Afgelopen donderdag hebben we dan eindelijk Lola laten steriliseren. Na onze vakantie leek onze dame helemaal weer de oude en er was geen enkele reden het nog langer uit te stellen. Ik was wel vreselijk verdrietig, wat had ik graag kittens van deze lieverd gehad. Nadat we het nieuws dat zij giardia drager was een klein beetje een hadden verwerkt hadden we besloten dat als de giardia verder tot na onze vakantie zou uitblijven we Tristan in plaats van een echte castratie chemisch zouden laten castreren. Het ging me toch te erg aan het hart om zonder slag of stoot een einde te maken aan de kans dat er ooit dan in elk geval van hem kittens zouden komen.
We dachten als de giardia verder zou uitblijven misschien toch aan een lief poesje erbij deze zomer of najaar. En wie weet zou die dan, mocht Tristan na verloop van tijd weer kunnen dekken, voor het prachtige nestje kunnen zorgen waar ik nu al zo lang van droom.
En het ging goed, geen van de andere katten raakten aan de diarree en tijdens onze vakantie hoorden we alleen maar positieve geluiden van de oppas. We kwamen thuis en ik vond direct diarree. De schrik zat in mijn keel, maar goed misschien een ongelukje, het blijven Maine Coons en een keer dunne poep gebeurt nu eenmaal soms.
Ik maakte dinsdag een afspraak voor de sterilisatie en de chemische castratie voor donderdag. De dag erna vond ik echter weer diarree. Dat wilde ik toch nog perse laten checken voor donderdag dus hebben we diezelfde middag nog een test laten doen. Mocht die positief zijn had ik Tristans afspraak voor een chemische castratie laten wijzigen in een echte castratie. Tot onze grote opluchting was de test negatief. Dus donderdag heeft Tristan zijn implantaat gekregen en is Lola gesteriliseerd.
Gelukkig knapte Lola erg goed op. Tristan bleek echter degene te zijn met de diarree en die werd alleen maar erger. Gisteren hebben we hem op de diarree-remmers gezet maar vanmorgen was het nog dunner.
Dus, weer een test laten doen vanmorgen...en..ja hoor toch giardia!! En daar komen we dan 2 dagen na de chemische castratie achter. Het voelt echt als een gemene grap. :(
We dachten als de giardia verder zou uitblijven misschien toch aan een lief poesje erbij deze zomer of najaar. En wie weet zou die dan, mocht Tristan na verloop van tijd weer kunnen dekken, voor het prachtige nestje kunnen zorgen waar ik nu al zo lang van droom.
En het ging goed, geen van de andere katten raakten aan de diarree en tijdens onze vakantie hoorden we alleen maar positieve geluiden van de oppas. We kwamen thuis en ik vond direct diarree. De schrik zat in mijn keel, maar goed misschien een ongelukje, het blijven Maine Coons en een keer dunne poep gebeurt nu eenmaal soms.
Ik maakte dinsdag een afspraak voor de sterilisatie en de chemische castratie voor donderdag. De dag erna vond ik echter weer diarree. Dat wilde ik toch nog perse laten checken voor donderdag dus hebben we diezelfde middag nog een test laten doen. Mocht die positief zijn had ik Tristans afspraak voor een chemische castratie laten wijzigen in een echte castratie. Tot onze grote opluchting was de test negatief. Dus donderdag heeft Tristan zijn implantaat gekregen en is Lola gesteriliseerd.
Gelukkig knapte Lola erg goed op. Tristan bleek echter degene te zijn met de diarree en die werd alleen maar erger. Gisteren hebben we hem op de diarree-remmers gezet maar vanmorgen was het nog dunner.
Dus, weer een test laten doen vanmorgen...en..ja hoor toch giardia!! En daar komen we dan 2 dagen na de chemische castratie achter. Het voelt echt als een gemene grap. :(
RSS Feed
