Om 8 uur gisterochtend klom Emma zelf in de werpkist waar ze de hele zwangerschap weer niets van had willen weten. Ik mocht er niet bij weg maar moest haar buikje aaien. De vorige keer had ze meteen persweeën toen ze in de kist ging maar nu totaal niet. Dat duurde nog tot 12 uur! Ik ben woensdag vreselijk door mijn rug gegaan en kan van de pijn echt geen poot trekken dus naast die kist zitten aaien was een hele opgave. Maar als ik even op bed ging liggen dan keek ze me over de rand van de kist heel pissig aan en dan kwam ze me letterlijk ophalen!
Om 12 uur begon ze met persen. Al snel werden het stevige persweeën maar er gebeurde niets. Ik merkte dat ze het echt heel zwaar had, hijgen en kreunen en zo keihard persen maar er kwam niets. Intussen had ik de dierenarts al gebeld om door te geven dat het was begonnen die zeiden dat als er na een half uur persen geen kitten was dat ik dan moest komen met haar. Echter de vorige keer deed ze over het eerste kitten ook een uur. In overleg met een andere fokker besloten we nog even te wachten. Na een half uur was er af en toe een klein stukje van een vruchtzak te zien maar ze kwam niet verder. Na 3 kwartier zijn we toch maar in de auto gestapt. Ik met Emma in een bench op de achterbank. Na 20 meter rijden hing er ineens een enorme vruchtzak uit haar. We stopten langs de kant van de weg. Ik kon het kitten zien zitten in de vruchtzak maar er zat letterlijk geen kop van kont aan. Geschrokken zei ik tegen Gaab: Deze is totaal misvormt! De moed zakte me in de schoenen, hoe zat het dan met de rest? Toen kwam er nog een perswee en werd Mister Midas om 12.50 uur in de auto geboren…in een stuit!!! Niet misvormd maar op de kop! ;) We zijn snel terug naar huis gegaan en hebben moeder en baby, die nog aan elkaar vast zaten want de placenta was nog niet geboren, weer terug in de werpkist gedaan.
Er volgde even een pauze en om 14.25 uur werd Bloempje Bella Lou na weer een enorme krachtstrijd geboren. We moesten haar echt even aan de gang krijgen. Ze leek zich wat verslikt te hebben in het vruchtwater en de ademhaling ging wat moeizaam maar na even wat wrijven ging het gelukkig goed!
Ze doen het super, zijn allemaal al goed aangekomen hoewel Midas van mij nog wel wat meer mag aankomen (van 90 naar 98 gram) maar we houden ze goed in de gaten!! Ze zijn klein maar heel krachtig en drinken allemaal goed!
Emma is de tweede keer een volleerd mama. Ze ligt bijna non stop bij haar kroost in plaats van alleen voor de voeding in 2016 en probeert ze ,zoals toen,niet meer uit te broeden! ;)
Na een wat stressvolle bevalling is dit een heerlijk begin van onze vakantie van een week!!!