Het volgende heb ik al denk ik al eens eerder geschreven maar het blijft een leuk verhaal vind ik. Toen ik, net 19 jaar geworden, uit huis ging en met Gaab ging samenwonen bedacht ik me dat ik nu eindelijk eens een kat kon nemen. En omdat ik van huis uit altijd geleerd had dat 1 alleen dier zielig was moesten er 2 komen! Gaab zag niets in het plan; “wat heb je daaraan?” vroeg hij, weet ik nog.
Maar ik was niet voor 1 gat te vangen en lokte hem mee naar een nestje via via in Hardewijk. Prachtige blauwe kittens van 8 weken oud hadden de daar. Tegen zoveel schattigs kon Gaab ook niet op en we namen twee katers en noemden ze Olivier en Lodewijk. Ze mochten meteen mee naar huis. Onderweg naar huis met het tweetal in een doosje waar ze steeds uit probeerden te klimmen zijn we gestopt bij een dierenzaak (gelukkig was het koopavond) om zaken als een kattenbak en kittenvoer te kopen want we hadden letterlijk niets voor ze! We hadden eigenlijk ook geen idee wat kittens nodig hadden. Een krabpaal was wel handig geweest bijvoorbeeld want een half jaar later zat er geen behang meer op de muren van onze flat. Ze klommen er in omhoog en lieten zich dan naar beneden glijden! De ravage was verschrikkelijk!! Het werden gigantisch grote katten van wel bijna 8 kg en waren de terrors van de hele buurt toen ze later naar buiten mochten. Niemand kon ze uit elkaar houden, maar voor ons waren het twee totaal verschillende katten zowel van uiterlijk als innerlijk. Lodewijk was ontzettend dom en onhandig, maar onvoorstelbaar lief. Olivier was een doortrapt loeder en de eerste jaren een vreselijk kreng maar de laatste 8 jaar van zijn leven zat hij bijna letterlijk bij ons op schoot geplakt. Prachtige herinneringen heb ik nog steeds aan dit duo waarvan Lodewijk helaas maar 8 jaar mocht worden. We hebben een heleboel van ze geleerd!
Ze waren het begin van een enorme liefde voor katten. Net zoals ik niet zonder honden zou kunnen, zou ik ook nooit meer zonder katten kunnen. Ik heb even zitten rekenen maar exclusief de kittens die zijn verhuisd zijn of nog moeten gaan verhuizen zijn er tot nu toe 24 katten in ons leven geweest waarvan er op dit moment nog 12 in huis zijn.
Sommige werden heel oud, de oudste was maar liefst 19 jaar. Anderen moesten we veel te snel afscheid van nemen de jongsten al met 5 maanden. We hebben vreselijk veel zorgen en verdriet gehad. Katten die ziek werden of verongelukten of spoorloos verdwenen. En 2 katten tot ons verdriet moeten herplaatsen. Maar al met al voert toch het plezier en de liefde de boventoon, wat hebben we van ze gehouden en wat houden we van de huidige club en wat beschouw ik mezelf als een gelukkig mens dat ik zoveel katten mag hebben! Hieronder even een foto rapportage van al onze katten als kitten in de afgelopen 30 jaar!
Voor Lodewijk, Olivier, Evelientje, Valentijn, Diederick- Mieuw, Sebastiaan, Klara, Leopold, Kiki, Pippa, Benjamin, Mathilde, Willem, Lola, Tristan, Emma, Roderick, Olivia, Robinson, Kareltje, Coco, Elfje, Lucifer en Sara!