Het is heel lang heel stil geweest op mijn blog. Dat heeft een goede reden want op 25  juli van 2020 zijn wij gaan kijken bij een huis waar we op slag verliefd op werden en wat we hebben gekocht.

We woonden eigenlijk niet meer zo lekker in Rockanje. Waar we jaren lang helemaal vrij gewoond hadden achter lag sinds vorig jaar ineens een complete woonwijk met huizen echt vlak achter ons huis. We hadden plannen om zelf een huis te laten bouwen maar konden nergens een stuk grond vinden wat betaalbaar en geschikt was en toen vonden we deze stek. In West Brabant, helemaal achteraf, GEEN buren, meer dan 4000m2 grond tussen de weilanden. Het huis zelf is gigantisch! Bijna 1900m3 inhoud. We hebben nu (na verbouwing) een entree met toilet, studeerkamer, woonkamer, eetkamer, keuken, bijkeuken, ruimte voor de honden en garage beneden en boven 4 slaapkamers en 2 badkamers en dan nog een vaste trap naar een grote zolder. En meest bizarre , het hele huis inclusief garage is onder keldert wat een prachtige extra ruimte biedt voor de katten. Ik weet het is compleet idioot maarrrr ons DROOMHUIS!!!

Wij hebben het Twelve Oaks genoemd! (Mijn favoriete boek is Gone With The Wind en één van de huizen in dat boek heet zo en omdat onze grond hier omringd wordt door eiken vonden wij dit toepasselijk)

De rest van 2020 stond in het teken van het nieuwe huis.  Ons huis in Rockanje moest worden verkocht, de financiering voor het nieuwe huis moest worden geregeld en toen dat allemaal gelukt was moest de verbouwing van het nieuwe huis worden georganiseerd. Want hoewel het echt ons droomhuis was moesten er nog wel wat zaken worden aangepast zodat we er ook goed en comfortabel in konden leven. Zaken als:

• Een nieuwe keuken (we kochten een showroomkeuken die uit de showroom moest worden gehaald, worden vervoerd naar het nieuwe huis weer op een aangepaste manier in elkaar gezet)
• Een nieuwe badkamer (we hebben van 1 hele grote badkamer 2 badkamers gemaakt waarvan er nu eentje klaar is en de ander volgt nog in februari)
• Overal dubbel glas laten plaatsen
• Dakisolatie
• Zonnepanelen
• Het opsplitsen van de garage om een geïsoleerde ruimte voor de honden te maken.
• Aansluiting voor een wasmachine en droger (zaten er niet??!!)
• Het verplaatsen van de toilet van de keuken naar de garderobe
• Het aanleggen van een wasbak, wasmachine aansluiting middels een broyeurpomp in de kelder
• Een verwarmingsketel (de stokoude ketel die er in zat begaf het meteen)
• Een warmwater boiler voor boven en meerdere boilers voor beneden
• Een keukenblok in de bijkeuken
• Een kattenren waarvoor er een stuk grond moest worden opgehoogd
• Een vijver van 20x10 meter aangelegd omdat we die grond nodig hadden voor het plaatsen van de ren
• Een teckelveilige omheining
• Het laten schilderen van alle slaapkamers, de overloop en het trappenhuis inclusief de trap zelf.
• Laminaat voor de bovenverdieping
• PVC vloeren voor de kelder en de ruimte voor de honden
• Vele vele kleine klussen voor de loodgieter en de elektricien.

Het was een mega organisatie en we hebben allebei een half jaar lang hooguit een paar uur per nacht geslapen omdat de rest van de uren van de nacht opging aan malen, malen en malen over alle zaken die moesten gebeuren en alles wat er fout kon gaan. (Niet in de laatste plaats door corona want wat als we dat nu of tijdens de verhuizing zouden krijgen)

Daarnaast moest er worden ingepakt en OMG wat hebben wij een hoop spullen!!! (en ik zou willen zeggen troep maar na ongelooflijk veel al te hebben weg gegooid wilden we dit allemaal houden!) (en ja het woord hoarders is al geregeld gevallen ;) ) Er leek echt geen eind te komen aan de hoeveelheid dozen. Bij het verhuisbedrijf wat we hadden ingehuurd hebben we alle records gebroken in de 5 jaar dat ze bestonden namelijk iets van 300 verhuisdozen en 6 bakwagens die nodig waren de hele handel naar onze nieuwe stek in West-Brabant te verplaatsen!

Gaab was ieder weekend voor een periode van 7 weken van ’s morgensvroeg tot ’s avonds in ons nieuwe huis om te klussen; de kelder in gereedheid brengen voor de katten (deuren tussen de diverse kelderruimtes maken zodat de katten veilig tijdens de verhuizing zouden zitten), een kattenluik naar buiten maken naar de ren, de kennels in de ruimte voor de honden opzetten, ophalen en plaatsen van diverse meubels, weghalen van de oude vloerbedekking over de hele bovenverdieping (gelijmd en gespijkerd) weghalen van behang en behangen waarbij we weer geweldige hulp hebben gehad van mijn zusje en zwager, het coördineren van alle uitbestede klussen (soms waren er wel 8 of zo mensen tegelijk bezig op allerlei verschillende plekken) overleg met de aannemer, vele kleine elektrische klusjes en ga zo maar door. Hij werkte door de week gewoon een fulltime job dat niet echt een 9 tot 5 baan is en als hij vanaf “thuis” werkte (Gaab moet omdat hij in Antwerpen werkt ook een deel in Nederland werken om sociaal verzekerd te blijven en verder natuurlijk ook vanwege corona) deed hij dat in ons nieuwe onverwarmde huis wat intussen meer een bouwput geworden was.  De laatste weken voor de verhuizing kwamen daar ook nog een aantal avonden per week bij. Het was werkelijk gekkenwerk.

En dan waren er nog de dieren. Het verhuizen van 10 teckels (ons oudje Thomas hebben we 3 dagen voor de verhuizing op zijn reis over de regenboog moeten laten gaan) en 18 katten was niet iets wat je zomaar doet. Hieraan is een heleboel organisatie en planning vooraf gegaan. (en goed voor weer een hoop slapeloze nachten) Gelukkig zijn we hierbij heel erg lief door mijn schoonfamilie geholpen. Met een grote bus waar alle katten in konden en 2 personen auto’s vol teckels zijn we op 13 december als karavaan naar Twelve Oaks gereden.

Dat was voor de hele groep wel even wennen maar nu 4 weken verder lijkt de rust aardig terug te zijn gekeerd. Wij hebben ons 4 weken lang uit de naad gewerkt en hoewel er nog onvoorstelbaar veel moet gebeuren begint het in elk geval op een huis te lijken!  Het zal nog maanden duren voor af is wat mij non stop frustreert want ik ben een ongeduldig iemand. Maar morgen begint na 6 weken vakantie voor mij en 4 weken vakantie voor Gaab ook het gewone leven weer en dan blijft het werk aan het huis toch een beetje liggen voor de weekenden. Maar stapje voor stapje maken we het tot ons droomhuis en verder genieten we met volle teugen van deze FANTASTISCHE plek!!!!!
 
 

Vanmorgen om 4.15 werd ik wakker van Sara die naast mij zichzelf zat te likken.  Het klonk nogal, hoe zeg ik dat netjes, vochtig zeg maar dus ik deed het licht aan om te kijken of er al vorderingen waren betreffende het kitten wat wij van haar verwachtten. Ze sprong van het bed en ik zag en keutel naast het bed liggen.  Een beetje verward en slaperig stond ik op en ruim het op.  Dan zal ze wel weeën hebben dacht ik. Ik zag haar de werpkist ingaan en moest zelf nog even naar de wc maar ik dacht dit is vast een teken dat het gaat beginnen. Ik kom terug binnen 1 minuut en hoorde Gaab iets roepen. De slaapkamer ingekomen zit Gaab naast de werpkist en zegt: Het is er al!!!
Met stomme verbazing kijk ik in de kist en zie daar inderdaad een kitten liggen, al helemaal uit het vlies maar met de placenta nog ongeboren.  Volkomen ongelovig zitten Gaab en ik elkaar aan te kijken. Daar wachtten we dan al een paar dagen en ineens binnen 1 minuut is het voorbij! De placenta kwam ook binnen 5 minuten en dat was dan de bevalling. Zowel opluchting als een gevoel van een anti-climax maakte zich van ons meester ha ha ha!
Intussen ligt het meisje, wat maar 100 gram weegt,(ik vermoed dus dat ze van een latere dekking is) al uren heel tevreden bij haar mama te drinken.

Haar stamboomnaam is Pippapopjes Wouw WanWee Willow. 

Dat zal ik even toelichten ha ha ha!  Het Wouw is van Wauw een gevoel wat we wel hebben gehad over zowel deze bevalling als het feit dat het maar 1 kitten is, verbazing alom. Maar de spelling knipoogt naar de plaats van ons nieuwe huis in Wouwse Plantage waar we over 3 maanden naartoe verhuizen.  Het Wan is de fonetische spelling van “one” omdat het maar 1 kitten is. En Wee (uitspreken in het Engels dus als wie) betekent klein. Willow vind ik gewoon een prachtige naam voor een poes en stond al even op mijn lijstje!
​
Wouw WanWee Willow blijft bij ons wonen!
 
 
 

Aanstaande donderdag zijn de kittens van Coco alweer 4 weken oud. De tweede fase breekt aan. Vandaag hebben ze hun eerste vleeshapje gehad wat de meesten heerlijk vonden (alleen van Lynn kreeg ik vuile blikken  als wat doe jij in godsnaam in mijn mond woman!?) Hopelijk komt er dan snel weer een einde aan het bijvoeden want hoe schattig ook, 6 kittens bijvoeden (ook hier is Lynn de uitzondering die wil daar niets van weten en heeft het ook niet nodig gelukkig) 3 keer per dag met alle troep die dat geeft is toch een klusje wat op den duur gaat vervelen! ;)

Net als met haar eerste nest heeft Coco een hoop noten op haar zang over waar de kittens moeten liggen. Dit keer was ze, na 12 dagen heerlijk rustig in de werpkist te hebben gelegen met haar kroost,  ineens midden in de nacht verhuisd naar de hoek naast mijn bed. Ze was ook niet op andere gedachtes te brengen dus hebben we daar maar een doos neergezet en moeders was tevreden. De kinderen groeiden echter stevig door en die doos was al snel veel te klein. De baby's waren nu 2.5 week oud en ik had al 2.5 week niet geslapen vanwege alle gekwek naast mijn bed dus besloten we haar te verplaatsen naar de kattenkamer in een kleine ren.

Dat bleek geen goed idee. T leek even allemaal pais en vree maar toen ik later op de dag nog even ging kijken trof ik een lege ren aan met alle kittens in de krabpaal!! Oh wat had dat verkeerd kunnen aflopen. Gelukkig hebben ze  kennelijk een engeltje boven hun hoofd gehad want ze lagen allemaal vredig te slapen.  
 
Dus heel snel alles weer naar de slaapkamer waar ik dan in elk geval hoopte dat de ren niet naast mijn bed zou hoeven staan. Fout!!! Dat moest wel! De slaapkamer weer verbouwd, ren naast het bed en nu gaat het goed. Met veel moeite hebben we m nog een beetje groter weten te maken om er ook een kattenbak in te doen. Coco vindt het niet meer nodig haar kroost te ontlasten en alles is steeds een natte boel! (Bij haar vorige nestje liet ze dit soort vieze karweitjes graag aan Elfje over) Maar na 1 dag ze zelf een paar keer ontlast te hebben op de bak wordt er al gebruik van gemaakt, kleine knapperds!!!

Het is weer een nestje met allemaal verschillende karaktertjes die zich steeds duidelijker laten zien:

Filou is een lieve kleine ondeugd, heel actief, ik zie haar nu al pogingen doen om de ren uit te klimmen dus dat wordt nog wat.

River is een echte tortie, een hoop lawaai en haantje de voorste!! Ik hou daar wel van. Ze trekt er ook een kop bij van wie doet mij wat?! 

Govert een blij dik ventje dat al goed oogcontact maakt en nu al tegen me begint te kleppen!

Raven is het liefste en braafste meisje waar weinig geluid uit komt en heel tevreden is.  

Mick is ook een pittig ventje. Met voeden is hij zo gulzig dat hij bijna zelf de spuit in zijn pootjes neemt en net met hun eerste hapje drukte hij zijn zusjes met zijn grote stampers zonder genade aan de kant om zijn deel te krijgen!

Catootje is het clowntje van het gezelschap denk ik met haar kleine pretoogjes en ze kan al erg goed spinnen.

En Lynn onze laatst geborene ook een echte tortie die bijzonder goed weet wat ze wel en met name ook niet wil. Met haar oortjes wat vermoed ik flinke flappers worden naar beneden hangend kan ze je vreselijk zielig en intens aankijken.

Kortom het zijn weer 7 heerlijke donders waar we met volle teugen van genieten!! 

Gisteren zijn de kittens van Coco geboren. Dit was mijn 9e bevalling van een kat die ik meemaakte (en de 7e van mijn cattery) en ik kan niet zeggen dat het routine wordt. De ontsluitings-weeën duurden weer eindeloos zodat ze eigenlijk al moe was toen de persweeën op gang kwamen. Dat was dit keer om 15.15 uur op donderdagmiddag terwijl ze dinsdag volgens mij al voor-weeën had. Ik had Gaab al gevraagd wat eerder thuis te  komen omdat ik niet meer bij haar weg durfde en die was er gelukkig zodat hij voor de rest van de zoo kon zorgen. De persweeën kwamen niet zo snel op gang en daarom was ik des de verbaasder dat er na 5 minuten al een vruchtzak te zien was. En toen gebeurde er niets meer. Geen enkele wee. Ze wilde ook niet blijven liggen en liep onrustig rond en wilde al helemaal niet in de werpkist bevallen. Toen de weeën echt uitbleven heb ik de dierenarts gebeld en in overleg daarmee de oxytocine injectie, ik standaard haal met een bevalling, gegeven. Dat hielp en om 16.04 uur werd met veel geschreeuw en zo’n beetje over dwars Filou Ferrari geboren. Midden op de vloer in de slaapkamer heb ik haar opgevangen in mijn hand. Daarna wilde ze wel onder mijn kaptafel liggen op een deken die we daar snel hadden neergegooid. Met een rot tempo kwam om 16.12 uur Rapid River ter wereld. De toon was gezet “Tortie” was dit keer de kleur! Toen beide dames “los” waren (Ik moest bij River wel even ingrijpen want Coco begon te draaien en te lopen terwijl ze nog aan haar bungelde) heb ik ze in de werpkist gelegd want dat geknoei onder de kaptafel dat was het niet voor deze oude vrouw van 50. ;)

Gelukkig had ze toen meteen vrede met haar plekje. Om 16.45 uur kwam Govert Gallop. Net als bij de bevalling van Elfje had hij geen navelstreng meer vast zitten die was kennelijk door de geboorte al los getrokken. HOE KAN DAT??? Hij had het even moeilijk en moest een beetje worden geholpen met opstarten maar dat is gelukkig snel goed gekomen. Alweer zo kort daarop om 17.05 uur werd Raven Rocket tortie nummer 3 geboren. Coco had het erg zwaar, ik heb haar flink op de druivensuiker gezet. Bijna alle kittens kwamen in een stuip!

Toen kwam er een grote verassing onze Mick de Monnik Mig die om 17.30 uur geboren werd. Ik heb nog niet eerder een kitten gezien met zo’n volkomen belachelijke tekening, echt te leuk!! Die staat even in evaluatie. Ook omdat hij zijn voorpootjes krom heeft staan. Ik ben me wild geschrokken, dacht dat hij misvormd was of zo. Maar na overleg met vele ervaren fokkers  was ik al gerust gesteld en de dierenarts heeft me nog extra gerust kunnen stellen vandaag. Door ruimte gebrek in de baarmoeder hebben zijn pootjes opgevouwen gezeten en zijn de pezen aan 1 kant van de pootjes te kort. We gaan hem nu meerdere keren per dag de pootjes masseren en daarmee hopen we dat het goed komt. Maar mocht hij toch gebrekkig blijven, blijft hij sowieso bij ons. Hoe dan ook ik ben nu al verliefd op deze bespottelijk uitziende jongen. Gaab en ik moesten allebei meteen aan een monnik denken dus vandaar dat die zo’n rare naam heeft. Rare naam voor een rare kater!!! 

De volgende die zich aandiende om 18.00 uur was Catootje Corcorde. Ik had wat aanvragen voor rode katers dus dacht: ah kijk nog een rode kater das leuk. Maar nee nog een poes!! Bizar nadat ik laatst iemand zat te vertellen dat ik altijd wat meer katers heb dan poezen was de verdeling nu al 4 om 2. Maar dan zou de laatste toch nog een kater worden? Toch?

Die liet het langste op zich wachten maar “liefst” 3 kwartier. Ik zat al te voelen of er dan toch voor het eerst niet goed geteld was naar aanleiding van de foto maar voelde er toch nog zeker eentje zitten. En om 18.45 werd het geboren….ik zie zwart met wit..zou het? Nog een leuke kater?? Maar neeeee weer een tortie!!!! Ha ha ha werkelijk geweldig getekend onze Lynn Lightning.

Daarmee waren we compleet. Coco is een volleerd super lief moedertje alleen net zo’n viespeuk met het poetsen als het eerste nest. We gaan haar flink helpen! 

Ik ben weer helemaal in de wolken, wat een zegen 7 gezonde kittens!!! 

Het is gebleken dat als je 11 kittens hebt rondlopen er weinig tijd overblijft voor zaken als bloggen en filmpjes monteren! Nu is het zo dat ik de kittens kopers wel veel op Facebook trakteer op foto’s en snelle filmpjes maar in de verhalen schiet ik toch een beetje te kort naar mijn gevoel waarvoor mijn excuses.

Over een paar dagen gaan de kittens van Elfje verhuizen behalve Arwen en Cirocco die blijven bij ons. De kittens van Coco die zijn intussen een week of meer bij hun nieuwe baasjes en ik hoor gelukkig alleen maar positieve berichten.

Wat waren het geweldige maanden met deze 11 kanjers!! (Letterlijk en figuurlijk, ik heb ook nog nooit zulke grote zware kittens gehad) Wat een verademing om na 2018, waarbij we door alles werden getroffen,  zo’n zorgeloze tijd te hebben mogen meemaken.

Maar aanpoten was het wel! Schoonmaken daar gaat toch wel de meeste tijd in zitten. Stofzuigen en kattenbakken schoonmaken. En als je klaar bent kan je weer opnieuw beginnen!

Vanaf het moment dat ze niet meer in 1 kamer verbleven werd het leven helemaal krankzinnig; uitkijken dat je op de trap niet op een kitten gaat staan of je er je nek over breekt. Je kan geen deur open doen of er schiet minimaal 1 en meestal meer kittens doorheen. Het hele huis is voorzien van “sluizen”  door extra hekjes om het nog een beetje tegen te gaan en te voorkomen dat er gevaarlijke situaties ontstonden bij de voordeur en met de honden. Naar de wc gaan wordt een kunst waarvan het knap is als je gelukt is er in je eentje terecht te komen. Een deur open maken van de kast is gewoon niet meer mogelijk zonder dat die kast vervolgens vol kittens zit. Het is me ondanks het feit dat ik zo oplette toch meerdere keren overkomen dat er een ochtend of zelfs een hele nacht een kitten in een kastje gezeten heeft. Overigens kwamen die er volledig relaxed weer uitlopen alsof het de normaalste zaak van de wereld was en ik maar zoeken! Met name Scarlet was een ster in zich verstoppen in een kastje.

En dan natuurlijk de hoogte in. Doodsangsten heb ik uit gestaan toen ze 7 weken oud helemaal boven in de krabpalen klommen of op kasten. En nog erger in Ballorig onze “indoor” speeltuin boven de voordeur. Op een moment liep Dolfje op een riggeltje van 1 centimeter 2.5 meter van de grond te balanceren, pfffff wat een verschrikkelijk gezicht!!!

Ik heb Rover zo vaak ergens af zien kukelen dat t me werkelijk verbaasd dat hij  nooit iets gebroken heeft.  Met zowel een onhandige moeder als vader is dat de grootste kluns ooit!!

De minder dapperden durfden wel omhoog maar niet omlaag. Met name Maurits had er een handje van om in Balorig te klimmen en dan heel hard te gaan schreeuwen dat hij er weer uit wilde. Dus zo’n 3 tot 5 keer per dag kon ik die overal aftillen!

Van 11 kittens die allemaal vanaf een bepaalde leeftijd in je gaan klimmen wordt je ook erg mooi. Mijn benen zien er niet uit, met een korte rok loop ik compleet voor gek! Lumen was hier met name heel goed in, ik heb diverse keren staan schreeuwen van de pijn want zo’n 2 kg kitten dat aan je been hangt voelt niet prettig!

Maar wat hebben we genoten!!! Het nestje van Elfje zijn allemaal onvoorstelbare spinners! Je hoeft er maar naar te wijzen en ze spinnen kei hard en heel lang. Slapen doen ze graag op hun rug met de pootjes omhoog, totaal ontspannen! Hierin was met name Rosa een ster!
Het nestje van Coco zijn praters! Met name met James en Dolfje kon ik hele gesprekken voeren!

En nu is het tijd om deze club los te laten. Terwijl ik dit typ heb ik de tablet naast me staan met een open camera verbinden met de slaapkamer om Coco in de gaten te houden. Op haar röntgen foto zijn vorige week 7 kittens gezien die ieder moment ter wereld kunnen komen. Het is dag 64 en ik ben het wachten nu alweer meer dan zat. Veel te veel tijd om te zenuwen wat er allemaal fout kan gaan.

Wat hoop ik dat ik snel alweer een blog zit te schrijven over weer een nieuwe lichting Pippapopjes.
​
Voor wat betreft de 9 die verhuisd zijn en bijna gaan verhuizen ik wens jullie allemaal een fantastisch leven bij jullie nieuwe baasjes en ik hoop nog heel veel van jullie te zien en te horen!
 
 

Ik was er al weken bang voor en vandaag is mijn vermoeden bevestigd; Coco is weer zwanger..
​
Morgen, precies weken geleden op de dag dat de kittens 5 weken oud waren, had ik haar zoals normaal naar buiten gelaten.  Ik zat nog steeds slecht in mijn vel omdat mijn voet weer opnieuw ontstoken was en ik er voor de 4e keer mee naar de huisarts moest. (Ik ben op 31 maart in een hele grote splinter gaan staan die 4 weken in mijn voet heeft gezeten met een flinke ontsteking tot gevolg en ben er nu 8 weken later nog steeds mee aan het modderen terwijl er na 4 weken wel eindelijk 2.5 cm hout uit gekomen is)  Ik heb niets aan haar gemerkt en niet gezien dat ze krols was. Toen ik echter weer beneden kwam zag ik dat James er bovenop zat. Ze konden de daad niet afmaken maar ik wist natuurlijk niet zeker of ze al eerder wat gedaan hadden. De rest van de tijd zat James weliswaar gescheiden van de dames met hun baby’s maar ze was wel een half uurtje al buiten geweest.

 Ik heb meteen overleg gehad met de dierenarts. Er is een abortus middel maar dat is voor honden en niet veilig bewezen voor katten…lastige keuze. Wat er nog bij kwam was dat dat middel precies op zondag gegeven moest worden en dat is de dierenkliniek dicht en ze hadden ook niet toevallig dienst. Met corona was niet natuurlijk nou ook niet echt een spoedgeval.  De pil geven wat ik als idee van een andere fokker kreeg durfde ik niet. Straks zou dat resulteren in toch kittens maar dan gehandicapt of zo. De dierenarts vond het ook geen goed idee. Dus wat dan? We hebben maar besloten er het beste van te hopen. Ik had ze tenslotte onderbroken, wie weet ging het wel goed. Coco heb ik ook niet meer krols gezien. We hebben haar wel een week lang bij James weg gehouden. Ik begon me al af te vragen of ik me het hele verhaal verbeeld had. Ik had al weken vreselijk slecht geslapen misschien had ik me gewoon vergist?

Ik ging haar wel wegen na een paar weken en ze was wat zwaarder dan voor de eerste zwangerschap maar dat kon natuurlijk.  In de loop van de tijd moest ik echter vaststellen dat ze binnen 3 weken 500 gram aan kwam..oh oh…. Ook werd haar gedrag merkwaardig, ze wilde steeds weg uit de kattenkamer maar zodra ze aan de andere kant van de deur stond weer terug. Eigenlijk was ze bijna non stop aan het miauwen.  Dus voor vanmorgen op dag 27 een echo gepland en ze is niet een beetje zwanger maar ze dierenarts dacht er minimaal 5 te tellen op de echo! :O
​
Poeh dat was best even schrikken. Ik voel me heel schuldig en maak me zorgen.  Wij zijn geen fan van katerverblijven waar de katers afgescheiden van de poezen buitens huis leven maar dit is dan wel weer het nadeel natuurlijk. Gelukkig heeft ze er nog nooit zo goed uit gezien als nu. Haar haren groeien en glanzen en ze is lekker gevuld en niet alleen haar heel iets dikkere buik maar oogt alom wat flinker. Dus alles wat wel nu kunnen doen is hopen op een voorspoedige dracht en weer een makkelijke bevalling en gezonde kittens!! Voor wat mijzelf betreft zijn ze natuurlijk ontzettend welkom! Ik heb wel aan haar gevraagd: “Kunnen we dit keer iets zien in een andere kleur?” ;) 

Het is weer hoog tijd voor een blog! Intussen zijn de kittens van Coco bijna 4 weken oud en die van Elfje bijna 2 weken. Coco besloot een dag na mijn blog over de eerste week dat haar kittens toch echt moesten verhuizen. De bleef maar met ze slepen en ik heb uiteindelijk een plekje gemaakt voor haar in de hoek van de slaapkamer tussen het nachtkastje van Gaab en een kleding kastje. Er was haast geen plek maar ze was rustig en tevreden dus hebben we haar daar gelaten.

Toen een week later Elfjes kindjes geboren waren en Elfje een paar uur was bijgekomen in de werpkist van haar zeer pittige bevalling, pakte ze een van de kittens bij de kladden en verhuisde ook naar het hoekje van Coco! Ik heb toen al haar andere baby’s daar ook maar heen gebracht en toen lagen de dames compleet tevreden tussen al hun kinderen in dat piep kleine plekje!

​Begin deze week zag ik dat Lumen over de plank probeerde te klimmen die voor het hoekje stond en dat de kittens van Coco echt meer ruimte nodig hadden omdat ze intussen liepen. Dus toch maar weer aan het bouwen gegaan met een nieuwe plek. Toen het klaar was de kittens erin en de mama’s die even een frisse neus waren gaan halen konden weer naar binnen! Ze waren niet blij!!!! Elfje was nog redelijk snel weer op haar gemak toen ik de kindjes bij haar had gelegd om te drinken maar Coco was overstuur en bleef maar rondlopen en heen en weer tussen de ren waar ze nu lagen en alle hoekjes van de slaapkamer. Ik heb de ren toen afgedekt met dekens en toen was het goed.

Twee dagen lang was er rust en vrede maar toen begon Coco ineens weer met kittens te slepen. De hele nacht van donderdag op vrijdag heeft Coco rondgelopen in de slaapkamer, non stop miauwen van die rol geluidjes prrrr prrrr prrrr. Rover werd uit de ren gezet en Karlotta een paar uur later ook. We begrepen er niets van!! Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan. Iedere paar minuten keek ik op de tablet of ze niet weer aan het slepen was. (De tablet staat op mijn nachtkastje met het beeld van de ren er op via een camera) Heel vroeg in de ochtend was er weer rust en ook gisteren ging zonder sleep incident voorbij.

Vanmorgen vroeg waren de kittens van Coco aan het spelen. Van het kleed af bij het krabpaaltje stoeien en de eerste huppeltjes zijn gemaakt. Coco vindt het verschrikkelijk!!! Die wil dat ze gewoon op het kleed blijven en bij voorkeur gewoon slapen net als de kleintjes. Uiteindelijk resulteerde dit in de “uithuiszetting” van Karlotta die het meest ondernemend is! Karlotta liep ineens piepend naast mijn bed!

​Het is intussen alweer een paar uur rustig maar ik ga nergens naar toe zonder tablet en het huis verlaten zit er ook nog niet in. Nu is er toch niet veel om naar toe te gaan met Corona en ik heb vorige week mijn voet zwaar gekneusd door op een hele grote houtsplinter te gaan staan dus ik kan ook geen poot trekken of ook maar fatsoenlijk schoenen aan dus het maakt niet uit.

Ik ben er wel heel druk mee. We hebben moeten zalven omdat er een bacterie bij de oogjes van Coco’s kittens kwam nadat ze bij Eliot niet goed open waren gegaan. Intussen zien die er allemaal weer goed uit. Een 4 tal kittens van Elfje redt het niet alleen met voeden en we voeren die 4 keer per dag een beetje bij.
De kittens van Coco zitten redelijk op gewicht maar ik zal blij zijn als ze op vast voer over kunnen. Wie weet dat Elfje en Coco dan samen de kittens van Elfje op gewicht kunnen houden!
 
Maar wat ik met name doe is met volle teugen van ze genieten want wat zijn ze LEUK!!!!!!

Eergisteren op maandag 6 april, dag 65, zijn de kittens van Elfje geboren. Het overviel me nogal omdat ik van de fokker van Elfje gehoord had dat zowel Elfjes moeder als haar oma en grootmoeder allemaal laat bevielen tot dag 70 aan toe. Ik had zondag wel de indruk wat veranderingen te zien maar ik vreesde dat ik dat er in las omdat ik zo nieuwsgierig was en Elfje er echt een beetje zielig aan toe begon te zijn. Ze was zo dik en haatte het opgesloten zitten op de slaapkamer.

Maandagochtend dacht ik toch duidelijk wat tekenen van weeën te zien. Ze strekte een paar keer aan achterpoten bijvoorbeeld maar nog steeds hield ik me voor dat ik me het verbeelde. Gaab was intussen gewoon naar Antwerpen gegaan ook onder het motto van ze komen nog niet (Hij werkt op het moment ongeveer de helft van de tijd in Antwerpen en de rest in Oostvoorne of thuis en kan dat zelf een beetje indelen) Ik ben naar beneden gegaan om voor de andere dieren te zorgen en wat klusjes te doen en om 8 uur nog even gaan kijken. Toen zat ze in een kast tussen de schone dekens. Het nestelen was dus eindelijk begonnen.

Om half 9 heb ik de honden opgesloten en trof ik haar boven aan bij de kittens van Coco. Dit was wel heel bizar want daar had ze nog niet naar om gekeken. En ineens zag ik Elfje persen! Coco zit tegenwoordig  echter met haar kittens in een onmogelijk klein hoekje van de kamer (stof voor een andere blog ;-)) en dat was echt geen plek om te bevallen. Dus ik til Elfje naar de werpkist maar ze werd helemaal hysterisch want ze wilde niet weg bij “haar”kinderen. Dus Coco’s kinderen ook in de werpkist. Dat vond ik ook weer helemaal niets met al die toch al behoorlijk grote kittens in de kleine kist en dan moeten bevallen en de nattigheid en rommel die dat geeft. Ik heb 4 kittens in de andere kist gelegd en haar er eentje laten houden. Totdat ze ineens flinke persweeën kreeg en helemaal in paniek om zich heen ging grommen en bijten. Toen vond ik het echt te eng. Ik heb Cooc’s kittens in een mandje gedaan en ze naar de badkamer gebracht. Ik wilde Coco mee laten gaan maar die wilde graag bij Elfje blijven.

Intussen had ik ook Gaab gebeld en die was al weer aan de lange terugreis naar huis begonnen om tijdens de bevalling de zorg voor de andere dieren over te kunnen nemen.

Nog een paar persweeën later zag ik dat er een vruchtzak tevoorschijn kwam met helaas een paar voeten er in plaats van een koppie. Ze had af en toe een perswee met heel veel geweld waarbij ze vreselijk gilde en ze begon in paniek door de slaapkamer te rennen. Dit had ik nog nooit meegemaakt en het leek mij niet goed. Dus dierenarts gebeld en Elfje in de bench, kittens van Coco terug naar de slaapkamer en snel die kant op. Daar aangekomen had ze haar baby al! Arwen, rond 9.15 geboren met 124 gram. Alles zag er prima uit dus waren we een half uurtje later alweer thuis.

Daar kwam om 10 uur nummer 2, Scarlet nog een klein poesje van 85 gram. Ze kwam er uit met een ongelooflijke schreeuw en de placenta kwam meteen mee! Om 10.35 volgde Cirocco met 95 gram. Deze keer was de navelstreng tot onze stomme verbazing al gebroken en dat was bij alle kittens die daarna kwamen behalve de laatste ook het geval. Alsof ze ze zelf al hadden doorgebeten. Zoooo vreemd!!! Om 11.00 uur volgde nummer 4 Rosa met 109 gram. Alle kittens waren benauwd en moesten een beetje worden geholpen met echt gaan ademen. Elfje liet alles gelaten toe.

En toen werd het rustig. Er gebeurde 2 uur lang niets. Elfje was behoorlijk uitgeteld we hebben haar was druivensuiker gegeven en ze heeft even geslapen.

Om 12.50 uur kwam dan eindelijk nummer 5, Holden met 121 gram. Wederom begeleid met een ongelooflijke schreeuw. Bij de voorgaande 5 bevallingen kwamen de kittens steeds stukje bij beetje uit het geboortekanaal. En kwamen dan langzaam en zeer beheerst naar buiten. Elfjes kittens werden na de eerste stuk voor stuk gelanceerd. Ik was werkelijk perplex!! Ik hoop dat het film materiaal gelukt is wat ik heb gemaakt dan weet je niet wat je ziet!

Na nummer 5 was het weer wachten. Heel af en toe had ze een zwakke wee maar verder gebeurde er niets meer. Na bijna twee uur begon ik me wel ongerust te maken. Ik wist tenslotte zeker dat het er 6 waren. (Zo blij dat ik altijd een foto laat maken!) maar er leek niets meer te komen. In overleg met de dierenarts heb ik haar de injectie Oxytocine gegeven die ik voor een bevalling altijd in huis heb. Dat brengt de weeën weer op gang. Dat had effect binnen 10 minuten was de laatste er Rufus met maar liefst 136 gram! Elfje was zo moe dat ze geen puf meer had voor dingen als navelstrengen en droog likken dus wel hebben haar even goed geholpen. Daarna kwamen er nog 2 placenta’s (al die tijd was de eerste placenta nog niet gearriveerd) en waren we helemaal compleet.

Nog niet eerder zo’n aparte bevalling gehad. Er was ook vreselijk veel bloed en vocht! Maar alle 6 zijn levend op de wereld gekomen dus we zijn heel erg dankbaar!! Elfje is een hele lieve moeder. Ze wilde met haar kittens perse bij Coco liggen en ziet Coco’s kittens ook als haar eigen kittens. We proberen te vermijden dat de kittens van Coco bij hun tante Elfje gaan drinken want die heeft haar melk hard nodig voor haar eigen baby’s. Ik ben Rufus een beetje aan het bijvoeden want die kwam niet aan. Coco vindt Elfjes kittens ook heel lief en is er beschermender over dan Elfje is of dan ze over haar eigen kittens is. Ze vindt het eigenlijk niet ok dat ik Rufus voedt en probeerde m vanmorgen al van me af te pakken ha ha ha!
​
Het is vreselijk schattig om deze twee nieuwe mama’s samen voor hun 11 baby’s te zien zorgen. GENIETEN!!
 
 

Vandaag zijn de kittens van Coco een week oud.  Coco doet het geweldig! Ze voedt haar kids helemaal zelf en ze zijn allemaal verdubbeld of bijna verdubbeld in gewicht. Heerlijke doorvoede bolletje pluis!!! Ze moest er even inkomen wat betreft poetsen en de eerste dag zaten ze allemaal onder de poep maar intussen zijn ze ook helemaal schoon. Coco gaat er heel voorzichtig mee om en ik heb haar niet 1 keer kunnen betrappen op dat ze op haar kroost ging zitten waar haar mama bij haar eerste nestje nogal goed in was. De eerste dagen heb ik non stop met de tablet door het huis gelopen maar na een dag of 3 had ik wel vertrouwen dat het goed zat.

Mijn verbazing was dan ook groot toen ik vanmorgen in de slaapkamer kwam en 2 kittens miste!! Maurits zat luid krijsend op het bed en Karlotta lag onder het dekbed tussen onze kussen in. Het enige wat ik kan verzinnen is dat er een kater tegen de deur geplast heeft (dat was zo, die heeft misschien de kittens geroken en dacht: ”gatver laat ik die stank verdoezelen”) en dat ze die geur geroken heeft en als bedreigend heeft ervaren. De rest van de dag zijn haar kinderen gelukkig lekker in de kist gebleven. Maar ik controleer het weer vaak!

Elfje is begonnen aan haar laatste week. Gisteren hebben we een röntgenfoto laten maken waarop 6 kittens te zien zijn. Dat wordt dus hard werken de komende tijd! ;) Zaterdag is zij 63 dagen zwanger maar haar moeder en oma heb ik gehoord bevallen altijd wat later dus ik reken op dag 66/67. Ik ben thuis dus ik kan haar goed in de gaten houden.

Dat wil ik wel graag doen met haar in de slaapkamer. Ik wil haar niet meer bij de honden voor het geval dat die haar gaan opjagen en ook niet meer buiten eigenlijk met het risico dat ze ergens afvalt. Maar dit valt nog niet mee. Ik laat haar af en toe even oefenen in de slaapkamer maar heel leuk vindt ze dat nog niet. In het weekend zette ze haar protest nog even kracht bij door op ons bed te pissen dat we net een uur daarvoor hadden verschoond. Als ze buiten is krijg ik haar bijna niet meer naar binnen. Zodra ik de deur van de slaapkamer open doe is ze weer weg. Wel zie ik op de camera die er hangt (we hebben twee webcams in de slaapkamer, eentje gericht op de werpkist en eentje aan het plafond waarmee we de hele kamer kunnen zien) dat ze al in de andere werpkist gaat liggen dus hopelijk lukt het toch haar de laatste dagen daar te houden. Als de baby’s er eenmaal zijn zal het wel geen probleem meer zijn.
​
Spannende weken zo! 

Coco is gisteren bevallen van 5 prachtige kittens!! Ze  had in de nacht van zondag op maandag al een uurtje weeën gehad maar die gingen weer weg. ‘Middags om half 2 op dag 64 kreeg ze opnieuw weeën. Ik dacht eerst dat ik een pers wee gezien had en haastte me om alles in gereedheid te brengen. Maar ik had me vergist ze zat nog in het ontsluitings stadium dus we hadden nog even te gaan.

Ik merkte dat ze onrustig werd als ik er niet bij was dus ik heb de rest van de dag  met name boven gezeten terwijl Gaab alles beneden draaiende hield.

Tegen half 9 hebben we ons bedje opgezocht, nog half aangekleed voor het geval we met spoed naar de dierenarts zouden moeten, in de hoop nog een paar uurtjes slaap te krijgen voor het echt ging beginnen. Ik sliep uiteraard met 1 oog open om mijn meisje in de gaten te houden. Ze bleef onrustig zoeken naar een plekje. Dan weer bij me liggen knuffelen en dan weer ergens anders liggen totdat ze om half 2 ineens een schreeuw gaf. De persweeën waren begonnen en toen ging het ineens heel erg snel!

De eerste kostte nog wat moeite en kwam met het gezichtje naar voren eruit. Maar om 2 uur werd ze ineens geboren! KroKusje Karlotta met een gewicht van 102 gram. Wat een prachtig tortie poesje!! De placenta liet op zich wachten en Coco was wel een beetje in de war en begon te staan en te lopen door de kist met het kitten aan de navelstreng achter aan haar zwiepend. Geen goed idee! Snel heb ik de navelstreng doorgebroken zodat ze veilig was. Toen was het wachten op de placenta maar om 2.15 diende zich kitten nummer 2 al aan; Eliot Eros Equinox, 108 gram een leuke rood witte. Ook hiervan hebben we de navelstreng gebroken omdat ze weer ging rondlopen. Altijd een beetje stressvol vind ik dat omdat je dan maar moet afwachten of de placenta eruit komt en nu misten we er al 2. Maar zo keurig werden even later 2 placenta’s geboren!!

Toen volgde er even een kleine pauze waarin Coco zich als een volleerd moedertje ontfermde over haar kroost. Ze bleef er af en toe wel naar kijken met een blik van: Waar komen jullie ineens vandaan?? Het was ontzettend komisch om te zien.

Om 2.47 uur volgde Lente Liefde Lumen met 122 gram de zwaarste van het nest. Tot onze lichte verbazing was ook deze weer rood! Coco kreeg de slag te pakken en heeft zelf de navelstreng gebroken.
We moedigden Coco natuurlijk steeds aan maar zeiden ook: “Kunnen wij nu wat zien in een andere kleur?” Na een wat langere pauze kwam om 3.37 uur Morgenzon Maurits, 118 gram , met zijn vruchtzak nog helemaal in takt wat een schitterend gezicht!!  En hij was ook weer rood!!

Hij had het wel wat benauwd en ik heb wat vruchtwater uit hem gezogen wat hij binnen gekregen had en toen ging het goed.  Kort daarop om 3.51 uur werd Daffodil Dolfje geboren. En tot onze stomme verbazing WEER ROOD!!!!

Het aantal kleuren wat uit deze combi kon komen was bijna eindeloos. Zwart solid, Black tabby, eventueel blauw zelfs maar nee, ze heeft ze allemaal rood gemaakt!!! ;) Het grappige is wel dat ze allemaal net een wat andere kleur rood lijken van heel licht (zilver?) tot vrij donker en diep rood. Het blijft natuurlijk even afwachten hoe deze kleuren zich gaan ontwikkelen.

Coco in een hele lieve en zorgzame mama die bijna niet van het nest afgaat. Gisterochtend vond ik het bijna zielig want ze wilde wat eten en naar de bak maar zodra ze opstond begon de vijfling natuurlijk te krijsen en dan keek ze zo ongelukkig naar ze…stond wat te twijfelen en ging dan weer terug in de kist. Intussen is ze er wat rustiger onder en de vijfling kan al een mooi bergje maken als mama van het nest gaat.
​
Vanaf het moment dat de kittens geboren zijn hebben ze meteen hun tepel gevonden en drinken ze helemaal zelfstandig, ik heb er niet 1 hoeven aanleggen dit keer. Ze waren gisteravond allemaal mooi aangekomen!

Wat een prachtig nestje dit is genieten!!