Gisteren zijn de kittens van Coco geboren. Dit was mijn 9e bevalling van een kat die ik meemaakte (en de 7e van mijn cattery) en ik kan niet zeggen dat het routine wordt. De ontsluitings-weeën duurden weer eindeloos zodat ze eigenlijk al moe was toen de persweeën op gang kwamen. Dat was dit keer om 15.15 uur op donderdagmiddag terwijl ze dinsdag volgens mij al voor-weeën had. Ik had Gaab al gevraagd wat eerder thuis te  komen omdat ik niet meer bij haar weg durfde en die was er gelukkig zodat hij voor de rest van de zoo kon zorgen. De persweeën kwamen niet zo snel op gang en daarom was ik des de verbaasder dat er na 5 minuten al een vruchtzak te zien was. En toen gebeurde er niets meer. Geen enkele wee. Ze wilde ook niet blijven liggen en liep onrustig rond en wilde al helemaal niet in de werpkist bevallen. Toen de weeën echt uitbleven heb ik de dierenarts gebeld en in overleg daarmee de oxytocine injectie, ik standaard haal met een bevalling, gegeven. Dat hielp en om 16.04 uur werd met veel geschreeuw en zo’n beetje over dwars Filou Ferrari geboren. Midden op de vloer in de slaapkamer heb ik haar opgevangen in mijn hand. Daarna wilde ze wel onder mijn kaptafel liggen op een deken die we daar snel hadden neergegooid. Met een rot tempo kwam om 16.12 uur Rapid River ter wereld. De toon was gezet “Tortie” was dit keer de kleur! Toen beide dames “los” waren (Ik moest bij River wel even ingrijpen want Coco begon te draaien en te lopen terwijl ze nog aan haar bungelde) heb ik ze in de werpkist gelegd want dat geknoei onder de kaptafel dat was het niet voor deze oude vrouw van 50. ;)

Gelukkig had ze toen meteen vrede met haar plekje. Om 16.45 uur kwam Govert Gallop. Net als bij de bevalling van Elfje had hij geen navelstreng meer vast zitten die was kennelijk door de geboorte al los getrokken. HOE KAN DAT??? Hij had het even moeilijk en moest een beetje worden geholpen met opstarten maar dat is gelukkig snel goed gekomen. Alweer zo kort daarop om 17.05 uur werd Raven Rocket tortie nummer 3 geboren. Coco had het erg zwaar, ik heb haar flink op de druivensuiker gezet. Bijna alle kittens kwamen in een stuip!

Toen kwam er een grote verassing onze Mick de Monnik Mig die om 17.30 uur geboren werd. Ik heb nog niet eerder een kitten gezien met zo’n volkomen belachelijke tekening, echt te leuk!! Die staat even in evaluatie. Ook omdat hij zijn voorpootjes krom heeft staan. Ik ben me wild geschrokken, dacht dat hij misvormd was of zo. Maar na overleg met vele ervaren fokkers  was ik al gerust gesteld en de dierenarts heeft me nog extra gerust kunnen stellen vandaag. Door ruimte gebrek in de baarmoeder hebben zijn pootjes opgevouwen gezeten en zijn de pezen aan 1 kant van de pootjes te kort. We gaan hem nu meerdere keren per dag de pootjes masseren en daarmee hopen we dat het goed komt. Maar mocht hij toch gebrekkig blijven, blijft hij sowieso bij ons. Hoe dan ook ik ben nu al verliefd op deze bespottelijk uitziende jongen. Gaab en ik moesten allebei meteen aan een monnik denken dus vandaar dat die zo’n rare naam heeft. Rare naam voor een rare kater!!! 

De volgende die zich aandiende om 18.00 uur was Catootje Corcorde. Ik had wat aanvragen voor rode katers dus dacht: ah kijk nog een rode kater das leuk. Maar nee nog een poes!! Bizar nadat ik laatst iemand zat te vertellen dat ik altijd wat meer katers heb dan poezen was de verdeling nu al 4 om 2. Maar dan zou de laatste toch nog een kater worden? Toch?

Die liet het langste op zich wachten maar “liefst” 3 kwartier. Ik zat al te voelen of er dan toch voor het eerst niet goed geteld was naar aanleiding van de foto maar voelde er toch nog zeker eentje zitten. En om 18.45 werd het geboren….ik zie zwart met wit..zou het? Nog een leuke kater?? Maar neeeee weer een tortie!!!! Ha ha ha werkelijk geweldig getekend onze Lynn Lightning.

Daarmee waren we compleet. Coco is een volleerd super lief moedertje alleen net zo’n viespeuk met het poetsen als het eerste nest. We gaan haar flink helpen! 

Ik ben weer helemaal in de wolken, wat een zegen 7 gezonde kittens!!! 

Het is gebleken dat als je 11 kittens hebt rondlopen er weinig tijd overblijft voor zaken als bloggen en filmpjes monteren! Nu is het zo dat ik de kittens kopers wel veel op Facebook trakteer op foto’s en snelle filmpjes maar in de verhalen schiet ik toch een beetje te kort naar mijn gevoel waarvoor mijn excuses.

Over een paar dagen gaan de kittens van Elfje verhuizen behalve Arwen en Cirocco die blijven bij ons. De kittens van Coco die zijn intussen een week of meer bij hun nieuwe baasjes en ik hoor gelukkig alleen maar positieve berichten.

Wat waren het geweldige maanden met deze 11 kanjers!! (Letterlijk en figuurlijk, ik heb ook nog nooit zulke grote zware kittens gehad) Wat een verademing om na 2018, waarbij we door alles werden getroffen,  zo’n zorgeloze tijd te hebben mogen meemaken.

Maar aanpoten was het wel! Schoonmaken daar gaat toch wel de meeste tijd in zitten. Stofzuigen en kattenbakken schoonmaken. En als je klaar bent kan je weer opnieuw beginnen!

Vanaf het moment dat ze niet meer in 1 kamer verbleven werd het leven helemaal krankzinnig; uitkijken dat je op de trap niet op een kitten gaat staan of je er je nek over breekt. Je kan geen deur open doen of er schiet minimaal 1 en meestal meer kittens doorheen. Het hele huis is voorzien van “sluizen”  door extra hekjes om het nog een beetje tegen te gaan en te voorkomen dat er gevaarlijke situaties ontstonden bij de voordeur en met de honden. Naar de wc gaan wordt een kunst waarvan het knap is als je gelukt is er in je eentje terecht te komen. Een deur open maken van de kast is gewoon niet meer mogelijk zonder dat die kast vervolgens vol kittens zit. Het is me ondanks het feit dat ik zo oplette toch meerdere keren overkomen dat er een ochtend of zelfs een hele nacht een kitten in een kastje gezeten heeft. Overigens kwamen die er volledig relaxed weer uitlopen alsof het de normaalste zaak van de wereld was en ik maar zoeken! Met name Scarlet was een ster in zich verstoppen in een kastje.

En dan natuurlijk de hoogte in. Doodsangsten heb ik uit gestaan toen ze 7 weken oud helemaal boven in de krabpalen klommen of op kasten. En nog erger in Ballorig onze “indoor” speeltuin boven de voordeur. Op een moment liep Dolfje op een riggeltje van 1 centimeter 2.5 meter van de grond te balanceren, pfffff wat een verschrikkelijk gezicht!!!

Ik heb Rover zo vaak ergens af zien kukelen dat t me werkelijk verbaasd dat hij  nooit iets gebroken heeft.  Met zowel een onhandige moeder als vader is dat de grootste kluns ooit!!

De minder dapperden durfden wel omhoog maar niet omlaag. Met name Maurits had er een handje van om in Balorig te klimmen en dan heel hard te gaan schreeuwen dat hij er weer uit wilde. Dus zo’n 3 tot 5 keer per dag kon ik die overal aftillen!

Van 11 kittens die allemaal vanaf een bepaalde leeftijd in je gaan klimmen wordt je ook erg mooi. Mijn benen zien er niet uit, met een korte rok loop ik compleet voor gek! Lumen was hier met name heel goed in, ik heb diverse keren staan schreeuwen van de pijn want zo’n 2 kg kitten dat aan je been hangt voelt niet prettig!

Maar wat hebben we genoten!!! Het nestje van Elfje zijn allemaal onvoorstelbare spinners! Je hoeft er maar naar te wijzen en ze spinnen kei hard en heel lang. Slapen doen ze graag op hun rug met de pootjes omhoog, totaal ontspannen! Hierin was met name Rosa een ster!
Het nestje van Coco zijn praters! Met name met James en Dolfje kon ik hele gesprekken voeren!

En nu is het tijd om deze club los te laten. Terwijl ik dit typ heb ik de tablet naast me staan met een open camera verbinden met de slaapkamer om Coco in de gaten te houden. Op haar röntgen foto zijn vorige week 7 kittens gezien die ieder moment ter wereld kunnen komen. Het is dag 64 en ik ben het wachten nu alweer meer dan zat. Veel te veel tijd om te zenuwen wat er allemaal fout kan gaan.

Wat hoop ik dat ik snel alweer een blog zit te schrijven over weer een nieuwe lichting Pippapopjes.
​
Voor wat betreft de 9 die verhuisd zijn en bijna gaan verhuizen ik wens jullie allemaal een fantastisch leven bij jullie nieuwe baasjes en ik hoop nog heel veel van jullie te zien en te horen!
 
 

Ik was er al weken bang voor en vandaag is mijn vermoeden bevestigd; Coco is weer zwanger..
​
Morgen, precies weken geleden op de dag dat de kittens 5 weken oud waren, had ik haar zoals normaal naar buiten gelaten.  Ik zat nog steeds slecht in mijn vel omdat mijn voet weer opnieuw ontstoken was en ik er voor de 4e keer mee naar de huisarts moest. (Ik ben op 31 maart in een hele grote splinter gaan staan die 4 weken in mijn voet heeft gezeten met een flinke ontsteking tot gevolg en ben er nu 8 weken later nog steeds mee aan het modderen terwijl er na 4 weken wel eindelijk 2.5 cm hout uit gekomen is)  Ik heb niets aan haar gemerkt en niet gezien dat ze krols was. Toen ik echter weer beneden kwam zag ik dat James er bovenop zat. Ze konden de daad niet afmaken maar ik wist natuurlijk niet zeker of ze al eerder wat gedaan hadden. De rest van de tijd zat James weliswaar gescheiden van de dames met hun baby’s maar ze was wel een half uurtje al buiten geweest.

 Ik heb meteen overleg gehad met de dierenarts. Er is een abortus middel maar dat is voor honden en niet veilig bewezen voor katten…lastige keuze. Wat er nog bij kwam was dat dat middel precies op zondag gegeven moest worden en dat is de dierenkliniek dicht en ze hadden ook niet toevallig dienst. Met corona was niet natuurlijk nou ook niet echt een spoedgeval.  De pil geven wat ik als idee van een andere fokker kreeg durfde ik niet. Straks zou dat resulteren in toch kittens maar dan gehandicapt of zo. De dierenarts vond het ook geen goed idee. Dus wat dan? We hebben maar besloten er het beste van te hopen. Ik had ze tenslotte onderbroken, wie weet ging het wel goed. Coco heb ik ook niet meer krols gezien. We hebben haar wel een week lang bij James weg gehouden. Ik begon me al af te vragen of ik me het hele verhaal verbeeld had. Ik had al weken vreselijk slecht geslapen misschien had ik me gewoon vergist?

Ik ging haar wel wegen na een paar weken en ze was wat zwaarder dan voor de eerste zwangerschap maar dat kon natuurlijk.  In de loop van de tijd moest ik echter vaststellen dat ze binnen 3 weken 500 gram aan kwam..oh oh…. Ook werd haar gedrag merkwaardig, ze wilde steeds weg uit de kattenkamer maar zodra ze aan de andere kant van de deur stond weer terug. Eigenlijk was ze bijna non stop aan het miauwen.  Dus voor vanmorgen op dag 27 een echo gepland en ze is niet een beetje zwanger maar ze dierenarts dacht er minimaal 5 te tellen op de echo! :O
​
Poeh dat was best even schrikken. Ik voel me heel schuldig en maak me zorgen.  Wij zijn geen fan van katerverblijven waar de katers afgescheiden van de poezen buitens huis leven maar dit is dan wel weer het nadeel natuurlijk. Gelukkig heeft ze er nog nooit zo goed uit gezien als nu. Haar haren groeien en glanzen en ze is lekker gevuld en niet alleen haar heel iets dikkere buik maar oogt alom wat flinker. Dus alles wat wel nu kunnen doen is hopen op een voorspoedige dracht en weer een makkelijke bevalling en gezonde kittens!! Voor wat mijzelf betreft zijn ze natuurlijk ontzettend welkom! Ik heb wel aan haar gevraagd: “Kunnen we dit keer iets zien in een andere kleur?” ;) 

Het is weer hoog tijd voor een blog! Intussen zijn de kittens van Coco bijna 4 weken oud en die van Elfje bijna 2 weken. Coco besloot een dag na mijn blog over de eerste week dat haar kittens toch echt moesten verhuizen. De bleef maar met ze slepen en ik heb uiteindelijk een plekje gemaakt voor haar in de hoek van de slaapkamer tussen het nachtkastje van Gaab en een kleding kastje. Er was haast geen plek maar ze was rustig en tevreden dus hebben we haar daar gelaten.

Toen een week later Elfjes kindjes geboren waren en Elfje een paar uur was bijgekomen in de werpkist van haar zeer pittige bevalling, pakte ze een van de kittens bij de kladden en verhuisde ook naar het hoekje van Coco! Ik heb toen al haar andere baby’s daar ook maar heen gebracht en toen lagen de dames compleet tevreden tussen al hun kinderen in dat piep kleine plekje!

​Begin deze week zag ik dat Lumen over de plank probeerde te klimmen die voor het hoekje stond en dat de kittens van Coco echt meer ruimte nodig hadden omdat ze intussen liepen. Dus toch maar weer aan het bouwen gegaan met een nieuwe plek. Toen het klaar was de kittens erin en de mama’s die even een frisse neus waren gaan halen konden weer naar binnen! Ze waren niet blij!!!! Elfje was nog redelijk snel weer op haar gemak toen ik de kindjes bij haar had gelegd om te drinken maar Coco was overstuur en bleef maar rondlopen en heen en weer tussen de ren waar ze nu lagen en alle hoekjes van de slaapkamer. Ik heb de ren toen afgedekt met dekens en toen was het goed.

Twee dagen lang was er rust en vrede maar toen begon Coco ineens weer met kittens te slepen. De hele nacht van donderdag op vrijdag heeft Coco rondgelopen in de slaapkamer, non stop miauwen van die rol geluidjes prrrr prrrr prrrr. Rover werd uit de ren gezet en Karlotta een paar uur later ook. We begrepen er niets van!! Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan. Iedere paar minuten keek ik op de tablet of ze niet weer aan het slepen was. (De tablet staat op mijn nachtkastje met het beeld van de ren er op via een camera) Heel vroeg in de ochtend was er weer rust en ook gisteren ging zonder sleep incident voorbij.

Vanmorgen vroeg waren de kittens van Coco aan het spelen. Van het kleed af bij het krabpaaltje stoeien en de eerste huppeltjes zijn gemaakt. Coco vindt het verschrikkelijk!!! Die wil dat ze gewoon op het kleed blijven en bij voorkeur gewoon slapen net als de kleintjes. Uiteindelijk resulteerde dit in de “uithuiszetting” van Karlotta die het meest ondernemend is! Karlotta liep ineens piepend naast mijn bed!

​Het is intussen alweer een paar uur rustig maar ik ga nergens naar toe zonder tablet en het huis verlaten zit er ook nog niet in. Nu is er toch niet veel om naar toe te gaan met Corona en ik heb vorige week mijn voet zwaar gekneusd door op een hele grote houtsplinter te gaan staan dus ik kan ook geen poot trekken of ook maar fatsoenlijk schoenen aan dus het maakt niet uit.

Ik ben er wel heel druk mee. We hebben moeten zalven omdat er een bacterie bij de oogjes van Coco’s kittens kwam nadat ze bij Eliot niet goed open waren gegaan. Intussen zien die er allemaal weer goed uit. Een 4 tal kittens van Elfje redt het niet alleen met voeden en we voeren die 4 keer per dag een beetje bij.
De kittens van Coco zitten redelijk op gewicht maar ik zal blij zijn als ze op vast voer over kunnen. Wie weet dat Elfje en Coco dan samen de kittens van Elfje op gewicht kunnen houden!
 
Maar wat ik met name doe is met volle teugen van ze genieten want wat zijn ze LEUK!!!!!!

Eergisteren op maandag 6 april, dag 65, zijn de kittens van Elfje geboren. Het overviel me nogal omdat ik van de fokker van Elfje gehoord had dat zowel Elfjes moeder als haar oma en grootmoeder allemaal laat bevielen tot dag 70 aan toe. Ik had zondag wel de indruk wat veranderingen te zien maar ik vreesde dat ik dat er in las omdat ik zo nieuwsgierig was en Elfje er echt een beetje zielig aan toe begon te zijn. Ze was zo dik en haatte het opgesloten zitten op de slaapkamer.

Maandagochtend dacht ik toch duidelijk wat tekenen van weeën te zien. Ze strekte een paar keer aan achterpoten bijvoorbeeld maar nog steeds hield ik me voor dat ik me het verbeelde. Gaab was intussen gewoon naar Antwerpen gegaan ook onder het motto van ze komen nog niet (Hij werkt op het moment ongeveer de helft van de tijd in Antwerpen en de rest in Oostvoorne of thuis en kan dat zelf een beetje indelen) Ik ben naar beneden gegaan om voor de andere dieren te zorgen en wat klusjes te doen en om 8 uur nog even gaan kijken. Toen zat ze in een kast tussen de schone dekens. Het nestelen was dus eindelijk begonnen.

Om half 9 heb ik de honden opgesloten en trof ik haar boven aan bij de kittens van Coco. Dit was wel heel bizar want daar had ze nog niet naar om gekeken. En ineens zag ik Elfje persen! Coco zit tegenwoordig  echter met haar kittens in een onmogelijk klein hoekje van de kamer (stof voor een andere blog ;-)) en dat was echt geen plek om te bevallen. Dus ik til Elfje naar de werpkist maar ze werd helemaal hysterisch want ze wilde niet weg bij “haar”kinderen. Dus Coco’s kinderen ook in de werpkist. Dat vond ik ook weer helemaal niets met al die toch al behoorlijk grote kittens in de kleine kist en dan moeten bevallen en de nattigheid en rommel die dat geeft. Ik heb 4 kittens in de andere kist gelegd en haar er eentje laten houden. Totdat ze ineens flinke persweeën kreeg en helemaal in paniek om zich heen ging grommen en bijten. Toen vond ik het echt te eng. Ik heb Cooc’s kittens in een mandje gedaan en ze naar de badkamer gebracht. Ik wilde Coco mee laten gaan maar die wilde graag bij Elfje blijven.

Intussen had ik ook Gaab gebeld en die was al weer aan de lange terugreis naar huis begonnen om tijdens de bevalling de zorg voor de andere dieren over te kunnen nemen.

Nog een paar persweeën later zag ik dat er een vruchtzak tevoorschijn kwam met helaas een paar voeten er in plaats van een koppie. Ze had af en toe een perswee met heel veel geweld waarbij ze vreselijk gilde en ze begon in paniek door de slaapkamer te rennen. Dit had ik nog nooit meegemaakt en het leek mij niet goed. Dus dierenarts gebeld en Elfje in de bench, kittens van Coco terug naar de slaapkamer en snel die kant op. Daar aangekomen had ze haar baby al! Arwen, rond 9.15 geboren met 124 gram. Alles zag er prima uit dus waren we een half uurtje later alweer thuis.

Daar kwam om 10 uur nummer 2, Scarlet nog een klein poesje van 85 gram. Ze kwam er uit met een ongelooflijke schreeuw en de placenta kwam meteen mee! Om 10.35 volgde Cirocco met 95 gram. Deze keer was de navelstreng tot onze stomme verbazing al gebroken en dat was bij alle kittens die daarna kwamen behalve de laatste ook het geval. Alsof ze ze zelf al hadden doorgebeten. Zoooo vreemd!!! Om 11.00 uur volgde nummer 4 Rosa met 109 gram. Alle kittens waren benauwd en moesten een beetje worden geholpen met echt gaan ademen. Elfje liet alles gelaten toe.

En toen werd het rustig. Er gebeurde 2 uur lang niets. Elfje was behoorlijk uitgeteld we hebben haar was druivensuiker gegeven en ze heeft even geslapen.

Om 12.50 uur kwam dan eindelijk nummer 5, Holden met 121 gram. Wederom begeleid met een ongelooflijke schreeuw. Bij de voorgaande 5 bevallingen kwamen de kittens steeds stukje bij beetje uit het geboortekanaal. En kwamen dan langzaam en zeer beheerst naar buiten. Elfjes kittens werden na de eerste stuk voor stuk gelanceerd. Ik was werkelijk perplex!! Ik hoop dat het film materiaal gelukt is wat ik heb gemaakt dan weet je niet wat je ziet!

Na nummer 5 was het weer wachten. Heel af en toe had ze een zwakke wee maar verder gebeurde er niets meer. Na bijna twee uur begon ik me wel ongerust te maken. Ik wist tenslotte zeker dat het er 6 waren. (Zo blij dat ik altijd een foto laat maken!) maar er leek niets meer te komen. In overleg met de dierenarts heb ik haar de injectie Oxytocine gegeven die ik voor een bevalling altijd in huis heb. Dat brengt de weeën weer op gang. Dat had effect binnen 10 minuten was de laatste er Rufus met maar liefst 136 gram! Elfje was zo moe dat ze geen puf meer had voor dingen als navelstrengen en droog likken dus wel hebben haar even goed geholpen. Daarna kwamen er nog 2 placenta’s (al die tijd was de eerste placenta nog niet gearriveerd) en waren we helemaal compleet.

Nog niet eerder zo’n aparte bevalling gehad. Er was ook vreselijk veel bloed en vocht! Maar alle 6 zijn levend op de wereld gekomen dus we zijn heel erg dankbaar!! Elfje is een hele lieve moeder. Ze wilde met haar kittens perse bij Coco liggen en ziet Coco’s kittens ook als haar eigen kittens. We proberen te vermijden dat de kittens van Coco bij hun tante Elfje gaan drinken want die heeft haar melk hard nodig voor haar eigen baby’s. Ik ben Rufus een beetje aan het bijvoeden want die kwam niet aan. Coco vindt Elfjes kittens ook heel lief en is er beschermender over dan Elfje is of dan ze over haar eigen kittens is. Ze vindt het eigenlijk niet ok dat ik Rufus voedt en probeerde m vanmorgen al van me af te pakken ha ha ha!
​
Het is vreselijk schattig om deze twee nieuwe mama’s samen voor hun 11 baby’s te zien zorgen. GENIETEN!!
 
 

Vandaag zijn de kittens van Coco een week oud.  Coco doet het geweldig! Ze voedt haar kids helemaal zelf en ze zijn allemaal verdubbeld of bijna verdubbeld in gewicht. Heerlijke doorvoede bolletje pluis!!! Ze moest er even inkomen wat betreft poetsen en de eerste dag zaten ze allemaal onder de poep maar intussen zijn ze ook helemaal schoon. Coco gaat er heel voorzichtig mee om en ik heb haar niet 1 keer kunnen betrappen op dat ze op haar kroost ging zitten waar haar mama bij haar eerste nestje nogal goed in was. De eerste dagen heb ik non stop met de tablet door het huis gelopen maar na een dag of 3 had ik wel vertrouwen dat het goed zat.

Mijn verbazing was dan ook groot toen ik vanmorgen in de slaapkamer kwam en 2 kittens miste!! Maurits zat luid krijsend op het bed en Karlotta lag onder het dekbed tussen onze kussen in. Het enige wat ik kan verzinnen is dat er een kater tegen de deur geplast heeft (dat was zo, die heeft misschien de kittens geroken en dacht: ”gatver laat ik die stank verdoezelen”) en dat ze die geur geroken heeft en als bedreigend heeft ervaren. De rest van de dag zijn haar kinderen gelukkig lekker in de kist gebleven. Maar ik controleer het weer vaak!

Elfje is begonnen aan haar laatste week. Gisteren hebben we een röntgenfoto laten maken waarop 6 kittens te zien zijn. Dat wordt dus hard werken de komende tijd! ;) Zaterdag is zij 63 dagen zwanger maar haar moeder en oma heb ik gehoord bevallen altijd wat later dus ik reken op dag 66/67. Ik ben thuis dus ik kan haar goed in de gaten houden.

Dat wil ik wel graag doen met haar in de slaapkamer. Ik wil haar niet meer bij de honden voor het geval dat die haar gaan opjagen en ook niet meer buiten eigenlijk met het risico dat ze ergens afvalt. Maar dit valt nog niet mee. Ik laat haar af en toe even oefenen in de slaapkamer maar heel leuk vindt ze dat nog niet. In het weekend zette ze haar protest nog even kracht bij door op ons bed te pissen dat we net een uur daarvoor hadden verschoond. Als ze buiten is krijg ik haar bijna niet meer naar binnen. Zodra ik de deur van de slaapkamer open doe is ze weer weg. Wel zie ik op de camera die er hangt (we hebben twee webcams in de slaapkamer, eentje gericht op de werpkist en eentje aan het plafond waarmee we de hele kamer kunnen zien) dat ze al in de andere werpkist gaat liggen dus hopelijk lukt het toch haar de laatste dagen daar te houden. Als de baby’s er eenmaal zijn zal het wel geen probleem meer zijn.
​
Spannende weken zo! 

Coco is gisteren bevallen van 5 prachtige kittens!! Ze  had in de nacht van zondag op maandag al een uurtje weeën gehad maar die gingen weer weg. ‘Middags om half 2 op dag 64 kreeg ze opnieuw weeën. Ik dacht eerst dat ik een pers wee gezien had en haastte me om alles in gereedheid te brengen. Maar ik had me vergist ze zat nog in het ontsluitings stadium dus we hadden nog even te gaan.

Ik merkte dat ze onrustig werd als ik er niet bij was dus ik heb de rest van de dag  met name boven gezeten terwijl Gaab alles beneden draaiende hield.

Tegen half 9 hebben we ons bedje opgezocht, nog half aangekleed voor het geval we met spoed naar de dierenarts zouden moeten, in de hoop nog een paar uurtjes slaap te krijgen voor het echt ging beginnen. Ik sliep uiteraard met 1 oog open om mijn meisje in de gaten te houden. Ze bleef onrustig zoeken naar een plekje. Dan weer bij me liggen knuffelen en dan weer ergens anders liggen totdat ze om half 2 ineens een schreeuw gaf. De persweeën waren begonnen en toen ging het ineens heel erg snel!

De eerste kostte nog wat moeite en kwam met het gezichtje naar voren eruit. Maar om 2 uur werd ze ineens geboren! KroKusje Karlotta met een gewicht van 102 gram. Wat een prachtig tortie poesje!! De placenta liet op zich wachten en Coco was wel een beetje in de war en begon te staan en te lopen door de kist met het kitten aan de navelstreng achter aan haar zwiepend. Geen goed idee! Snel heb ik de navelstreng doorgebroken zodat ze veilig was. Toen was het wachten op de placenta maar om 2.15 diende zich kitten nummer 2 al aan; Eliot Eros Equinox, 108 gram een leuke rood witte. Ook hiervan hebben we de navelstreng gebroken omdat ze weer ging rondlopen. Altijd een beetje stressvol vind ik dat omdat je dan maar moet afwachten of de placenta eruit komt en nu misten we er al 2. Maar zo keurig werden even later 2 placenta’s geboren!!

Toen volgde er even een kleine pauze waarin Coco zich als een volleerd moedertje ontfermde over haar kroost. Ze bleef er af en toe wel naar kijken met een blik van: Waar komen jullie ineens vandaan?? Het was ontzettend komisch om te zien.

Om 2.47 uur volgde Lente Liefde Lumen met 122 gram de zwaarste van het nest. Tot onze lichte verbazing was ook deze weer rood! Coco kreeg de slag te pakken en heeft zelf de navelstreng gebroken.
We moedigden Coco natuurlijk steeds aan maar zeiden ook: “Kunnen wij nu wat zien in een andere kleur?” Na een wat langere pauze kwam om 3.37 uur Morgenzon Maurits, 118 gram , met zijn vruchtzak nog helemaal in takt wat een schitterend gezicht!!  En hij was ook weer rood!!

Hij had het wel wat benauwd en ik heb wat vruchtwater uit hem gezogen wat hij binnen gekregen had en toen ging het goed.  Kort daarop om 3.51 uur werd Daffodil Dolfje geboren. En tot onze stomme verbazing WEER ROOD!!!!

Het aantal kleuren wat uit deze combi kon komen was bijna eindeloos. Zwart solid, Black tabby, eventueel blauw zelfs maar nee, ze heeft ze allemaal rood gemaakt!!! ;) Het grappige is wel dat ze allemaal net een wat andere kleur rood lijken van heel licht (zilver?) tot vrij donker en diep rood. Het blijft natuurlijk even afwachten hoe deze kleuren zich gaan ontwikkelen.

Coco in een hele lieve en zorgzame mama die bijna niet van het nest afgaat. Gisterochtend vond ik het bijna zielig want ze wilde wat eten en naar de bak maar zodra ze opstond begon de vijfling natuurlijk te krijsen en dan keek ze zo ongelukkig naar ze…stond wat te twijfelen en ging dan weer terug in de kist. Intussen is ze er wat rustiger onder en de vijfling kan al een mooi bergje maken als mama van het nest gaat.
​
Vanaf het moment dat de kittens geboren zijn hebben ze meteen hun tepel gevonden en drinken ze helemaal zelfstandig, ik heb er niet 1 hoeven aanleggen dit keer. Ze waren gisteravond allemaal mooi aangekomen!

Wat een prachtig nestje dit is genieten!!

Op dit moment zitten we met smart te wachten op de kittens van Coco. Het lijkt erop dat zij en James 5 kindjes verwachten. Ik hoop dat ze dit weekend geboren worden!
Coco is een beetje een bijzonder verhaal. Zij werd op 22 maart 2018 hier geboren, dochter van Emma en Tristan. Ze was eigenlijk vanaf het moment dat ze geboren werd bestemd voor een bevriende fokker. Na een week of 7 is ze officieel gereserveerd en kreeg ze een andere naam. Maar helaas hadden we met dat nestje een hoop pech. Een niesziekte sloeg toe en daar hield ze een hoornvlies beschadiging aan over die maar niet wilde helen en vervolgens kwam daar nog eens giardia overheen. En hoewel zowel de betreffende fokker als ik zelf er vreselijk verdriet om hebben gehad is er in goed overleg besloten haar te annuleren.

​Vanmorgen begon met flinke paniek. Zoals ik laatst al schreef drinkt Thomas op sommige momenten nogal veel.  Maar wat we vanmorgen meemaakten…Hij wilde geen koekje maar meteen in de tuin. Daar rende hij direct door naar de keukendeur en ging zitten blaffen. We waren naar zijn zin niet snel genoeg en hij rende door naar de vijver. Daar heeft hij minuten lang staan drinken. Toen hij binnenkwam ging hij verder met de waterbak en bleef maar drinken. Ik zeg tegen Gaab:  Ik begrijp het niet waar laat hij al dat water? En vervolgens schrok ik me dood want hij blies helemaal op. Hij was wel bijna 2 keer zo breed ineens in zijn taille!!  Meteen kotste hij al dat water weer uit waarop hij direct weer naar de waterbak rende. Ik heb de bak weg gepakt en de dierenarts gebeld. We konden daar met een uurtje terecht.

Wij hadden allebei het gevoel van: Nou dat is het dan het moment van afscheid is gekomen. Helemaal in paniek rende hij rond op zoek naar water. Hij stond te piepen voor alle deuren. Het was hartverscheurend. Maar toen we gingen kwam hij er vrolijk aangerend zo van oh gaan we wandelen? Ook bij de dierenarts liep hij vlotjes mee naar binnen en ging heerlijk op de mat liggen rollen. Niet een hond waarbij je denkt nou die moest maar eens uit zijn lijden worden verlost.

Hij is onderzocht en ze heeft ook zijn bloed onderzocht. Alle waardes zijn goed. Waarschijnlijk is hij zo dement dat het signaaltje “genoeg” water niet binnenkomt en dat hij daarom niet stopt met drinken. Een tumor is ook nog een mogelijkheid. Hij heeft wat medicatie gekregen om zijn maag darm werking te stimuleren en nu is het afwachten. We hebben al een paar keer hem kunnen stoppen en afleiden zodat hij stopte met drinken. Daarnaast slaapt hij de hele dag.
​
Hij is aan zijn laatste dagen begonnen vrees ik. Het zouden weken kunnen zijn maar ik denk geen maanden meer. We bekijken het maar dag voor dag….

Thomas gaat heel hard achteruit. Hij wordt over 4 maanden 15  jaar en lijdt al zo’n twee jaar aan dementie en we zien hem nu bijna per dag achteruit gaan.
Hij blaft hele nachten door, al maanden en wat we ook doen niets helpt. Zijn stem is intussen overdag bijna weg, dan komt er alleen wat schor gekras uit maar ’s nachts weet hij ‘m nog te vinden. Wij horen hem niet in de slaapkamer maar ik heb vreselijk met te doen.

Overdag is hij regelmatig vreselijk in de war. Hij gaat de laatste dagen steeds bij de schuurdeur staan als hij naar binnen wil.  Of hij snapt niet dat wat er moet gebeuren als we weg gaan of naar bed en de rest allemaal netjes in hun bedje kruipt staat hij te blaffen voor de deur naar de woonkamer. Andersom als we zondag avond aan het kammen zijn blaft hij dat hij naar zijn bed wil. Als we hem daarheen laten blaft hij omdat hij daar weg wil. Er is geen oplossing tot we allemaal weer op de bank zitten voor de televisie.

Met bezoek is hij ineens ook helemaal in de war. Vroeger vloog hij op de visite af om bij bekenden in uitzinnige vreugde uit te barsten of om onbekenden de stuipen op het lijf te jagen door eerst om aandacht te vragen en als hij dat kreeg uit te vallen in kei harde  blafsalvo’s. Tegenwoordig gaat hij of zielig bibberend in de keuken zitten of blaft dat hij naar zijn bench wil (en als hij daar is blaffen dat hij daar weg wil.)

Vorige week vloog Julius hem aan omdat hij scheef naar hem keek of zo. (Die heeft een vreselijk kort lontje) Normaal geven alle honden zich meteen over en dan is het klaar maar Thomas was kennelijk even vergeten dat hij al jaren niet meer de roedelleider is en die ging terugvechten. Gevolg een grote “barfight” hier waarmee bijna alle honden mee gingen doen en arme Thomas kreeg een vreselijk pak slaag van Julius waarbij er zelfs wat bloed vloeide wat ik bijna nooit heb meegemaakt.  De laatste “barfight”was ook zeker 1 of 2 jaar geleden.

Hij bibbert en trilt regelmatig. We kunnen niet achterhalen waarom maar op advies van de dierenarts geven we hem bijna dagelijks pijnstillers. Hij heeft artrose, heeft flinke staar, 1 teelbal die mega groot is en hij drinkt af en toe zoveel water alsof hij 3 weken naar de woestijn wil. Hij wordt steeds langzamer met eten en minder enthousiast over lekkertjes. Hij krijgt wel 2 keer zoveel eten als de rest want anders valt hij af.  Ook is hij niet meer zindelijk en plast met grote regelmaat in huis.

Hem helemaal laten doorlichten doen we niet want we willen zijn leven niet kunstmatig verlengen terwijl hij mentaal steeds meer en meer aftakelt. We hebben dit eerder bij de hand gehad met Willemijn.  Zij werd ook heel erg dement maar we konden die knoop niet doorhakken. Zij blafte ook hele nachten door. (Dit is iets typisch bij dementie dat het dag/nacht ritme verstoord raakt) Toen hoorden we het wel en hebben dus zelf ook iets van een jaar niet fatsoenlijk geslapen .  Ze werd incontinent, zelfs met poepen en lag dan in haar eigen poep. Als we haar wilden schoonmaken werd ze boos want ze herkende ons soms niet meer. Maar er waren ook momenten dat ze gezellig bij je kwam liggen of je ineens wel herkende en vrolijk kwispelend op je af kwam. Achteraf hebben we echter vastgesteld dat we te lang gewacht hebben en ons voorgenomen dat niet meer te doen. Maar we dreigen wel in dezelfde situatie te belanden....

Overdag kan hij zo vast slapen dat hij nergens op reageert en ik ben me al regelmatig rot geschrokken. Als hij dan wakker wordt ben ik tegelijk opgelucht en teleurgesteld. Want wat zou er mooier voor hem zijn als hij gewoon rustig zou kunnen inslapen en niet meer wakker worden?
 
In de praktijk komt deze beslissing bijna altijd op ons neer en ik vind het vreselijk. Iedere keer weer. Je wilt niet te lang wachten maar het ook zeker niet te vroeg doen.

De dierenarts zegt wacht niet meer te lang. Hou in de gaten of zijn goede momenten zijn slechte momenten nog overtreffen. Dat gaan we doen. Ik ga hem goed observeren de komende tijd. Ik ben op zich heel nuchter in deze dingen. Als je oud bent ga je dood. Dat is niet erg dat hoort bij het leven.  Erg is jong dood gaan, een leven wat met meer dan 30 of 40 jaar wordt ingekort zoals we bij mijn moeder hebben meegemaakt of bij Johannes die maar 4 jaar mocht worden of bij diverse andere van onze dieren die veel te jong gestorven zijn. Bijna 15 is een prachtige leeftijd voor een hond. En hij heeft een prachtig leven gehad denk ik.
​
Dat betekent niet dat ik niet verdrietig zal als het zover is zijn integendeel ik zit al bijna te huilen bij het idee.
Advies heb ik ook niet nodig en ook geen goed bedoelde tips. Ik wilde alleen maar even mijn gedachten met jullie delen. Enerzijds helemaal in de wolken van allemaal puppy en kitten geluk maar aan de andere kant deze zorg….want hoe laat is het lieve Thomas?……