Vandaag is Tristan 18 weken oud en mocht hij weer op de weegschaal! Een van mijn favoriete momenten van de week want er is niets zo heerlijk als zien dat je kitten goed groeit! Ik moet me beheersen om m niet dagelijks op de weegschaal te zetten, hoewel die obsessie wel wat begint te slijten gelukkig. Dat vele wegen is gekomen toen we eind 2010 Kiki en Pippa kregen. Kiki bleek FIP te hebben, een slopende ziekte voor katten die ongeneeslijk is en waarbij een van de symptomen bij kittens is dat ze bijna niet groeien.  Pippa, die we er voor haar als vriendinnetje bij namen uit een ander nest (iets wat ik nooit meer zal doen en niemand zou aanraden), werd helaas ook besmet en na maanden lang vechten, hopen en wanhopen heb ik ze allebei op dezelfde ochtend moeten laten inslapen. Ze waren toen bijna 5 maanden oud en ze wogen toen allebei rond de 1400 gram. 

Maar Tristan weegt vanmorgen 3130 gram! Het is een heerlijk dier en ik ben zo dankbaar dat hij zo lekker gezond is! 

Iets waar ik nooit aan zal wennen met het hebben van dieren is dat je je heel vaak zorgen maakt over ze. Zorgen of ze zich wel lekker voelen of ze zich wel gelukkig voelen,  of ze wel genoeg groeien, of er niet een of andere ziekte sluimert, er is eigenlijk altijd wel iets waar ik me op een bepaald niveau zorgen over maak. En hoewel wij snel bij een dierenarts staan (ik kom er bijna wel iedere week een keer met of zonder dier) zijn er ook dingen waar je niet precies de vinger op kan leggen. Op het moment gaan de zorgen over Lola, Thomas en Johannes. Lola's prachtige dikke staart is helemaal uitgevallen in de eerste week na Tristans komst. Hoogstwaarschijnlijk door overmatig poetsen van de stress. Ze vond Tristan de grootste griezel op aarde de eerste weken!! Intussen lijkt dat vele malen beter te gaan maar de staart groeit nog niet terug dus hou ik haar goed in de gaten of ze wel relaxed overkomt. Ook is zij nu al 5 dagen aan de diarree. Daarmee staan wij meteen bij de dierenarts omdat we slechte ervaringen hebben gehad met giardia. Dat hebben we geheel kunnen uitsluiten gelukkig en ook andere parasieten o.i.d. is het zeker niet.  Nu gaat ze aan de Pretnisolon om te kijken of dat het tot rust brengt. Ze lijkt er overigens gelukkig niet ziek van te zijn.

Mijn tweede zorg gaat over Thomas. Dat was altijd de meest zindelijke hond die we hadden en ineens plast hij regelmatig 's nachts in zijn bench! Ik merk verder helemaal niets aan hem dus echt heel vreemd. Ik ga binnenkort maar wat urine van hem wegbrengen om uit te sluiten dat daar niets mee is maar dat kan ik me ergens niet voorstellen want we hebben teveel blaasontstekingen meegemaakt om zoiets niet te herkennen. Aangezien hij verder totaal niet ziek overkomt gaat het me wat ver om 'm meteen naar de dierenarts te slepen, nog maar even aankijken dus...... 

En dan tot slot Johannes. Die heeft weer eens een periode met wel erg veel epileptische aanvallen, meerdere per week wel. (Het was een hele tijd eens in de 2 weken) Blijft altijd de vraag wanneer we 'm aan de medicijnen gaan doen? De dierenarts is niet een groot voorstander ervan want het is troep en je weet  niet wat dat op den duur met zijn toch al niet sterkte gestel doet. Maar heeft hij zelf niet teveel last van die aanvallen vraag ik me dan af?  Maar goed, ook dat kijken we voorlopig nog maar weer aan om te zien of ze ook weer minder worden.....

Zorgen het hoort erbij maar het went nooit!

Leopold, onze "buiten de tuin kat" kwam hier gisteren mee aanzetten in zijn bek. Echt een heel bizar gezicht, zo'n enorme pluk gras over dwars tussen de tanden met dat muisje erbij. Ik ben niet zo'n muizenkenner maar wij zeiden: een veldmuis met het veld erbij! Helaas kon ik Leo er niet mee op de foto zetten omdat we zo snel mogelijk op dit soort momenten moeten zorgen dat wij de muis te pakken krijgen en niet de honden. Hij wordt anders met huid en haar opgegeten en nog erger; het wordt vechten om de muis. Ik heb Leo meteen opgepakt en afgezonderd van de honden waarop hij ook direct de muis op de grond liet vallen voor mijn voeten; "kijk eens vrouwtje mooi hè..voor jou!" Ik hou zelf meer van een levende muis maar ja, ga hem dat maar eens uitleggen! 

Vandaag de laatste hand aan de website gelegd. Gaab heeft alle  typefouten die ik nog had laten zitten (hopelijk ;-) ) er uitgehaald en toen kon hij worden gepubliceerd. Cool hoor een eigen website!! ;-) 

Tristan is vandaag 4 maanden oud!  De laatste dagen speelt hij steeds vaker met Benjamin, samen over de grond rollen vinden zij allebei leuk!! Het is een prachtig gezicht die twee rooien bij elkaar!! :) 

Het valt ons op dat Mathilde een ochtend humeur heeft! Ik wist niet dat het kon maar het is echt heel opvallend. De afgelopen dagen terroriseert ze 's morgens de andere katten. Ze gaat Tristan (de arme schat) achterna en geeft m een pak slaag, heeft het aan de stok met haar broer (die haar dan vervolgens een ontzettend pak rammel geeft...verdiend!) en even later was ze Lola weer aan het treiteren. Niet zo gezellig hopelijk houdt ze daar ook snel weer mee op! 

En ze moet wel uitkijken met Tristan pesten want die is met een paar weken waarschijnlijk groter dan zij is! ;-) 

Hoewel er voorlopig nog niet veel te melden zal zijn op het "kitten front" ben ik toch van plan deze blog bij te gaan houden. De bedoeling is af en toe wat vertellen over wat we hier beleven met de teckels en de katten want dat is elke dag wel wat! ;) 
Uiteindelijk hoop ik natuurlijk hier een hoop te kunnen vertellen over de kittens waarvan ik zo hoop dat ze komen! ;) ! Maar voorlopig moeten we eerst afwachten of en wanneer Lola krols wordt want dat is ze nog niet met haar nu 13 maanden. Ik had al begrepen dat dat ook zo nog een jaar kan duren. Ik hoop het uiteraard niet! ;) Verder gaan we binnenkort Tristans DNA testen doen. Ook spannend,  daar hangt een hoop van af!