Rond 13.00 uur- 13.30 uur is het hier spitsuur. Eerst worden de honden uitgelaten en daarna krijgt de hele club eten. Ooit..lang geleden.... was dierenetenstijd rond 6 uur. Het is in de loop van 22 jaar iedere keer wat naar voren geschoven, deels vanwege mij gebrek aan standvastigheid en deels vanwege het mooie verschijnsel zomer en wintertijd...onze honden doen daar niet aan!! Wel weten ze precies wanneer het tijd is voor wandelen en eten!
Niet dat dat ze er van weerhoudt om een uur of soms langer van tevoren al te gaan zitten piepen, rennen en blaffen om te kijken of ik er eerder zal instinken! ;-)
Als ik met alle honden uit wil moet ik eerst op speurtocht door het huis om te kijken of alle katten binnen zijn. Zo niet dan moet ik ze uit de tuin en de bijkeuken lokken. Ik moet dan namelijk door de poort in de tuin eruit en kan niet riskeren dat er een kat langs me de tuin uitglipt! (Als ik er door de voordeur uit ga heb ik dat probleem niet maar dat doe ik niet met het hele stel) Dus terwijl de honden vrolijk blaffend (gillend!) door de kamer rennen, roep ik katten en doe luikjes dicht en rammel met loksnoepjes net zo lang dat alles veilig binnen is.
Dan gaan we tuigjes aan doen in de hal. Nee, ik heb geen keurig opgevoede hondjes die alle 5 netjes op een rijtje gaan zitten hiervoor. Het rent rond en ik vang er om beurten eentje (of als ik een goeie dag heb komen ze zelf!) die dan gelukkig wel soort van netjes voor me gaat zitten (een aantal zijn erg enthousiaste spartellaars!!) zodat ik ze een voor een hun tuigje om kan doen. Sinds Thomas eerste nekklachten in 2010 hebben ze allemaal een tuigje. Het is wat meer werk maar wat ik er aan kan doen om meer hernia's te voorkomen doe ik.
Erg grappig is Gaab zien klooien met de tuigjes. Hij is er zo slecht in dat ik heb gezegd: "Kies jij er maar eentje dan doe ik de rest!" Meestal zijn we dan tegelijk klaar, ha ha ha!
Op bovenstaande foto, waar Mattie nog een pup is, zie je dat ze allemaal een andere kleur riem en tuig hebben. Naast dat ze zo makkelijker te herkennen zijn (ze hebben tenslotte allemaal een eigen maat) is dit handiger met hun vlechtwerken uit de knoop halen tijdens de wandelingen. ;-)
Na het uitlaten komt het volgende spektakel....eten! Eerst krijgen de katten eten. Ze weten dat ze maar op een deel van het aanrecht mogen komen. Dit is echter wel heel moeilijk als ik hun bakjes sta klaar te maken en ik moet met name bij Benjamin uitkijken dat het voer niet al weg gepakt wordt voor ik het in de hal kan zetten voor ze. Tristan eet op het aanrechtdeel waar ze wel mogen komen (we geven ze hier ook hun medicijnen en zo) Benjamin, Mathilde, Willem en Lola gaan naar de hal. Daar krijgen in eerste aanleg alleen Benjamin en Mathilde eten. Zetten we alle 4 de bakjes neer krijgen de Coons echt geen hap mee. Die andere twee zijn namelijk zo onvoorstelbaar snel dat ze eerst hun eigen bak opeten en dan de bakjes van de Coons voordat die ook maar een tweede hapje hebben kunnen nemen!
Dan ga ik de honden eten geven. Er wordt geblaft en gesprongen tegen het aanrecht en ik mopper wat af. Dan zijn ze even iets rustiger maar binnen enkele seconden beginnen ze weer met gillen, piepen en blaffen. Het vrouwtje is duidelijk niet snel genoeg!! ;-)
Met het neerzetten van de bakjes heb ik weer een nieuwe uitdaging; Sinds enige maanden permitteert Johannes zich het om uit Thomas bak te gaan eten en merkwaardig genoeg vindt Thomas dat goed!!! Ik wil echter voorkomen dat Johannes veel te veel krijgt en Thomas te weinig (dat kleine ding kan onvoorstelbaar schrokken!) De oplossing is als volgt: Ik zet eerst een stapel van 3 bakjes en 1 afzonderlijk bakje aan de andere kant van de keuken. Dan pak ik Johannes op en zet Thomas bakje op de grond. Bij het tegenoverliggende aanrecht zet ik de bak van Marcus op de grond terwijl ik Johannes nog opgetild heb. Dan pak ik de stapel met de andere drie bakken en zet ik Johannes weer op de grond (die heeft dan eindelijk zijn focus op de bakjes in mijn hand en niet op die van Thomas) en dan we naar de studeerkamer. Hier zet ik Lucas bakje op de grond, ook dat gaat goed en Johannes en Mattheus gaan mee naar de bijkeuken. Johannes bakje volgt en Mattie sluit de rij, veilig achter het hekje in het fietsenhok!
Nu is Leopold nog aan de beurt. Hij krijgt zijn eten in de bijkeuken. Als dat klaar is hebben de honden intussen hun bak leeg (dat duurt misschien 10 seconden) en kan ik die terug naar de keuken verzamelen. Als zowel Tristan als Leopold hun eten op hebben kan ik Willem en Lola hun bakje in de hal brengen. Benjamin en Mathilde moeten daarvoor de hal uit en anders pakken die het eten weer van Leo en Tristan af.
Hierna heeft alles eindelijk gegeten! Er zit nu een zekere mate van routine in. Maar met alle nieuwe dieren die erbij kwamen is dat even een gepuzzel geweest en soms was de chaos echt niet te overzien. Gaab is in het weekend nog wel eens in de war, die mist toch wat routine, en zet dan per ongeluk een luik of een deur open. Dan loopt alles meteen in het honderd!! ;-) Ik zelf moet bekennen dat ik altijd blij ben als dit moment van de dag weer voorbij is!!!!!! ;-)
Niet dat dat ze er van weerhoudt om een uur of soms langer van tevoren al te gaan zitten piepen, rennen en blaffen om te kijken of ik er eerder zal instinken! ;-)
Als ik met alle honden uit wil moet ik eerst op speurtocht door het huis om te kijken of alle katten binnen zijn. Zo niet dan moet ik ze uit de tuin en de bijkeuken lokken. Ik moet dan namelijk door de poort in de tuin eruit en kan niet riskeren dat er een kat langs me de tuin uitglipt! (Als ik er door de voordeur uit ga heb ik dat probleem niet maar dat doe ik niet met het hele stel) Dus terwijl de honden vrolijk blaffend (gillend!) door de kamer rennen, roep ik katten en doe luikjes dicht en rammel met loksnoepjes net zo lang dat alles veilig binnen is.
Dan gaan we tuigjes aan doen in de hal. Nee, ik heb geen keurig opgevoede hondjes die alle 5 netjes op een rijtje gaan zitten hiervoor. Het rent rond en ik vang er om beurten eentje (of als ik een goeie dag heb komen ze zelf!) die dan gelukkig wel soort van netjes voor me gaat zitten (een aantal zijn erg enthousiaste spartellaars!!) zodat ik ze een voor een hun tuigje om kan doen. Sinds Thomas eerste nekklachten in 2010 hebben ze allemaal een tuigje. Het is wat meer werk maar wat ik er aan kan doen om meer hernia's te voorkomen doe ik.
Erg grappig is Gaab zien klooien met de tuigjes. Hij is er zo slecht in dat ik heb gezegd: "Kies jij er maar eentje dan doe ik de rest!" Meestal zijn we dan tegelijk klaar, ha ha ha!
Op bovenstaande foto, waar Mattie nog een pup is, zie je dat ze allemaal een andere kleur riem en tuig hebben. Naast dat ze zo makkelijker te herkennen zijn (ze hebben tenslotte allemaal een eigen maat) is dit handiger met hun vlechtwerken uit de knoop halen tijdens de wandelingen. ;-)
Na het uitlaten komt het volgende spektakel....eten! Eerst krijgen de katten eten. Ze weten dat ze maar op een deel van het aanrecht mogen komen. Dit is echter wel heel moeilijk als ik hun bakjes sta klaar te maken en ik moet met name bij Benjamin uitkijken dat het voer niet al weg gepakt wordt voor ik het in de hal kan zetten voor ze. Tristan eet op het aanrechtdeel waar ze wel mogen komen (we geven ze hier ook hun medicijnen en zo) Benjamin, Mathilde, Willem en Lola gaan naar de hal. Daar krijgen in eerste aanleg alleen Benjamin en Mathilde eten. Zetten we alle 4 de bakjes neer krijgen de Coons echt geen hap mee. Die andere twee zijn namelijk zo onvoorstelbaar snel dat ze eerst hun eigen bak opeten en dan de bakjes van de Coons voordat die ook maar een tweede hapje hebben kunnen nemen!
Dan ga ik de honden eten geven. Er wordt geblaft en gesprongen tegen het aanrecht en ik mopper wat af. Dan zijn ze even iets rustiger maar binnen enkele seconden beginnen ze weer met gillen, piepen en blaffen. Het vrouwtje is duidelijk niet snel genoeg!! ;-)
Met het neerzetten van de bakjes heb ik weer een nieuwe uitdaging; Sinds enige maanden permitteert Johannes zich het om uit Thomas bak te gaan eten en merkwaardig genoeg vindt Thomas dat goed!!! Ik wil echter voorkomen dat Johannes veel te veel krijgt en Thomas te weinig (dat kleine ding kan onvoorstelbaar schrokken!) De oplossing is als volgt: Ik zet eerst een stapel van 3 bakjes en 1 afzonderlijk bakje aan de andere kant van de keuken. Dan pak ik Johannes op en zet Thomas bakje op de grond. Bij het tegenoverliggende aanrecht zet ik de bak van Marcus op de grond terwijl ik Johannes nog opgetild heb. Dan pak ik de stapel met de andere drie bakken en zet ik Johannes weer op de grond (die heeft dan eindelijk zijn focus op de bakjes in mijn hand en niet op die van Thomas) en dan we naar de studeerkamer. Hier zet ik Lucas bakje op de grond, ook dat gaat goed en Johannes en Mattheus gaan mee naar de bijkeuken. Johannes bakje volgt en Mattie sluit de rij, veilig achter het hekje in het fietsenhok!
Nu is Leopold nog aan de beurt. Hij krijgt zijn eten in de bijkeuken. Als dat klaar is hebben de honden intussen hun bak leeg (dat duurt misschien 10 seconden) en kan ik die terug naar de keuken verzamelen. Als zowel Tristan als Leopold hun eten op hebben kan ik Willem en Lola hun bakje in de hal brengen. Benjamin en Mathilde moeten daarvoor de hal uit en anders pakken die het eten weer van Leo en Tristan af.
Hierna heeft alles eindelijk gegeten! Er zit nu een zekere mate van routine in. Maar met alle nieuwe dieren die erbij kwamen is dat even een gepuzzel geweest en soms was de chaos echt niet te overzien. Gaab is in het weekend nog wel eens in de war, die mist toch wat routine, en zet dan per ongeluk een luik of een deur open. Dan loopt alles meteen in het honderd!! ;-) Ik zelf moet bekennen dat ik altijd blij ben als dit moment van de dag weer voorbij is!!!!!! ;-)
RSS Feed
