Gisteren rond een uur of 3 begonnen de weeën eindelijk van Olivia. Ik zeg eindelijk omdat we na de woorden van de dierenarts over de foto al een week in opperste staat van paraatheid waren en ze vanaf zaterdag al allerlei tekenen vertoonde dat het zou beginnen.
Maar gisteren op dag 65 kwam er een einde aan het wachten! En toen ging het ook razend snel want om half 5 begon ze te persen. Helaas hoe ze ook haar best deed, er kwam maar niets, er was zelfs niets te zien dus om 10 over 5 op de valreep naar de dierenarts die om half 6 zou sluiten maar ze zouden even voor ons open blijven.
Intussen was er een stukje van de vruchtzak tevoorschijn gekomen. De dierenarts heeft even gevoeld en zei dat het een groot kitten was en dat er weinig ruimte was. Ze stelde voor een foto te maken om te kijken of het er wel uit kon of dat het kitten klem zat. Zij ging de röntgen instellen en Olivia begon uit alle macht te persen. En jawel…daar kwam met heel veel pijn en moeite om 17.25 uur een prachtige rode kater te voorschijn, Leeuwtje Lucifer! De dierenarts kwam weer terug en Olivia was een beetje in de war en op stress en sprong op terwijl het kitten nog uit haar bungelde en daarbij trapte ze de navelstreng los. BLOEDEN!!! Ik vond het doodeng. Maar de dierenarts nam het ventje mee en we kregen hem een paar minuten later gezond terug met een kleine hechting in de navelstreng. Ze liet hem aan Olivia zien en na even snuffelen herkende ze hem en wilde ze hem erg graag terug (lees ze greep m bijna uit de handen van de dierenarts!). Eén kitten rijker gingen we weer naar huis.
Daar was niet veel tijd om bij te komen want het volgende kitten diende zich aan. Om 17.50 uur werd Kittekat Kathelijn geboren en terwijl die nog aan een hele korte navelstreng bungelde die we om die reden niet konden breken werd in plaats van de placenta om 17.55 Tijgertje Tiberius geboren. Het was echt een wirwar van bungelde kittens met 2 placenta’s die er nog niet waren, De tweede navelstreng was een stuk langer en ik was blij dat mijn coach me destijds heeft laten oefenen met kipfilets om de navelstreng te breken met mijn eigen nagels want dit kwam weer goed van pas om in elk geval vast 1 kitten los te maken die wel wat hulp kon gebruiken met opstarten.
Toen was het tijd voor een korte pauze en daarna werd om 18.30 uur Piet Piraat geboren. Deze naam hadden we van tevoren niet verzonnen maar ik zag dat die tekening van hem en moest meteen aan een ooglapje denken. En zo werd het dus piraat! Na weer een korte pauze kwam Feetje Flora om 18.50 uur als toetje!! Wat een heerlijk stel!!
Minder was dat ze maar niet gingen drinken. We zijn samen afwisselend tot ongeveer 12 uur bezig geweest met ’t aanleggen van kittens. Ze leken maar niet te begrijpen hoe ze de tepel vast moesten houden en na een paar uur was ik de wanhoop nabij. Uiteindelijk leek t te zijn gelukt maar helaas vanmorgen om half 6 bleek dat ze allemaal wat afgevallen waren.
Ik werd wakker omdat ik een kitten hoorde schreeuwen en zag op de tablet die op mijn nachtkastje staat dat Olivia de kist uit ging en daarbij op een kitten ging staan die dat niet leuk vond. In plaats van hem te troosten werd het gillende kind bij zijn lurven gepakt en het huis uit gezet! Ze kwam aan lopen met het kitten in de bek om hem kennelijk ergens te dumpen. Ik vond deze straf wel wat zwaar en heb hem terug gezet in de kist waar hij gelukkig mocht blijven.
We hebben het hele stel vandaag wat bijgevoed. Niet teveel want ik wil dat ze blijven drinken bij mams. De meesten zijn weer terug op het gewicht van gisteren en nu maar hopen dat ze aan blijven komen!
We hebben nog een andere uitdaging want er wordt 1 achterste tepel gediscrimineerd. Die heeft flinke stuwingen maar wordt niet geleegd. Ik heb alle kittens er al geprobeerd er aan te leggen maar het is de bovenste tepel (Olivia ligt steeds op haar linker zij) en ze vinden het denk ik teveel werk. Met 5 hebben ze natuurlijk keuze maar ze moeten zonodig allemaal dezelfde tepels hebben terwijl ze allemaal melk geven. En hoewel we airco in de slaapkamer hebben houden we het met deze hitte golf en voor de kittens daar toch op een graadje of 26 (en dat voelt echt fris ten opzichte van de rest van het huis) en als ik een uurtje op de grond in een onmogelijke positie 100 keer en kitten aan 1 tepeltje hebt geprobeerd aan te leggen kun je me echt opdweilen! We geven niet op hoor maar iedereen die me een beetje kent weet intussen wel wat voor zenuwpees ik ben en op die momenten wil ik wel een tubetje kracht lijm pakken zeg maar!
Olivia lijkt zich verder totaal niet bewust van enige stress! Het is een vreselijk lieve mama (behalve dan met dat akkefietje van vanmorgen, hormonen zullen we maar zeggen ;)) en lijkt heerlijk op haar gemak zij het nog wat onwennig. Ze probeerde vanmorgen een van haar kinderen als hoofdkussen uit wat er heel lief uit zag maar het betreffende kitten vond mama’s kop wel wat zwaar.
Het is weer een mooie mix van vreselijk veel stress en heel erg genieten!
Maar gisteren op dag 65 kwam er een einde aan het wachten! En toen ging het ook razend snel want om half 5 begon ze te persen. Helaas hoe ze ook haar best deed, er kwam maar niets, er was zelfs niets te zien dus om 10 over 5 op de valreep naar de dierenarts die om half 6 zou sluiten maar ze zouden even voor ons open blijven.
Intussen was er een stukje van de vruchtzak tevoorschijn gekomen. De dierenarts heeft even gevoeld en zei dat het een groot kitten was en dat er weinig ruimte was. Ze stelde voor een foto te maken om te kijken of het er wel uit kon of dat het kitten klem zat. Zij ging de röntgen instellen en Olivia begon uit alle macht te persen. En jawel…daar kwam met heel veel pijn en moeite om 17.25 uur een prachtige rode kater te voorschijn, Leeuwtje Lucifer! De dierenarts kwam weer terug en Olivia was een beetje in de war en op stress en sprong op terwijl het kitten nog uit haar bungelde en daarbij trapte ze de navelstreng los. BLOEDEN!!! Ik vond het doodeng. Maar de dierenarts nam het ventje mee en we kregen hem een paar minuten later gezond terug met een kleine hechting in de navelstreng. Ze liet hem aan Olivia zien en na even snuffelen herkende ze hem en wilde ze hem erg graag terug (lees ze greep m bijna uit de handen van de dierenarts!). Eén kitten rijker gingen we weer naar huis.
Daar was niet veel tijd om bij te komen want het volgende kitten diende zich aan. Om 17.50 uur werd Kittekat Kathelijn geboren en terwijl die nog aan een hele korte navelstreng bungelde die we om die reden niet konden breken werd in plaats van de placenta om 17.55 Tijgertje Tiberius geboren. Het was echt een wirwar van bungelde kittens met 2 placenta’s die er nog niet waren, De tweede navelstreng was een stuk langer en ik was blij dat mijn coach me destijds heeft laten oefenen met kipfilets om de navelstreng te breken met mijn eigen nagels want dit kwam weer goed van pas om in elk geval vast 1 kitten los te maken die wel wat hulp kon gebruiken met opstarten.
Toen was het tijd voor een korte pauze en daarna werd om 18.30 uur Piet Piraat geboren. Deze naam hadden we van tevoren niet verzonnen maar ik zag dat die tekening van hem en moest meteen aan een ooglapje denken. En zo werd het dus piraat! Na weer een korte pauze kwam Feetje Flora om 18.50 uur als toetje!! Wat een heerlijk stel!!
Minder was dat ze maar niet gingen drinken. We zijn samen afwisselend tot ongeveer 12 uur bezig geweest met ’t aanleggen van kittens. Ze leken maar niet te begrijpen hoe ze de tepel vast moesten houden en na een paar uur was ik de wanhoop nabij. Uiteindelijk leek t te zijn gelukt maar helaas vanmorgen om half 6 bleek dat ze allemaal wat afgevallen waren.
Ik werd wakker omdat ik een kitten hoorde schreeuwen en zag op de tablet die op mijn nachtkastje staat dat Olivia de kist uit ging en daarbij op een kitten ging staan die dat niet leuk vond. In plaats van hem te troosten werd het gillende kind bij zijn lurven gepakt en het huis uit gezet! Ze kwam aan lopen met het kitten in de bek om hem kennelijk ergens te dumpen. Ik vond deze straf wel wat zwaar en heb hem terug gezet in de kist waar hij gelukkig mocht blijven.
We hebben het hele stel vandaag wat bijgevoed. Niet teveel want ik wil dat ze blijven drinken bij mams. De meesten zijn weer terug op het gewicht van gisteren en nu maar hopen dat ze aan blijven komen!
We hebben nog een andere uitdaging want er wordt 1 achterste tepel gediscrimineerd. Die heeft flinke stuwingen maar wordt niet geleegd. Ik heb alle kittens er al geprobeerd er aan te leggen maar het is de bovenste tepel (Olivia ligt steeds op haar linker zij) en ze vinden het denk ik teveel werk. Met 5 hebben ze natuurlijk keuze maar ze moeten zonodig allemaal dezelfde tepels hebben terwijl ze allemaal melk geven. En hoewel we airco in de slaapkamer hebben houden we het met deze hitte golf en voor de kittens daar toch op een graadje of 26 (en dat voelt echt fris ten opzichte van de rest van het huis) en als ik een uurtje op de grond in een onmogelijke positie 100 keer en kitten aan 1 tepeltje hebt geprobeerd aan te leggen kun je me echt opdweilen! We geven niet op hoor maar iedereen die me een beetje kent weet intussen wel wat voor zenuwpees ik ben en op die momenten wil ik wel een tubetje kracht lijm pakken zeg maar!
Olivia lijkt zich verder totaal niet bewust van enige stress! Het is een vreselijk lieve mama (behalve dan met dat akkefietje van vanmorgen, hormonen zullen we maar zeggen ;)) en lijkt heerlijk op haar gemak zij het nog wat onwennig. Ze probeerde vanmorgen een van haar kinderen als hoofdkussen uit wat er heel lief uit zag maar het betreffende kitten vond mama’s kop wel wat zwaar.
Het is weer een mooie mix van vreselijk veel stress en heel erg genieten!
RSS Feed
