Ze zijn alweer 7 weken.  Jeetje over de helft alweer!! We geven ze steeds meer ruimte ondanks dat ze een mandje of dekentje nog wel eens verwarren met de kattenbak. Ze hebben nu de hele kattenkamer en de zolder tot hun beschikking en af en toe de overloop.  En dat is een succes,  ze scheuren echt door t huis! 

Als ik ze oppak of aai, veranderen ze in lieve spinmachientjes!! De grote krabpaal in hun nieuwe slaapplekje. 4 van de 5 gaan er ook zelf weer uit, Morris laat zich er liever uit tillen! 

Ze hebben kennis gemaakt met een deel van de groep. Met name een aantal jonge katers zijn heel nieuwsgierig naar ze en nogal dol op hun vlees. Papa Kareltje wil ook graag in de buurt zijn maar in zijn geval gaat 't puur om 't voer want hij vindt zijn kinderen nog bijzonder stom!! 

Elfje is overdag intussen ook geregeld weer lekker buiten en in de groep. Als ze haar kroost nog voedt is t meestal even één of twee waarbij zowel zij als haar kids rechtop blijven zitten. Heel stoer! ;-) 

Ze gaan goed! De gewichten zitten aan de bovenkant, ze ontwikkelen zich snel en ze zijn heerlijk sociaal en lief! Oliver en Tennessee zijn ook gereserveerd en worden nu Diaz en Tristan genoemd. (Met die laatste naam ben ik echt heel gelukkig, een eerbetoon aan zijn opa! ) En Morris heeft kennis gemaakt met haar nieuwe vrouwtje die de fokker was van Tristan en zal daar hopelijk ook weer haar en Tristans lijn verder gaan voortzetten.

De kittens hebben nu al regelmatig contact gehad met Midas en vinden hem niet meer eng. Andersom vindt Midas het de mooiste wezens op aarde en is zo blij als hij ze ziet dat hij zijn urine spontaan laat lopen. (Zo fijn, daarna loopt hij daar met zijn 7 mijlsvoeten doorheen en verspreidt het door de kamer) Mijn tante was vanmiddag op bezoek en we waren heel even in een andere kamer en toen we terug in de woonkamer kwamen waar de kittens in de ren zaten waren alle dames de ren uit! Die tijd is dus ook alweer voorbij! 

Het was alweer even geleden maar ik zit bij dit nest ook weer helemaal onder de krassen. Mijn handen en mijn benen zien er niet uit!!!! Niet zo vreemd natuurlijk, één van de ergste nestjes in dat opzicht was het nest van Karel zelf in 2018! Ze willen wel graag bij me zijn zullen we maar zeggen! ;)
​
Tot slot nog even over Sara. Zij was op 7 november ’s middags krols. Linus liep enthousiast achter haar aan maar ik heb geen dekking gezien. De volgende ochtend was ze niet meer krols. Dat was wel vreemd. Ze is aanhankelijk, lui, vreet alles aan elkaar en is stront chagrijnig! Dus in dat opzicht zou ze zomaar zwanger kunnen zijn maar ik hou mijn hart vast…zou het weer zo’n zwangerschap van 1 zo’n stakker zijn dan? We zullen het moeten afwachten. En ik zeg het nu vast, ja ook die blijft dan gewoon bij ons! ;) 

Afgelopen maandag waren de kittens van Elfje 4 weken oud. De week ging zenuwslopend van start want na de laatste voeding van zondagavond was er ineens van een van de spenen van de kittens de punt af en ik was bang dat die in een kitten terecht gekomen was. Hoewel hij ook makkelijk door de gootsteen kan zijn gespoeld. Maandag heb ik de dierenarts gebeld en die zei opletten dat ze niet gaan braken, dan meteen bellen en anders ben je na een week “in the clear” maar hij verwachtte niet dat het stukje niet gewoon kon passeren.

En hoe is het mogelijk van maandag op dinsdagnacht begon Joey te kotsen! Helemaal in paniek belde ik om 5 uur de dierenarts. Die zei dat het nog wel tot 9 uur kon wachten. Gaab moest naar Spanje voor een paar dagen en moest om kwart over 5 richting Schiphol. En daar zat ik alleen met een ziek kitten dat af en toe alles aan elkaar schreeuwde voor het weer een nieuwe lading braaksel uitkwam. Het waren hele lange uren tot 9 uur!


Maar vanaf half 7 hield het braken op en ging ze bij Elfje drinken. Om een lang verhaal kort te maken, er is een foto gemaakt waarop alles normaal was en ze is intussen weer helemaal opgeknapt. Het is gewoon toeval geweest. Beetje een reactie op vast voer. Vannacht heeft ook Sammy-Jo een beetje gespuugd.  Weer een nacht bijna niet geslapen maar het bleef bij 2 keer een ook zij doet verder weer helemaal normaal. Ik zal blij zijn als de week voorbij is maar als het een beetje mee zit loopt dit met een sisser af!


Ik had in mijn vorige blog niets moeten zeggen dan Elfje zo lekker stil is ’s nachts. Dat heeft ze kennelijk gehoord en vanaf die nacht heeft ze iedere nacht de hele nacht tegen haar kinderen liggen bazelen. Ik vermoed dat ze steeds zei: “Hou nou toch eens op me de hele tijd in mijn tepels te bijten!” Arme Elfje!!


De dag dat de kittens trouwens allemaal de kist uit klommen (zie de 3 weken blog) was 1 dag later! Vanaf dat moment kregen ze een kleine ren die ze veel te klein vonden. Lulu die intussen gereserveerd is en nu Morris wordt genoemd liet dat afgelopen zaterdagnacht merken door midden in de nacht zo hard alles aan elkaar te schreeuwen terwijl ze tegen het hek op stond dat Elfje het op een gegeven moment zelfs spuugzat werd en haar bij de tralies weg duwde! Zondag kregen ze hun eerste vleeshapje en werd de ren nog wat groter gemaakt en ging er een kattenbakje bij.  Ik heb ze allemaal een keer ontlast boven het bakje en tot nu toe nog niet 1 ongelukje gezien, er wordt keurig in geplast en gepoept.


Maar ze begonnen te rennen en dus moesten ze meer ruimte. Een goed moment om het te combineren met verhuizen naar de kittenkamer. Dan kan ik misschien ook weer eens slapen. Al is het alleen al dat als ik iets hoor wat ik niet vertrouw ik het licht aan doe en dan niet kan stoppen met naar ze kijken!


Intussen is ook duidelijk wie er blijft trouwens. Ik neeg een beetje naar Sammy-Jo maar daarbij is een heel klein knikstaartje geconstateerd helaas. Dus ben ik geswitcht naar Joey en intussen echt tot over mijn oren verliefd!!! Waar ze eerst een beetje achterbleef bij de rest (ik begon me al af te vragen of ze “retarded” was want ze reageerde bijna nergens op) is het nu een brutaal spraakzaam klein opdondertje die me de hele tijd achterna loopt en steeds in mijn been omhoog op schoot klimt!


Morris is een tank van een kitten, ik denk wel één van de grootste dames die ik tot nu toe had en ook heel aanwezig en volgens mij razend slim. En als haar iets niet aanstaat, nou werkelijk niet normaal meer wat een geluid kan er uitkomen!!!!


Sammy-Jo is in één woord LIEF!!!! Ze is zeker voor een tortie heel rustig en heel erg gebrand op contact! Ik denk steeds ik hoop dat er snel een heel goed huisje voor haar komt want ik moet uitkijken dat ik anders niet ga denken: ach eentje nog…..ha ha ha! ;)
Tennessee is ook heel rustig. Doet zijn ding is heel makkelijk met alles, gewoon een schatje en ook een flinke vent! Het valt op dat de twee dikkerds, Tennessee en Morris ook naar elkaar toe trekken en steeds met elkaar spelen.


Oliver begint ook een lekker dikkertje te worden. Oh wat een baby en niet zo slim. Waar is de uitgang, iedereen is de ren uit en ik wil ook en ik kan er niet uit! Dus ik zet hem voor de uitgang. Kijkt een beetje dom om zich heen, draait zich weg van de uitgang en gaat 2 cm er naast weer voor het gaas staan blèren!!!  Ik zie hem graag blèren want dat trekt hij net zo’n kop als zijn opa altijd deed!
​
Rest mij nog het heugelijke nieuws te vermelden dat Linus glansrijk door zijn keuring is gekomen en dat het wachten nu is op de krolsheid van Sara, die ieder moment kan beginnen en waarmee we hopelijk nog een paar van deze prachtige wezentjes op de wereld kunnen zetten!