Een paar weken geleden zijn we teruggekomen van vakantie. De eerste vakantie met 6 teckels. En de eerste vakantie dat ik niet dacht: Hadden we er maar nog meer! ;-) Dus hebben we er kennelijk eindelijk genoeg! ;-)
Julius was super braaf. Hij heeft op de heen en terugweg (toch 4 uur onderweg geweest) geen kik gegeven. 's Nachts was hij stil. Als we weg waren en hij was niet mee (alleen als we boodschappen gingen doen) was hij zowel bij vertrek als aankomst stil en hij heeft slechts 1 keer in de caravan geplast. Wat een topper!
Iets minder was het non stop gaan liggen tijdens het wandelen. ;) Hoewel we gelukkig wel wat vooruitgang geboekt hebben in de vakantie gebeurde het toch wel erg vaak dat hij iets moois zag (plukje gras, een stok, konijnenkeutels een mooie steen hij vindt nogaL wat mooi) en zich dan direct op de grond laat vallen zodat het onmogelijk is door de lopen tenzij je hem letterlijk over de grond meesleurt! Dit stelt je geduld af en toe behoorlijk op de proef maar dat is nog tot daar aan toe.
Het werd echt lastig als je snel door wilde lopen en dat hebben we nogal eens bij de hand gehad. Hoewel Zuid-Limburg erg mooi blijkt te zijn was het er, voor wat wij gewend zijn, ook verschrikkelijk druk. Op de camping wemelde het van de andere honden. En geen van onze honden is gediend van een vreemde hond. Johannes is de enige die zolang ze niet te dichtbij komen andere honden negeert, de rest gaat tekeer. Dit is nog tot daar aan toe als ik met 2 honden loop. Soms gaat het zelfs goed en staan ze met andere honden neus aan neus een beetje te snuffelen. Lucas en Marcus maken zelfs nog wel eens een vriendje als het niet een te grote hond is. Mattheus blaft maar er zijn ook honden die hij wel leuk vindt en hij zal in elk geval nooit echt agressief zijn.
Thomas is een ander verhaal. We hebben met hem alles geprobeerd tot en met maanden lange training bij een gedragstherapeut maar ik kan rustig zeggen dat hij intussen iedere vreemde hond haat (de training heeft het erger gemaakt en niet beter) en ik hem ook niet vertrouw dat, als ze te dichtbij komen, hij niet bijt. Dat weet ik niet zeker maar ga je dat uitproberen, ik niet dus. Door heel streng op te treden en grote afstand te bewaren van andere honden krijgen we ook hem tegenwoordig nog wel in het gareel maar zodra we de hele roedel bij elkaar hebben en ze zien een andere hond.....all bets are off!
Het horen en zien vergaat je, ze gillen, schreeuwen, gaan soms in de hysterie naar elkaar happen, trekken aan de lijn richting die hond en je kan op je kop gaan staan, ze luisteren helemaal nergens meer naar! Het hoeft niet eens perse een hond te zijn...een persoon met een tas of een wagentje heeft hetzelfde effect, volgens mij denken ze dan dat dat ook een hond is. Als er eentje begint is het hek van de dam.
Wat ook niet mag is mensen die contact zoeken. Iemand die voorbij loopt en een keertje rustig groet is tot daar aan toe maar als iemand echt tegen ons gaat praten gaat het mis. Of nog erger iemand gaat tegen hen praten!!! Dat gebeurde op dag twee, we komen een echtpaar tegemoet op de camping en iets vond iemand niet ok er aan. Mattie blafte en vond direct bijval van 4 broers. Die mensen liepen echter niet door maar bleven staan en probeerden vriendjes met ze te worden. Ze staken hun hand naar ze uit en zeggen: Aaach wat is er dan? Heel erg lief van ze en heel vriendelijk, maar onze honden werden echt gek!!! En vanaf die dag was ook iedere persoon zonder hond een enkele uitzondering daargelaten verdacht en een reden om te blaffen. Je snapt dus dat we alles deden om deze confrontaties uit de weg te gaan. Even afgezien van het lawaai wat je veroorzaakt en de schaamte die je voelt op een camping, daarbuiten kan ik het nog wel af laten glijden, wilden we niet dat Julius dit gedrag zou zien en het ging overnemen.
Dus liepen we tijdens de wandelingen non stop speurend rond op zoek naar "gevaar". We hebben ons diverse malen achter gebouwtjes en heggen verstopt, we hebben omtrekkende bewegingen gemaakt, zijn terug gegaan, omgelopen alles om maar zo'n aanvaring te voorkomen. En meestal kwam er dan toch ineens onverwacht ergens een hond achter vandaan en hadden we alsnog een drama! Kortom erg relaxed NOT! ;)
Op de laatste dag liepen we in een bos en ineens was er rust. Geen andere mensen, geen andere honden, de spanning gleed van ons af, HEERLIJK!! En het grappige was dat zelfs toen we alsnog iemand tegenkwamen met een hond het redelijk "gilloos"voorbij ging!! Dus zo hebben we weer eens gemerkt dat wij hierin zelf een hele grote rol spelen. We gaan het in het najaar gewoon vol goeie moed weer proberen en dan ook met name proberen zelf ontspannen te blijven. ;) Verder hebben we een geweldige vakantie gehad!!!
Julius was super braaf. Hij heeft op de heen en terugweg (toch 4 uur onderweg geweest) geen kik gegeven. 's Nachts was hij stil. Als we weg waren en hij was niet mee (alleen als we boodschappen gingen doen) was hij zowel bij vertrek als aankomst stil en hij heeft slechts 1 keer in de caravan geplast. Wat een topper!
Iets minder was het non stop gaan liggen tijdens het wandelen. ;) Hoewel we gelukkig wel wat vooruitgang geboekt hebben in de vakantie gebeurde het toch wel erg vaak dat hij iets moois zag (plukje gras, een stok, konijnenkeutels een mooie steen hij vindt nogaL wat mooi) en zich dan direct op de grond laat vallen zodat het onmogelijk is door de lopen tenzij je hem letterlijk over de grond meesleurt! Dit stelt je geduld af en toe behoorlijk op de proef maar dat is nog tot daar aan toe.
Het werd echt lastig als je snel door wilde lopen en dat hebben we nogal eens bij de hand gehad. Hoewel Zuid-Limburg erg mooi blijkt te zijn was het er, voor wat wij gewend zijn, ook verschrikkelijk druk. Op de camping wemelde het van de andere honden. En geen van onze honden is gediend van een vreemde hond. Johannes is de enige die zolang ze niet te dichtbij komen andere honden negeert, de rest gaat tekeer. Dit is nog tot daar aan toe als ik met 2 honden loop. Soms gaat het zelfs goed en staan ze met andere honden neus aan neus een beetje te snuffelen. Lucas en Marcus maken zelfs nog wel eens een vriendje als het niet een te grote hond is. Mattheus blaft maar er zijn ook honden die hij wel leuk vindt en hij zal in elk geval nooit echt agressief zijn.
Thomas is een ander verhaal. We hebben met hem alles geprobeerd tot en met maanden lange training bij een gedragstherapeut maar ik kan rustig zeggen dat hij intussen iedere vreemde hond haat (de training heeft het erger gemaakt en niet beter) en ik hem ook niet vertrouw dat, als ze te dichtbij komen, hij niet bijt. Dat weet ik niet zeker maar ga je dat uitproberen, ik niet dus. Door heel streng op te treden en grote afstand te bewaren van andere honden krijgen we ook hem tegenwoordig nog wel in het gareel maar zodra we de hele roedel bij elkaar hebben en ze zien een andere hond.....all bets are off!
Het horen en zien vergaat je, ze gillen, schreeuwen, gaan soms in de hysterie naar elkaar happen, trekken aan de lijn richting die hond en je kan op je kop gaan staan, ze luisteren helemaal nergens meer naar! Het hoeft niet eens perse een hond te zijn...een persoon met een tas of een wagentje heeft hetzelfde effect, volgens mij denken ze dan dat dat ook een hond is. Als er eentje begint is het hek van de dam.
Wat ook niet mag is mensen die contact zoeken. Iemand die voorbij loopt en een keertje rustig groet is tot daar aan toe maar als iemand echt tegen ons gaat praten gaat het mis. Of nog erger iemand gaat tegen hen praten!!! Dat gebeurde op dag twee, we komen een echtpaar tegemoet op de camping en iets vond iemand niet ok er aan. Mattie blafte en vond direct bijval van 4 broers. Die mensen liepen echter niet door maar bleven staan en probeerden vriendjes met ze te worden. Ze staken hun hand naar ze uit en zeggen: Aaach wat is er dan? Heel erg lief van ze en heel vriendelijk, maar onze honden werden echt gek!!! En vanaf die dag was ook iedere persoon zonder hond een enkele uitzondering daargelaten verdacht en een reden om te blaffen. Je snapt dus dat we alles deden om deze confrontaties uit de weg te gaan. Even afgezien van het lawaai wat je veroorzaakt en de schaamte die je voelt op een camping, daarbuiten kan ik het nog wel af laten glijden, wilden we niet dat Julius dit gedrag zou zien en het ging overnemen.
Dus liepen we tijdens de wandelingen non stop speurend rond op zoek naar "gevaar". We hebben ons diverse malen achter gebouwtjes en heggen verstopt, we hebben omtrekkende bewegingen gemaakt, zijn terug gegaan, omgelopen alles om maar zo'n aanvaring te voorkomen. En meestal kwam er dan toch ineens onverwacht ergens een hond achter vandaan en hadden we alsnog een drama! Kortom erg relaxed NOT! ;)
Op de laatste dag liepen we in een bos en ineens was er rust. Geen andere mensen, geen andere honden, de spanning gleed van ons af, HEERLIJK!! En het grappige was dat zelfs toen we alsnog iemand tegenkwamen met een hond het redelijk "gilloos"voorbij ging!! Dus zo hebben we weer eens gemerkt dat wij hierin zelf een hele grote rol spelen. We gaan het in het najaar gewoon vol goeie moed weer proberen en dan ook met name proberen zelf ontspannen te blijven. ;) Verder hebben we een geweldige vakantie gehad!!!
RSS Feed
