Met wandelen lijken we telkens even vooruitgang te boeken en dan hebben we weer een dag of wat dat hij zich non stop op de grond gooit en weigert een stap te verzetten in de richting die niet zijn keuze is! (meestal is zijn keuze planten proeven dit in het bos staan, ik vind dat maar eng!) Ik heb met puppycursus ooit geleerd dat je dit niet moet accepteren en als je gewoon doorloopt ze echt wel meekomen. Maar Julius niet hoor, die laat zich gewoon over de grond meesleuren, het nieuwste kunstje is dat hij zich op de rug laat rollen! Tja, en daar sta ik dan! Gisteren had ik dit tafereel op een stukje van 100 meter iets van 20 keer.....ik heb het toen voor de dag letterlijk opgegeven, heb hem opgepakt naar de auto gedragen en ben naar huis gegaan. ;-)
En als er maar vaak genoeg in de kamer geplast wordt door een van de grote jongens snapt Julius kennelijk ook niet meer dat dat alleen buiten mag. Maar goed dit zal ook van voorbijgaande aard zijn. Gelukkig hebben we altijd grote hoeveelheden keukenrol en natte vloerdoeken in huis! ;)
Hij is verder duidelijk in zijn angstfase en zeker het zien van de reacties van zijn "broers" tijdens de vakantie op andere honden en vreemden heeft hem geen goed gedaan. Op de laatste dag van de vakantie ging er een hele grote hond vreselijk naar hem tekeer en hij schrok zich werkelijk wezenloos. Ineens was hij schichtig naar vreemden en soms echt bang voor andere honden en begon ook met blaffen. Na de vakantie hebben we hem een aantal keren meegenomen naar winkels waar hij in een karretje kon zitten. Dat heeft heel erg geholpen hem weer een stuk meer relaxed te laten zijn met vreemde mensen en dat gaat weer stukken beter. Dankjewel Dana voor deze goeie tip! :)
Het is verder een ontzettende schoothond! Nu zitten ze hier als wij op de bank zitten altijd op schoot, heel vaak alle zes gestapeld bij mij. Maar achter het bureau mag het eigenlijk niet. De reden daarvoor is dat ik niet zo'n geweldige rug heb en een hond op schoot achter het bureau is niet te best voor mijn houding. Echter probeer maar eens weerstand te bieden aan deze blik:
Na wat geblaf, want als hij iets duidelijk wil maken heeft hij de neiging dat erg luid te doen, hebben we hem nu zover dat hij genoegen neemt met een deken voor mijn voeten. De mandjes hierachter vindt hij te ver bij mij vandaan. Ik voel me wel gevleid! ;-) Marcus is het met hem eens dat dat een uitstekende plek is om te liggen!