Gisteren zijn de kittens van Emma en Robin geboren. Ze heeft de spanning er in gehouden want na 2 keer op dag 63 bevallen verwachtten wij dat natuurlijk weer. Maar zondag ging voorbij en maandag en dinsdag tot een half uur voor middernacht toen mevrouw in de werpkist ging liggen. Dus ik sta op en maak alles gereed en mevrouw gaat er weer uit en gaat eten.
Dat spelletje heeft ze de hele nacht gespeeld. Van de kist naar ons bed, luid spinnend aangeven dat ze op haar buik geaaid moest worden dan weer op de kast, de vloer, de vensterbank terug naar de kist waarop ik dacht: “zou het zover zijn?” en dan ging ze weer eten.
De hele nacht uiteraard geen oog dicht gedaan. Een het einde van de nacht kwam ze me halen en moest ik bij de kist blijven met haar er in. Ik heb een yoga mat met een sprei op de grond gelegd en ben daar gaan liggen waarop zij na 10 minuten achter mij op de vloer kwam liggen…zucht!
Om 6 uur zijn we maar even opgestaan en hebben de andere dieren verzorgd. Hierna had ze echt duidelijk weeën, snelle ademhaling en ze bleef in de kist althans als ik er naast bleef zitten anders kwam ze me weer halen. Na een paar uur bij de kist zitten was ik redelijk gek van verveling en knetterstijf dus hebben we de kist op het bed gezet zodat ik op bed kon liggen tv kijken en toen eindelijk rond kwart over 10 kwamen de eerste persweeën!!
Gaab heeft de honden opgesloten en is boven gekomen en rond 11 uur begon het echte persen! Ze had veel minder kracht in de weeën als de vorige twee keer en ze was na bijna 12 uur in de weer zijn al redelijk moe. Met wat hapjes water met druivensuiker hebben we haar een beetje op krachten geholpen maar ze had het weer erg zwaar en de kittens kwamen heel moeizaam ter wereld. We hebben tegen 11.30 uur de dierenarts gebeld omdat ze al lang aan het persen was en er niets kwam. We spraken af dat als het nog meer dan 10 minuten zou duren dat we dan zouden komen. Daar had Emma kennelijk geen zin in, ze vond nog wat kracht waarna om 11.35 uur Sara Piep Surprise in een stuit werd geboren.
Redelijk vlot erna m 12.00 uur volgde Oopsie oops Otto die in het vruchtwater gepoept had en even muurvast zat. De placenta wilde maar niet komen en hij bungelde aan een heel kort stukje navelstreng uit zijn moeder die op een gegeven moment een beetje op stress begon te raken en ging staan en verliggen en meerdere keren bijna op hem zat. Ik heb zijn navelstreng toen gebroken maar de placenta hebben we nooit gezien.
Meer dan een uur later om 13.05 uur werd Floris Flater geboren. Hij kwam er zo’n beetje overdwars uit en ook hij zat even muur vast en had wat hulp nodig om geboren te worden. We hadden gehoopt dat de placenta van Otto mee zou komen maar helaas.
Toen duurde het nog meer dan een uur voor de laatste geboren werd en hadden we alweer contact met de dierenarts. Emma leek echt helemaal op te zijn en de weeën leken ook op te houden. Af en toe een pers maar er gebeurde niets. Uiteindelijk leek er wat uit te komen maar toen brak ze het vlies en weg was het kitten weer. Ik had nog een Oxytocine injectie in huis “just in case” en in overleg met de dierenarts hebben we haar die toen gegeven. Met de voeten eerst kwam om 14.20 uur toen Sneaky Sofietje ter wereld. Ze had het even benauwd maar we kregen haar gelukkig aan de gang.
Ook bij haar kwam de placenta maar niet en heb ik de navelstreng gebroken omdat Emma in paniek raakte. Een half uur later kwam er nog een placenta. Die andere placenta hebben we nooit meer gezien maar wellicht dat ze die toch heel snel heeft opgepeuzeld. Het is best lastig om het goed in de gaten te houden met al die smurrie en bloed en Emma die er steeds met haar kop voor zit. Maar dat is wel de verwachting. We hebben nog even overlegd met de dierenarts maar er is weinig wat ze kunnen doen, de placenta is niet zichtbaar op een echo. We houden haar temperatuur goed in de gaten.
De kittens waren vanmorgen allemaal aangekomen en hebben na wat tepel gevechten geloof ik hun plekje gevonden en zijn er tevreden. Emma zelf lijkt goed hersteld en is weer een super moedertje!
Dit wordt echt haar laatste nestje. Als het goed is is Robin voorlopig onvruchtbaar omdat hij een suprelorin staafje heeft gekregen op 19 juni maar we houden het in de gaten en als de kittens weg zijn wordt ze meteen gesteriliseerd.
Het is werkelijk een prachtig nestje met plaatjes van kittens waarvan er 3 veel op elkaar lijken wat een nieuwe ervaring is voor ons en nu al voor veel lol heeft gezorgd. Om te zien wie Sara of Floris is moet ik naar de poten kijken want die extra teen van Floris is tot nu toe het enige waar ik het aan kan zien. Otto heeft zijn neus wit maar daar moet je hem dus wel voor in het gezicht kunnen zien. Dat is trouwens tot nu toe een beetje de oelewapper die het verliest met de tepelgevechten (ze hebben met z'n vieren 8 tepels maar wilden natuurlijk allemaal dezelfde!!) Zijn gewicht moeten we een beetje in de gaten houden. Sofietje is een heel sterk meisje dat zich niet laat weg drukken en met haar enorme voeten Otto zo van een tepel mept! Kortom het is alweer genieten! :)
Dat spelletje heeft ze de hele nacht gespeeld. Van de kist naar ons bed, luid spinnend aangeven dat ze op haar buik geaaid moest worden dan weer op de kast, de vloer, de vensterbank terug naar de kist waarop ik dacht: “zou het zover zijn?” en dan ging ze weer eten.
De hele nacht uiteraard geen oog dicht gedaan. Een het einde van de nacht kwam ze me halen en moest ik bij de kist blijven met haar er in. Ik heb een yoga mat met een sprei op de grond gelegd en ben daar gaan liggen waarop zij na 10 minuten achter mij op de vloer kwam liggen…zucht!
Om 6 uur zijn we maar even opgestaan en hebben de andere dieren verzorgd. Hierna had ze echt duidelijk weeën, snelle ademhaling en ze bleef in de kist althans als ik er naast bleef zitten anders kwam ze me weer halen. Na een paar uur bij de kist zitten was ik redelijk gek van verveling en knetterstijf dus hebben we de kist op het bed gezet zodat ik op bed kon liggen tv kijken en toen eindelijk rond kwart over 10 kwamen de eerste persweeën!!
Gaab heeft de honden opgesloten en is boven gekomen en rond 11 uur begon het echte persen! Ze had veel minder kracht in de weeën als de vorige twee keer en ze was na bijna 12 uur in de weer zijn al redelijk moe. Met wat hapjes water met druivensuiker hebben we haar een beetje op krachten geholpen maar ze had het weer erg zwaar en de kittens kwamen heel moeizaam ter wereld. We hebben tegen 11.30 uur de dierenarts gebeld omdat ze al lang aan het persen was en er niets kwam. We spraken af dat als het nog meer dan 10 minuten zou duren dat we dan zouden komen. Daar had Emma kennelijk geen zin in, ze vond nog wat kracht waarna om 11.35 uur Sara Piep Surprise in een stuit werd geboren.
Redelijk vlot erna m 12.00 uur volgde Oopsie oops Otto die in het vruchtwater gepoept had en even muurvast zat. De placenta wilde maar niet komen en hij bungelde aan een heel kort stukje navelstreng uit zijn moeder die op een gegeven moment een beetje op stress begon te raken en ging staan en verliggen en meerdere keren bijna op hem zat. Ik heb zijn navelstreng toen gebroken maar de placenta hebben we nooit gezien.
Meer dan een uur later om 13.05 uur werd Floris Flater geboren. Hij kwam er zo’n beetje overdwars uit en ook hij zat even muur vast en had wat hulp nodig om geboren te worden. We hadden gehoopt dat de placenta van Otto mee zou komen maar helaas.
Toen duurde het nog meer dan een uur voor de laatste geboren werd en hadden we alweer contact met de dierenarts. Emma leek echt helemaal op te zijn en de weeën leken ook op te houden. Af en toe een pers maar er gebeurde niets. Uiteindelijk leek er wat uit te komen maar toen brak ze het vlies en weg was het kitten weer. Ik had nog een Oxytocine injectie in huis “just in case” en in overleg met de dierenarts hebben we haar die toen gegeven. Met de voeten eerst kwam om 14.20 uur toen Sneaky Sofietje ter wereld. Ze had het even benauwd maar we kregen haar gelukkig aan de gang.
Ook bij haar kwam de placenta maar niet en heb ik de navelstreng gebroken omdat Emma in paniek raakte. Een half uur later kwam er nog een placenta. Die andere placenta hebben we nooit meer gezien maar wellicht dat ze die toch heel snel heeft opgepeuzeld. Het is best lastig om het goed in de gaten te houden met al die smurrie en bloed en Emma die er steeds met haar kop voor zit. Maar dat is wel de verwachting. We hebben nog even overlegd met de dierenarts maar er is weinig wat ze kunnen doen, de placenta is niet zichtbaar op een echo. We houden haar temperatuur goed in de gaten.
De kittens waren vanmorgen allemaal aangekomen en hebben na wat tepel gevechten geloof ik hun plekje gevonden en zijn er tevreden. Emma zelf lijkt goed hersteld en is weer een super moedertje!
Dit wordt echt haar laatste nestje. Als het goed is is Robin voorlopig onvruchtbaar omdat hij een suprelorin staafje heeft gekregen op 19 juni maar we houden het in de gaten en als de kittens weg zijn wordt ze meteen gesteriliseerd.
Het is werkelijk een prachtig nestje met plaatjes van kittens waarvan er 3 veel op elkaar lijken wat een nieuwe ervaring is voor ons en nu al voor veel lol heeft gezorgd. Om te zien wie Sara of Floris is moet ik naar de poten kijken want die extra teen van Floris is tot nu toe het enige waar ik het aan kan zien. Otto heeft zijn neus wit maar daar moet je hem dus wel voor in het gezicht kunnen zien. Dat is trouwens tot nu toe een beetje de oelewapper die het verliest met de tepelgevechten (ze hebben met z'n vieren 8 tepels maar wilden natuurlijk allemaal dezelfde!!) Zijn gewicht moeten we een beetje in de gaten houden. Sofietje is een heel sterk meisje dat zich niet laat weg drukken en met haar enorme voeten Otto zo van een tepel mept! Kortom het is alweer genieten! :)
RSS Feed
