Pippapopjes
Contact:
  • Home
  • Onze Maine Coons
  • Stamboom
  • Kittens
  • Vorige nestjes
    • Nest 1: Emma 15-8-2016
    • Nest 2: Emma 22-03-2018
    • Nest 3: Olivia 26-7-2018
    • Nest 4: Emma 29-08-2018
    • Nestje 5: Coco 24-03-2020
    • Nestje 6: Elfje 6-04-2020
    • Nestje 7: Coco 2-7-2020
    • Nestje 8: Sara 17-09-2020
    • Wall of Fame
  • Planning en adoptie
  • Onze Teckels
  • Tuin
  • Kat en teckel vriendelijke inrichting
  • In memoriam
  • Foto's
  • Fotoshoots
  • Video's
  • Blog
  • Gastenboek

2014

31/12/2014

2 Comments

 
Alweer de laatste dag van het jaar. Net als vorig jaar even tijd voor een terugblik.  Het was een heel rommelig jaar wat ontzettend snel voorbij gevlogen is. Het begon fantastisch met de komst van onze Julius op 15 februari nadat we de eerste weken van het jaar hem meerdere keren hadden mogen bezoeken.  Wat was dat weer genieten!
Foto
Julius voelde zich al snel helemaal thuis.  De andere honden moesten wel even aan hem wennen. Meneer had een hoop praatjes en werd niet direct geaccepteerd en mocht de eerste weken niet bij de anderen liggen bijvoorbeeld.  Maar na enkele weken was het goed en hoorde hij erbij! 
Foto
Foto
 Na het goede begin van 2014 waren er helaas heel wat dieptepunten.  Zo ging het zo fel begeerde nestje Maine Coons niet door en werd Lola noodgedwongen gesteriliseerd. 
Foto
In juni heeft Lucas heel wat opschudding en zorgen gebracht door een medicijnvergiftiging met een ernstige maagbloeding op te lopen. Hij is 10 dagen opgenomen geweest bij de dierenarts en het heeft nog maanden geduurd voor hij weer helemaal de oude was. Gelukkig is hij dat wel weer geworden! 
Foto
Net daarvan bekomen zaten we toch serieus te denken over een Maine Coon poesje erbij om alsnog onze droom waar te kunnen maken. Helaas net op het moment dat we echt aan het zoeken gingen en al een aantal cattery's bezocht hadden brak er een flinke buikgriep uit bij de katten waar er 5 van de 6 ziek van zijn geweest en waar we een maand lang van diarree hadden. 

Toen alle katten eindelijk net weer beter waren kreeg Thomas voor de tweede keer een zware hernia.  Uiteindelijk, na weken aanmodderen waarbij het steeds wat beter leek te gaan maar het dan vervolgens weer terugviel,  heeft een bezoekje aan een orthomanueel dierenarts wonderen gedaan! Nog steeds loopt hij wat met een kromme rug maar hij gaat weer pijnvrij door het leven gelukkig en lijkt er geen hinder van te hebben. Zaterdag gaat hij weer voor controle. 
Foto
Toen de rust eindelijk weer was teruggekeerd hoopten we alsnog onze groep dieren met een fokpoesje te kunnen uitbreiden. We wisten waar en we wisten welke maar dit keer kregen de honden een buikgriep en bleek Marcus giardia drager te zijn en wederom durfden we het niet aan.  Wat waren we teleurgesteld!!! 

Toen onze Emma 4 weken later echter nog steeds beschikbaar was en er verder geen diarree te bespeuren viel bij noch de honden noch de katten hebben we dan toch de sprong gewaagd en eindigde ons jaar super goed met de komst van onze Emma! :) 
Foto
Het is een klein stoer dametje dat dol is op knuffelen!  Intussen bespringt ze de grote katers en jat ze eten van zelfs Mathilde die dat nog toelaat ook! Na weken geduld is ze eindelijk geaccepteerd door de honden en ze is er niet meer bang voor. Afgelopen weekend konden we intens genieten van het feit dat ze eindelijk samen met de honden in de mand lag te slapen. We hopen voor 2015 nog op veel van dit soort foto's! 
Foto
En verder gaan we wel zien wat 2015 ons gaat brengen! Het moge duidelijk zijn waar ik op hoop maar voorlopig moet onze kleine dame natuurlijk eerst een grote meid worden. Als we het jaar met z'n allen wat gezonder doorkomen ben ik al een heel gelukkig mens.
 
Ik wens iedereen een heel fijn uiteinde en een gelukkig en gezond 2015!!!
2 Comments

Aardig ingeburgerd!

23/12/2014

0 Comments

 
Foto
Emma is vandaag 4 maandjes oud en morgen 3 weken bij ons. Ze is in een razendsnel tempo geaccepteerd door alle katten. Ze lijkt er helemaal bij te horen en komt weg met van allerlei streken zoals het eten uit andere bakjes, van de week zelfs een keer uit die van Benjamin, ik was echt met stomheid geslagen!  :) Toen ze het bij Willem deed was hij met name met stomheid geslagen! :D
Foto
Willem en Tristan zijn echt haar maatjes. Die spelen met haar en Willem heeft haar nu al meerdere keren nij haar kladden gepakt om haar te poetsen. Hier is mevrouwtje zelf niet echt van gediend trouwens daar vindt ze zichzelf duidelijk te groot voor! ;-) 
Foto
Maar stoer naast haar grote vriend in de krabpaal liggen of een goed gesprek met haar verloofde...das helemaal ok! :) 
Foto
De inburgering bij de honden gaat iets moeizamer. De combinatie van Emma die geen honden is gewend en 6 luidruchtige opdringerige teckels waarvan Julius weer geen kitten gewend is en veel te lomp doet  maakt dit een langste introductie sinds jaren! 

Maar we zijn er intussen bijna!  Na de kennismaking boven en wat ontmoetingen in de hal heb ik haar steeds vaker even meegenomen naar de woonkamer voor een snuffelronde.  Ze kan intussen gewoon door de kamer lopen alleen vinden de honden haar nog wel erg interessant en dat irriteert haar dus is ze nog steeds veel boven en in de hal terwijl het luikje intussen bijna altijd open is zodat ze zelf naar de woonkamer kan komen. En zo blijft ze voor de honden heel erg boeiend. ;) 

Maar die laatste stapjes zullen nu wel snel genomen worden, we hadden gisteren al een moment dat ze gewoon door de keuken wandelde met alle honden erbij en niet eentje die naar haar omkeek! Zo hoort dat! ;)
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
0 Comments

Twee keer feest!

16/12/2014

2 Comments

 
Foto
Vandaag zijn zowel Johannes als Julius jarig!!! :) Julius is 1 jaar geworden en dus nu puppy af.  Wat een heerlijke prachtige hond is het geworden. We zijn zo ontzettend blij met ons jongste roedellid! Hij is niet alleen de jongste, hij is tevens de grootste. Hij weegt 6.7 kg en heeft een borstomvang van 37 cm.  Even een terugblik op het afgelopen jaar: 
Het moment dat we hoorden dat Julius geboren was vorig jaar was voor ons een beetje dubbel. Aan de ene kant waren we ontzettend blij en aan de andere kant maakten we ons vreselijk veel zorgen over Johannes. Ik heb zelfs uitgesproken in een blog dat ik me afvroeg of er voor hem nog een 4e verjaardag zou komen. 

Daarom is het extra feest vandaag want niet alleen is onze mooie choco een jaar oud maar Johannes is gelukkig nog steeds bij ons!!! Ondanks medicijnen (twee keer per dag een kwart Phenoral) had hij afgelopen jaar tot nu toe zo'n 50 epileptische aanvallen. Maar al met al zijn we niet ontevreden.  Het gebeurt nog maar soms dat hij clusters heeft van meerdere aanvallen achter elkaar en hij heeft geen enkele keer meer een status epilepticus gehad, een aanval waar hij zelf niet uitkomt.  Buiten de aanvallen om gaat het goed hoewel hij altijd een compleet neurotisch obsessief hondje zal blijven waar we bij tijd en wijle stapelgek van worden maar waar we ziels- en -ziels veel van houden. Ook van Johannes een slideshow van de afgelopen 4 jaar! 
2 Comments

Meet and greet...

8/12/2014

0 Comments

 
Foto
Emma is nu 4 dagen bij ons. Ze heeft intussen alle dieren gezien behalve Leopold (dat wordt ook geen probleem die negeert nieuwe kittens, zo lang ze hem met rust laten laat hij hen ook met rust) Tristan is haar vriend, Willem is hard op weg haar vriend te worden. Lola vindt haar een griezel maar durft wel steeds meer bij in haar buurt te zijn en blaast wat minder. Benjamin en Mathilde vinden haar walgelijk en Benjamin deelt fikse klappen uit als ze te dichtbij komt maar ik heb er wel vertrouwen in dat dat uiteindelijk ook goed gaat komen. :)
Foto
Foto
De honden zijn altijd een wat grotere uitdaging. Hoewel ze onze eigen katten niets doen en zelfs sommige heel lief vinden brengen vreemde katten het jachtinstinct in ze los en die worden tevens als indringers gezien. Mijn taak dus om ze duidelijk te maken dat deze kleine poes hier nu woont en welkom is. 

Nu hebben we door de jaren heen al 13 keer een kitten bij teckels geïntroduceerd (Emma is onze 16e kitten en er waren drie katten voordat er honden kwamen) dus langzamerhand een hoop ervaring! ;) Toch vind ik het iedere keer weer spannend. En hoe meer teckels er zijn hoe uitdagender het uiteraard wordt.

Emma woog gisteren 1800 gram en das dus best een klein poesje ook vergeleken een dwergteckel. Zaterdag en gisteren heb ik 3 honden heel even mee naar boven genomen (haar terrein, de honden komen hier nooit boven verder behalve als ze in bad gaan) . 

De andere 5 bleven steeds luid gillend voor de deur naar de hal achter en dat maakte degene die mee was nu niet bepaald rustiger boven. Maar heel even een korte ontmoeting is ook wel genoeg in het begin. Emma die nog nooit een hond gezien had was een beetje angstig maar het is best een stoere meid en ze had al snel door dat een hond best onder de indruk is van een flinke tik op de neus als ze te dichtbij kwamen.
Foto
Tot en met gisteren is Emma bijna de hele tijd in de slaapkamer gebleven. We hebben vanaf zaterdag ook de overloop, logeerkamer, trap en hal voor haar toegankelijk maar ze vond het prima in de slaapkamer.  Vanmorgen ging ze op avontuur en kwam een paar treden de trap af. De deur tussen de woonkamer en de hal is van glas en daar stonden 6 teckels te gillen: INDRINGER!!!!!! Tijd dus voor een tweede introductie. Ik heb ze allemaal in hun bench opgesloten en toen 1 voor 1 weer mee naar boven genomen. Dat vonden de anderen niet leuk, ik denk dat ze door het hele dorp te horen zijn geweest maar goed, het is voor een goed doel. ;-) 

Johannes mocht als eerste mee. Die vertrouw ik het meeste samen met Lucas (in eerste aanleg, later is hij bizar genoeg bijna de enige die nog wel eens lelijk doet tegen een kat maar niet tegen kittens) 
Foto
Foto
Hierna mocht Julius mee. Die vind ik het spannendste omdat hij nog nooit een kitten heeft gezien. Julius was echter heel braaf, hij vond de snoepjes die ik bij me had veel boeiender dan Emma (net als de rest trouwens) Hij klom haar wel even achterna in de krabpaal maar toen ik de snoepjes pakte draaide hij zich naar mij om en kon ik een hele serie erg grappige foto's maken. Hij zat gewoon heel braaf te poseren! :D 
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Hierna ging Lucas mee. Lucas is heel lief en rustig met kittens, eigenlijk kijkt hij er bijna niet naar om. ;) 
Foto
Hierna was Mattie aan de beurt. Mattie vind haar wel een beetje eng en is blafferig. Maar het ging al beter dan de eerste keer! :) 
Foto
Er kwam geen eind aan de rij teckels zal Emma gedacht hebben. ;) 
Foto
Daarna Thomas. Die was dit weekend behoorlijk hysterisch boven en nog vond ik hem het meest nerveus maar dit keer kreeg ik het voor elkaar dat hij even aan haar kontje mocht ruiken dus dat was super! :) 
Foto
En tot slot Marcus. Die was ook erg opgewonden maar het ging hartstikke goed!! :) 
Foto
Foto
Nu is het een kwestie van afwachten tot mevrouwtje zelf de trap af komt. Dan houden we denk ik nog met name "Meet and greets" in de hal waarbij zij zelf kan bepalen of ze terug naar boven gaat wat de honden niet mogen.  Het gezeul met 6 teckels naar boven en beneden moeten we niet te vaak hebben ;) 

Uiteindelijk is het natuurlijk de bedoeling dat ze ook gezellig beneden komt en hier rustig tussen alle andere dieren rond kan lopen. Als ik het moet inschatten zijn we dan nog wel een week of twee verder. Dat geeft echter niet want ze is niet eenzaam. Ik geef haar gezelschap van de andere Coons, uiteraard op vrijwillige basis! ;) Verder ben ik zelf nu nogal wat boven te vinden! 

Het introduceren van een nieuwkomer in zo'n grote groep geeft altijd een hoop onrust en is waanzinnig veel werk. Maar als het eenmaal gelukt is is het het mooiste wat er bestaat!!! :) 
0 Comments

Hoe kan dat toch...

4/12/2014

0 Comments

 
Foto
Hoe kan dat toch? Emma is hier nog geen 24 uur en ik ben smoor en smoor verliefd!!! Gisteravond is ze gebracht door Annemiek en Henk en we hebben met z'n vieren koffie gedronken op de slaapkamer, voor ons allemaal een nieuwe ervaring ha ha ha! ;) 

De reden daarvoor was dat de kittens hier allemaal in de slaapkamer beginnen. Even lekker alleen de boel verkennen zonder dat er meteen 6 teckels op je nek vliegen en nu zes andere katten je "welkom" heten met geblaas en gegrom. En de eerste weken 's nachts gezellig bij ons in bed! :) 

Nadat Annemiek en Henk afscheid genomen hadden hebben we nog beneden wat gedronken en de honden gezelschap gehouden en zijn toen snel naar bed gegaan. Emma heeft UREN lang op ons bed gespeeld, ongelooflijk wat heeft dit meisje een energie. Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen en toen ik wakker werd was de eerste gedachte: Waar is ze?? Ik hoefde niet lang te zoeken, ze lag naast mijn hoofdkussen heerlijk te slapen! Daar heeft ze ook de hele nacht gelegen met een klein uitstapje naar mijn gezicht (dat beviel ons allebei niet) en mijn arm (dat beviel haar heel goed maar ik kreeg vreselijk jeuk om mijn rug en toen wilde ik 'm graag terug ;-)) 

Vanmorgen heeft ze kennis gemaakt met Tristan. Oh wat was dat LIEF!!! Echt liefde op het eerste gezicht!!! :) Ze vinden elkaar bijzonder interessant en hebben zelfs al even gespeeld! Ze heeft ook heel even kennis gemaakt met Willem en Lola. Die zijn aanzienlijk minder enthousiast. Maar dat geeft niet we hebben vaker met dit bijltje gehakt en die hebben gewoon wat meer tijd nodig, dat komt ook wel goed!  Maar tussen Emma en Tristan is er al bijna een eerste kusje uitgedeeld!!! <3
Foto
Ik kon helemaal niet weg komen vanmorgen, bleef maar foto's maken en zat zo van haar en Tristan te genieten. Uiteindelijk heb ik me er toch bij weg gesleurd maar ik kon me op kantoor totaal niet concentreren dus ik ben na een uur weer naar huis gegaan! Lange leve flexibele werktijden! ;)

Vandaag de rest van de dag op en neer gerend tussen boven en beneden (tja de rest wil ook gewoon aandacht en gezelschap) en honderden foto's gemaakt waar iedereen waarschijnlijk al wel bang voor was. ;)

Ze wil niet of nauwelijks haar brokjes eten maar wel nat voer en heeft vanmiddag eindelijk een plasje en een poepje gedaan. Het laatste kwam ze niet goed af kennelijk want toen ik op de slaapkamer kwam had ze twee keutels aan zich hangen en in de poging daar vanaf te komen er een behoorlijke puinhoop van gemaakt. Ik heb haar met een washandje bij de wasbak schoon gemaakt en ook dat liet ze gelaten gebeuren. 

Ze maakt de meest prachtige lieve geluidjes die mijn hart gewoon letterlijk sneller doen kloppen. Een soort piepjes zijn het. Ze doet het als ze aandacht wil en als ze naar de kattenbak gaat. Tristan deed exact hetzelfde alleen was (en is!!) het bij hem een oorverdovend gekrijs! ;-) Zo schattig die verschillen. 

Ik begon me vanmiddag wel wat zorgen te maken waarom ze maar niet sliep. Als ik de kamer in kwam, kwam ze steeds onder het bed vandaan lopen...heeft ze daar geslapen op de koude vloer? Ik heb de verwarming hoger gezet en er een matje onder gelegd "just in case"
Maar verder eindeloos spelen, spelen, spelen! En dit is echt weer iets voor mij: Ik kom net op de slaapkamer ligt mevrouw prinsheerlijk en lekker warm op ons bed! Ze bleef ook liggen en was zo sloom dat ik meteen in de paniek schoot, "is ze ziek???"  Ik heb even met haar op schoot gezeten (wat kan ze heerlijk spinnen!!) en daarna ging ze wat brokjes eten. Gelukkig niet ziek, ze SLIEP gewoon eindelijk!!!! ;)

Tja, zo zit ik in elkaar blijkt steeds maar weer. Binnen no time ben ik helemaal compleet knettergek op zo'n nieuwe baby en dat brengt meteen zorgen met zich mee. Tot nu toe helemaal niet nodig, ze gaat fantastisch. We zijn zo blij met onze keus en zo blij dat ze hier is!!!  
Foto
0 Comments

Emma...

3/12/2014

10 Comments

 
Foto
Het is bijna 25 jaar geleden dat Gaab en ik besloten dat we heel graag kinderen wilden. We waren toen 20 en 25 jaar oud en de hele wereld verklaarde ons voor gek. "Jullie zijn nog zo jong!" kregen we steeds weer te horen.  Het lukte niet en het dokteren begon. Jaren verstreken. Eén slaapkamer in huis bleef  leeg staan en had zelfs een vloerbedekking passend in een babykamer. Mijn leven leek stil te staan. Bij alles wat ik aan plannen wilde maken hield ik in mijn achterhoofd dat ik ieder moment zwanger zou kunnen worden en die plannen dan zou moeten veranderen. Dus maakte ik geen plannen.  Iedere maand bestond uit twee weken hopen op dat wonder en iedere maand eindigde in verdriet en teleurstelling. 

We gingen verhuizen en besloten na 6 jaar dan toch maar alle kamers gewoon in te richten. Langzaam werden de ziekenhuis bezoeken steeds zwaarder en frustrerender. En toch bleef er hoop. We waren tenslotte nog zo jong werd ons iedere keer weer verteld. 

Eerst viel het niet op dat wij geen kinderen hadden want die had niemand nog in onze omgeving. Maar door de jaren heen kreeg iedereen om ons heen kinderen. Zelfs diegenen die jaren lang riepen: "Ik niet hoor!"  

Na acht jaar gaven wij het dokteren op, we konden het niet meer. Wel bleef er hoop, jaar na jaar op dat spontane wonder. Het zou zomaar een keertje raak kunnen zijn. Tientallen zwangerschaps-testen gingen er door de jaren doorheen. Ik heb zelfs wel eens gedacht: Al eindigt de zwangerschap in een miskraam laat me toch één keertje dat gevoel ervaren van het aflezen van een positieve test. Nooit is er een positieve test bij geweest. 

Al die jaren hadden wij een meisjesnaam in onze gedachte: Emma! Toen we die in 1990 al verzonnen heette niemand zo maar door de jaren heen werd die naam bizar genoeg een van de meest populaire meisjesnamen.

Sinds ik de 40 ben gepasseerd is er het besef dat we ineens niet meer heel jong zijn en dat onze tijd, die zo lang nog voor ons lag,  niet meer komt. Dit besef doet onvoorstelbaar veel verdriet en is een heel lang acceptatie proces. De dieren die wij door de jaren en dan met name de laatste jaren hebben "verzameld" hebben absoluut met dit proces te maken. Zij geven mij troost en over hun kan ik moederen. Zij geven invulling aan ons bestaan. Zij zijn letterlijk mijn geluk. 

Zo is ook mijn wens een nestje kittens te hebben hiermee verweven denk ik. De behoefte aan het meemaken van een geboorte en een levend wezen vanaf het aller eerste moment door mijn zorgen (deels dan in dit geval) te zien opgroeien.  Het verdriet was dan ook onevenredig groot toen het niet door zou gaan met Tristan en Lola. Ik merkte aan reacties van mijn omgeving dat ze niet begrepen waarom ik hier maar niet overheen kon stappen. "Wat maakt het uit, heb je nu nog niet genoeg dieren?" Was wat volgens mij de meeste mensen dachten. Een begrijpelijke gedachte natuurlijk, de meeste mensen willen geen 12 dieren :-) en ik heb echt geprobeerd me er overheen te zetten. 

Maar ik bleef de wens houden en de gedachte aan een Maine Coon poesje erbij begon steeds een grotere plek in te nemen.  Na een hele poos zoeken en twijfelen (want het is natuurlijk in een heleboel opzichten ontzettend spannend) hebben we toch besloten dat we het toch nog één keertje gaan proberen. Een poesje erbij in de hoop dat zij in de toekomst samen met Tristan prachtige kindjes gaat krijgen. 

Onlangs ben ik 45 jaar geworden. Het lijkt me symbolisch wel mooi om deze periode in mijn leven af te sluiten door de naam die we altijd wilden bewaren nu weg te geven aan een poezenkind. 



Dus hierbij stel ik met grote blijdschap en trots aan jullie voor onze prachtige nieuwe huisgenoot:
Emma (Stamboomnaam: Beestenboel Vesper) 
Foto
Emma komt vanavond bij ons wonen. Ze is geboren op 23 augustus, dus nu bijna 15 weken oud. (op de foto's is ze 10 weken) Wij hopen dat zij zich snel thuis voelt, dikke vriendjes wordt met de andere katten en de honden en een lang en gelukkig leven bij ons krijgt! 

Dankjewel Annemiek en Henk voor het in ons gestelde vertrouwen! 
Foto
10 Comments
    Foto

    Schrijfster:

    Mijn naam is Annemieke. Ik ben 51  jaar oud en getrouwd met Gabriël en we wonen sinds bijna 10  jaar in een dorpje in Zuid-Holland vlakbij het strand. We hebben helaas geen kinderen maar, misschien mede om die reden, wel een hoop dieren! De dieren geven invulling aan ons bestaan en we genieten dagelijks van de interactie tussen al deze unieke karaktertjes! Ik werk 2 ochtenden per week als boekhouder buitenshuis. Ik heb een eigen Youtube kanaal over onze diergaarde met veel leuke, mooie en grappige fimpjes. https://www.youtube.com/c/crazycoonswackywieners en ik heb een fotobewerkings/digitaal tekeningen bedrijfje
    http://www.vervenmetfotos.nl/
    Verder ben ik thuis bij de beestjes en zorg ik voor het huishouden. Af en toe hebben wij een nestje kittens! 

    Archieven

    January 2021
    September 2020
    July 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013

    Categories

    All

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.