Rijkdom!

Vandaag 30 jaar geleden werden mijn zusje en ik (toen net 16 en 18 jaar) door onze vader ’s avonds naar het station van Enschede gebracht om vanaf daar met een bus naar Westendorf in Oostenrijk te gaan. Het zou de eerste keer zijn dat we zonder onze ouders op vakantie gingen en tevens de eerste keer op Wintersport.
 
In de loop van de ochtend van de 27e waren we op de plaats van bestemming. We waren aangekomen bij ons hotel wat meer weg had van een hele grote schuur en we in eerste aanleg niet eens de entree konden vinden. (We doopten het om in “de herberg”) Van binnen was het al niet veel beter. Op de kamer zaten barsten in de ruiten en gaten in de handdoeken. Maar dat maakte ons niets uit. We liepen het dorp in om ski spullen te gaan huren en ski lessen te regelen. We hadden geen idee waar we moesten zijn en we konden het ook niet vinden en Liesbeth stelde al voor het skiën maar te laten zitten en het alleen bij après ski te houden. Maar ik wilde me niet laten kennen als “grote zus” en uiteindelijk hebben we alles gevonden en konden we teruglopen naar het hotel (zo’n 2 km!) bepakt met ski’s en schoenen.

De volgende dag op 28 december hadden we onze eerste skiles en op aanraden van de ski leraar gingen we voor de après ski naar de bar “Gerry’s Inn” kennelijk “the place to be” toen in Westendorf. Dat bleek ook wel want het zat er stamvol. Dapper zei ik tegen Liesbeth: Daar gaan we bij zitten want daar zit een stuk! “Het stuk” zat met 4 collega’s luchtmacht vliegers aan die tafel en wij mochten er bij komen zitten. Twee van die collega’s waren Gaab en Robert. Al snel raakten we gezellig in gesprek en was ik in eerste instantie heel gecharmeerd van een andere collega van Gaab die het eerste contact legde met de nooit vergeten woorden: “Wij willen graag een discussie met jullie houden over deze lamp”. We hadden de grootste pret die middag en spraken af hen ’s avonds ergens te ontmoeten.
Die avond waren wij in de bar waar we afgesproken hadden en jawel daar kwamen ze binnen. Zij hadden ons nog niet gezien (dachten wij!) en wij wilden niet te “eager”overkomen. Dus hadden wij een plan gemaakt. We zouden doen alsof we naar de toilet moesten en dan langs hun lopen en dan net doen alsof we hun toen pas zagen. Dus zo, gezegd zo gedaan. “Heeee jullie ook hier?!” zeiden we. We dachten dat we zo smooth en cool waren maar we hadden het daarmee al bijna verbruit. Robert had ons namelijk al gezien en er zaten ook twee jongens aan onze tafel (die wij niet kenden en geen woord mee gewisseld hadden maar dat wist hij niet) en vond onze kleine act kennelijk heel overtuigend en was een beetje beledigd omdat het leek dat wij ons afspraakje al weer vergeten waren. Maar dit hoorden we allemaal maanden later. ;)

Om een lang verhaal kort te maken. In de loop van die avond, waarbij Liesbeth en Robert elkaar meteen gevonden hadden, sloeg de vonk ook over tussen Gaab en mij. ’s Nachts brachten ze ons naar huis en smokkelden wij ze naar binnen naar onze kamer. Daar was het nog even heel gezellig maar de heren maakten maar geen aanstalten om te gaan. Wij vonden dat niet erg maar wilden wel slapen. Dus gingen wij ons in de badkamer omkleden in onze nachthemden. Dit waren door mijn moeder gemaakte hele preutse lange nachthemden van witte katoen. Ze kwamen tot over de enkels, met elastiek om de polsen en met een koortje strak om de hals gesloten. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was gingen we met z’n vieren in het bed liggen. Wij in die nachthemden en de mannen keurig geheel gekleed. Van slapen kwam bij mij en Gaab niet veel. Liesbeth wel die viel gewoon als een blok in slaap. En Robert die tussen Lies en mij in lag had een hele lange nacht!
Vanaf die nacht was het “aan” en aanstaande donderdag 28 december 2017 zijn zowel zij als wij 30 jaar samen. Wij 27.5 jaar getrouwd en zij 21.5 jaar en hebben twee kinderen van 19 en bijna 21 jaar. Nog een grappig iets om te melden is dat mijn vader altijd tegen ons gezegd had: “Je mag met iedereen thuiskomen behalve met een beroepsmilitair” (Iets met slechte ervaringen uit zijn diensttijd) Dus toen ik hem aan de telefoon had in de vakantie en vertelde dat we allebei iemand ontmoet hadden zei ik: “En ze zijn allebei beroepsmilitair en daar mag jij niet over zeuren” Hij heeft nooit gezeurd! ;)
 
Mijn zusje is altijd mijn beste vriendin geweest en we hadden al wel eens de wens uitgesproken dat onze mannen ook vrienden waren.  Het werden studiegenoten/collega’s (samen de KMA gedaan en de vliegopleiding in Amerika) die in de loop der jaren ook zeker goede vrienden geworden zijn. We zijn vele keren met z’n vieren op vakantie geweest en vieren aanstaande zondag voor de 30e keer samen oud en nieuw….
 
WAT EEN RIJKDOM! 

Om het feest compleet te maken komen ze morgen met de kids over uit Engeland zodat we de 28e samen kunnen vieren!!! Ik kan niet wachten ze te zien!!!  Love you sweet people tot morgen !