En dan toch nog maar niet....

Ik wil allereerst even iedereen die me naar aanleiding van mijn blog van gisteren gerust heeft geprobeerd te stellen en me sterkte heeft gewenst en begrip heeft getoond heel erg bedanken! 

Uit diverse reacties die ik kreeg heb ik gemerkt dat ik niet de enige met dit probleem ben. Dat wist ik uiteraard al maar ik merk steeds wat een taboe er om deze problematiek zit. En begrijpelijk, ook ik heb reacties mogen incasseren in de trant van "je zult hem wel slecht opgevoed hebben" Alsof je je nog niet ellendig genoeg voelt menen sommige mensen je nog even een trap na te mogen geven. 

Een van de reacties gisteren maakte ons erg aan het schrikken. Er blijken onderzoeken te zijn gedaan waaruit blijkt dat chemisch castreren en gewoon castreren helemaal niet altijd hetzelfde effect te hebben. Ik moet er nog verder induiken en het met onze dierenarts overleggen maar wij schrokken  hier zo van dat ik de afspraak voor morgen heb afgezegd. Er is geen haast bij op dit moment werkt de suprelorin nog helemaal prima en dat zal naar verwachting ook nog wel een half jaar zo blijven. 

Degene die met deze info kwam; Julius is je dankbaar ha ha hij had ook geen haast! ;)