Aanstaande donderdag zijn de kittens van Coco alweer 4 weken oud. De tweede fase breekt aan. Vandaag hebben ze hun eerste vleeshapje gehad wat de meesten heerlijk vonden (alleen van Lynn kreeg ik vuile blikken  als wat doe jij in godsnaam in mijn mond woman!?) Hopelijk komt er dan snel weer een einde aan het bijvoeden want hoe schattig ook, 6 kittens bijvoeden (ook hier is Lynn de uitzondering die wil daar niets van weten en heeft het ook niet nodig gelukkig) 3 keer per dag met alle troep die dat geeft is toch een klusje wat op den duur gaat vervelen! ;)

Net als met haar eerste nest heeft Coco een hoop noten op haar zang over waar de kittens moeten liggen. Dit keer was ze, na 12 dagen heerlijk rustig in de werpkist te hebben gelegen met haar kroost,  ineens midden in de nacht verhuisd naar de hoek naast mijn bed. Ze was ook niet op andere gedachtes te brengen dus hebben we daar maar een doos neergezet en moeders was tevreden. De kinderen groeiden echter stevig door en die doos was al snel veel te klein. De baby's waren nu 2.5 week oud en ik had al 2.5 week niet geslapen vanwege alle gekwek naast mijn bed dus besloten we haar te verplaatsen naar de kattenkamer in een kleine ren.

Dat bleek geen goed idee. T leek even allemaal pais en vree maar toen ik later op de dag nog even ging kijken trof ik een lege ren aan met alle kittens in de krabpaal!! Oh wat had dat verkeerd kunnen aflopen. Gelukkig hebben ze  kennelijk een engeltje boven hun hoofd gehad want ze lagen allemaal vredig te slapen.  
 
Dus heel snel alles weer naar de slaapkamer waar ik dan in elk geval hoopte dat de ren niet naast mijn bed zou hoeven staan. Fout!!! Dat moest wel! De slaapkamer weer verbouwd, ren naast het bed en nu gaat het goed. Met veel moeite hebben we m nog een beetje groter weten te maken om er ook een kattenbak in te doen. Coco vindt het niet meer nodig haar kroost te ontlasten en alles is steeds een natte boel! (Bij haar vorige nestje liet ze dit soort vieze karweitjes graag aan Elfje over) Maar na 1 dag ze zelf een paar keer ontlast te hebben op de bak wordt er al gebruik van gemaakt, kleine knapperds!!!

Het is weer een nestje met allemaal verschillende karaktertjes die zich steeds duidelijker laten zien:

Filou is een lieve kleine ondeugd, heel actief, ik zie haar nu al pogingen doen om de ren uit te klimmen dus dat wordt nog wat.

River is een echte tortie, een hoop lawaai en haantje de voorste!! Ik hou daar wel van. Ze trekt er ook een kop bij van wie doet mij wat?! 

Govert een blij dik ventje dat al goed oogcontact maakt en nu al tegen me begint te kleppen!

Raven is het liefste en braafste meisje waar weinig geluid uit komt en heel tevreden is.  

Mick is ook een pittig ventje. Met voeden is hij zo gulzig dat hij bijna zelf de spuit in zijn pootjes neemt en net met hun eerste hapje drukte hij zijn zusjes met zijn grote stampers zonder genade aan de kant om zijn deel te krijgen!

Catootje is het clowntje van het gezelschap denk ik met haar kleine pretoogjes en ze kan al erg goed spinnen.

En Lynn onze laatst geborene ook een echte tortie die bijzonder goed weet wat ze wel en met name ook niet wil. Met haar oortjes wat vermoed ik flinke flappers worden naar beneden hangend kan ze je vreselijk zielig en intens aankijken.

Kortom het zijn weer 7 heerlijke donders waar we met volle teugen van genieten!! 

Gisteren zijn de kittens van Coco geboren. Dit was mijn 9e bevalling van een kat die ik meemaakte (en de 7e van mijn cattery) en ik kan niet zeggen dat het routine wordt. De ontsluitings-weeën duurden weer eindeloos zodat ze eigenlijk al moe was toen de persweeën op gang kwamen. Dat was dit keer om 15.15 uur op donderdagmiddag terwijl ze dinsdag volgens mij al voor-weeën had. Ik had Gaab al gevraagd wat eerder thuis te  komen omdat ik niet meer bij haar weg durfde en die was er gelukkig zodat hij voor de rest van de zoo kon zorgen. De persweeën kwamen niet zo snel op gang en daarom was ik des de verbaasder dat er na 5 minuten al een vruchtzak te zien was. En toen gebeurde er niets meer. Geen enkele wee. Ze wilde ook niet blijven liggen en liep onrustig rond en wilde al helemaal niet in de werpkist bevallen. Toen de weeën echt uitbleven heb ik de dierenarts gebeld en in overleg daarmee de oxytocine injectie, ik standaard haal met een bevalling, gegeven. Dat hielp en om 16.04 uur werd met veel geschreeuw en zo’n beetje over dwars Filou Ferrari geboren. Midden op de vloer in de slaapkamer heb ik haar opgevangen in mijn hand. Daarna wilde ze wel onder mijn kaptafel liggen op een deken die we daar snel hadden neergegooid. Met een rot tempo kwam om 16.12 uur Rapid River ter wereld. De toon was gezet “Tortie” was dit keer de kleur! Toen beide dames “los” waren (Ik moest bij River wel even ingrijpen want Coco begon te draaien en te lopen terwijl ze nog aan haar bungelde) heb ik ze in de werpkist gelegd want dat geknoei onder de kaptafel dat was het niet voor deze oude vrouw van 50. ;)

Gelukkig had ze toen meteen vrede met haar plekje. Om 16.45 uur kwam Govert Gallop. Net als bij de bevalling van Elfje had hij geen navelstreng meer vast zitten die was kennelijk door de geboorte al los getrokken. HOE KAN DAT??? Hij had het even moeilijk en moest een beetje worden geholpen met opstarten maar dat is gelukkig snel goed gekomen. Alweer zo kort daarop om 17.05 uur werd Raven Rocket tortie nummer 3 geboren. Coco had het erg zwaar, ik heb haar flink op de druivensuiker gezet. Bijna alle kittens kwamen in een stuip!

Toen kwam er een grote verassing onze Mick de Monnik Mig die om 17.30 uur geboren werd. Ik heb nog niet eerder een kitten gezien met zo’n volkomen belachelijke tekening, echt te leuk!! Die staat even in evaluatie. Ook omdat hij zijn voorpootjes krom heeft staan. Ik ben me wild geschrokken, dacht dat hij misvormd was of zo. Maar na overleg met vele ervaren fokkers  was ik al gerust gesteld en de dierenarts heeft me nog extra gerust kunnen stellen vandaag. Door ruimte gebrek in de baarmoeder hebben zijn pootjes opgevouwen gezeten en zijn de pezen aan 1 kant van de pootjes te kort. We gaan hem nu meerdere keren per dag de pootjes masseren en daarmee hopen we dat het goed komt. Maar mocht hij toch gebrekkig blijven, blijft hij sowieso bij ons. Hoe dan ook ik ben nu al verliefd op deze bespottelijk uitziende jongen. Gaab en ik moesten allebei meteen aan een monnik denken dus vandaar dat die zo’n rare naam heeft. Rare naam voor een rare kater!!! 

De volgende die zich aandiende om 18.00 uur was Catootje Corcorde. Ik had wat aanvragen voor rode katers dus dacht: ah kijk nog een rode kater das leuk. Maar nee nog een poes!! Bizar nadat ik laatst iemand zat te vertellen dat ik altijd wat meer katers heb dan poezen was de verdeling nu al 4 om 2. Maar dan zou de laatste toch nog een kater worden? Toch?

Die liet het langste op zich wachten maar “liefst” 3 kwartier. Ik zat al te voelen of er dan toch voor het eerst niet goed geteld was naar aanleiding van de foto maar voelde er toch nog zeker eentje zitten. En om 18.45 werd het geboren….ik zie zwart met wit..zou het? Nog een leuke kater?? Maar neeeee weer een tortie!!!! Ha ha ha werkelijk geweldig getekend onze Lynn Lightning.

Daarmee waren we compleet. Coco is een volleerd super lief moedertje alleen net zo’n viespeuk met het poetsen als het eerste nest. We gaan haar flink helpen! 

Ik ben weer helemaal in de wolken, wat een zegen 7 gezonde kittens!!! 

Het is gebleken dat als je 11 kittens hebt rondlopen er weinig tijd overblijft voor zaken als bloggen en filmpjes monteren! Nu is het zo dat ik de kittens kopers wel veel op Facebook trakteer op foto’s en snelle filmpjes maar in de verhalen schiet ik toch een beetje te kort naar mijn gevoel waarvoor mijn excuses.

Over een paar dagen gaan de kittens van Elfje verhuizen behalve Arwen en Cirocco die blijven bij ons. De kittens van Coco die zijn intussen een week of meer bij hun nieuwe baasjes en ik hoor gelukkig alleen maar positieve berichten.

Wat waren het geweldige maanden met deze 11 kanjers!! (Letterlijk en figuurlijk, ik heb ook nog nooit zulke grote zware kittens gehad) Wat een verademing om na 2018, waarbij we door alles werden getroffen,  zo’n zorgeloze tijd te hebben mogen meemaken.

Maar aanpoten was het wel! Schoonmaken daar gaat toch wel de meeste tijd in zitten. Stofzuigen en kattenbakken schoonmaken. En als je klaar bent kan je weer opnieuw beginnen!

Vanaf het moment dat ze niet meer in 1 kamer verbleven werd het leven helemaal krankzinnig; uitkijken dat je op de trap niet op een kitten gaat staan of je er je nek over breekt. Je kan geen deur open doen of er schiet minimaal 1 en meestal meer kittens doorheen. Het hele huis is voorzien van “sluizen”  door extra hekjes om het nog een beetje tegen te gaan en te voorkomen dat er gevaarlijke situaties ontstonden bij de voordeur en met de honden. Naar de wc gaan wordt een kunst waarvan het knap is als je gelukt is er in je eentje terecht te komen. Een deur open maken van de kast is gewoon niet meer mogelijk zonder dat die kast vervolgens vol kittens zit. Het is me ondanks het feit dat ik zo oplette toch meerdere keren overkomen dat er een ochtend of zelfs een hele nacht een kitten in een kastje gezeten heeft. Overigens kwamen die er volledig relaxed weer uitlopen alsof het de normaalste zaak van de wereld was en ik maar zoeken! Met name Scarlet was een ster in zich verstoppen in een kastje.

En dan natuurlijk de hoogte in. Doodsangsten heb ik uit gestaan toen ze 7 weken oud helemaal boven in de krabpalen klommen of op kasten. En nog erger in Ballorig onze “indoor” speeltuin boven de voordeur. Op een moment liep Dolfje op een riggeltje van 1 centimeter 2.5 meter van de grond te balanceren, pfffff wat een verschrikkelijk gezicht!!!

Ik heb Rover zo vaak ergens af zien kukelen dat t me werkelijk verbaasd dat hij  nooit iets gebroken heeft.  Met zowel een onhandige moeder als vader is dat de grootste kluns ooit!!

De minder dapperden durfden wel omhoog maar niet omlaag. Met name Maurits had er een handje van om in Balorig te klimmen en dan heel hard te gaan schreeuwen dat hij er weer uit wilde. Dus zo’n 3 tot 5 keer per dag kon ik die overal aftillen!

Van 11 kittens die allemaal vanaf een bepaalde leeftijd in je gaan klimmen wordt je ook erg mooi. Mijn benen zien er niet uit, met een korte rok loop ik compleet voor gek! Lumen was hier met name heel goed in, ik heb diverse keren staan schreeuwen van de pijn want zo’n 2 kg kitten dat aan je been hangt voelt niet prettig!

Maar wat hebben we genoten!!! Het nestje van Elfje zijn allemaal onvoorstelbare spinners! Je hoeft er maar naar te wijzen en ze spinnen kei hard en heel lang. Slapen doen ze graag op hun rug met de pootjes omhoog, totaal ontspannen! Hierin was met name Rosa een ster!
Het nestje van Coco zijn praters! Met name met James en Dolfje kon ik hele gesprekken voeren!

En nu is het tijd om deze club los te laten. Terwijl ik dit typ heb ik de tablet naast me staan met een open camera verbinden met de slaapkamer om Coco in de gaten te houden. Op haar röntgen foto zijn vorige week 7 kittens gezien die ieder moment ter wereld kunnen komen. Het is dag 64 en ik ben het wachten nu alweer meer dan zat. Veel te veel tijd om te zenuwen wat er allemaal fout kan gaan.

Wat hoop ik dat ik snel alweer een blog zit te schrijven over weer een nieuwe lichting Pippapopjes.
​
Voor wat betreft de 9 die verhuisd zijn en bijna gaan verhuizen ik wens jullie allemaal een fantastisch leven bij jullie nieuwe baasjes en ik hoop nog heel veel van jullie te zien en te horen!