Ook heb ik oefening in geduld hebben gehad met onze 3 Maine Coons daar moesten we ook een week of 6 op wachten. Op een hond was het langste wat we gewacht hebben 3 weken (met Marcus) en ik weet nog dat ik dat echt onvoorstelbaar lang vond! ;-) )
Met Julius was het natuurlijk eerst 2 maanden spannend of er een reutje voor ons bij zou zitten en nu is het 2 maanden wachten tot hij bij ons mag komen wonen. Maar ik geniet echt met volle teugen van deze tijd moet ik zeggen! Ik word een heel klein beetje gek van mezelf dat ik nergens anders aan kan denken, het houdt me zelfs soms 's nachts uit de slaap, maar verder is het gewoon super leuk om alle voorpret te hebben.
Iedere ochtend is het eerste wat ik doe: Facebook checken of er misschien een nieuwe foto is van ons mannetje. Ik ga helemaal uit mijn dak bij iedere nieuwe foto., het wordt nooit saai, het kan nooit teveel zijn. Geweldig om hem vanaf de eerste dag te zien ontwikkelen. Wat een prachtige en bijzondere ervaring, die ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Verder zoek ik in mijn omgeving zoveel mogelijk "slachtoffers"om die foto's bij onder de neus te drukken. Collega's e.d. zullen we knettergek van me worden. Ik moet me gewoon inhouden om in winkels niet mijn smartphone te pakken en tegen wild vreemden te zeggen: KIJK!!! En ik zal intussen misschien al "geblokt" zijn door een hoop mensen op Facebook. ;-) Daarnaast bekijk ik de foto's die we zelf gemaakt hebben afgelopen zaterdag steeds weer opnieuw en ben ze op allerlei manieren aan het bewerken. Zo hierboven en onder een van de pogingen om Julius al een beetje in een foto te krijgen met zijn toekomstige broertjes. :-)
Hier nog een plaatje van Johannes in de rugzak uit 2011. Ik loop hier achter Gaab, die 'm om heeft, en dan is die super, maar ik verheug me nu op een echte buikzak! :-)
Sorry mensen als jullie de komende tijd stapel en stapel gek van me worden (nog erger dan normaal) maar als je dit plaatje (van afgelopen maandag, hij was hier precies 4 weken) ziet is toch alles verklaard! ;-)