Lodewijk

Afgelopen week plaatste ik voor de grap deze foto op FB. Ik had foto’s gemaakt van de honden op het trappetje bij de vijver en op de een of andere manier zaten ze net zo dat er een maf gat viel waar toch zeker nog een teckeltje zou passen. ;) Ik had erbij gezet: “Ligt dat nu aan mij of heb ik te weinig teckels?” 

Dat lokte een hoop reacties uit variërend van “je hebt er al veel te veel tot er kunnen nog best een stel bij” en ik heb erg gelachen! Eén vriendin zei dat er eigenlijk nog wel een choco bij zou moeten. Ik vertelde haar dat ik dat met haar eens was maar dat ondanks dat ik al anderhalf jaar op diverse wachtlijsten sta en e.a. goed in de gaten hou er gewoon geen choco’s beschikbaar komen.

​De volgende ochtend zit ik een beetje op Facebook te koekeloeren (ja ik weet het hoezo verslaafd) en ik zie ik tot mijn stomme verbazing een advertentie van de fokker van Laurens van een choco-tan langhaar reutje dat beschikbaar was. Jaaaaaa hoe sterk is dat? Dat moet toch een teken zijn? Daar stond mijn naam gewoon op!!
Ik ging informeren en alles klonk geweldig nu alleen nog 1 klein hindernisje…manlief overtuigen!!!! Ik heb toen onderstaande foto die ik van de fokker had gekregen als bureaublad ingesteld met een verhaaltje erbij van hoe en wat. 

Gaab zat achter zijn computer in de studeerkamer te werken. Ik draaide het beeldscherm van mijn computer zo dat als hij naar links zou kijken zijn oog op de foto en de tekst zou vallen en verliet de kamer. Er gebeurde niks. Af en toe kwam ik de studeerkamer in en dan was het scherm op standby gegaan, dan “maakte ik het weer wakker” en verliet weer de kamer. Eén keer keek hij vol naar het scherm maar zag niets, kennelijk verdiept in zijn werk.  Zeer frustrend voor mij want ik liep intussen bijna te stuiteren van de spanning! Eindelijk uren later, toen we achter mijn computer een game zouden gaan, doen zag hij het.

Ogen die groot werden en een mond die open hing…….toen een zucht en daarna wat gegrinnik. Ik legde hem uit dat deze pup ons van boven geschonken was en dat het toch echt “not done” was om dat te negeren. Tja wat kon hij daar tegenin brengen?

Dus vandaag zijn wij weer naar het verre Oosten afgereisd en hebben daar dit prachtige lieve kereltje gereserveerd die binnenkort bij ons komt wonen. We hebben hem Lodewijk genoemd!

Dus proost!! Op Lodewijk!