Goed voor de hondjes en goed voor hun vrouwtje! ;)
RSS Feed
