Thomas heeft nu 16 dagen een hernia en daarmee hebben we een derde gehad van de 6 weken benchrust. Met de Tramadol kregen we de pijn niet onder controle. Ik herinnerde me nog dat we in 2011 ook Gabapentine erbij gaven en dat heb ik er nu ook weer bij gevraagd aan de dierenarts. Dit is alleen bij de apotheek te verkrijgen en 1 capsule is voor 10 kg en Thomas weegt nog geen 6 kg dus het hakt er stevig in maar het helpt gelukkig wel heel goed.
Sinds een paar dagen wordt de pijn gelukkig ook wat minder. Wel is het een kwestie van 2 stappen vooruit en 1 achteruit want hij maakt zich steeds vreselijk druk en doet zich dan weer opnieuw zeer. Om wanhopig van te worden. Voelt hij zich redelijk gaat hij bijvoorbeeld enthousiast spartelen als je hem oppakt en naar de tuin brengt voor een plasje. Doodeng is het en onbedoeld doen we hem op die die manier regelmatig zeer.
Maar vanmorgen rekte hij zich voor de eerste keer weer uit en dat vond ik wel heel bemoedigend. Ik kan me nog de vreugde herinneren in 2011 toen hij weer op zijn rug ging liggen en dingen doen als rollen. Zulke simpele zaken kunnen je dan zo gelukkig maken. Daar zijn we nu nog lang niet, we moeten het nog even doen met een keertje succesvol uitrekken. Zijn rug stond daarmee ook heel even weer recht. Verder trekt hij 'm nog flink hoog op, in een rare bocht naar links en loopt met wiebelige achterpootjes.
Hij is 'nachts gelukkig ook weer rustig. De eerste week was een drama en was hij 's nachts steeds in paniek van de pijn. De verveling slaat echter nu ook weer toe en hij zit overdag soms uren achter elkaar te protesteren in de bench. Zenuwslopend is dat echt.
Maar goed, als de trend van de laatste dagen zich nu maar even voort wil zetten en hij eindelijk van de pijn af is dan is het verder weer een kwestie van aftellen (en afzien!!) en aansterken....fingers crossed..Kom op jongen je kan het!
Sinds een paar dagen wordt de pijn gelukkig ook wat minder. Wel is het een kwestie van 2 stappen vooruit en 1 achteruit want hij maakt zich steeds vreselijk druk en doet zich dan weer opnieuw zeer. Om wanhopig van te worden. Voelt hij zich redelijk gaat hij bijvoorbeeld enthousiast spartelen als je hem oppakt en naar de tuin brengt voor een plasje. Doodeng is het en onbedoeld doen we hem op die die manier regelmatig zeer.
Maar vanmorgen rekte hij zich voor de eerste keer weer uit en dat vond ik wel heel bemoedigend. Ik kan me nog de vreugde herinneren in 2011 toen hij weer op zijn rug ging liggen en dingen doen als rollen. Zulke simpele zaken kunnen je dan zo gelukkig maken. Daar zijn we nu nog lang niet, we moeten het nog even doen met een keertje succesvol uitrekken. Zijn rug stond daarmee ook heel even weer recht. Verder trekt hij 'm nog flink hoog op, in een rare bocht naar links en loopt met wiebelige achterpootjes.
Hij is 'nachts gelukkig ook weer rustig. De eerste week was een drama en was hij 's nachts steeds in paniek van de pijn. De verveling slaat echter nu ook weer toe en hij zit overdag soms uren achter elkaar te protesteren in de bench. Zenuwslopend is dat echt.
Maar goed, als de trend van de laatste dagen zich nu maar even voort wil zetten en hij eindelijk van de pijn af is dan is het verder weer een kwestie van aftellen (en afzien!!) en aansterken....fingers crossed..Kom op jongen je kan het!
RSS Feed
